We zijn net op tijd voor bus 600 aan de Rooseveldplaats. Hebben een rit van ruim anderhalf uur voor de boeg. Stappen af ‘in the middle of nowhere’ met verspreide hoeves. Wandelen langs de steenweg tot Meerle dorp om te beseffen dat we fout zijn. Gelukkig hangt er in deze bushalte een stratenplan en kan ik corrigeren. Een auto stopt, dame zoekt de weg naar de start. Ik vraag of wij mogen meerijden want kan haar de route aanwijzen. Ze gaat weifelend akkoord. Binnen de vijf minuten zijn we bij het schooltje in Meerseldreef en bedanken elkaar voor de goede samenwerking.
De Pinguins van Langdorp vallen binnen en Nooit Moe Boezinge, wij gaan op pad voor de drukte. Lopen het ganse dorp, zijnde één dreef langs het Kapucijnenklooster af. Eén tarmacje verder wacht een zompig graspad. Heerlijk wandelen langs weilanden en vennen. Op grondgebied van het Nederlandse Galder een strook sparrenbos. We volgen langs zijn rand en met uitzicht over weidse akkers de GR-route tot hoeve Galderzicht. Overvolle, donkere rustpost, we zullen hier drie maal komen !
Hebben na ons eerste uurtje een lus van 10 km voor de boeg. Ik heb mijn twijfels met herinneringen aan het Nederlandse Wiego. We moeten de autobaan Antwerpen – Breda over en volgen landelijk tarmac dat dra overgaat in brede zandwegen. Huizen liggen rechts verscholen achter hoge beplanting, links de nu toch nog desolate polder. Een gure wind doet ons verstijven. Nog meer stroken tarmac en dan een hagelnieuw fietspad langs het water, denkelijk een arm van de Mark. Weg van het water stappen we door het muisstille Buurtschap Kaarschot richting bossen, de Krabbenbossen. Opvallend veel hulst als ondergroei. Opnieuw de autobaan over, oef de zwaarste beproeving is voorbij. Twee stoelen zoeken en ‘bunkeren’.
Hebben een tweede lus van een kleine acht kilometer voor de boeg. De Rijsbergsebaan stuurt ons linea recta voorbij de Galders meren naar het Mastbos (Baronie van Breda). Heerlijk genieten wordt het, een zwerftocht langs bos, ven en heide. Zelfde baan terug dan en nu echt langs het Galderse Meer. Genieten langs de waterkant samen met tientallen honden en hun baasjes. Vrij guur weer dus wagen de viervoeters zich al evenmin aan pootjes baden. Laatste pauze in het donkere maar toch knusse hol, nog een kleine 8 kilometer voor de boeg.
Een laatste keer het Galderse Meer en vervolgens stappen we dwars door de Galderse dorpskern. Een kasseitje zet ons af bij het Vonderpad, met zure wind op kop naar de Mark. Eenvoud siert nu, we volgen de rivier en zijn moerassen stroomopwaarts over ettelijke kilometer tot we opnieuw in Meerseldreef zijn. Lekker lopen dit. Ter aankomst staat ons dametje van deze ochtend er weer. Ze stelt voor ons een eindje op weg te helpen. We drinken samen iets met Rita van de Sint-Michielstappers, want zo noemt ze. De schat zet ons af bij de kerk van Hoogstraten waarvoor onze oprechte dank. We komen er Annie tegen, sinds een paar jaar gestopt met wandelen en uit ons zicht verdwenen. Hebben nog de tijd voor een extra Duvelke in Café Poulet, U raadt al waaruit de eetkaart bestaat … Vlotte terugreis naar Hemiksem en toch tevreden over onze uitstap ondanks die polderlus van 10 km.
Diest ligt er wit bepoederd bij als wij er op bus 299 wachten die ons naar Tessenderlo zal brengen. Een kort ongewild ommetje vanaf de markt aldaar en we staan in de ruime startkantine van Campus Russelberg. Veel bekend volk met onder meer de vier musketiers uit Hoeilaart, Sigrid en Kareltje. Het parkoers blijkt tien-tien-tien te zijn, drie stevige etappes dus.
We beginnen eraan onder lichte sneeuwval door exquise villawijken. Dra dagen de eerste bospaadjes op, Schooterheide. Vervolg door halfopen terrein, weiland en het tarmacje van de Jagersweg dat ons naar Gerhagen loodst. We sluiten aan bij ‘pinguins’ Irène en Roger. De heren keuvelen gezellig en moeten een tandje bijsteken want de dames hebben er zin in. We passeren de alom bekende visvijver en het Jagershuis. Dieper in het bos wachten bepaald nattige paden. Een kleine twee uur stappen tot rustpost Schoolhuis, drukbeklant. Heel wat medestanders hebben er al een tweede etappe opzitten.
Onze naamgenoten uit Halen kondigen een leuke lus aan die zij voor de tweede keer gaan lopen, de maniakken! Weg zijn wij langs sparren met een ondergroei van bramen. Een leuk stroken lage dennen ook. Aan de overkant van de baan die Diest met Veerle & Westerlo verbindt wacht een prachtig ven en frisgroene gaspeldoorn. We trekken de open ruimte in over zandpaden en langs heide. Scherp naar rechts dan over het fietspad daar naar de ‘lekdreef’ leidt. Gelukkig moet Linda uit Halen vandaag niet zo ver! We gaan heerlijk slingeren over bospaadjes allerhande met even een mistig uitzicht over de abdijtoren van Averbode. Keren eigenlijk op onze stappen weer tot het grote ven van daarstraks. Passeren de in verval zijnde Bierhoeve richting bewoonde wereld. Een paar leuke dreven en dan wat huisjes kijken tot de rustpost van daarstraks, nu al minder drukbeklant.
Nog een tientje voor de boeg en de eerste vermoeidheid laat zich gevoelen. Uiteraard passeren we de Mariagrot aan de rand van Gerhagen. Tarmacjes voeren ons langs vennen en weilanden naar de Peerdenposterij. Opnieuw de bossen in en in een brede boog om weer andere weilanden heen. Passeren ‘le chique’ van Ter Scoete en de uitkijktoren. Halve bebouwing in de bossen dan met de voor de Kempen typische chaletbouw. Hier lijken ze vast bewoond te zijn. Van Zavelberg dalen we stilletjes terug af naar Tessenderlo Centrum. Korte klim en we bereiken de finish om Sabine & Fred te mogen begroeten. Nog wat dollen met de Hoeilaarders en het is tijd om huiswaarts te keren. Heerlijke, prima georganiseerde bostocht van Pascal For Ever. Een naam om te onthouden.
