De zeven minuutjes overstaptijd in Brussel-Zuid zijn ruimschoots voldoende tot de trein richting Zottegem. Zo’n 40 minuutjes later stappen we af in station Herzele. Een moedwillige deur slaat mij twee keer om de oren. Gelukkig zitten er rubbers op en hou ik er alleen maar een beetje hoofdpijn aan over. In de zure ochtend stappen we een kleine twee kilometer tot de charmante kerk van Borsbeke en de startzaal van onze tocht. Organisatie en omgeving zijn ons totaal onbekend. We volgen de raad van Annieken & Chris.

Twee lussen hebben we voor de boeg, eentje van 18 km met twee pauzes en eentje van net geen 7 km. We volgen het advies van de parkoersbouwer niet en gaan eerst voor het kleinere werk. Lopen weg van de kerk richting Ressegem en het stationnetje van Terhagen (neen niet in Rumst Chantal !). Wandelen over een betonpaadje parallel met den ijzeren weg de weidse akkers in. Zachtjes klimmen we naar de top van een helling. Een eerste nattig graspaadje voert ons langs de kim en we genieten van de vergezichten. Rustige wegels zetten ons terug af in de vallei en we stappen terug naar de startlocatie. Meer dan behoorlijk begin van onze tocht.

Als we terug op pad gaan komen Annieken & Chris net toe. Wij vertrekken alvast een stevig klimmende straat volgend. Opnieuw die prachtige doch grijze vergezichten en we zakken naar het volgende dorp. Kiezen voor ‘natuur’ en dat zullen we geweten hebben. Ploeterpartijen volgen elkaar op over de kerkwegels van de Sint-Annakapel tot het centrum van Sint-Lievens-Houtem. Ommetje door een bosje en dan parallel met het langgerekte marktplein dat herschapen is in een gigantisch werf. De rustpost is veel te klein en we rusten op een muurtje van een schoenwinkel. Tijd voor een praatje met Marina & Ronny, twee ex-collega’s uit de jaren ’90.

Annie & Chris zijn voor ons weg op de lus. De Bovenstraat doet wat haar naam zegt, zachtjes klimmen opnieuw de akkers in. Dwars door een bos gaat het nog steeds bergop tot voorbij de Mariagrot van Cotthem. Opnieuw die heerlijke vergezichten, nu richting Vlaamse Ardennen. Ergens ver weg de roep van een paar kieviten. De lente is in aantocht. Zakken langs een vettig paadje en wandelen door een al even slijkerig bos. Hier waren wij ooit nog eens en met evenveel modder ! Langs de bosrand en een beekje terug naar de bewoonde wereld. In de nu rustige zaal sluiten we aan bij Giesbaarge.

Blijven een viertal tot voorbij de werf ook markt genoemd en dan kriebelen de beentjes van Annie. De dartele hinde huppelt van ons weg. Voorbij de Haltemsche steen klimmen we naar een volgende bosstrook met opvallend veel klimop. Dan volgen we een oude trambaan om over betonwegels terug te zakken naar recente verkavelingen van Borsbeke. Einde oefening en tijd voor een paar Ename’s want Duvel kennen ze hier niet. We nemen afscheid van onze maatjes.

Het druppelt als we terug naar het station wandelen. Een paar wagons van de trein zijn om veiligheidsredenen afgesloten. Ik kan er van meespreken. We kijken terug op een aangename tocht met de nodige pit. Is voor herhaling vatbaar.