We maken het ons gemakkelijk vandaag, nauwelijks 40 minuten reizen vanaf Antwerpen-Centraal. In Aarschot kennen we de weg uit het hoofd ook al is ie dan perfect van pijltjes voorzien. Langs de Statiestraat tot het Begijnhof en de imposante stadskerk en dan gewoon den Demer volgen stroomopwaarts. Binnen het kwartier zijn we bij voorzitter Fons en zijn team. Scannen, parkoers bekijken en weg zijn wij. De ochtend is zonnig, een beetje frisjes. We moeten nogal wat straten lopen tot de spoorbaan naar Diest en het eerste landdijkje. Langs de sociale woningen van de Gijmelberg gaat het naar het eerste bosje. Het eerste echte stuk natuur noemt Kwagtloop, goed begaanbaar. Zo komen we in de straten van gehucht Gijmel en bij de eerste pauze na 7 km. De tocht moet nog beginnen.
Na de koffie moeten we niet lang wachten. Zodra de grote afstanden hun eigen weg gaan begint het feest met de Elsevoetweg. Aanvankelijk door zonovergoten open tot halfopen terrein naar De Blakers. Dan wordt het heerlijk ploeteren door nat gras en slingerpaadjes in het gitzwarte moeras. Genieten van de beheerwerken die Natuurpunt uitvoert met de aanleg van vennen en een heerlijke dreef. Zijn op grondgebied Herselt en daar horen chalets bij. Er staan echt prachtexemplaren bij hier in Langdonken. De parkoersmeester fantaseert een bospad dat ons afzet in Varenwinkelsveld bij een heuse bamboedreef. Nog even en we zijn bij postoverste Roger die blij verrast opkijkt als wij een tafeltje uitkiezen in ‘zijn’ voetbalkantine.
Na ons vallen ook de Vier Musketiers binnen, zij slagen er niet meer in ons te vermijden deze laatste weken ! Zijn gaan nog voor 37 km, wij houden het bij 30. Pikken meteen na de rust Sigrid op en we stappen als drietal over de Gijmelsesteenweg richting Vennebossen. Heerlijk slingeren tussen de vele ranke sparren nu tot de spoorbaan. Helaas verstopt de zon zich en maakt plaats voor regen. In het bos voelen we het hemelvocht niet zo. We gaan stevig klimmen, de Bosberg op. Lopen dan een heel eind over zijn kim nog steeds goed beschut. Korte afdaling over tarmac tot de kerk van Langdorp. Als natte eenden vallen we de laatste rustpost binnen.
Even op adem komen, we hebben nog ruim vijf kwartier voor de boeg. Meteen steken we de Demer over en trotseren de elementen water en wind dwars door Achter Schoonhoven. Vechten ons een weg naar de overkant van de steenweg naar Diest en gaan dan genieten van het golvende Hageland. Bosjes en open stroken volgen elkaar nu snel op. Vlak kent men hier niet, de vergezichten vertonen vijftig tinten grijs. Het klapstuk bewaart onze gastheer voor de laatste paar kilometer. Lopen netjes achter elkaar over de richels van de Leiberg, twee keer op en neer, met steile trappen als afsluiter. Gelukkig regent het al wat zachter als we langs de snel vliedende Demer en het Aarschotse BMX parkoers terugkeren naar de zaal.
Het zit er nog eivol met bustoeristen uit Geraardsbergen en Westende. Uiteraard is Gerard daarbij en we luisteren vol bewondering naar zijn avonturen. Zo’n kerels die kom je haast niet meer tegen dezer dagen. De verre gasten keren huiswaarts, wij praten nog even bij met Fons. Dan is het ook voor ons tijd om Hemiksem op te zoeken. Zullen twee uur vroeger thuis zijn dan gisteren ! Kijken zeer tevreden terug op ons wandelweekend met lekker golvende parkoersen. Voor volgende week plannen we Sint-Andries-Brugge en Pellenberg. Tot dan …
De zeven minuutjes overstaptijd in Brussel-Zuid zijn ruimschoots voldoende tot de trein richting Zottegem. Zo’n 40 minuutjes later stappen we af in station Herzele. Een moedwillige deur slaat mij twee keer om de oren. Gelukkig zitten er rubbers op en hou ik er alleen maar een beetje hoofdpijn aan over. In de zure ochtend stappen we een kleine twee kilometer tot de charmante kerk van Borsbeke en de startzaal van onze tocht. Organisatie en omgeving zijn ons totaal onbekend. We volgen de raad van Annieken & Chris.
Twee lussen hebben we voor de boeg, eentje van 18 km met twee pauzes en eentje van net geen 7 km. We volgen het advies van de parkoersbouwer niet en gaan eerst voor het kleinere werk. Lopen weg van de kerk richting Ressegem en het stationnetje van Terhagen (neen niet in Rumst Chantal !). Wandelen over een betonpaadje parallel met den ijzeren weg de weidse akkers in. Zachtjes klimmen we naar de top van een helling. Een eerste nattig graspaadje voert ons langs de kim en we genieten van de vergezichten. Rustige wegels zetten ons terug af in de vallei en we stappen terug naar de startlocatie. Meer dan behoorlijk begin van onze tocht.
Als we terug op pad gaan komen Annieken & Chris net toe. Wij vertrekken alvast een stevig klimmende straat volgend. Opnieuw die prachtige doch grijze vergezichten en we zakken naar het volgende dorp. Kiezen voor ‘natuur’ en dat zullen we geweten hebben. Ploeterpartijen volgen elkaar op over de kerkwegels van de Sint-Annakapel tot het centrum van Sint-Lievens-Houtem. Ommetje door een bosje en dan parallel met het langgerekte marktplein dat herschapen is in een gigantisch werf. De rustpost is veel te klein en we rusten op een muurtje van een schoenwinkel. Tijd voor een praatje met Marina & Ronny, twee ex-collega’s uit de jaren ’90.
Annie & Chris zijn voor ons weg op de lus. De Bovenstraat doet wat haar naam zegt, zachtjes klimmen opnieuw de akkers in. Dwars door een bos gaat het nog steeds bergop tot voorbij de Mariagrot van Cotthem. Opnieuw die heerlijke vergezichten, nu richting Vlaamse Ardennen. Ergens ver weg de roep van een paar kieviten. De lente is in aantocht. Zakken langs een vettig paadje en wandelen door een al even slijkerig bos. Hier waren wij ooit nog eens en met evenveel modder ! Langs de bosrand en een beekje terug naar de bewoonde wereld. In de nu rustige zaal sluiten we aan bij Giesbaarge.
Blijven een viertal tot voorbij de werf ook markt genoemd en dan kriebelen de beentjes van Annie. De dartele hinde huppelt van ons weg. Voorbij de Haltemsche steen klimmen we naar een volgende bosstrook met opvallend veel klimop. Dan volgen we een oude trambaan om over betonwegels terug te zakken naar recente verkavelingen van Borsbeke. Einde oefening en tijd voor een paar Ename’s want Duvel kennen ze hier niet. We nemen afscheid van onze maatjes.
Het druppelt als we terug naar het station wandelen. Een paar wagons van de trein zijn om veiligheidsredenen afgesloten. Ik kan er van meespreken. We kijken terug op een aangename tocht met de nodige pit. Is voor herhaling vatbaar.
