Vandaag wandelen we een streekderby. Zijn al een paar jaar zeer te spreken over de parkoersmeester en de organisatie van de Schorrestappers. Kwart voor acht gaat de eerste bus tot Boom markt, lijkt wel op uitslapen ! Kwartiertje warmlopen en we zijn in het voormalige ‘apenkot’ midden domein De Schorre. Voetbalvelden zien onderweg wit van de kokmeeuwtjes op zoek naar hun ontbijt. Chantal is ook paraat, krijgt langs alle kanten Auwe Kleire cadeau en ze is dus nog vrolijker dan anders. Ook wij gaan voor ‘koffie met een witteke’ en steken dan van wal voor zo’n 26 km.
Prachtig domein De Schorre, her opgewaardeerde kleiputten, komt eerst aan bod. Finse piste en vlonders tussen glimmende berk, moerassen en groene ex-klei plassen door. Klimmen tot de deltaheuvel met mistig uitzicht over de Rupelvallei. Terug naar beneden langs de passerelle bol van de Tomorrowland symboliek. Het jaarlijks megalomaan lawaai blijkt de ideale investeerder voor de uitbouw van deze toch wel prachtige omgeving. Langs het permanente circus en de hockey terreinen van Braxgata verlaten we even het groen. Een in opbouw zijnde nieuwe wijk loodst ons naar de Rupelkaai. Rupelbrug over en aan de overkant de dijk naar Klein-Willebroek. Twee keer over de sluis van de jachthaven en het is een eerste keer pauze.
Ik heb precies mijn dagje niet, lood in de benen maar stappen zal ik ! Terug over de sluisdeuren, we lopen langs een visput recht naar Broek Denaeyer. Heerlijk genieten van net niet te natte paden in het wilde bos. Terug de Rupeldijk op dan, later een landdijk, die we delen met wieler-terroristen. Voorbij een kasteeltje gaan we weg richting weer andere visputten en een splinternieuw zaaltje bij het water, de Cartelvissers.
Babbel met Ollandse Stroboeren, verwoede cache-jagers en Patje Kloek. Terug op pad langs Kleine Bergen richting voetbalterrein van VK Heindonk, club net zo oud als ik. Samen met Patje stappen we door weidse weilanden richting kapel van Ten Doorn en Heffen. Betonbaantje met gracht aan weerkanten en dan het bos in richting Broek van Blaasveld. Patje zet het op een lopen, wij volgen gezapig tot roeibaan Hazewinkel en rust in De Marmiet. Nicole & Herman tekenen present net als Denise & Patrick. Tja, wij komen overal bekend volk tegen, is een onmisbaar deel van wandelen.
Deel vier loodst ons langs de onverharde kant van Hazewinkel. Zoals de medewerker van de Schorrestappers ons vertelde, populieren worden er massaal gekapt. Zouden vroeger eigendom geweest zijn van Union Match. Ruilen de roeibaan in voor de Biezenweiden, heerlijk nattig bos. Strookje fietspad en dan de kaai van de jachthaven. Bootjes kijken, van de eenvoudige kotter tot het super de luxe jacht. Meteen ook onze laatste rustpost in Klein-Willebroek.
Geef wat tekst en uitleg aan een blonde dame die voor het eerst deelneemt aan een georganiseerde tocht. Het dringt moeilijk door in het witte koppetje maar ze haalt we de finish van haar 9 km. Het kleine strookje wildernis slaat onze gastheer natuurlijk niet over. We kunnen dan kiezen tussen bootje varen op de Rupel of een extra kilometertje over de Rupelbrug. Uiteraard gaan wij voor het laatste. Zijn ongeveer gelijk met het bootje aan de overkant, de kant van Boom-City. Langs het water nu langs Hoek en Steencaycken. Weg van de Rupel zijn we vanaf Braxgata meteen in de zaal. Chantal nuttigt haar laatste jeneverke (hoeveel waren het er ook alweer ?). Yvette & Norbert delen ‘snaps und bier’ met ons.
Hoe we het doen weten we niet, maar op Boom Markt zijn alle bussen naar Hemiksem net weg. Halfuurtje wachten en dan naar de zondagse choucroute. Mooi werk van de Schorrestappers, we keren zeker volgend jaar tevreden terug.
Het wordt een zotte morgen. Onze kapster heeft uitzonderlijk wat vertraging wegens een extra vroege klant. Werken aan het spoor vervroegen onze trein naar Diest met een tiental minuutjes. We zijn net één minuutje te laat in Antwerpen-Centraal en kunnen dus een uurtje Starbuck-sen. Zaal Scafnis is dubbel geboekt en dus dient VOS uit te wijken naar een aanpalend, wat aftands schooltje. Tja, je hebt zo van die dagen. Maar het is gezellig zoals altijd. Hennie zit strategisch tegenover het deurgat. René Smets komt zijn klappeke doen. Clubmaatjes Chantal & Jack hebben er al een rondje opzitten.
Op hun aangeven slaan wij de lokale lus over en vertrekken meteen op het parkoers van de 21 km richting Lummen. Het centrum uit langs een eerste zandweg naast een gracht. Dan letterlijk door weiland parallel met de groen heuvel vanaf de Witte Hoef. De drukke baan richting Paal en Beringen over en langs de Kromme Elleboog naar meer bebost gebied. Spar en berk vormen de boventoon. De clubmaatjes, intussen vaste wandelpartners geworden, halen ons in. Als viertal lopen we door het heerlijk golvende halfopen landschap, gezellig keuvelend en lachend. Bij Meldert stappen we door het vlakkere natte natuurgebied De Schurfert richting Zwarte Beek, vandaag ‘koffie met melk’ gekleurd, tot de rustpost Sint-Anna Mellaer. Het lijkt een eeuwigheid geleden dat wij hier nog pauzeerden.
Clubmaatjes grijpen naar een boterham en ik … ik begroet haast alle wandelaars die binnen komen, echt te veel om op te noemen. Chez Mariette zijn zelfs Colette & Alain te gast ! Het viertal trekt zich terug op gang voor een lokale lus. We lopen door de Lummense bossen langs de vele hindernissen van een Military parkoers. Doen ook de duizendjarige eik aan. Onze parkoersmeester haalt een fantasietje uit, knipte blijkbaar gaten in een draad afsluiting om toch maar groen te bieden aan zijn gasten. Voorwaar een schitterende etappe, duidelijk beter dan voorgaande jaren !
Chez Mariette ligt er al wat verlaten bij al is het nauwelijks 15:00. Ons wandelteam groeit aan tot vijf eenheden dankzij Ghislaine. We splitsen ongemerkt en ongewild op in twee delen, mannetjes voor, vrouwtjes achter. Halfopen omgeving nu in de omgeving van de Zwarte Beek. Dorre meidoornhagen vallen mij op. Een bosstrookje loodst ons naar de Molenstraat. We wandelen over de heuvel en duiken Schaffen binnen. Kunnen gezellig genieten van een paar Duvelkes. Ghislaine blijkt op familiebezoek te gaan in Okselaar, waar ook ik zeven jaar woonde. De schat zet ons af aan de achterkant van het Diesterse station. Opnieuw is de trein zo’n vijf minuutjes weg. Geen probleem, wij kennen ook hier ons Duvels adresje ! Kijken terug op een prachtige en reuze gezellige tocht met dank aan VOS en de IJsetrippers.
De wekelijkse poetsdag valt samen met een 32 km aanbod en dus kom ik al voor 06:00 ‘mijnen tram’ uit om plaats te maken. Twee busritten ver tot Hoogstraten, algauw twee uur rustig reizen. Bij de monumentale kerk kies ik voor een mooie stenen bidweg richting Penitentiaire School zoals dat zo mooi noemt. Kom er de eerste wandelaars tegen waaronder Viking in charmant gezelschap. Loop tegendraads tot de statlocatie in Vagebonden gemeente Wortel. Heb zodoende 2,7 km op de kuitenteller staan. Ides is volgens Jean-Pierre Aktivia fotograaf van dienst. Zij stuiven weg, ik maak mijn keuze bij de parkoerstekeningen.
De (straten)lus richting Minderhout laat ik voor wat ze is en ga meteen voor 32 2x. Stap door de lokale witte wijk en wat villa’s het dorp uit. Het weer is grijzig, winderig, zuur eigenlijk. Bij de ingang van het bos de magische woorden Wortel Kolonie, daar zijn we voor gekomen. Meteen door de prachtige Torendreef en dan linksaf waden door het bruine blad. Het pad is nauwelijks zichtbaar, de bepijling dun, ik vorder voorzichtig. De ondergroei varieert van rosse varens over bramen, glimmende berken zijn altijd een leuk decor. Ik duik bosdomein Schootse Hoek in. Een dreefje verder open terrein, akkers met her en der een ven. Zijn we hier op Hollands territorium ? Bij de markering Het Merkske blijkt mijn gevoel juist te zijn, Noord-Brabantse aanduidingen maar geen wandelpijlen meer. De samengetroepte wandelaars zijn onzeker, kiezen voor gewoon rechtdoor. Een lokale dame gaat ons voor in de juiste richting. Finaal bereiken we opnieuw een bosstrook en de Koloniedreef. Rustpost De Slinger is piepklein en goed beklant.
Tijd om de innerlijke mens te versterken met een heerlijke speltboterham, is tegenwoordig mijn ‘dada’, alles wat met de terug opgewaardeerde graansoort te maken heeft. De 32 km krijgt een extra lus aangeboden die ik mij herinner als prachtig eerder dit jaar. Jacqueline begroeten die al een lus voorsprong heeft en ik ga op pad. Een paar prachtige dreven loodsen mij naar de verspreidde hoeves van Staakheuvel. Dan het half-beton baantje op van de Dodendraadroute. Herinnering aan WO1 die je ook kan vinden bij Leo en zijn Mieke Pap, De Kluis in Achel ook. Had ik gehoopt einde baan links de bossen in te draaien, niks is minder waar. De parkoersbouwer volgt beton naar rechts richting Heikant. Ik wandel op de grens tussen België en Nederland, langs driegemeenten punt Hoogstraten, Merksplas, Baarle. Aardbeien wachten overkapt op betere, warmere tijden. Runderen staan wat troosteloos bij hun koude stallingen. Even een bosstrook, spar met een ondergroei van geel pijpenstrootje. Het Egelspad is opnieuw tarmac langs bosrand en chalets. Even verder, bij de Zwartwaterweg zoek ik een bankje op. Even pauze, uit de wind lukt het best zo eind november. Andere wandelaars lopen door, sommigen verbaast dat ik alleen op pad ben, behoeft tekst en uitleg. Het Eendenpad nu, onverhard tussen huisjes in het groen. Bij de Pampaweg weet ik de pauze nabij. Begroet Rudy & Diane bij de van tralies voorziene ex-landlopers bewoning. Vlaams belastinggeld wordt hier gebruikt om de nieuwe Belg een onderkomen te verschaffen.
Het is mij te druk in het kleine zaaltje, vind buiten een plaatsje en daar geniet de plaatselijke poes uitgebreid van. Ze komt steeds weer terug voor een fikse knuffel. De laatste loodjes dan. Ellenlange Koloniedreef, klinkerpad tussen dubbele rij bomen gaat over in Dieptestraat. Fietspad op langs drukke baan, Viking en gezellin achterna. De Peedijk loodst ons tussen akkers door richting bos. Hé rechts liggen de witte gebouwen van de Kolonie weer ! Gewoon even een lusje gelopen. Met z’n allen dwars door een leuke strook bos tot centrum Wortel of daaromtrent. De kerkklok geeft er 16:25 aan, de vagebond … het is nog maar 15:00 ! Hoog tijd voor een Duvelke en om de grootste ‘leugen’ uit de wandelaarswereld anno 2016 te aanhoren. Rudy heeft het over het nemen van een sabbatjaar in 2017…. Diane schatert van het lachen. Terug naar Hoogstraten dan, dezelfde route als de heenweg deze ochtend. Ben wat teleurgesteld, te veel beton en te weinig bosstroken naar mijn verwachting. Het weze zo …
