Tot voor enkele jaren kon ik vandaag met pensioen. Michel 1 heeft echter beslist dat ik mij nog twee jaar naar Zaventem dien te slepen om mijn boterham te verdienen. Profiteurs van de sociale zekerheid en medewerkers van Proximus mogen intussen op hun lauweren rusten. Alle Belgen zijn gelijk Sire, alleen de ene wat ouwere dan de andere. Hoop dat Tom de kans krijgt om daar andere noties in te krijgen. Maar ik heb nu vijf dagen vakantie, voor het eerst dit jaar en ben er echt aan toe. Rustig reisje vanochtend over Ottignies naar de kunstmatige gemeente Louvain-la-Neuve. Ontstaan uit Leuven Vlaams toen mijn vader rijkswachter was en er massaal uren ‘klopte’ letterlijk en figuurlijk.  Opvallend veel kleine kinderen aan de start die deelnemen aan  een fotozoektocht van 5 km. Loop langs steegjes en een park voorbij het kabaal. Ben heel tevreden over de markering, die is echt wel goed. Stap langs een merkwaardige plas zonder water op uitzondering van een beekje dan,  en toch zijn er  een groep ganzen aanwezig, als vissen op het droge dus. Loop nogal wat straatjes in de universiteitsstad tot de 5 km mij verlaat. Het groen wenkt vanaf hotel Ibis, le Bois de Lauzelle. Heerlijk golvend terrein,  hoofdzakelijk beukenbos, nat gebied ook met vele glasheldere beekjes, schitterend. Passeer le Blanc Ry, een vijvertje bevolkt met luid kwakende Canadaganzen. En steeds weer op en neer, een smal pad nu bij weilanden en de eerste bebouwing van Limelette. Beetje huisjes kijken, ben blijkbaar nog maar 6 km ver en al een ruim uur onderweg, Adeps kilometers zijn meestal aan de lange kant. Bois des Quèwées lees ik op een bord alvorens weer wat huizen aan te doen. Er volgt een dot van een holle weg met op de achtergrond het gejoel van de Walibi-jeugd. Loop ik vrijwel alleen, ik haal een vijftal wandelaars in. Blijken zowaar Jean en Liliane bij te zijn ! Even bijpraten dus want is al lang geleden dat ik ze nog ontmoette. Pittige, potige helling volgt. Trekt de longen open, mijn tempo gaat crescendo en ik laat het groepje achter mij. Bijhijgen op het vlakke tussen de landhuizen en dan een pittige ‘sentier’ terug naar beneden. What goes down must come up en dat doe ik tussen bolle akkers tot een merkwaardige mix van villa’s en chalets. Kom zo uit bij het Arboretum de Lauzelle in wording. Net als vorig jaar over het tarmac er rond lopen, alleen het oog krijgt wat en dan dwars door ‘le golf de LLN’ over een tegelpad. Opnieuw het Bois de Lauzelle in, zalig genieten maar ook kreunen bij een joekel van een helling. Opvallend veel frisgroene varens en na een heerlijke omzwerving het bos verlaten via een kasseitje. Nog 2,7 km zegt het laatste informatiebord. Over een fietspad in het groen en vervolgens een valleitje met wilgen die lijken op groene beatlekopjes. Hé bordjes die wijzen naar de treinperrons ! De verleiding is groot maar ik zet door. Een wal van prachtige klaproos en dan steegjes lopen door de stad. Er komt verdorie geen einde aan deze tocht. Kilomètres à l’élastique zeg ik tegen medewandelaars die mijn gevoel volmondig beamen. Zal zowat 4 uur gelopen hebben over deze toch wel weer mooie tocht. Adeps en Brabant-Wallon, echt toch wel mijn ding !                 

FOTOREEKS