Was ik dan gisteren teleurgesteld over het geboden parkoers, vandaag zijn de verwachtingen hooggespannen. Heb wel de pech dat mijn derde oog er de brui aan gegeven heeft, geen foto’s dus. Ben ook benieuwd hoe de benen het gaan doen, is immens lang geleden dat ik nog twee marathons in twee dagen liep. Ben omstreeks acht uur weer op post in De Binder. Vanaf Mechelen vooral veel Brusselaars op de trein. Trek mij op gang langs de imposante kerk en na wat stratenwerk de akkers in richting expresweg. Fraai perkje zonnebloemen onderweg. Langs de opslagplaats van hout naar het Eyckerhof. Ken dit hier met de ogen toe, heb er niet voor niks 19 jaar gewerkt. De langste afstanden gaan er vandoor. Bij het restaurant links een heerlijk en lommerrijk kasseitje op. Ik voel mij in mijn sas, dit is Klein-Brabant op zijn mooiste. Bij een boerderij weg van de steentjes, puur natuur nu, heerlijk zwerven door het wulpse groen. Het is al behoorlijk warm, ik heb een lekker tempo, dit is puur genieten. Na een uurtje lopen ben ik in Eikevliet, stil dorpje aan de waterkant, en café De Balans als rustpost, mij onbekend.
Ik stoom vrijwel meteen door, heb een etappe van net geen 9 km voor de boeg. Langs het schattige kerkje en over het water, linksaf gaat de reis een heerlijk dijkje langs het water op. De Eikse Amer als ik goed heb. Twee zwanen zorgen voor een idyllisch plaatje. Er staat een lekker windje als ik het zeekanaal bereik met uitzicht op Boom. Keer mijn rug naar de steenbakkers en volg samen met heel wat fietsers de waterweg richting Wintam. Daar mag ik onderaf over een graspad lopen, weg van het beton. Wel wat minder zuurstof hier en ik heb het even lastig. Bij de zeesluis opnieuw de dijk op en het vlot weer beter. Bocht naar links en nu de Schelde volgen, stroomopwaarts met zicht op Rupelmonde & Steendorp aan de overkant. Bij brasserie Groenendijk weg van het water. Heerlijk kasseitjes lopen over Natten Haasdonk & Polderdam, ik ben gek van deze strook puur natuur. Kom zodoende in Wintam uit en mag gaan rusten bij Sint-Margeritha, gezellig café en ruim terras , een klassieker voor deze tocht.
Korte babbel met een paar Gasthofstappers en weer op pad. Hé een lokale lus, had ik niet verwacht. Op mijn dooie eentje door de akkers met weer heel veel maïs richting Hingene. De kasseitjes van de Kleine Hinck zijn ook zo’n leukerd. Langs een veldwegje het dorp in, straten met waterafvoer in het midden. Het volgende kasseitje dient zich aan, de dijk die d’Oude Poort met de Schelde verbind. Lommerrijk en halverwege duik in de ‘brousse’ in. Pure vochtige natuur, weelderig en een zalig genot voor de wandelaar. Verdorie wat is deze tocht mooi ! Kom weer bij de Natten Haasdonk uit, deze strook heraangelegd, half beton en half kassei. Passeer de kapel en trek dan door wijkjes van Wintam naar de tweede stop op het terras. Ben er nu de enige wandelaar al is het nog maar 13:00 – waar is de tijd dat het hier toen vol zat met stappers !
Terug op pad en vrij snel puur natuur tot tuinbedrijf Croes. Heerlijk flaneren door prachtige dreven tussen weilanden dan. Kom voor de tweede keer bij de Bommelsdijk uit en weet de pauze van Eikevliet dan dichtbij. Beetje babbelen en weer op pad. De Eikse Amer en heerlijk wandelen over dijkjes boven weilanden, ik geniet en voel mij super goed. In de verte de windmolens van ‘den Upjohn’. Bij een spoorbaan gaat de 42 km er alleen vandoor. Ik krijg nog een extra lusje cadeau door het schattig groene Hof van Coolhem. Kalfort dan, deelgemeente van Puurs. Wat huisjes kijken in het Fabiolapark en dan opnieuw de velden in. Ken de omgeving hier en begin mij vragen te stellen over de opmeting van deze etappe. Beetje moe ? Het blijft toch leuk wandelen onder meer langs drogend goudgeel stro. Bereik finaal ’t Onzent en mijn gratis La Chouffe, tijd om Ronny wat te jennen.
Nog een laatste uurtje voor de boeg, ik ben nog verrassend fris. Langs het goud van koren en het groen van maïs met bosduiven die zich te pletter vreten. Kom weer bij het Hof ter Bollen uit maar loop omgekeerd t.o.v. gisteren. Ook de zwaluwen zijn er weer en ik kijk vertederd naar drie merries met evenveel veulens. De Borgerhoutdreef dan, heerlijk flaneren in het groen. Deze dag kan echt niet meer stuk ! Uitbollen doe ik langs de Vliet, de vele geurende waterorchis en een groene vijver. Bij aankomst geef ik het mee aan Jean & Liliane, dit was de parel van Klein-Brabant. Ben ook fier op mezelf, ik werd sterker met de dag, heb opnieuw mezelf verbaasd, den ouwe kan het nog !
Net voor zevenen gaat de trein naar Mechelen. Op weekdagen kan je rechtstreeks naar Puurs & Sint-Niklaas, in het weekend dien je over te stappen in Mechelen. NMBS logica ! Tot mijn verbazing stadsgenoot Luk op de trein, hij gaat warempel ook voor de marathon in Puurs. Gepensioneerde logica. Ik waag mij ook nog eens aan de dubbele marathon, zie wel waar het schip strand. Op pad langs de imposante watertoren en vervolg langs de leuke Vliet. Mooie start met opnieuw de Torendreef en de wijnranken, net als gisteren maar nu gele pijlen volgend in plaats van blauwe. De klassieke gewassen komen weer aan bod, maïs, prei en natuurlijk bloemkolen, de jonge plantjes bedekt met zwarte netten, koolvlinders ? Tarmacje lopen nu door het groen van Overheide tot de feesttent waar de jeugd zich gisteren kon uitleven tijdens het Jolly Jumper festival. Pik een strookje verlaten spoorweg op, hé bestaat de stoomtrein ook al niet meer ? Een wilgenlaantje, een patattenveld en jonge venkel. Onder het grijze zwerk bereik ik de eerste rustpost in een klein zaaltje te Oppuurs. Ook het kaatsterrein hier blijkt verdwenen te zijn, weer een traditie minder.
Voorbij de dorpskerk wijk Kruisveld in. Passeer kapel OLV ter Nood. Het wordt een beetje saai, veel straten en donker weer. Zelfs de veldwegen zijn gebetonneerd. Ben op weg naar Sint-Amands. Pik onderweg iemand van Egmont op die de lus van de 42 in de benen heeft. Hij is niet te spreken over het parkoers, heel teleurgesteld over het vele verhard. Nog een strookje spoorbaan en tweede pauze in café Plaza, naar aloude gewoonte. Ik ga op pad voor de ‘42’ lus. Door steegjes van Sint-Amands, onder de kerktoren tot de Schelde. Meteen de dijk op stroomopwaarts. Het is opvallend stil en loop op mijn gemakje tot wijk Briel, deelgemeente van Buggenhout en toch wel een heel eind van de rustpost af. Steek nog eens de spoorbaan over en duik de velden in, gebetonneerd. Het groen en dor van maïs wisselt af met het goudgeel van korenstoppels. Wat mij opvalt zijn de vele spierwitte vlinders die vrolijk over de bermen dartelen. Kom weer bij de spoorweg uit en rustpost Plaza. Begrijp de Egmonter en zijn opmerkingen van een paar uur geleden.
Opnieuw langs ’t spoor tot de watertoren en vervolgens, tja … tarmac door het open veld van ’t Hoogste, eindeloos. Rode kool zorgt eens voor wat afwisseling in kleur, een mooie kolonie frêle zwaluwen zittend op elektriciteitsdraden trekt ook mijn aandacht. Oppuurs komt terug in zicht en ben er niet kwaad om. Laat mij een Duveltje smaken en trek weer verder. Veldwegen na de kerk gepasseerd te zijn en vervolgens fietspaden tot aan de wijngaarden die ik al eerder twee keer aandeed. Stap vrijwel alleen over tarmacjes tot de Hof ter Bollendreef en zijn waterkasteel. Langs de Molenbeek nu en met tientallen bosduiven die zich een bolle buikje vreten in pas geoogste graanvelden. Kom in ’t Onzent aan waar de broertjes De Keyser het zich makkelijk maken. Bij Ronny & Marina ook. Ik grommel, ben echt niet blij met deze wandeldag. De laatste loodjes dan. Door Liezele-dorp en dan de mooie Turkenhofdreef. Hij zal mij afzetten bij het fort van Liezele. Merkwaardig, vroeger liepen we dan door het maïs, dit is nu een in opbouw zijnde natuurgebied geworden. Ganzen foerageren op de grasvelden. De laatste loodjes langs de rommelmarkt en recht naar de trein, het is genoeg geweest voor vandaag.
Ben rond de middag in Puurs, uurtje sporen vanuit Leuven met een boemeltreintje. Tussen Mechelen en Willebroek een stevige plensbui maar zal het droog houden tijdens deze driedaagse, behalve het zweet mijns aanschijns natuurlijk. De oude gezellige Kollebloem is afgebroken en vervangen door een koud en ongezellig betonnen gedrocht De Binder genaamd. Gelukkig wordt ik verwelkomt door de immer lachende collega’s uit mijn Upjohn tijd, Ronny & Marina zijn altijd even vrolijk. Vandaag ga ik op pad voor 21 km. Beentjes lijken vol lood te zitten, het gaat niet vlot. Op mijn eentje de akkers in en wie Puurs zegt denkt bloemkolen, daar is deze dagtocht ook naar genoemd. Wordt dus meteen op mijn wenken bediend. Maïs ook, dit jaar op veel plaatsen ‘halfwas’ en reeds verdrogend. Strookje straat tot de Torendreef, heerlijk wandelen tot een wijnhoeve in opbouw dan. Dit is nieuw voor mij, wandelde hier dan ook al jaren niet meer. Aangenaam stappen langs Achterheide en een fraaie kapel, nader stilaan de rustpost bij voetballend Lippelo. De eerste etappe zit er op.
Een paar honderden meter, meer is er niet nodig om de ‘moment suprème’ van de dag te bereiken, het Lippelobos. Aanvankelijk prachtige varens en statige ettelijke meters hoge dennen tot Hof te Melis, het lokale kasteel. Stukje steenweg tot Malderen en dan genieten van beukendreven, parallel een vrijwel droge diep ingebedde beek ook. Ruil het bos in voor de bebouwing van Kruisheide om snel weer van prachtige dreven te genieten. Passeer het geografische middelpunt van Vlaanderen bij Opdorp. Is al de derde provincie die ik vandaag aandoe, Antwerpen , Vlaams-Brabant en nu dus Oost-Vlaanderen. Het middelpunt werd trouwens berekend door Leuvense studenten als ik het juist heb. Assewegen loodsen mij terug door de velden en ik stap stilaan terug naar Lippelo. Onrust in de kantine, ons aller Herman is zijn rugzak kwijt ! Hij zit er als een hoopje miserie bij terwijl helpers het omgekeerde traject lopen op zoek naar zijn hebben en goed. Ik heb met hem te doen.
De laatste loodjes voor vandaag dan. Langs de dorpskerk en even verder een dreef die mij richting Liezele stuurt. Pas geoogste prei geurt heerlijk. Bij de Muizendreef, midden hoog ‘brownish’ maïs gaat de 21 er vandoor. Kom uit bij de Hof ter Bollendreef en zijn waterkasteel. Graspaden nu en nog meer maïs, bereik Liezele-dorp. Na wat bloemkolen komt stilaan de merkwaardige kerktoren van Puurs piepen maar ik ben er nog niet. Langs Hof ten Broeck stap ik tot het Fort van Liezele. Takken van eikenbomen reiken horizontaal tot tegen de grond, loop als het ware onder een groen baldakijn. Waar vroeger maïs stond wordt nu een natuurgebied ontwikkeld, er lijkt mij nog veel werk aan. Een paar straten langs het Puurse woonzorgcentrum, ik ga inkopen doen in het lokale warenhuis en stap naar het station. Frietje steken en de trein op, morgen zal het vroeg dag zijn voor de tweede etappe.
