Net voor zevenen gaat de trein naar Mechelen. Op weekdagen kan je rechtstreeks naar Puurs & Sint-Niklaas, in het weekend dien je over te stappen in Mechelen. NMBS logica ! Tot mijn verbazing stadsgenoot Luk op de trein, hij gaat warempel ook voor de marathon in Puurs. Gepensioneerde logica. Ik waag mij ook nog eens aan de dubbele marathon, zie wel waar het schip strand. Op pad langs de imposante watertoren en vervolg langs de leuke Vliet. Mooie start met opnieuw de Torendreef en de wijnranken, net als gisteren maar nu gele pijlen volgend in plaats van blauwe. De klassieke gewassen komen weer aan bod, maïs, prei en natuurlijk bloemkolen, de jonge plantjes bedekt met zwarte netten, koolvlinders ? Tarmacje lopen nu door het groen van Overheide tot de feesttent waar de jeugd zich gisteren kon uitleven tijdens het Jolly Jumper festival. Pik een strookje verlaten spoorweg op, hé bestaat de stoomtrein ook al niet meer ? Een wilgenlaantje, een patattenveld en jonge venkel. Onder het grijze zwerk bereik ik de eerste rustpost in een klein zaaltje te Oppuurs. Ook het kaatsterrein hier blijkt verdwenen te zijn, weer een traditie minder.
Voorbij de dorpskerk wijk Kruisveld in. Passeer kapel OLV ter Nood. Het wordt een beetje saai, veel straten en donker weer. Zelfs de veldwegen zijn gebetonneerd. Ben op weg naar Sint-Amands. Pik onderweg iemand van Egmont op die de lus van de 42 in de benen heeft. Hij is niet te spreken over het parkoers, heel teleurgesteld over het vele verhard. Nog een strookje spoorbaan en tweede pauze in café Plaza, naar aloude gewoonte. Ik ga op pad voor de ‘42’ lus. Door steegjes van Sint-Amands, onder de kerktoren tot de Schelde. Meteen de dijk op stroomopwaarts. Het is opvallend stil en loop op mijn gemakje tot wijk Briel, deelgemeente van Buggenhout en toch wel een heel eind van de rustpost af. Steek nog eens de spoorbaan over en duik de velden in, gebetonneerd. Het groen en dor van maïs wisselt af met het goudgeel van korenstoppels. Wat mij opvalt zijn de vele spierwitte vlinders die vrolijk over de bermen dartelen. Kom weer bij de spoorweg uit en rustpost Plaza. Begrijp de Egmonter en zijn opmerkingen van een paar uur geleden.
Opnieuw langs ’t spoor tot de watertoren en vervolgens, tja … tarmac door het open veld van ’t Hoogste, eindeloos. Rode kool zorgt eens voor wat afwisseling in kleur, een mooie kolonie frêle zwaluwen zittend op elektriciteitsdraden trekt ook mijn aandacht. Oppuurs komt terug in zicht en ben er niet kwaad om. Laat mij een Duveltje smaken en trek weer verder. Veldwegen na de kerk gepasseerd te zijn en vervolgens fietspaden tot aan de wijngaarden die ik al eerder twee keer aandeed. Stap vrijwel alleen over tarmacjes tot de Hof ter Bollendreef en zijn waterkasteel. Langs de Molenbeek nu en met tientallen bosduiven die zich een bolle buikje vreten in pas geoogste graanvelden. Kom in ’t Onzent aan waar de broertjes De Keyser het zich makkelijk maken. Bij Ronny & Marina ook. Ik grommel, ben echt niet blij met deze wandeldag. De laatste loodjes dan. Door Liezele-dorp en dan de mooie Turkenhofdreef. Hij zal mij afzetten bij het fort van Liezele. Merkwaardig, vroeger liepen we dan door het maïs, dit is nu een in opbouw zijnde natuurgebied geworden. Ganzen foerageren op de grasvelden. De laatste loodjes langs de rommelmarkt en recht naar de trein, het is genoeg geweest voor vandaag.
Ben rond de middag in Puurs, uurtje sporen vanuit Leuven met een boemeltreintje. Tussen Mechelen en Willebroek een stevige plensbui maar zal het droog houden tijdens deze driedaagse, behalve het zweet mijns aanschijns natuurlijk. De oude gezellige Kollebloem is afgebroken en vervangen door een koud en ongezellig betonnen gedrocht De Binder genaamd. Gelukkig wordt ik verwelkomt door de immer lachende collega’s uit mijn Upjohn tijd, Ronny & Marina zijn altijd even vrolijk. Vandaag ga ik op pad voor 21 km. Beentjes lijken vol lood te zitten, het gaat niet vlot. Op mijn eentje de akkers in en wie Puurs zegt denkt bloemkolen, daar is deze dagtocht ook naar genoemd. Wordt dus meteen op mijn wenken bediend. Maïs ook, dit jaar op veel plaatsen ‘halfwas’ en reeds verdrogend. Strookje straat tot de Torendreef, heerlijk wandelen tot een wijnhoeve in opbouw dan. Dit is nieuw voor mij, wandelde hier dan ook al jaren niet meer. Aangenaam stappen langs Achterheide en een fraaie kapel, nader stilaan de rustpost bij voetballend Lippelo. De eerste etappe zit er op.
Een paar honderden meter, meer is er niet nodig om de ‘moment suprème’ van de dag te bereiken, het Lippelobos. Aanvankelijk prachtige varens en statige ettelijke meters hoge dennen tot Hof te Melis, het lokale kasteel. Stukje steenweg tot Malderen en dan genieten van beukendreven, parallel een vrijwel droge diep ingebedde beek ook. Ruil het bos in voor de bebouwing van Kruisheide om snel weer van prachtige dreven te genieten. Passeer het geografische middelpunt van Vlaanderen bij Opdorp. Is al de derde provincie die ik vandaag aandoe, Antwerpen , Vlaams-Brabant en nu dus Oost-Vlaanderen. Het middelpunt werd trouwens berekend door Leuvense studenten als ik het juist heb. Assewegen loodsen mij terug door de velden en ik stap stilaan terug naar Lippelo. Onrust in de kantine, ons aller Herman is zijn rugzak kwijt ! Hij zit er als een hoopje miserie bij terwijl helpers het omgekeerde traject lopen op zoek naar zijn hebben en goed. Ik heb met hem te doen.
De laatste loodjes voor vandaag dan. Langs de dorpskerk en even verder een dreef die mij richting Liezele stuurt. Pas geoogste prei geurt heerlijk. Bij de Muizendreef, midden hoog ‘brownish’ maïs gaat de 21 er vandoor. Kom uit bij de Hof ter Bollendreef en zijn waterkasteel. Graspaden nu en nog meer maïs, bereik Liezele-dorp. Na wat bloemkolen komt stilaan de merkwaardige kerktoren van Puurs piepen maar ik ben er nog niet. Langs Hof ten Broeck stap ik tot het Fort van Liezele. Takken van eikenbomen reiken horizontaal tot tegen de grond, loop als het ware onder een groen baldakijn. Waar vroeger maïs stond wordt nu een natuurgebied ontwikkeld, er lijkt mij nog veel werk aan. Een paar straten langs het Puurse woonzorgcentrum, ik ga inkopen doen in het lokale warenhuis en stap naar het station. Frietje steken en de trein op, morgen zal het vroeg dag zijn voor de tweede etappe.
Gisteren gingen acht dappere Ijsetrippers om 09:00 van start voor de verkenning van onze zomerse tocht. Ik ben dan al twee uur onderweg want moet met twee bussen via Zaventem reizen in de vroege ochtend. De Lijn, je vriend ! Aanvankelijk gezapig op pad richting Eizer. Ik heb nog steeds problemen met mijn zuurstofopname alhoewel de temperatuur na de blitzkrieg van de zomer nu wat menselijker is. Tijdens de lus van Eizer, die deels door het bos loopt krijgen we een eerste stortbui over ons heen. De terugweg naar Overijse vatten we droog aan maar helaas, het laatste uur krijgen we opnieuw bakken water over ons heen. Acht verzopen kiekens en hanen dus bij de cafépauze. Kunnen er zowaar een terrasje doen onder vaders grote paraplu. De dames haken af, de mannen zetten door voor nog 12 kilometer richting Haggaard. Hadden we het geweite we hadde het nie gedoen, ons schoene zaan versleite en onze moral efkes nor de moen ! Het ganse parkoers krijgen we bakken water over ons heen, ik wordt er zowaar chagrijnig van. Bij aankomst stelt Noël voor mij naar Leuven te brengen zodat ik niet op de bus moet. Ik ben hem duizend maal dankbaar hiervoor. Duik thuis meteen voor een kwartier in een warm bad. Hoogst uitzonderlijke omstandigheden wat we vandaag beleefden.
Ik twijfel deze ochtend, de buienradar is positief maar dat was ie gisteren ook ! Een ganse dag binnen zitten is eigenlijk ook geen optie en ik vertrek naar Huldenberg. Vermoed dat de rustposten in Loonbeek & Neerijse zullen liggen en de bushaltes richting Leuven dus nooit ver weg zijn. Een tiental wandelaars op de eerste bus om 08:36 en veel Ijsetrippers in startzaal Den Elzas. Kan kiezen tussen 33 & 40 km, tot mijn verrassing, maar hou het bij 33. Stap een eerste keer langs de Ijse en zijn watermolen en dan de heuvel op naar ‘de voetbal’ en verder richting landbouwplateau. Het is ‘doef’, drukkend en toch adem ik redelijk makkelijk. Helaas worden de hemelsluizen op een kier gezet en moet de KW weer aan. Zwerven door de akkers tot Korenheide en dan zakken tot de eerste pauze in Loonbeek. Het heuveltje naar de school doet pijn, niet goed dus.
Korte pauze en weer op pad langs de fraaie kapel richting Ijse, het is droog nu en het zal de ganse dag zo blijven. Het normaal glasheldere water is nu bruin vanwege het vele meevarende slib, cfr. gisteren. Ik word weggestuurd van het water en loop onderaf een bolle weide om vervolgens te klimmen door een bos. Hé, is mij niet bekend dit strookje. Bij het verlaten van het groen opnieuw een verrassing, naar rechts en dus niet linksaf wat Wilfried steevast doet. Dwars door het koren heen en vervolgens een afdaling in schuifjes door een bos. Kom zodoende uit bij Wolfshagen en mag over een netjes van de autoweg gescheiden fietspad richting Sint-Joris-Weert. Net voor de dorpskom pik ik middels een kasseitje de Dijle op, hoogwater. Ben nu al de hele tijd alleen maar vind het parkoers leuk omdat ik nieuwe combinaties ontdek. Poortje bij de ingang van de Doode Bemde betekent voeten in het water, geen ontkomen aan. Zal het nog een tweede keer meemaken enkele honderden meter verder. Loop over de fameuze dijk, zonder muggen deze keer en vervolgens langs het kasteel. Bij een kapelletje de Japanse kerselaar dreef in en dan met een verrassend en stevig klimmend achterafje tot de tweede pauze. Heb er een kleine 13 km opzitten en de innerlijke mens moet versterkt worden.
Verwarring bij de kerk van Neerijse, gele pijlen links en rechts van de kerk. Later zal blijken van twee verschillende organisaties. Ik gok voor rechts en duik de trap af. Moet er meteen linksaf en langs de paardenhoeve, een pittige aarden klim en een verweerde muur naar de Ijse. Zou moeten juist zijn. Volg de Ijse tot net voor zijn monding in de Dijle en dan het brugje over. Langs een parallelle beek en heel wat stormschade richting Korbeek-Dijle, kan niet fout zijn ! Ruil het nat in voor weilanden. Even navragen bij een medewandelaar, jawel ben op 33 1x, oef ! Steek de drukke steenweg over en krijg een klimmende kasseiweg aangeboden. Het wordt echt pittig in de holle wegen van Kinderveld. Zalig wandelen op mijn ukkie, steeds weer op en neer en genietend van magistrale vergezichten in geel (koren) en groen (maïs). Ik loop echt te genieten en vind mijn tempo weer. Opnieuw een plateau op nu, licht golvend en nog steeds met dezelfde kleuren, er lijkt geen eind aan te komen. Ben de enige twee- en viervoeter in de omgeving, de absolute rust is zalig ! Bij Grote Puy ken ik terug de weg, wordt zakken naar de rustpost, alhoewel onderweg nog even op en neer bij een school. Even cola bunkeren in Neerijse.
Klimmen nu richting kassei en betonpad op het plateau. Immer gerade aus langs de vele gewassen tot de Langestraat die de parkoersbouwer randje Leefdaal omzet in Bredeweg door een bos. Vervolg over een redelijk vlakke weg tussen bosrand en akkers. Mag daarbij nog over kasseitjes dokkeren, iets wat ik altijd graag doe. De Biezenstraat stuurt mij vanaf een boerderij weer hoog in de velden. Bekent terrein want door Wim en mezelf van pijltjes voorzien vorig jaar. Zakken naar de pauze van Loonbeek dan en ik neem het heuveltje makkelijk, snap soms mezelf niet. Ik besluit door te lopen, slechts 4,8 km meer te gaan. Loop naar de hoeve aan de Ijse maar draai er merkwaardig genoeg Huldenberg de rug toe. Het bos dan maar weer. Oorspronkelijk vlak maar dan een hele strook vals plat. Onze gastheer weet van geen ophouden. Scherp naar beneden over een verweerd tarmacje tot … de Ijse. Einde oefening denk je dan …mis poes. Kleinwaver tot halve hoogte omhoog, ook mijn medewandelaars doen het rustig aan. Weer een duik naar het dal en dan … de Molenweg op ! Ik vloek inwendig maar zal mij door dit heertje niet laten kisten, blijf netjes in mijn tempo. Voetweg 65 gaat in dalende lijn met fraai uitzicht op de witte kerk van Huldenberg en dan stroomopwaarts de uitklarende Ijse tot de finish.
Liep voor de eerste keer de 35 km van de Vreugdestappers en zij deden hun naam alle eer aan. Ben met een heerlijk gevoel terug naar Leuven gereisd, dit was echt wel een topper ! Wat ook belangrijk is, onze tocht en deze, vanuit dezelfde startlocatie en met dezelfde rustposten zijn TOTAAL verschillend, het kan dus.
Beetje vreemde reis vandaag. Ben nauwelijks meer dan een uur onderweg en moet tussen trein en bus in Haacht dan nog 30 minuten wachten ! Je kan het zo gek niet bedenken. Maar busje komt zo, busje komt zo, busje komt niet ! Gelukkig volgt een andere route tot Keerbergen een kwartiertje later, we hebben geduld hoor ! Liliane en Eddy (ex-fotograaf) zitten op dezelfde bus, hebben hetzelfde probleem gehad. We zijn wat gewend met het openbaar vervoer. Drie lusjes van ruim acht kilometer staan er op het menu vandaag. De rustpost is warempel in Haacht ! Had ik dat geweten, was maar twee kilometer van het station !
Aanvankelijk wat huisjes kijken en dan het halfopen groen in. De langere afstanden stappen het ‘natte’ bos in, inderdaad is het begrip nat deze zomer weer erg relatief, en we wandelen over leuke uitdrogende graspaden. Jonge Galloway runderen negeren ons straal en ik loop letterlijk door een patattenveld naar de oever van de Dijle. Heerlijk stroomopwaarts flaneren langs zijn traag vliedende meanders. Er wordt veel blad meegevoerd, denkelijk vanwege de onweders gisteren. Letterlijk door het maïs nu met groet aan Kareltje en dan tarmac over de Broekelei. Een ander intermezzo is de Finse piste door een geboorte-aanplant, er valt wat te beleven tijdens deze eerste etappe. Straten dan maar weer met een fris windje als aangenaam maatje. Met Jeannine en haar kleindochters over de Dijlebrug en vervolgens door het metershoge mais. Bij een kruising van het parkoers kom ik warempel Rik uit Bornem tegen. Onze krasse wandelaar ziet er verdomd fris uit, dat doet mij plezier. Uitlopen tot de eerste pauze in Haacht en de weer eens hartelijke begroeting van Louis (Wolvertem) en zijn maatjes.
Extra lus nu voor de langere kilometers. Tussen geel van gerijpt koren en frisgroen mais door richting droge gracht. Halfopen terrein van Klein Veldje loodst mij naar de antitankgracht, aanvankelijk waterloos, later natter. Waarschuwingen voor de processierups alom, al krijg ik er geen te zien. Lekker gewoon rechtdoor lopen in het lommer, het gaat mij goed. Steenweg oversteken en dan het Haachts Broek in. Heerlijk genieten in het groen met tot twee maal toe zomers nutteloze vlonders. Van bos naar halfopen terrein met wilde heerlijk geurende hooilanden. Ruige paadjes dan door hoog gewas en nog meer hooilanden, vervolgen langs een prachtige kroosbeek. Door het hoge mais komt de kerktoren van Haacht piepen. Nog wat straatjes en de laatste pauze is bereikt. Kom er Annie tegen, van Willy. We liepen al een hele tijd zowat samen maar waren niet zeker van elkaar. Hij ligt blijkbaar in de lappenmand, het gaat je beter makker !
Mijn fototoestel hapert, zal een halfuur later duren voor de lens terug opstart ! De laatste lus vertrekt langs het Oude Dijle pad en het kleurrijke Roost met geel in de boventoon. Wordt een afwisseling van straten en bosstroken tot ik weer de oever van de Dijle bereik. Heerlijk slingeren langs de vele meanders, prachtig bebloemde dijken en opletten voor de vele fietsers. Ik stap langs de Hansbrug over de rivier over en duik de Keerbergse bossen in. De laatste kilometers worden een mengeling van groen en villa’s, met een mooi beetje holle pad als afsluiter. Best wel leuke tocht gelopen vandaag en met goede benen.
Zwoele nacht en ochtend, heb slecht geslapen. Ga het dit weekend kalm houden. Eerst boodschappen doen en dan tegen de klok van tienen bij De Fonskes, startzaal zo’n 1500 meter van mijn deur. Rustig een 20 km lopen beducht voor het aangekondigde noodweer. Ik stap door de nieuwe wijk Lolanden richting wat groen. Gerommel in de lucht, enkele spatten hemelvocht, niet de moeite om te vernoemen. Passeer de mooi atletiekpiste van Daring Leuven, waar is de tijd van Gaston Roelands gebleven ! Stap door een park met oude bomen en een in het groen verborgen kasteel. Daarnet werkman huizen nu die van de beter gegoede burger. Doemt de abdij van Vlierbeek op. Dwars door haar centrum heen van wester- naar noorderpoort. Prachtige dreef dan tot het Provincie domein en zijn vijvers. De eerste etappe sluit ik af met wat straten en paden tot het Genadedal.
Lus van de 20 km nu, aanvankelijk door een witte wijk richting Wilselensesteenweg. Vervolgens genieten van een maaipad onderaf de Kesselberg. Ben verdorie in Holsbeek-Plein ! Even weer een stratenloop, golvend bij een ‘stekende’ zon, de Hulsbergweg. Even pijl fout gelezen en meteen herstellend langs een smal groen pad, loop hier moederziel alleen. Villa’s kijken in een groen dal tussen twee muren van bomen en dan het bos in. De Honkelberg golft op en neer, mooi zo. Halfverhard dan, de bewoners ten gerieve maar nog steeds lekker in het groen. Bij de Dellestraat maak ik een tweede fout, loop bijna weer het heen parkoers. Ben dezer dagen toch wel dikwijls in gedachten verzonken ! Pik de juiste draad weer op door het vlakke Begijnenbos gevolgd door een tarmacje van 15° neerwaarts. Nog wat straten en tweede pauze. Leuke babbel met clubmaatjes Christine & Noël, Rudy & Sylveer ook.
De laatste loodjes dan. Parkoersmeester op de fiets belooft mij veel bos. Zachtjes klimmen in den beginne over tarmac naar Veldweg, die zijn naam alle eer aandoet. Halfopen terrein, bosjes en weilanden tot een paar prachtige diepliggende holle wegen. What goes down must come up, mits bocht van haast 180° deze keer. Prachtig stuk parkoers door het Lindenbos. Na het zalig koele bos volgen akkers met gemaaid graan en hoog maïs. De abdij van Vlierbeek pronkt boven alles uit. Stratenloop door nieuwe wijken met een zalige wind op kop. Paadjes lopen dan tot de Diestersteenweg en langs de Pinxtermolen. We gaan hier met z’n vieren in de fout. Bij de verkeerslichten een wandelbord voor de automobilist. Ik zie op zo’n 200 meter wandelaars de straat dwarsen. Ja hoor ben weer op het parkoers en loop netjes tot de finish en ‘my home town’. Best wel leuke tocht al had ik door de drukkende atmosfeer mijn dagje niet.
Drie dagen het werk van drie personen op mijn eentje opknappen, ik ben er kapot van. Geen wandeling op zaterdag dus maar de ganse dag tussen slapen en wakker zijn in de sofa. Volg de straffe toeren van Mijnheer Thomas, toch wel onwaarschijnlijk. Ben zondagochtend nog steeds niet echt topfit maar er zal gewandeld worden ! Reis vlotjes naar Maarksem, is meer dan een jaar geleden dat ik nog rond de Koekenstad wandelde. Het vergif van Hemiksem blijkt op dezelfde tram te zitten als ik en in het gezelschap van tante nonneke. Ik gun ze nauwelijks een blik waardig en stap naar ’t Fort waar zowaar Mister Ludo himself de startkaarten uitdeelt. Even gedag zeggen aan ons aller Herman, god was is die vermagerd zeg, echt niet goed. Op pad dan voor een marathon met eerst een lokale ruime lus van 9 km. Langs kleurrijke volkstuintjes en vervolgens door het nu snel opschietende maïs richting ziekenhuis Jan Palfijn. Wat straten lopen naar een eerste park met mooi kasteel inclusief koetshuis. Eén wandelaarster voor mij, ben er zeker van dit is Jacqueline. Waar zij ongewild een kort extraatje loopt haal ik haar in. We zullen de lus samen volmaken. Het wordt een afwisseling van straten en parken, toch wel leuker dan wat ik mij van voor een paar jaar herinner. Honderduit pratend zit het eerste anderhalve uur er ongemerkt snel op. In de startzaal verliezen we elkaar uit het oog.
Trek dus alleen verder voor een ommetje langs de oude gebouwen van ’t Fort en vervolgens de plassen dik bezaait met helgroen kroos. Even wat hemels gedruppel, het valt best mee. Kom tot mijn verbazing opnieuw net voor de start langs en passeer een tweede keer de volkstuintjes, zei het langs een ander pad. Een reiger zit roerloos op een tak een paar meter boven de plas, denkelijk zijn ontbijt aan het verteren. Een paar straten en dan zowaar een weiland met koebeesten midden de bebouwing. Wat achterafjes bij Laagland en enkele straten tot rustpost twee bij FC Jega, een klassieker. Innerlijke mens versterken en weer op pad. Strookje groen voorbij een pachthof. Het zwerk wordt erg donker maar de hemelpoorten blijven gesloten. Stap langs bel-étages richting station Noorderdokken. Het feest kan beginnen. Heerlijk genieten van woeste natuur in de Oude Landen. Waar de langere afstanden hun eigen weg gaan een zee van bloemen van geel over paars tot simpel wit. Puur genieten ! Kom zodoende in Ekeren uit en flaneer langs een waterkasteel met prachtige lelies op het nat. Breed grindpad nu en nog steeds puur natuur. Wat dichtere bebossing en vervolgens over een maaipad door een metershoge rietkraag, daarom kom ik hier wandelen. Steek een drukke steenweg over en dan weet ik rust Rozemaai dichtbij. Mis poes … krijg nog een ommetje cadeau, nieuwe betonpaadjes dwars door een natuurdomein in aanleg. Meepakker zeg maar. Ik pauzeer terwijl Linda, Charles en hun gevolg net vertrekken. Ben even over halfweg.
Even beton lopen richting haven en dan het Muisbroek in. Heerlijk flaneren over maaipaden met een zee van gele bloemen in de open ruimtes. Kom uit bij de Ekerse plassen waar Antwerpse duikers hun sport beoefenen. Zelf mag ik de lange zijde van de natte rechthoek bewandelen op een Finse piste, nogmaals genieten dus. Van de grote plas naar de kleine en de natuur verlaten middels een brug over een snelweg. Groene achterafjes nu achter de Ekerse bewoning door tot onderaf een spoorweg. Weer een zee van gele bloempjes en dan pauzeren in De Geesten. Begin toch stilaan de kilometers te voelen, heb er bijna dertig in de kuiten. Bij een weer loodgrijze lucht onder de spoorbaan door naar Sint-Mariaburg. Stratenloop langs wegen die hier steevast ‘lei’ noemen. Kom zowaar in de Brusselse Bossen uit, grondgebied Brasschaat nota bene ! Rondjes draaien tussen spar en een minderheid aan loofbomen. Verlaat het groen en ga even in de fout bij Lage Kaart. Herstel snel en dan wordt het kasseitjes dokkeren op de Charleslei tussen de vele landhuizen. Prachtige dreef met statige kastanjelaars en ik ben in centrum Brasschaat en rustpost ‘De Vreemde Vogel’, mijn laatste pauze voor vandaag.
Het is al 16:00 en twee jonge freules volgen mij als voorbereiding op de Doto. Zij hebben nog 14 km voor de boeg en kampen met allerlei kwaaltjes. Ik adviseer hen het bij de marathon te houden maar ze hebben er blijkbaar geen oren naar, vrouwen ! Voor mijn laatste etappe mag ik meteen het Peerdsbos in. Heerlijk flaneren langs statige dreven, genieten van metershoge varens ook. Ik loop nog redelijk vlot tot de Bredabaan. Besluit het laatste ommetje langs de Fortvijver niet meer vol te maken maar recht naar de P+R te stappen. Tram vertrekt vrijwel onmiddellijk, broodje bouilli kopen op het Astridplein en meteen de trein op boemeltje naar Leuven. Kruip er uit de wagen en stap stilletjes de heuvel op tot de Tiense vest. De marathon is blijkbaar zowat mijn maximum momenteel, blijven trainen.
Geen wandeltocht voor mij dit weekend maar een eigen organisatie van de IJsetrippers. Begin er op zaterdag aan rond 07:00 in Leuven met een trein richting Etterbeek. La Grande Boucle noopt mij tot ‘bizon futé’ in mijn reisweg. Busje komt zo, busje komt zo, busje komt zo ? Ja, busje heeft vertraging en rijdt maar tot Jusekes-Eik ! Ben net op tijd voor maatje Wim en de eerste opdracht, pijltjes hangen in het bos. Langs de Onze-Lieve-Vrouwe-Weg tot de splitsing van de niet verkende verkorting van de 4 km. Twijfels bij ons beiden en we doen iets, we zien later wel. Vlotjes verder pijltjes hangen, we babbelen voortdurend over wat en hoe, we maken het de wandelaar makkelijk. Zijn een heel vlot duo. Waar de 4 km terug aansluit zijn we het eens, dit klopt niet ! Onze krijgsraad duurt langer dan anders, we zijn beiden in gedachten verzonken. Terugkeren naar het probleem zegt Wim en dat doen we. Verdorie, twee parallelle paden nauwelijks 50 meter van elkaar. Wij kozen voor één, moet twee zijn. Met vereende krachten de nodige correcties maken, the masterpiece van Wilfried moet correct van pijltjes voorzien zijn ! Vlotjes uitbollen dan door de Jachtdreef tot De Bosuil. We leren elke tocht weer bij, vooral met het plaatsen van STOP tekens die wij nu van Adeps hebben overgenomen.
Wim woont op het parkoers van La Grande Boucle en reist naar huis, ik blijf een paar nachten in Jezus-Eik slapen. Lekker slaatje calamares in De Bosuil en ik ga weer op pad, parkoerscontrole. Wilfried vraagt of ik mee de set-up van toog twee wil doen voor morgen. Ik ben flexibel, keer ne kier were, samen met Francis afspraken maken want ik heb hier geen ervaring mee. We ruilen ijskasten en meubel om glazen te plaatsen tot een praktische opstelling. Zondag zal blijken dat ik een paar beginnersfoutjes heb gemaakt bij het vullen van de frigo’s, moet kunnen. Zie toch dat het volledige team verder geroutineerd het zaakje onder controle heeft. Lekkere steak tartaar als avondeten in de Bosuil en dan … Vive le vélo.
Zondag om 08:00 ontbijt in Hotel Soret en dan meteen naar ‘the duty’. Wifried heeft assistentie nodig. Op lus 1 blijkt er verwarring te zijn bij een bocht naar links. Rugzak met materiaal en ik ga op pad, weet exact waar het euvel is. Mmm, is een 05 voor 09 markering, ik maak er 15 voor 09 van met technische hulp van Natuurvrienden Zoersel, waarvoor mijn dank. Terug naar de startlocatie … voor de tweede opdracht, er zijn pijlen weg op lus drie, die van Wim en mijzelf. We snappen niet waar en op aangeven van Wilfried loop ik tegendraads en vraag advies aan de wandelaars. Kom niet uit de antwoorden en neem de parkoerscontrole erg breed. Net als Wilfried belt vind ik het probleem. Schandalig ! Ik ben echt boos ! Bocht van 90° helemaal aan het uiteinde van het parkoers waar de voor-pijl, de volledige rechter bocht en de na-pijl verwijderd zijn ! Dit is gedaan door een kenner ! Ik herstel en loop met het plannetje via een kortere weg terug naar De Bosuil.
Sluit opnieuw aan bij Marina & Wim aan toog twee. Pik hun ervaringen op en we werken ons de ganse namiddag door de vele leuke wandelaars. Twee togen op één locatie, dat zijn we niet gewend en ik spreek af met Francis hoe we dat doen qua consolidatie van de drankbakken. De logistieker in mij komt boven. Dubbelcheck met Jacqueline, het ziet er goed uit. Een hele groep helpers blijft lekker eten in Den Bosuil, ik ook natuurlijk. Een paar Brugse Zot en opnieuw Vive le vélo, ik blijf nog een nachtje bij Soret. Leuk sober hotelletje trouwens. Na het ontbijt meteen op pad, pijltjes uit het bos halen. Mieke en Roland beginnen er aan als ik gedaan heb. Vervolgens de bus naar Delta. Shit, vanaf hier rijden er geen treinen meer naar Leuven, heb dit fout ingeschat. Brainstormen op mijn eentje en een kwartiertje lopen tot station Etterbeek, langs ’t Plein van de ULB-VUB, coté Chirec. Tijd genoeg om ongezond een dubbele hotdog binnen te spelen en dan rustig af te reizen. Het was een bewogen weekend, maar ik hou daar wel van, doet mij mijn eenzaamheid eventjes vergeten.
Gisteren dagje rust genomen na een toch wel hete en pittige MESA, nagenieten dat ook, ben echt wel tevreden over mijn prestatie. Vandaag dan weer die andere wandelliefde Adeps à Bousval. Is een prachtige streek tussen Ottignies en Nivelles, vallonée et boisée. Heb geluk in station Ottignies, bus vertrekt één minuut na dat ik er aan kom. Heel toffe chauffeur trouwens die mij zowaar afzet voor de deur van de startschool ! Het is al heet om 09:00 maar er staat ook wat wind, zal wel lukken. Booke eten en op pad langs la Dyle Romane en dan middels een holle weg hoger in het landschap. Granen begrenst met schitterende rode papavers. Kom er twee Hanskes tegen, kan je overal verwachten dit koppel in de Walen. Fototoestel is nukkig, dan maar zonder. Wat tarmacjes lopen door het groen, de 20 km mag er even alleen vandoor. Riviertje La Falise volgen en dan zachtjes opwaarts door het hoge gras tot een eerste bosstrook. Nog hoger langs een bietenveld tot la Chapelle du Try de Chêne, kapel in the middle of nowhere. Kilometers lang over het warme landbouwers plateau nu, it is hot ! Les Kajoes, ja natuurlijk, parkoers voor Siske ! Ik laat de korte afstanden achter mij en sluip naar het bos. Heerlijk fris en mooie diepe holle weg die ik mag afdalen. De Dyle en een Ravel over en dan pittig klimmen naar een witte hoeve. Er rondom loopt een kasseitje duikend naar een doorsteek onder een drukke baan. Klimmen maar weer langs de Sentier de Laloux, tussen tarwe en patat in bloei, verderop letterlijk tussen de bieten. En het blijft zo maar op en neer gaan. Sentier de Draye zet ons af bij een bos en de 20 km gaat zijn eigen gang. Nog 9 kilometer te gaan.
Stap door een nat bos en mag nog eens klimmen. In de open ruimte oogt het zwerk donker. Is er onweer op komst ? Herken plots de omgeving van eerdere en andere Adeps tochten. Loop nu wel omgekeerd. Lange rechte strook langs een maïsrand en genieten van vele prachtige varens. Duik een bos in ,ook al in omgekeerde richting van vroegere tochten, puur genieten. Even zakken in het landschap en een mij onbekend beekje meepikken tot een vijver met natuurlijke overloop. Klimmen dan maar weer en mensen die hun honden uitlaten een paar keer kruisen. Ik puf als ik bij een grote hoeve uitkom en weer mag zakken langs een holle weg. Loop vervolgens op een richel hoog boven La Cala, beekje mij welbekend. Ik weet, nu wacht er een lange trage klim die overgaat van asfalt naar puur natuur. Dit parkoers is toch echt mijn ding wel ! Terug het plateau op en golvend naar de laatste kapel van de dag, ik ken het met mijn ogen ‘toe’. Langs een mooie holle weg zakken naar het dorp. Stemmig dorpskerkje met kassei en uitbollen tot de school. Bus is net weg dus genieten van twee Bousval Blonde.
Uurtje later weer op pad. Heb geluk in Ottignies ben net op tijd voor de trein naar Leuven. Alle deelgemeentes van Genappe, ze mogen in de agenda van de wandelaars niet ontbreken !
Was het aanvankelijk mijn bedoeling in Ollomont te blijven tot zondagochtend ik heb gisteren eens alles op een rijtje gezet. Vraag aan Siske of ik met hen vandaag terug naar Halle kan reizen. Heb toch wel veel te doen wegens verslagen van de MESA en BNLW. Hij is meteen akkoord en dat vind ik prachtig, heb hem en Linda leren waarderen als aangename mensen dezer dagen. Vertrek dus met de late shift vandaag maar kan in La Roche toch al om 07:15 op pad voor de laatste 32 km. Heel rustige start over een lommerrijk tarmacje langs de Ourthe en camping Benelux, het is zowaar frisjes ! Zachte klim dan om over technische paadjes terug naar het water te dalen. Een paar kilometer heerlijk flaneren stroomopwaarts een klaterend bergbeekje. Passeren daarbij een steengroeve in werking. Hé wat is dit makkelijk voor La Roche maar ook wonderlijk mooi. Twee keer moeten we letterlijk door de beek, springend van steen naar steen en dan volgt het echte werk. Klimmen, klimmen en nog eens klimmen de Col de Hausire op tot het monument ter ere van Claudy Criquelion, 498 meter boven de zeespiegel. Ik heb het overleeft ! Wordt beloont met een ‘half maantje’ op het plateau. Jonge den, een zee van roze vingerhoedjes en een fantastisch uitzicht, dit is genieten. Stilaan zakken over een pad tussen jonge populieren en dan weer een klimmetje langs statige sparren. Maar de daling naar de Grote Halte wordt ingezet. Bij een waterpost pikken we de kortere afstanden op en stomen met z’n allen door het bos naar de rustpost in Maboge. Het is er berendruk. De militaire worst en een paar drankjes, ik sluit aan bij Siske die vandaag slechts 16 km loopt, hij moet straks nog een paar uur rijden. Kom er ook vroegere werkmaatjes Marina & Ronny tegen, altijd een leuk weerzien.
De laatste loodjes dan. De helling die ik vreesde valt best mee. Aan een klein percentage de heuvel op en de 32km krijgt een leuk smal paadje cadeau. Oppassen voor de vele boomwortels ! Weg nu van het roze, de varens en de bramen in bloei we zoeken het weidse warme landschap op. Heb vanmorgen een gratis petje kunnen bemachtigen en dat zet ik geen seconde af, voelt goed en koel aan. Het parkoers blijft golvend en loopt over tarmacjes langs stille dorpjes zoals Thimont en Roupage. We duiken nog eens een sparrenbos in en het wordt zowaar vlak. Ben ik al een paar keer over de ‘kajoes’ gestruikeld, deze keer ga ik op een neutraal lijkende plek echt plat. Medestanders zijn meteen bij mij, niks aan de hand beste vrienden, het was een ‘dérapage controlé’. Ben wel steeds voorzichtiger met de vele hindernissen onder onze voeten. Er zijn geen markeringen meer elke vijf kilometer en ik heb dus geen gevoel hoe ver ik nu eigenlijk wel ben. Stap de open ruimte in, daal een eindje door het hoge gras en het zoveelste sparrenbos. Mag nog steeds genieten van weidse vergezichten en spaarzame bebouwing. Door een dorpje en nog een pittige, zei het korte klim. Op naar Hives en zijn laatste waterpost. Nog 3 km zegt een meestappende militair. Aanvankelijk nog eens vlak bos en dan stilaan naar La Roche zakken. De echte afdaling is geen spek voor mijn bek. Hoog % en ‘des kajoes partoes’, ik vorder dan ook heel behoedzaam in het zweet mijns aanschijns en laat de vele militairen maar huzarenstukjes uitvoeren om recht te blijven. Oef, ben beneden, uitbollen nu door het stadje en zijn winkelstraat. Siske en zijn vrouwtjes doen een terrasje, wensen mij meteen proficiat. Samen met Hennie loop ik naar de finish, zij steekt mij een hartelijk hart onder de riem, merci meisje. Ik keer terug naar het terrasje, we pikken de militaire parade nog mee en gaan rijden. Linda & Siske zijn zo vriendelijk mij voor mijn deur in Leuven af te zetten. Ben echt blij met mijn prestatie, 128 km Ardennen in erg warme omstandigheden, ben toch gelukkig dat ik dit nog kan. Heb ook weer een paar echt toffe mensen leren kennen. L’Amitié par la marche is ook bij de Heidetochten geen ijdele uitspraak. Merci Linda & Siske, dit was echt wel een aangename kennismaking.
Ondanks de waarschuwingen van Anny ga ik er van uit dat dit de makkelijkste dag wordt. Starten doen we van op een weide buiten het dorp. Even een knikje naar de Ourthe en dan rustig klimmen naar het groen. Vanaf het hoogste punt in het bos loop ik een eindje met voorzitter Jef mee. Ze zijn een ietsje te snel voor mij en ik pik mijn eigen tempo op. Door weilanden en een keienpad naar de ‘scannage’ en de langere afstanden gaan er vandoor. De tweede helling van de dag is eigenlijk een makkie, meer vals plat dan wat anders. Het is wel opletten geblazen met de vele boomwortels die evenveel hindernissen vormen. Merkwaardig, ik loop hier zowat alleen. Heeft de hitte van de afgelopen twee dagen dan zoveel slachtoffers gemaakt ? Geniet van de vele varens en vooral het prachtige vingerhoedskruid dat massaal aanwezig is. Loop vervolgens opnieuw in de open ruimte met prachtige vergezichten. Stille dorpjes ook en de vele runderen met stoere stieren en nieuwsgierige kalfjes. Her en der merk ik aanduidingen van een Compostella route. Bij het kerkje van Moircy steek ik een baan over en mag nog eens stevig klimmen door de velden, genietend van de fraaie omgeving. Drankpost bij de top, ik had niet anders verwacht. Loop nu langs hooiland en de rand van het bos. Kom Thierry tegen die aan het foerageren is. Rustig parkoers nu overigens om stilaan het bos in te trekken. Waden door het hoge gras naar de volgende open strook en opnieuw het thema van deze vierdaagse ‘ des kajoes’. Toch wel vervelend die rollende dingen onder je voetzolen. Het is toch weer behoorlijk warm en de wind is op rantsoen. Wandel parallel een groene vallei naar het volgende dorp, Tillet. Daar hebben onze gastheren de centrale rust neergezet. Pauzeren bij Jef, genieten van een militaire worst en vrolijke vrienden begroeten waaronder Colette en Hugo. Anny & Chris hebben ook deze eerste lus gelopen maar gaan dan naar de 24 km.
Ik stoom dus opnieuw door richting 34 km want zo lang is onze tocht vandaag. In schuifjes de heuvel op, een pittige hoor ! Krijgen met z’n allen een prachtig vergezicht cadeau met moderne windmolens op de achtergrond. Gaan weg van de andere afstanden voor een grote rechthoek door het open landschap. Drie zijden lopen we, de twee lange en tussenin de korte in de omgeving van Magery. Zachtjes golvende paden met onder meer wat meidoorn in de berm. Het is er rustig wandelen. Plots een pittige korte klim om in Houmont te geraken. Hé, hé het frisse water onder de moderne kerktoren is meer dan welkom. Loop ik goed, echt super ben ik hier nog niet geweest. Ik hou het dus bij een rustig tempo en ga weer de velden en de weidse vergezichten tegemoet. Loop nu echt tussen de windmolens door. De zon brand, na zo’n 22km grijp ik naar mijn klassiek recept, cola en zijn snelle suikers. Passeer een merkwaardig monumentaal kruisbeeld en duik naar een dorp. Nog 8 km zeggen ‘onze jongens’ bij de waterpost. Hupsakee opnieuw een heuveltje op. Ik verslik mij even in de bepijling, eigen schuld dikke bult, herstel snel en duik via een graspad naar weer een ander dorpje aan de Ourthe. Korte klim en dra vervoegen wij de kortere afstanden. Met z’n allen via een maaipad zakken naar de vijver van Sprimont en de laatste waterpost.
Ik besef, de finish ligt halve hoogte de heuvel bij Sainte-Ode en dus zal er nog geklommen moeten worden. Beetje bij babbelen met Colette die op zoek is naar informatie over wandelen in Zeeland. Ik kan enkele tips meegeven. Rustig stappen nu over een maaipad en zelfs vlonders langs de Ourthe maar tenslotte in een paar schuifjes de heuvel op. Hé, hé wir haben es wieder geschaft ! Anny & Chris vangen mij op. Ik voel plots een branderig gevoel in de nek en ‘oep maane kletskop’. Ben op het randje van de zonneslag. Zal morgen moeten opletten, nu drie kwart van de tocht gelopen is mag het echt niet meer fout gaan.
We starten vandaag in gespreide slagorde. Anny, Chris en ik vertrekken erg vroeg. Linda & Siske een uurtje later zodat ze nog even kunnen samenzijn met hun dochters die ook een kleinere afstand meestappen. Ik vertrek dus alleen op de 32 km, mijn maatjes vinden het veel te warm. Houffalize dat is telkens weer een joekel van een klim om uit de bebouwing te geraken. Begin vrij snel te hijgen en pas mijn tempo aan. 1,2 km pittig klimmen tot een voetbalveld. Ik luister naar mijn lichaam en kom rustig ademend boven, mooi zo. Prachtige vergezichten, daar zal ik de komende uren kunnen van genieten. Het parkoers is trouwens rustig, golvend op en neer langs een kikkerpoeltje, over een maaipad of de vele keien, prachtige brem of gaspeldoorn in de bloei. Heelder kuddes runderen, jong en oud staren ons loom aan. We lopen door een paar stille dorpjes luisterend naar namen als Fagnoux. Ik heb een lekker gezapig tempo, voel mij goed. We krijgen een prachtige gele muur cadeau, brem, schitterend. Het parkoers blijft op en neer gaan, ik geniet van elke meter. Nu weer door het hoge gras richting Vellereux en dan een pittig tarmacje terug de heuvels in. Bereik het bordje van de 15 km, ik weet het nu zeker, wordt 32 km vandaag. Moet nog ruim 2 km tot de centrale rust in Bonnerue. Gezelschap van Linda (Sporton). Neem ruim de tijd voor een natje & een droogje. Anny & Chris lopen ver voor mij uit.
Terug op pad. De ‘scannage’ verloopt moeizaam, soms lukt het soms niet. Lange afdaling naar de Ourthe toe. Aanvankelijk tarmac vervolgens een nat keienpad, niet echt mijn ding. Militairen denderen mij voorbij. Kom bij de Moulin de Reniwez uit en mag de rivier volgen. Hoofdweg tussen La Roche en Houffalize oversteken en door het bos over een vlak pad. Maar het moet er eens van komen. Weg van het idyllische water en opwaarts. De lange klim valt eigenlijk best mee. Aanvankelijk pittig en vervolgens een lange strook vals plat. Het einde is weer potig en ik hap naar adem, bereik licht verzuurd de top. Open terrein nu en je kan de wandelaars honderden meters ver zien lopen. Ik heb merkwaardig genoeg geen enkel probleem met de hitte, doe gewoon mijn ding en geniet van elk moment. Bij wat lommerte een waterpost, is altijd welkom. Plots een puist in het parkoers, pittig tarmacje in de schaduw tot de 25 km. Ik parkeer, dringend snelle suikers opnemen mits een blikje cola. Het parkoers wordt opnieuw golvend. We duiken onder een drukke baan door en komen uit bij de weg naar Houffalize. Had ik gehoopt nu naar het stadje te duiken, mis poes ! Onze gastheren sturen het gild opnieuw weg over een smal pad parallel een groen valleitje, zachtjes klimmend. Aan dat zacht komt een einde met een pittig tarmacje in open terrein. Menigeen parkeert er. Vals plat langs enkele huizen en dan steil dalen langs de Rue Sainte-Anne naar het centrum van Houffalize. Hé, hé, even zitten en bekomen, ben een beetje duizelig. In de schaduw van een kloostertoren recupereren bij mijn maatjes. Katrien en haar ventje begroeten, zij hebben de trail gestapt. Tot mijn verbazing ook Hennie & Theo (de eerste zonder kast om mij op te jagen, wat uitzonderlijk is).
Halven dans en de maatjes van het werk vragen hoe het met mij gaat, een leuke attentie. Rustige terugrit naar ons logement en recupereren na een verkwikkende douche. Ben best tevreden met mijn fysiek tot nog toe.
Gisteren BNLW bijgewerkt in de voormiddag en dan via Liège-Guillemins afgereisd naar Melreux-Hotton. Mooi ritje van een uurtje het laatste stuk, spoorlijntje dat ik nog niet kende en langs de Ourthe. Anny & Chris komen mij ophalen en een halfuurtje later zitten wij op het terras Chez Nathalie in het centrum van La Roche En Ardennes. Krijgen er het gezelschap van Linda & Siske, twee Heidetochters die ik hier leer kennen. Op naar ons verblijf in Ollomont, halverwege de weg naar Houffalize. Hapje eten, A & C hebben aan de kookpotten gestaan, nog wat bijpraten en naar bed, het is morgen vroeg dag. We beslissen de officiële starturen te negeren en gaan om 7 uur al op pad, beducht voor de aangekondigde hitte. Nog meer Heidetochters overigens met voorzitter Jef op kop. Zoals het bij de MESA meestal het geval is klimmend het stadscentrum uit. Even pauze bij een hooiland en dan weer omhoog de bossen in met aardig wat vingerhoedskruid en hoge frisgroene varens, de toon is gezet. Erg zwijgzame Anny, Chris en ik, geen van de drie lijkt zijn tempo te vinden. Het parkoers wordt na een erg lange klim nochtans rustiger en golft zachtjes op en neer door een immens woud. 5 km in één uur, 10 km in twee uur, normaal tempo voor deze militaire kilometers. Ik zwerf rond mij maatjes heen, dan weer 20 meter voor hen met een beetje tempo, dan weer achterop wegens het maken van foto’s of een plaspauze. We lopen het grootste deel van de route alleen. Finaal volgt een afdaling naar de menselijke aanwezigheid. Ik krijg het moeilijk wegens ‘la fringale’ maar weet de redding nabij. Stappen door Blanche Fontaine naar Petit Thier en de Grote Rust waar het behoorlijk druk is want alle afstanden komen er samen. Wij liepen de eerste lus van de 24 – 32 km, ook 8 & 16 km zijn hier present. Het is heerlijk koel in de zaal en wij kikkeren echt wel op. Boterhammetje eten, wat vocht bijtanken, Anny beslist voor ons te starten met de boodschap dat ze afzakt naar 24 km. De mannen laten haar begaan. Atleten moet je niet tegenspreken.
Begroet een aantal bekenden waaronder clubmaatje Cecile en ook wij gaan weer op pad langs de stemmige dorpskerk. Mont-de-Soie lees ik op een naambord. Inderdaad we gaan aanvankelijk zachtjes klimmen maar daar komt gauw verandering in. In het zweet ons aanschijns door open veld pittig de heuvels in. Even pauze bij prachtige varens en hupsakee daar gaan we weer. Zoals de meesten onder ons regelmatig pauzeren om op adem te komen. Dit is verdomd stevige kost. Eenmaal boven gekomen een waterpost, onze gastheren zullen vier dagen lang steeds op strategische plaatsen voor de bevoorrading zorgen waarvoor onze dank. De 32 km gaat er opnieuw alleen vandoor. Lekker dwalen door de bossen in zachtjes dalende lijn. Soms over nattige paden want bronnetjes en meer zijn nooit ver weg. Waar mogelijk een fraaie uitkijk op de omgeving en onvermijdelijk …. Wat goes down must come up ! Het wordt een loodzware klim, achter elke bocht wacht er weer een pittige strook. Opnieuw trappen de meesten op hun adem en verzuren de benen. In het laatste potige strookje krijg ik zowaar de bibber, cola lost dat euvel op. Oef, eindelijk boven bij een waterpost en de andere afstanden.
Bijtanken en nog 50 meter op de tanden bijten, hebben maar enkele kilometer meer te gaan in dalende lijn. Chris lijkt een ietsje sterker dan ik en gaat mij voor. We eindigen met een heel steile bergaf vol keien, echt mijn ding niet, ik vorder dan ook langzaam. Straten loopje door het stadje en we bereiken de gezellige weide. Het is er behoorlijk druk en feestelijk, wandelaars babbelen honderduit en zijn blij elkaar weer te ontmoeten in dit feest. Helaas moeten sommigen afgevoerd worden, de hitte eist zijn tol. Wij wachten op onze chauffeur Siske die blijkbaar een uur na ons gestart is vanochtend. Hij komt binnen samen met Rita van de Singelwandelaars. Hé, hé was een stevige dag vandaag en vooral het tweede deel dan. Was ik niet echt in mijn goede doen ik voel tijdens de avond dat de recuperatie vlot verloopt. Mijn maatjes beslissen morgen maximaal 24 km te lopen, ik blijf voor de volle pot gaan ondanks de aangekondigde 33°C.
Busje komt zo … om 08:32 gaat de eerste rit naar Bierbeek vanaf station Leuven, zitjes volzet met wandelaars uiteraard JPD en Marc (Wezembeek) op kop. Ik mag ook mee …
Halfuurtje later aan De Borre en de voetbalkantine die vandaag als startzaal dienst doet. Wandelbroodje en weg zijn wij. Een eerste kasseitje en dan waden tussen hooi, kleurend graan en donkergroene patat. Het is al behoorlijk warm en ik zit niet lekker in het ritme. Stap een bosstrook in en dankzij een zacht windje tussen beukenbomen door begint het mij te vlotten. Opnieuw de weidse akkers dan, op de taalgrens en er over met leeuwerikjes die hun hoogste lied zingen. Vlas, bijna uitgebloeid en biet maken de dienst uit. Kom bij een eenzame hoeve en een mooie kapel uit. Holle weg dan en nog meer kasseitjes, is mijn ding wel. Ben bijna door het eenzame land heen als Dirk & Karin omgekeerd blijken te lopen. Hebben nood aan een extraatje via een lokale route. Sommige wandelaars hebben er nooit genoeg van ! Een pad met knap veel klaprozen en ik loop Beauvechain in tot zijn rustpost net na de kerk.
Even pauzeren en de dorstige laven, weer op pad langs kerk en oude kerkhof. Ruig paadje om uit het stille dorp te geraken. Kasseitjes en nog meer steentjes om opnieuw de akkers op te zoeken. Holle wegen naar het bolle granengroen ook. Ik loop op mijn eentje nu echt wel te genieten ! De wind wordt bij wijlen gerantsoeneerd en dan is het verdorie warm. Rode papavers en witte patattenbloem, schitterend zicht toch ! Metershoog onkruid ook langs het verweerde tarmacje dat ik loop. En dan komen de kinderkopjes weer opzetten, honderden meter lang ‘immer gerade aus’, wat is dit leuk ! Tienbunders noemt deze baan aan Vlaamse kant. Bij een herenhoeve die doet denken aan ‘De Heren van Zichem’ even een straat en dan … akkers en ‘kinderkopjes’. Ik beslis niet terug naar de startzaal te stappen maar meteen de 23 2x op te zoeken.
Geniet van de heerlijke geur van rijpend koren en stap met vele vraagtekens in het hoofd de bosstrook van deze ochtend. Besef dat ik de splitsing verkeerd gelezen heb en opnieuw 23 1 x aan het volgen ben. Loop dan maar naar de aankomst terug met de 5 km, mooie kasseitje op, holle weg tot de kantine. Tijd zat voor een Duvelke en babbel met clubmaat Roger … die hetzelfde deed als ik. IJsetrippers verstaan elkaar …
Halfuurtje wachten in het station van Heist-op-den-Berg en ik ben rond 09:30 bij de gastheren van IVAS, de verwachtingen hooggespannen. Willy gaf mij vorige week een hint om minstens 33 km te lopen en daar ga ik dus voor. Een laatste training tot de MESA. Vanaf de dorpskerk met merkwaardige toren is het maar één straat lopen tot een eerste modderbad. Ik schaats mij door de Smisweg midden prachtig fris groen een eerste keer naar de Grote Nete. Geniet van de rust zo op mijn eentje en het prachtige gezang van onze gevederde vriendjes, zelfs de koekoek is nog paraat. Weg van het water en door halfopen landschap, wat frêle koolzaad in bloei en opschietend maïs. Doorsteekje naar een tweede stuk Nete, nog steeds stroomafwaarts en tot bij ’t Schipke, in renovatie. Een koele bries houdt het voor de wandelaar aangenaam. Door het hoge gras richting verspreidde huizen van de Molenhei. Ik loop langzaam Itegem centrum terug binnen na een parel van een etappe van iets minder dan 9 km. Stoom haast gelijk door over een graspad terug naar het thema van de dag De Grote Nete. Stroomopwaarts nu heerlijk mee slingeren met de meanders over dijken met een veelheid aan kleur en de klaproos dominant aanwezig. Slingerende bospad weg van het water en dan door Hallaartse straten tot mijn eerste pauze ruim 12 km ver. Druk beklant overigens en de wandelaars genieten van het ruime terras.
Babbeltje met Agnes en François en weer op pad. Zachtjes klimmen tussen villa’s richting Heist-on-the-Hill. Langs het voormalige klooster richting watertoren. Even een bosstrook en dan drie zijden van een rechthoek lopen langs villa’s. Dwars door het maïs vervolgens en langs het wijngaardje Berghoven. Privé terreintjes in het groen en tarmacjes lossen elkaar af. Een maaipad loopt van wei over akker naar bos, met een serieuze collectie metershoge berenklauw. Hup over een pallet een mini heuveltje op en daar is de Nete weer. Kilometerslang heerlijk flaneren ‘op mijn ukkie’ door het bloemrijke hoge gras vanaf de Looidijk, lijkt mij een nieuw bewandelde strook in deze omgeving. Kom een Ollandse Stroboer tegen. Zij is met de fiets aan het geocachen. Ik geniet van de vele kleuren in de berm, geel, paars, roze tot het witte van margrieten, je vindt het hier allemaal. Bij Penzelieke verlaat ik de rivier en loop door grasland en bosstroken terug richting Hallaar. Grappig ommetje als we langs twee kanten van een gracht dienen heen en weer te wandelen. Nog ruim 12 km te gaan bij de rustpost. Ik besluit door te lopen in functie van de uren van de bus.
Terug zachtjes de Heistse berg op middels een andere straat dan daarstraks en opnieuw naar het klooster dat nu een politiekantoor blijkt te zijn ! Willy houdt woord, trappekes op ! Wat de deugniet er niet bij vertelde is dat we 4 keer op en neer zullen gaan binnen één kilometer ! Startte ik vanochtend moeizaam wegens een lastige maag, gaandeweg kreeg ik ‘goede benen’ en dit pittige strookje deert mij dus niet vandaag. Krijg een parel van een uitzicht, met de kerk van Hallaar prominent op de voorgrond cadeau en ga dan wat straten lopen. Strookje privé graspad en het monument ter ere van de Lancaster die hier in 1944 neerstortte. Er volgt een lekkere bosstrook en een graspad tussen meidoorn hagen. Op de achtergrond de vrolijke klanken van een Latino muziekfestivalletje. Veel koperblazers en stemmige samenzang. Het stuwt een wandelaar vooruit tijdens deze zonnige namiddag. Door een nieuwbouwwijk tot Ter Kerselaere, de laatste rustpost. Ik zit netjes binnen de vooropgezette tijden, neem dus de ruimte voor een drankje. Martin valt binnen in het gezelschap van ‘zoon Heidetochten’. Korte babbel, sorry maatjes busje komt zo.
Stap vrijwel meteen wandelbos de Averegten binnen. Heb nog ‘jus’ in de benen en stap stevig door over grindpaden tussen de vele ‘toeristen’ die hier een zondagse zomerse neus komen halen. Toch ook wel een strook die in geen enkele tocht hier in de buurt mag ontbreken. We lopen deze keer langs de boerderij en menige uitgebloeide rododendron. Even een paar straten en dan de groene afsluiter : het bospark van domein La Garenne. Het ligt er opvallend ‘wild’ bij met veel gesneuvelde bomen en struiken. Ik ben een kwartier te vroeg voor de bus, opdracht volbracht dus. Merci beaucoup IVAS, misschien was de tocht wat minder avontuurlijk dan de vorige jaren maar ik vond de opbouw van de dag rond de Grote Nete PRACHTIG.
Het is drukkend als enkele wandelaars op de bus stappen bij station Leuven. Een bont allegaartje, Leuvenaars uiteraard maar ook stappers uit Antwerpen, Brussel en zelfs iemand van Wallonia Namur. Ruim 40 minuten straatjes rijden tot de kerk van Steenokkerzeel. Ik loop mee met Mark naar de startzaal, deze tocht is mij volledig onbekend. 28 km op het programma beginnend met een lokale lus van net geen 7 km. Ben gans alleen langs een groene muur en met zicht op de stilaan beruchte controletoren van Brussels Airport. Strookje gras mits nog wat hemels gedruppel en dan straten lopen, onder de landingsbaan door tot het al even befaamde asielcentrum. Fietspad op tussen de hekken van én de luchthaven én de gesloten zone, beklemmend gevoel. Stop even bij een ‘spotters’ zone waar grote grijze vogels net voet aan grond zetten, toch wel leuk om naar te kijken. Loop onderaf een bolle patattenveld en zal dat geweten hebben. De stevige buien van vorige nacht hebben modderstromen teweeg gebracht en mijn nieuwe schoenen worden gedoopt. Ver weg loopt een ooievaar behoedzaam te foerageren. Immer gerade aus langs de luchthaven tot een steenweg en dan genieten van een prachtige kleurrijke berm met klaproos in het middelpunt van de belangstelling. Vervolgen tussen bewoning en paardenweiden om terug in Steenokkerzeel centrum uit te komen. Was speciaal deze etappe.
Kom in de startzaal tot de vaststelling dat de bosrijke extra lus in Nederokkerzeel geannuleerd is wegens wateroverlast en ik dus slechts 19,5 km ga lopen vandaag. Het weze zo, ik heb toch geen super dag. Even bijpraten met Connie en daar ga ik weer, maak er een Adeps wandeling van. Langs een kasteel met vijver, wat villa’s ook. Dra de weidse en vlakke akkers in. Handig laveren rond de vele ruime plassen, het moet hier ’ruig’ gedaan hebben vannacht. Klaproos zorgt eens te meer voor kleur. Leeuwerikjes zingen hun hoogste lied en ook een kievit lokt mij weg van zijn broedplaats, vliegt cirkels boven mijn hoofd. Ik wandel helemaal alleen terwijl vele grijze vogels pardoes plots uit het donkere zwerk opduiken in hun vlucht naar de National. Sluit stilaan aan bij de kortere afstanden middels een prachtig veld van klaproos en korenbloem. Nog even door de Dr. Kloeckwegel en ik ben bij de rustpost van Nederokkerzeel.
Kom er Nestor tegen en tot mijn vreugde Gina & Krist. ‘Blondie’ blijkt last te hebben van een lopersknie en doet aan ‘self currency’ mits een injectie van eigen bloedplaatjes onder strikte medische begeleiding. Kan al weer 11 km aan. Na twee maanden ‘radiostilte’ ben ik maar wat blij hen terug te zien. Frans, je weet wel van Jefke zaliger, stapt met hen mee. Ik heb nog een uurtje te goed. Aanvankelijk een miezerige stratenloop, vervolgens weer de weidse akkers in. Rood voert de boventoon samen met stilaan kleurend koren. Beton lopen langs een bosrand doe ik met een koppeltje Euraudaxers. De grijze vogels zijn nooit ver weg. Het Humelgempad voert mij opnieuw naar de bewoning en een kasteel in wederopbouw, mijn tocht zit er op. Geniet na met een Duvelke tot de bus. Val er prompt in slaap en een medewandelaar maakt mij wakker bij Leuven station, merci kameraad. Morgen wacht Ivas, ben benieuwd.
Non je ne regrette rien (Edith Piaf) een passender afscheid konden we niet nemen van de immer vrolijke levensgenieter die Jan was. Hij is net geen 90 jaar geworden, de IJsetrippers zijn aangeslagen door zijn onverwachte vertrek en zijn dan ook talrijk aanwezig bij zijn uitwuiven. Dag ‘pa’ het gaat je goed waar je ook bent.
Vandaag dus terug aan de orde van de dag, een zondagse wandeling. Met Jacqueline, Rudy en Sylveer in Leuven op bus 284, ritje van een halfuur tot de kerk van Haacht. Heb 30 kilometer op het programma staan. De eerste 3,7 zijn er om gauw te vergeten. Langs de Kleine Appel een zinloze stratenloop. Krijgen bij de eerste stop drie aardbeien in een … ijshoorntje aangeboden door CM, origineel. De vruchten smaken lekker fris en ik loop door. Eindelijk onverhard in halfopen landschap met ontluikend mais. Trek het Haachtse Broek in. Heerlijk zwerven kilometers lang door een wilde en natte natuur. Vlonders hebben in deze droge streken geen nut meer, maar geven een extra cachet aan de wandeling. Wat is dit een prachtig omgeving ! Verlaat het wulpse groen en ruil het in voor Molenspoor, een brede veldweg. Hop den IJzeren Weg over en dan immer gerade aus over een tarmacje langs weilanden tot de vaart Leuven – Mechelen. Bij de Kruineikebrug weg van het water en langs het Ursulinenklooster naar de rustpost waar Jeannine mee de dienst uitmaakt. Mooie etappe gelopen onder een stralend zonnetje en nu even bijpraten met Marc (Wezemaal).
Op pad dan voor een lus van 8,5 km. Tarmac lopen door de akkers, granen, tarwe nog donker groen, gerst al kleurend en prille bieten. Plukken margrietjes in de bermkant. Stap op de grens met Herent, grote grijze vogels zakken brommend uit de lucht. Krijg het gezelschap van Willy (Ivas) en we bespreken de tocht van volgende zondag, krijg meteen een leuke tip. Zuiddijk langs de vaart en vervolgens bos en wei. Mijn maat gaat er vandoor, hij is te snel voor mij. Op mijn gemakje loop ik langs het Potloodbos terug naar de Engelenburcht en de Ursulinen. Niet echt spectaculair deze etappe.
De laatste 10 kilometer dan. Langs de mooie kerk van Tildonk en vervolgens eindeloos de vaart volgend. Het is intussen drukkend geworden en ik kan daar geen weg mee. Meerdere wandelaars lopen mij voorbij, mijn tempo stokt. Ben blij bij de Hollestraat langs bos & wei te mogen lopen, is al wat klimatologisch aangenamer. Bij Heike de spoorweg over en vervolgens over een fietspad in het groen. Bij het gemeentepark haal ik R & S in, even verder de laatste rustpost, die tevens de eerste was. Is niet mijn gewoonte te stoppen op drie kilometer van ‘de meet’ maar vandaag dus wel. Duveltje drinken, santé ‘pa’ ! Duik nog eens het wilde groen in en zwerf vervolgens over paden door akkerland met een mix van boterbloemen en madeliefjes in de bermen. Ben netjes op tijd voor de bus naar Leuven die op zondag slechts om de twee uur rijdt. Hetzelfde viertal van deze ochtend zet de terugreis in. Kijk met gemengde gevoelens terug op deze tocht, een frisse neus was het trouwens ook niet …
Het voordeel van bij Anny & Chris te blijven slapen is dat je geen wekker nodig hebt, zij zorgen er wel voor dat je op tijd uit je bed bent, twee hoog. Ik schat dat het zowat 05:30 is als ik in de wachtrij sta voor de inschrijving te Strijland. Mijn maatjes zijn helpers vandaag, stappen niet. Kodakje bij, vraagt de secretaris, natuurlijk zeg ik, we kennen en waarderen elkaar. Op de luxueuze bus dan met Chris D., Bart en Willem, Bart met een duidelijk verslag over Omloop Kluisbergen gisteren. Ik probeer nog wat slaap te vatten maar ben bloednerveus, faalangst door de voorspelde hitte en mijn verdunde zuurstofpijpjes. Wil toch zo graag deze tocht hé. Wat mij opvalt is dat er veel dames deelnemen, dikwijls van jongere leeftijd ook. Mooi toch voor de wandelsport ! Volle zon aan de ‘bollen van Brussel’ en 17°C om 06:50. De groep start aan een gezapig tempo en daar ben ik blij mee. Ik kies zo’n beetje mijn richtpunten zodat ik zonder krachten te gebruiken vlot mee kan. Lukt heel leuk langs paden die ik als Brusselaar uiteraard ken. Strookje Park van Laken, Square Leopold III en dan het schitterende Park Boudewijn en zijn Molenbeek. Onze gastheer trekt door langs de beek tot wat ik vermoed het Laarbeekbos te zijn. Langs het spoor nu naar de Rivieren, Ganshoren weet ik. Tussendoor eens een kasseitje en dan voorbij Winkelcentrum Basilix. Leuk achterdoortje in het groen en bij de Lusthuizenweg (wat een naam) genieten van een colaatje, we zijn een ruim uur onderweg.
Enkele straten lopen in Berchem-Sainte-Agathe en dan het Kattebroek in. Onze gastheren rijgen de groene Brusselse stroken aan een onwaarschijnlijk tempo aan elkaar. Had ik zo mijn mikpunten voor de wagenrust, nu loop ik alleen, wat mij niet deert. Wandel een schitterende natuurreeks die ik recent met Adeps in omgekeerde richting deed. In het groen met een massa aan gele boterbloem, stappend over vlonders ook. Wat is dit zalig ! Kom in Dilbeek uit en moet een paar pittige straten lopen en graanland. Afdaling dan bij de autobaan maar in het groen met een heerlijk geur van verwelkende daslook. What goes down must come up en het Pajottenland toont zijn ware gezicht, golvend. De schitterende bebossing van de Thaborgberg mag ik deze keer vervolgens in dalende lijn doen mits vele haardspelbochten. Saaie strook dan om onder de autobaan te geraken maar het kan niet anders. Maar er is wat moois beloofd … de Wolfsputten. Onze baas houdt het rustig en wisselt zachtjes golvend af tussen bosjes en gele weilanden. Nog eens, wat een parel van een start is dit eigenlijk ! Ik pauzeer zoals iedereen een eerste keer na 18 km. Vraag mij eigenlijk af waar ik in de groep zit en dat valt best mee. Zeker 25 wandelaars achter mij en ze zien er allemaal tien jaar ouder uit dan normaal, tot ik mezelf in de spiegel bekijk … oeps de warmte eist ook bij mij zijn tol !
Ik maak nu een beginnersfout. De afpeilers komen binnen en ik vertrek ‘sofort’ voor de volgende etappe, iets te weinig pauze eigenlijk. Een eerste bosje en dan nogal wat bebouwing (flats) en tarmac. Het wordt verdomd warm en de wind is op rantsoen, niet bepaald bevorderlijk voor mijn versmalde zuurstofpijpjes. Een mix van verhard en onverhard stuurt mij naar het stemmige kerkje van Sint-Anna-Pede. We zijn met z’n tweeën intussen om de schapenweide onder de spoorwegburg door te gaan. Krijgen nu een reeks veldwegen cadeau, linea recta. Elk moment van lommer of zuchtje wind is een verpozing, elke strook zon een marteling. Het is knokken door de velden tot de Rustberg, amaai als dit niet betert red ik het niet ! Ligt zeker niet aan het parkoers dat best wel leuk en relatief vlak wandelt maar aan de temperatuur. Rudy & Chris bekijken mij met zorgen op de Rustberg, gaat het maatje, ik hou mij taai na 25 km. Bouw een kwartiertje pauze in. Eten is er niet bij vandaag, te veel zenuwen en warmte.
Maar kijk, het kan verkeren zei Bredero. Ik laat mijn trainingsvest achter bij Chris en merk een heerlijke frisse bries als ik weer verder trek. Heb terug ‘benen’ bij het volgend tarmacje dat ik volg achter een drietal ’ut de Vloanders’. Kan ze meestal een paar kilometer volgen maar bij de minste molshoop lopen ze van mij weg. Kom Annie en Siske tegen, het gaat goed mannekes en Annie ziet dat het waar is. We stappen naar Kasteel Groenenberg en dan is het echt wel feest. Zalig genieten van het park met zijn oude bomen een heerlijke omzwerving. Helaas beton erna naar Vlezenbeek en Elingen, kilometers maken, moederziel alleen. Het gaat mij goed af aan een gezapig tempo. Terug feest als ik het bos van het Kasteel van Gaasbeek in mag. Effe zakken tot de kerk en dan onderaf het kasteel langs de vijvers en over een tarmacje het dorp binnen tot de rust op het plein. Cafeetje de Pajot, Annie had mij gewaarschuwd maar ik ken de omgeving.
Mijn fototoestel geeft de geest, dus ik moet even als tweeoog verder. Het trio ‘ut de Vlaonders’ steekt mij moeiteloos voorbij na een veldklim en bij een zalig pad langs een beekje. We zijn in Sint-Kwintens-Lennik en ik recupereer mijn derde oog. Het wordt nu linea recta, eerst beton, dan onverhard, vervolgens kiezel richting Leerbeek. Dit is een echt wel een zware strook, zeg niet dat ze slecht is maar mentaal niet te harden. Passeren de Verbrande Hof en gaan met z’n tweeën water vragen bij de eerste huizen. Guy haalt ons in en voorspelt de rust binnen de 600 meter. Heb er en marathon opzitten en denk aan stoppen, ben ‘perte totale’ .
Annie stapt toevallig ook de rust binnen. Ze bekijkt mij en beslist haar maatjes te laten en mij te begeleiden tot de finish ruim 7 km verder. Twee keer klimmen over de Kesterheide, de cola doet zijn werk maar dan ben ik leeg. Annie doet er alles aan om mij bij de les te houden. Juist ja, prachtige afdalingen door open groene land maar ik weet perfect waar ik ben. Toch heeft ze mij in de hand, ik geef niet op. Ook niet als we net voor de finish nog eens het veld induiken en mogen dalen en klimmen. Siske en Chris proberen mij op 1,5 km van de finish nog in een auto te krijgen. Ben categoriek, Annie brengt mij binnen en daar ben ik best wel fier op ! Rudy komt er mij begroeten, heeft op mijn aankomst gewacht, Heidetochten zijn toch wel mijn maatjes, de aandacht doet deugd. We gaan eerst een pauze pakken ‘op den hof’ en later op de avond kan ik Annie nog een plezier doen door een vervelend probleem op te lossen. Elk om beurt is niets te veel.
Zei ik gisteren ‘nooit meer bij zulke temperaturen’ en ondanks de spierpijn vandaag … in de handen, ik weet het niet, het heeft toch iets die zottigheden.
Het is jaren geleden en ik maak van een brugdag gebruik om nog eens naar Ieper te reizen. Ben al gauw zo’n drie uur onderweg. Kies vanaf het station voor een opwarmertje dwars door de prachtige stad, doe daarbij een ontdekking. Start dus na den tienen voor een tocht van 32 km vanaf jeugdcentrum Fenix. Streepje Ieperse wallen en dan over graspaden door de prachtige Verdronken Weide, kleurrijk. Kom tot mijn verrassing uit bij de Zillebeekse vijver die ik van de rechtse kant mag bewandelen tot het dorp. Zacht klimmetje dan, beton en de 30 krijgt een extraatje in het groen, maaipad. Het eerste oorlogskerkhof dient zich aan, we zullen hier drie keer passeren vandaag. Hé heel ander parkoers dan ik van deze tocht gewend ben ! 1x is een betonwegeltje door de velden en dan over tarmac naar Hill 62 Sanctuary Wood Cemetery. Ruim 6 kilometer op de teller maar ik loop gelijk door.
Passeer het Canadian Memorial en vervolg langs hooiland. De splitsingen waaien mij om de oren, een parkoers op een zakdoek en bij de les blijven dus ! Gasthuisbossen nu, smullen dus voor de modale wandelaar. Deze etappe wordt een heerlijke afwisseling van statige beukendreven met een ondergroei van frisgroene varens en open ruimtes. Gerst kleurt al opvallend vroeg geel. We lopen hoog in het landschap en dus mag een wijngaard niet ontbreken, nog prille plantjes weliswaar. Bij een steenweg passage staan bosjes margrieten in bloei, zalig. We verlaten de bossen en gaan beton lopen tot een tweede passage bij het kerkhof met witte zerken. Prachtig uitzicht over het Heuvelland trouwens met de Rode-, Zwarte- en Catsberg. Rondje om perelaars met vrij weinig vruchten en terraspauze. Chris Duhamel is mij voor, JPD loopt achter mij.
Na de pauze gebeurt wat er moest gebeuren. Ik verslik mij in de vele splitsingen en ga voor 30 3x in plaats van 2x. Wist het nochtans verduiveld goed maar ben eens te meer niet bij de les, gebeurt mij meer de laatste tijd. Foert ! Stap dan maar de heuvel af naar Zillebeke en zijn vijver die ik nu langs de andere kant rond. Kom traditiegetrouw uit bij de magische kraan en krijg op 500 meter van de meet een ijsje aangeboden. Heb dus een lus van zo’n 14 kilometer gemist, had toch geen goede benen vandaag dus het weze zo. Ben echt wel verrast geweest door het nieuwe parkoers en zet deze tocht zeker weer op mijn programma. Nu ik toch vroeg ben passeer ik bij mijn ontdekking van deze ochtend, een ambachtelijk charcuterie. Zou de halve winkel leegkopen maar beperk mij tot Westvlaams Potjesvlees, konijnenpaté en varkensrilletes, dat wordt smullen deze week. Intussen wacht zondag … Brussel – Gooik !
Tot voor enkele jaren kon ik vandaag met pensioen. Michel 1 heeft echter beslist dat ik mij nog twee jaar naar Zaventem dien te slepen om mijn boterham te verdienen. Profiteurs van de sociale zekerheid en medewerkers van Proximus mogen intussen op hun lauweren rusten. Alle Belgen zijn gelijk Sire, alleen de ene wat ouwere dan de andere. Hoop dat Tom de kans krijgt om daar andere noties in te krijgen. Maar ik heb nu vijf dagen vakantie, voor het eerst dit jaar en ben er echt aan toe. Rustig reisje vanochtend over Ottignies naar de kunstmatige gemeente Louvain-la-Neuve. Ontstaan uit Leuven Vlaams toen mijn vader rijkswachter was en er massaal uren ‘klopte’ letterlijk en figuurlijk. Opvallend veel kleine kinderen aan de start die deelnemen aan een fotozoektocht van 5 km. Loop langs steegjes en een park voorbij het kabaal. Ben heel tevreden over de markering, die is echt wel goed. Stap langs een merkwaardige plas zonder water op uitzondering van een beekje dan, en toch zijn er een groep ganzen aanwezig, als vissen op het droge dus. Loop nogal wat straatjes in de universiteitsstad tot de 5 km mij verlaat. Het groen wenkt vanaf hotel Ibis, le Bois de Lauzelle. Heerlijk golvend terrein, hoofdzakelijk beukenbos, nat gebied ook met vele glasheldere beekjes, schitterend. Passeer le Blanc Ry, een vijvertje bevolkt met luid kwakende Canadaganzen. En steeds weer op en neer, een smal pad nu bij weilanden en de eerste bebouwing van Limelette. Beetje huisjes kijken, ben blijkbaar nog maar 6 km ver en al een ruim uur onderweg, Adeps kilometers zijn meestal aan de lange kant. Bois des Quèwées lees ik op een bord alvorens weer wat huizen aan te doen. Er volgt een dot van een holle weg met op de achtergrond het gejoel van de Walibi-jeugd. Loop ik vrijwel alleen, ik haal een vijftal wandelaars in. Blijken zowaar Jean en Liliane bij te zijn ! Even bijpraten dus want is al lang geleden dat ik ze nog ontmoette. Pittige, potige helling volgt. Trekt de longen open, mijn tempo gaat crescendo en ik laat het groepje achter mij. Bijhijgen op het vlakke tussen de landhuizen en dan een pittige ‘sentier’ terug naar beneden. What goes down must come up en dat doe ik tussen bolle akkers tot een merkwaardige mix van villa’s en chalets. Kom zo uit bij het Arboretum de Lauzelle in wording. Net als vorig jaar over het tarmac er rond lopen, alleen het oog krijgt wat en dan dwars door ‘le golf de LLN’ over een tegelpad. Opnieuw het Bois de Lauzelle in, zalig genieten maar ook kreunen bij een joekel van een helling. Opvallend veel frisgroene varens en na een heerlijke omzwerving het bos verlaten via een kasseitje. Nog 2,7 km zegt het laatste informatiebord. Over een fietspad in het groen en vervolgens een valleitje met wilgen die lijken op groene beatlekopjes. Hé bordjes die wijzen naar de treinperrons ! De verleiding is groot maar ik zet door. Een wal van prachtige klaproos en dan steegjes lopen door de stad. Er komt verdorie geen einde aan deze tocht. Kilomètres à l’élastique zeg ik tegen medewandelaars die mijn gevoel volmondig beamen. Zal zowat 4 uur gelopen hebben over deze toch wel weer mooie tocht. Adeps en Brabant-Wallon, echt toch wel mijn ding !
Gisteren onze Bosuiltocht verkent bij een hemels natje en droogje. Vooral voorzitter Wilfried was hier niet op voorbereid. Verder was het een leuk groepje dat 3 x 7 kilometer aan een gezapig tempo wandelde.
Vandaag dus andere koek. Kan starten op zowat drie kilometer van mijn deur. Wordt gedwongen onderweg aan een volstrekt nutteloze burgerlijke daad te voldoen. Kost mij gelukkig nauwelijks meer dan één minuutje, hoor van andere wandelaars dat ze 30 minuten in de rij hebben gestaan. Loop verkeerd aan de Naamsepoort en kom bij kasteel Arenberg uit. Kan er pijlen oppikken en een paar kilometer straten lopen tot de startlocatie, effe geluk gehad. Onze gastheren zijn hun zaal in Kazerne de Hemptinne kwijt, met dank aan het veiligheidsbeleid van diegenen die ik een regel vroeger bedoelde. Kunnen nu starten vanuit een ruime en veilige school voor vier lussen van elk tussen 8 en 9 kilometer. Voel mij niet te best maar ga er toch voor. Elke lus heeft zijn eigen naam en een korte en lange afstand, best wel praktisch.
ABDIJ (8,8 km)
Begin alfabetisch en loop langs achterafjes tot onder een oude spoorwegbrug. Dokker er lekker over een kasseitje en vervolg met een tarmacje langs spoor en watertje. Opnieuw onder een spoorbrug door en dan heerlijk genieten dwars door de Abdij van Park. De grotere afstand maakt een ommetje langs de Phillips Building en een weiland. Wel wat hinderlijk de vele beestjes onderweg, het is nogal drukkend. We duiken met z’n allen middels een bosje een niveau lager tot de vijvers van de abdij. Heerlijk flaneren nu met een prachtig uitzicht op de gebouwen van de Abdij en genietend van het niet aflatende concert van Kermit en zijn vriendjes. Een reiger zit vanaf een tak op de loer, kan hij het geluid een beetje dimmen zo nu en dan ? Even wat klimmende straten lopen en dan door het militair domein, prachtig genieten in het groen tot de kazerne. Er net naast, in een sporthal, staan de brave burgers meters lang aan te schuiven voor hun plicht, jammer van de verloren zondag. Ik ben bijna ‘binnen’ voor mijn eerste lus, is mij goed meegevallen.
BOS (8,8 km)
Ik had het niet meteen door maar ook de boslus was 8,8 km lang. Vertrekken door de prachtige dreef die leid naar het paterskerkhof en vervolgen tot het militaire kerkhof. Dan langs een fietspad met nogal wat rode beuk, mijn favoriete boom. Steenweg over en hupsakee het Arboretum van Heverleebos in. Passeer een zee van jonge varens en een fraai houtsnijwerk alvorens te gaan genieten van lange dreven in het beukenbos. Hé loop beter dan de eerste lus, hier is meer zuurstof en mijn moteur is daar dankbaar voor. Strookje kaalslag tussen sparren, heideplag ? Dan weer van spar naar loof over lange dreven tot de kerkhoven. Grappig zicht als een kudde runderen zich sloom naar hun noenmaal begeven over hun eigen pad parallel de wandelaars. Tijd voor een pauze op een bankje want binnen vind ik het te benauwd en druk.
VELD (8,4 km)
Opnieuw het heentje langs de kerkhoven maar nu voor de militairen naar links door een laantje tot een graanakker en een bedrijvenzone. Volg daarna een tijdje een fietspad met tunneltjes randje Haasrode. Duik een smal akkerpad in dat mij afzet in Blanden. De Duivenstraat is een op en neer aan de rand van de bebouwing. Mag finaal terug het bos in voor een ‘parcours commun’ met daarstraks tot de startzaal. Leek mij kort deze lus. Blijf nu ‘hangen’ eerst met Peter & Nestor, dan Annemie & Roland, finaal Sabine & Freddy zowaar ! Ben dicht bij huis, dus ‘het steekt nie zo nauwe’.
KASTEEL (8,6 km)
Aanvankelijk villa’s kijken tot er weer een bosstrookje wordt aangeboden. Heerlijk flaneren door beukendreven. De kasseitjes van Herendreef sturen mij dan naar het spoor en Campus Arenberg II. Kom bij het prachtige kasteel uit en zijn waterpartijen en watermolen. Zwerf vervolgens door het domein met zijn vele activiteiten : waterpartijen en park, studentenwoningen, sportterreinen en zelfs een bosstrook met rododendrons. Ik begin moe te worden, bij de Sint-Lambertuskapel kan ik het parkoers verlaten en mijn retourtje van deze ochtend aanvatten. Ben toch wel zeer tevreden over deze tocht en de 40 km die ik heb neergezet. Ideale training voor de Heidetochten volgende week.
