01.06.2020 Knooppunten tussen Boortmeerbeek, Schiplaken & Relst
Sta dus weer op exact hetzelfde uur als gisteren bij het station van Boortmeerbeek. Ga meteen een heel andere richting uit over een fietspad in het groen gevolgd door een prachtig pad langs een diepliggende en heldere beek. Kermit en zijn vriendjes geven van katoen want er staat nauwelijks wind en het is al warm. Beton dan, een fietspad parallel de spoorweg. Beetje geduld oefenen en dan een jong bos in. Genieten ondanks de aanwezigheid van vele insecten. Het terrein gaat over in halfopen met nogal wat gemaaid hooiland en heel wat wilgen aan de kant. Kom bij een s-vormige vijver uit en de koekoek begeleid mij over de kasseitjes van Hever-dorp. Steek na de dorpskom de spoorbaan over en loop linea recta een tarmacje tot de Leuvense vaart ergens ter hoogte van Schiplaken. Straten, akkers en weer straten tot de kerk van Schiplaken. Mag dan weer het bos induiken voorbij een verscholen waterkasteel. Ondergroei van prachtige varens met beuken en spar als toetje. Gewoon rechtdoor lopen in het zalige groen. Terug beton dan door de velden met opvallend veel afgewaaide bladeren en takken, kleine lokale storm geweest ? Bosrand en bos opnieuw en een beetje weinig markeringen, ik red mij wonderwel tot twee keer toe. Kom bij het Steentjesbos, een heel andere kant dan gisteren en mag er meer van genieten. Even een weiderand met een zee van margrietjes en vervolgens asfalt richting Elewijt. Passeer een zee van blauwe korenbloempjes en loop langs de volgende beek richting woonwijk. Het Rotbos dient zich aan tot bij terreinen van koning voetbal. Het parkoers dat ik tekende is telkens weer een mix van bosjes, velden en woonwijken, het bevalt mij eigenlijk best. Wuivend en geel rijpend koren nu met aan de overkant van het pad nog stug groene tarwe. Het volgende bos, de volgende beek ook tot de kerk van Relst. Ik heb 23 km op de teller staan en pauzeer op een bankje in de lommerte. Opvallend veel fietsers op pad, bijna geen wandelaars. Het wordt nu echt wel warm. Door tarwevelden zet ik koers naar Kampenhout-Sas. De laatste vijf kilometer zijn dezelfde als gisteren. Eerst een strook vaart Leuven-Dijle, dan het schattige Liesbethbos tot de waterhoeve. Nog wat steeds droger wordende graspaden door de akkers en langs de beek terug naar het station. Merkwaardig voorval ter plaatse. Een jonge deerne vergist zich van perron en spurt, zonder mondmasker en dwars door de gesloten slagbomen naar de overkant. Het duurt extra lang voor de trein vertrekt … zij blijft op het perron achter, tja de NMBS is in deze Corona tijd extra streng.
Dit Sinksenweekend heb ik twee knooppunten wandelingen gepland vanaf station Boortmeerbeek. Heb even de hulp nodig van een ‘local’ om de startplaats te vinden en ga op pad langs de dorpskerk de bewoning uit. Volg een krakkemikkig fietspad langs een beek dat mij naar een drukke steenweg voert. Erop en erover en dan op weg naar de vaart Leuven-Dijle, er rijden heel wat fietsers langs mij heen. Boortmeerbeek-Sluis en ik verlaat het water. Even wat straten lopen en dan mits een tarmacje de weidse velden in. Mag het Steentjesbos in duiken. Na de volle zon is het hier donker en koel, lekker wandelen al is het opletten voor de vele boomwortels. De velden in dan, patattenvelden uiteraard want we zijn in Vlaanderen, het land van de patat-eters. Krijg plots een schitterend cadeau. Rijpend koolzaad wordt overwelfd door een zee van klaprozen, wat is dit mooi ! Even verderop hetzelfde beeld maar deze keer dankzij paarse korenbloem. Dit is puur genieten ! Het parkoers dat ik getekend heb is een afwissing van akkers, bosjes en soms enkele huizen. Vind het best wel leuk. Ook opvallend hoe elke wegel hier in Kampenhout, want daar ben ik intussen, een eigen naam heeft. In de open ruimte zorgt een zachte bries voor de nodige verkoeling, lekker wandelweer vandaag. Ik passeer een zaal die ik ken als rustpost van vele wandelingen, het is er muisstil. Dokker over een kasseitje langs een verweerde muur en duik dan weer de akkers in langs rijpend koren. Kom finaal uit bij de Sporthal van Berg, startlocatie van weer andere tochten en mijn persoonlijke gram op Corona. Torfbroek nu natuurlijk, puur natuur en dan de weidse akkers in met de controletoren van Brussels Airport op de achtergrond. Ik keer deze laatste de rug toe en ga zwerven door de akkers, paden afgezoomd met margrietjes en klaprozen tussen Nederokkerzeel & Erps-Kwerps. Kom opnieuw bij een bosrijke omgeving uit, heb hier ooit enkel hoog in de modder gestaan. Loopnu ook braaf over de vlondertjes al hoeft het niet want de onverharde ondergrond is beenhard. Pluis bedekt hier wit de bodem. Ik vervolg door hoge grassen en een bosstrookje tot een beek. Kom bij een kapel uit 1857 uit met bankje en neem even een pauze, ben 20 kilometer ver. Na de rust wordt asfalt kassei en ik kom weer bij de kerk van Buken uit. Loop deze keer in de juiste richting want weet de knooppuntpaal staan. Nogal wat beton wordt mijn deel maar er volgt een zalig gras pad met weelderig veel margrietjes in de berm. Nog een strookje bos met een droogstaande beek en ik ben weer bij de vaart ter hoogte van Kampenhout-Sas. Even het water volgen en dan een laatste cadeautje, het Liesbethbos. Heerlijk stappen in het groen een beetje weg van het water. Kom uit bij een oude hoeve met gracht die ik ken van de lokale wandelclubs. Duik weer linea recta de akkers in, het is plots warm want de wind is gaan liggen. Kom weer bij punt 202 uit en de laatste twee kilometer zijn het omgekeerde van deze ochtend. Morgen dus mijn tweede parkoers vanaf hetzelfde station, ook richting Kampenhout maar helemaal anders.
Zoals gezegd weer op pad naar Wespelaar vandaag, een treinreisje met mondmasker van 10 minuutjes. Bij het station in Leuven passeert een groep van zeker 15 wielerterroristen. Hé mag dat dan al ? Van het perronnetje naar de stemmige dorpskerk, er staat een verfrissende wind en de benen zijn loom, rustig aan dus maar. Een paar straten en ik duik het groen in langs een beek. Gewoonweg rechtdoor en onderweg genietend van bloeiende rododendrons. Kom bij de Leuvense Vaart uit en ga die richting Mechelen volgen tot Kampenhout-Sas. Nogal wat fietsers hier, een steeds weerkerend beeld op zondag. Verlaat het water langs een lange straat gewoon rechtdoor. Af en toe een vliegmachien dat de landing inzet naar Brussels Airport, ik schat geen 10% van het normale luchtverkeer. Wat akkers nu, opschietende granen, tot de kerk van Relst. Even verderop genieten van een heerlijk pad in het groen langs de Molenbeek. Hoeveel beken met die naam zouden er in Vlaanderen vloeien ? Verscholen in het groen zie ik de golfers hun balletje slaan. Even een straat en dan een ellenlange rechte kasseibaan naar Buken. Passeer een prachtig veld klaprozen, ja het is lente, we durven dat wel eens vergeten in deze barre tijd. Bij de dorpskerk ga ik in de fout omdat ik met foto’s bezig ben. Gelukkig nauwelijks 100 meter en via kerkwegels en achterafjes terug op het juiste pad. Tarmacjes en verweerd beton door de akkers worden mijn deel, granen, ontluikende patat en biet ook. Kruis drie wandelaars met papiertje in de hand, knooppunten ? We moeten er allen om lachen. Pauzeer een eerste keer na 13,5 km op een bankje bij het Kastanjebos in Veltem-Beisem.
Trek mij opnieuw op gang door het bos op wat een Finse piste lijkt te zijn. Dan weer verweerd beton en lekker onverhard langs in bloei staand gras. Het volgende fietspad is afgezoomd met weelderig lentegroen en veelkleurige bloemen. Mag nu stappen langs een bosrand en het hoge gras, een droge beek ook. Duik de open velden in met op de achtergrond de fabrieken van Remy in Wijgmaal maar daar ga ik niet naartoe. Loop nogal wat tarmac door de velden met nadrukkelijk aanwezig margrietjes in de bermen. Het zwerk wordt donker, zal toch niet waar zijn zeker, was niet voorspelt. Loop een dorp in waarvan ik vermoed dat het Tildonk is. Keer het meteen weer de rug toe en ga langs achterafjes en een fietspad naar Tildonk-Sas en de Leuvense Vaart. Pak er een tweede pauze en er valt zowaar een mals buitje uit de lucht, van korte duur weliswaar. Vind de eerste witte lelies bij de Kruineikebrug prachtig. Over de brug ‘kier ne kier were’ en dan langs ’t Kasteeltje weer de weidse wereld in. De hoeve blijkt een verblijfplaats te zijn geweest van de ridders van Tildonk eeuwen geleden. Voor mij een lange rechte baan tarmac tot voorbij de spoorbaan en dan keienpaden door de akkers. Eens Wakkerzeel voorbij ben ik heel aandachtig. Ik zie hoe iemand de combinatie 55 – 54 net als ik fout gelopen heeft. Oefti, word mij duidelijk, de markering 54 staat heel laag bij de grond en achter opschietend gras verscholen ! Weet ik ook weer, een mens is nooit te oud om bij te leren. Uitbollen nu over de vlonders die ik een paar dagen geleden ook liep. Of liever naast de vlonders en op een heikel punt kan ik wandelaars die in tegenover gestelde richting aankomen advies geven. Is toch wel leuk. Had ik dan weer geen fantastisch parkoers uitgetekend, mijn 30 km zitten er weer op. Morgen is het op het werk D-day, shall I stay or shall I go ?
Op het perron in Leuven kom ik stadsgenoot Luc tegen. Hij reist naar Ottenburg ik naar Wespelaar. Ga langs de knooppunten van Demer & Dijle een grote lus maken rondom Haacht, verandering van spijs doet eten. Het is rond 09:00 al behoorlijk warm en we lopen dus in tee shirt en ik heb drie liter drank mee, de les van vorige zondag indachtig. Merkwaardig veel volk op de trein trouwens en elke reiziger heeft zijn mondmaker op en houdt afstand. Het is even zoeken naar het startpunt maar bij Kerkeblok vind ik een markering. Kerkwegels lopen dus tot paal 517 bij ‘den ijzeren weg’. Even op mijn stappen terug komen tot bij de stemmige dorpskerk. De eerste paar kilometer zijn een mix van beton en groene achterafjes langs de spoorlijn. Bij het naambord Spet weet ik het, heerlijk flaneren in het groen met een waterloopje erbij. Koekoek en kikkers houden mij gezelschap, kom haast geen mens tegen. Eindje steenweg dan en voorbij een rotonde naar Schoonbroek, mijn tweede portie natuur. Deze keer een mix van bewerkt akkerland en bosjes. Drogend hooi geurt heerlijk. Een stille villawijk nu, kom wat joggers en fietsers tegen. Merkwaardig beeld bij een stoeterij. Een tractor rijdt er heel traag over een zanderige piste. Hij sleept zes open metalen kooien mee met in elke box twee stappende paarden, had ik nog nooit gezien. Het landschap blijft hetzelfde, een afwisseling van bosjes en woonwijkjes. Ik kom zowaar vijf wandelaars van Tornado tegen, we kennen elkaar niet. Loop nu in het zweet mijns aanschijns door stoffige akkers waar maïs, biet en granen komen piepen. Passeer een langgerekte plas die voor verkoeling zorgt en ga dan de Dijledijk op, stroomopwaarts langs zijn linker oever. Ben hier duidelijk niet alleen, vooral fietsers. Slinger heerlijk mee met de rivier en zijn vele meanders, genietend van kleur van koolzaad en klaprozen. Bij de Hansbrug in Haacht stap ik naar de andere oever en loop doodleuk terug dezelfde afstand. Een grote veestapel trekt de aandacht van vele passanten, ik schat zo’n 80 koebeesten. Verlaat de rivier en loop verder door de landschappen waar ik vandaag te gast ben. Wat villa’s, strookjes bos en halfopen landschap langs de Spuibeek. Kom zodoende in het centrum van Keerbergen uit, heb zo’n 20 kilometer op de teller staan en het is tijd voor een pauze op een bankje bij een woongemeenschap ’t Voorbroek genaamd. Na 10 minuutjes ‘vort met de bok’. Groene stroken maar ook veel straten en genieten van kleurrijke rododendrons. Raak even aan de Dijle maar loop er weer van weg voor villa’s in het groen. Merkwaardig zicht waar heelder akkers maïs in plastic blijken gezaaid te zijn. Ze zijn al duidelijk groter dan hun soortgenoten in volle grond. Kom finaal toch weer bij de Dijle uit en de Damiaanbrug, met prachtig beeld van zijn naamgever. Slinger nog even mee stroomopwaarts en duik dan weg langs een perenplantage. Helaas weer een heel eind tarmac, ik begin moe te worden. Maar er volgt een beloning voor mijn volharding, de antitank gracht. Zalig genieten in het groen, immer gerade aus langs het water. Kom bij een steenweg uit en zoek naar nummer 54. Is niet te vinden en dus na 500 meter ‘kier ne kier were’. Ik gok op een graspad en ja hoor, am I good ! Prachtige groene strook waarvan ik denk dat het Haachtse Broek noemt. Krijg een schriftelijke waarschuwing mee dat de vlonders er slecht bij liggen. Ik hoef ze niet, kan er netjes langslopen over grond die normaal moerassig is maar er nu al gebarsten bijligt. Even twijfel hoe ik naar punt 52 moet. Tegenliggers met papiertje in de hand, effe vragen dus. Ja mijnheer, wij wandelen ook knooppunten en U stapt in de juiste richting. Heerlijk dat sfeertje onder stappers. Verderop komt over een stoffig breed pad een auto aangereden in dezelfde richting die ik uitga. De man spreekt mij aan, blijkt een landbouwer te zijn die hier drie hectaren hooiland liggen heeft. Wordt een heel gezellige babbel en op mijn vraag krijg ik zelfs wat extra cola aangeboden, reuze sympathieke kerel. Kom bij een steenweg uit en kan recht naar het station. Kwartiertje wachten en de trein is er. Was nu niet bepaald het mooiste parkoers dat ik al getekend heb maar ben toch weer tevreden, de kilometers zitten in de kuiten. Zondag keer ik opnieuw naar Wespelaar voor een totaal ander parkoers.
Zoals gezegd ga ik vandaag een heel andere richting uit. Start om 09:00 van thuis richting station en langs het Burgbergpad met zijn mooie graffiti richting Provinciaal Domein van Kessel-Lo. Pik onderweg al wegwijzers naar knooppunt 4 van de Hagelandse Heuvels op en dat is mijn eigenlijke startplaats. Loop door een laan met nog kale bomen en de geur van vers Stella brouwsel overheerst de ochtend. Wandel langs de niet toegankelijke speeltuin en rond één zijde van de grote plas. Moet wat straatjes lopen na een asfaltpad en kan uiteindelijk de bossen van de Kessels Berg in. Zou normaal een steile trap op moeten maar deze is afgesloten wegens in slechte staat. Dan maar langs een paar straten rond de heuvel en een doorgang zoeken. Vind een heel steile en vrij technische klim in bos. Neem hem voor een paar meter zowaar op handen en voeten. Pff, dit was even spannend. Ben nu op een plateau in het bos en volg dit zo lang mogelijk tot ik nummer 101 vind. Is de juiste richting om weer op mijn tekening te geraken bij nummer 13. Even het bos verlaten en wat villa’s bekijken. Een stevige klim van eerst kassei en dan onverhard. Ga nu lekker golvend over de brede paden van de Honkelberg lopen. Zakken dan maar weer door een holle weg tot bij de houtzagerij van Holsbeek. Het parkoers wordt nu vlak. Loop wat achterafjes en zowaar voorbij een kleine, nog jonge wijngaard. Duik dan een jong bos in met rosse beken en vijvers bedekt met een massa wit pluis. Vervolgens open velden en wat tarmac tot een hoogstam plantagetje. Het knuppelpad dat ik wil nemen is afgesloten wegens in slechte staat. Het is mijn dagje niet. Korte omleiding, goed van pijlen voorzien deze keer. Ik stap naar halfopen gebied, midden het groen en een slingerende beek volgend. Heerlijk wulps landschap dit waar ik een paar kilometer mag van genieten. Het is al zo droog nog vroeg in het voorjaar dat er op sommige plaatsen geen water meer in de diepliggende beek staat. Passeer vervolgens langs stoffige akkers waar de boer dapper blijft verder plantgoed in de grond stoppen al zijn de sprieten die her en der verschijnen al helemaal geel van de droogte. Een kasseitje zet mij terug af in de bewoonde wereld. Bij het verlaten ervan kan ik nummer 115 niet vinden. Bij het achterom kijken zie ik waarom, de paal is verborgen door een paar struiken. Hop de akkers in genietend van een prachtig vergezicht, een mooie klimmende holle weg ook. Krijg nu een afwisseling van verhard en onverhard aangeboden. De eerste patattenplanten die mooi donkergroen staan ook. Ik ruil de vergezichten in voor twee prachtige holle wegen, eentje in neergaande lijn gevolgd door een klimmetje. Moet weer eens zoeken naar nummer 57 goed verstopt in de struiken. Kom uit bij de kapel van Speelberg en blijf veelal op het plateau wandelen. Delleput zet mij langs weer een andere holle weg in een vallei af. Heb twee derden van de geplande afstand afgelegd en neem een pauze op een bankje. Een wat oudere man komt bij mij zitten en we maken een praatje. Hij blijkt tandarts met pensioen en tevens wandelaar bij de club van Werchter te zijn. We hebben elkaar dus heel wat te vertellen en hij praat honderduit. Na een kwartiertje of zo gaan we elke onze richting uit. Ik krijg een trage lange klim in het Chartreuzebos onder de sloffen geschoven. Ga dan een heel eind genieten op het plateau in het beukenbos. Zakken maar weer naar een straat met villa’s en veel wandelaars en fietsers. Loop een paar laantjes af en het is weer eens zoeken naar een goed verborgen nummer 54. Met mijn GR ervaring van het achterom kijken vind ik ze allemaal. Opnieuw het beukenbos in en opvallend hoeveel koppels er rondlopen met een papiertje in de hand of zelfs mini laptops. De knooppunten zijn voor velen nu echt wel een ontdekking. De wegwijzer naar punt 56 is onduidelijk, dan maar vragen aan zij die uit een andere richting komen en het probleem is meteen opgelost. Ik geniet van de bospaden en blijk nog steeds hoog in het landschap te wandelen niet zo gek ver weg van Linden. De vele vlonders zijn nu van geen nut. Krijg nog twee diepliggende holle wegen cadeau, steeds weer op en neer. Een laatste afdaling langs een tarmac en ik ben in de vlakte dichtbij de Abdij van Vlierbeek. Loop door frisgroene patattenvelden zowat omgekeerd van wat Eddy ons aangeboden had tijdens de lijntocht Leuven – Diest. Nog een ommetje langs achterafjes en kom weer bij het Provinciaal Domein uit en stap terug naar huis. Zit door mijn drankvoorraad heen maar een ijsje brengt tijdelijk soelaas. De eerste week dat ik opnieuw mag uitrijden vertelt de man mij. Thuis gekomen voel ik mij het eerste halfuur niet lekker. Ik blijk veel te weinig gedronken te hebben en zit door het vele zweten compleet door mijn magnesium voorraad. Heb gelukkig alles in huis om dit meteen bij te werken, heb daar al jaren last van. Morgen rustdag en dan weer aan het werk, voor hoe lang nog ?
16.05.2020 Zuid-Dijleland tussen Overijse, Tombeek & Leuven
Gisteren viel de bom. Onze werkgever kondigde aan dat 30% van de Benelux werknemers zullen ontslagen worden. Per 25/05 zullen de namen bekend zijn. De aandeelhouders eisen maatregelen en zij zijn toch de belangrijksten binnen het bedrijf of wat dacht U. Ik lig er niet wakker van want ben binnen exact één jaar met pensioen maar de macht van ‘das capital’ is toch wel onaanvaardbaar. Steeds weer verwijs ik naar 1938.
Maar vandaag ga ik weer wandelen. Kom een beetje moeilijk op gang maar neem de bus naar Overijse. Drie passagiers waarvan er eentje bij Gasthuisberg afstapt. Mondmasker op zoals het hoort, vooral de jeugd en de rokers zondigen zich massaal hiertegen. Ik merk zowel in Leuven als in Overijse dat er aardig wat meer gemotoriseerd verkeer is. Het is al behoorlijk warm als ik mij om kwart na tien op gang trek. Leuk wat visjes in de IJse en een eerste kasseitje om klimmend uit de gemeente te geraken. Als achtergrond de masten van Haute-Wavre. De Nijvelsebaan over en middels een ander kasseitje traagjes zakken in het agrarische gebied tussen ontluikend mais en biet. Weer een tarmacje dan met stijgingspercentage, het parkoers golft op en neer. Maak een foutje van gelukkig niet meer dan 100 meter. De velden in nu, steeds weer op en neer door mij compleet onbekend terrein zoals de Kwade Hage & Biesbempt. Pittig hoor en als het al eens vlak is een keien pad. Kom finaal in Tombeek Dorp uit, raak aan de dorpskern en weer weg, blijf maar op en neer gaan tot een kasseitje bij een hondenschool, terrein dat ik vroeger kende als voetbalveld. Ik wou perse naar Tombeek komen, ik heb het dus geweten in de kuiten en benen ! Kom op een plateau uit bij de Nijvelsebaan, prachtig van kleur met vele bloempjes in de berm, klaproos, koolzaad en andere. Zwerf een tijdje over vlakke paden om dan door een schitterende, diepliggende holle weg te duiken naar Huldenberg en de IJse. 12 kilometer en hoog tijd voor een eerste pauze op een eenzaam bankje in de zon bij De Kronkel.
Ga het vervolgens kalm aan doen. Gewoon genieten van die idyllische, glasheldere en rijkelijk van pittig groen kroos voorziene IJse. Loonbeek voorbij en tot in Neerijse. Daar neem ik het paadje van de Japanse kerselaars en pauzeer een tweede keer bij het kasteel, eigenlijk bij de kapel. Er staat een knooppuntenpaal. Was ik tot nog toe haast geen wandelaars tegen gekomen, hier zijn ze talrijk aanwezig en allemaal op zoek naar die paal ! De ouderen zoals ik met een papieren versie, de jongeren met hun appje. Er zijn duidelijk veel beginners bij en afstand houden is de boodschap. Corona leert de mensen weer ‘te voete’ lopen en dat is wel positief. Ik doe voor mijn voorlopig laatste Zuid-Dijletocht een klassieker waar ik echt van hou. Naar de Doode Bemde via de vlonders. Genieten van de prachtige gele velden met duizenden boterbloemen langs de Dijle. Door het moeras na de samenvloeiing van IJse & Dijle tot The Shelter, de koekoek geeft de maat aan. Een paar koppels varen de rivier af met de kajak. Ik heb een babbel met een tandarts die al 20 jaar met pensioen is, tja is een kleine wereld. Ik pauzeer even in Korbeek-Dijle en stap dan mijn vast parkoers naar Leuven. Een lange rij bij de supermarkt Delhaize maar discipline heerst er wel, alhoewel ik het niet logisch vind dat wij aanschuiven tussen de fietsers door. Morgen of maandag zoek ik andere oorden op, rondom Holsbeek wandelen en van in ‘mijn kot’ vertrekken.
Doppersdag en dus ga ik weer wandelen, gaatjes opvullen van het Zuid-Dijleland waar ik nog niet geweest ben. Neem iets na negen bij station Leuven de bus naar Ottenburg, drie passagiers met mondmasker. Grappig, de omleiding van lijn 337 loopt langs … Arenberg ! Er komen nogal wat omleidingen aan mijn route te pas maar om 10:00 ben ik waar ik wezen moet. De Tommestraat in, logisch voor deze IJsetripperstocht maar verrassend doorlopen tot een dorpspomp en dan langs bolle akkers richting Pecrot en Waals-Brabant. Gok bij punt 243 en terug de heuvel op in het bos. Het blijft puzzelen bij de volgende nummers maar ik heb hier uiteraard terreinkennis en passeer haast vlekkeloos 242, 240 & 241. Prachtig golvend terrein maar je moet er wel de weg kennen ! Kom bij een camping uit en stap door de velden naar het Rodebos. Hoe dikwijls heb ik hier al pijltjes gehangen voor de IJsetrippers ! Daal af naar Terlanen maar ga zo ver niet, Het Klein Verzet is toch niet open. Onderbos dan maar, rechttoe, rechtaan parallel met de Laan en genieten van de Koekoek en Specht. Opvallend veel blad op de paden, het heeft hier ’ruig’ gedaan de laatste dagen. Ik wandel onderaf Sint-Agatha-Rode langs de Laan, is een eeuwigheid geleden. Kom weer uit bij de Grote Kei klim de heuvel op en zak deze keer meteen weer naar het dal door een parel van een holle wegel. Stap langs de steenweg van Wolfshagen naar Neerijse. Heb waarschijnlijk iets fout gedaan maar kom wel op het juiste punt 214 uit. Even pauze in een bushokje, we zullen er maar aan gewoon worden zeker. Doe nu mijn eigen ding. Japanse kerselaars naar het Neerijse kasteel, vervolgen naar de Doode Bende en zijn vlonders en dan langs de Dijle. Een juiste keuze zo blijkt want de weiden zijn er zalig geel van de massale boterbloempjes. Het water staat er toch wel erg wel laag. Ik stap zoals gewoonlijk tot de monding van Ijse en Dijle en dan langs het moerassig gebied tot The Shelter. Een korte pauze en dan gewoon uitlopen over de grindpaden in de vallei over Egenhoven en Arenberg, moet morgen zowaar gaan werken !
10.05.2020 Zuid-Dijleland tussen Leuven & Sint-Agatha-Rode
De eerste week dat de tandartsen weer werkten en dat zullen we geweten hebben. Meteen 50% en meer van de normale omzet terwijl wij nog steeds in 40% corona werkloosheid zitten. Werken noemt men dat, zeker weten ! Gisteren dan ook een rustdag genomen maar vandaag er weer tegenaan ondanks sombere weersvoorspellingen. Kwart na negen bij een druilerig weertje in regenjas (van de IJsetrippers uiteraard) vertrokken vanuit mijn kot naar de Abdij van Park. Heb een soort round-up lus gemaakt van 33 kilometer. Op de vijver van de abdij een fuut met jonkie en kikkers die de maand mei bezingen. Dan langs de Milse baan klimmen tot het militair domein van Heverlee. De boer heeft er zijn hooi al binnen gehaald. Loop de boslus naar punt 68 met veel spar en berk. Vanaf het militaire kerkhof naar het Arboretum. Je ziet de varens met de dag groeien. Vervolgens heerlijk genieten van bosdreven. Drie mannen snappen niet hoe ik dit zo alleen kan doen dat wandelen, zij hebben hun babbel nodig. Tja ik dus niet. Als ik bij het kruisbeeld van Vaalbeek aankom verlaten ze mij. Ik zak langs nieuwe aanplant tot het kasteel van Vaalbeek en vervolg langs het moeras, ook al met steeds meer groen, tot de Zoete Waters. Ben even niet bij de les waar vissers zitten en moet op mijn stappen terugkeren. Tussen de twee vijvers door en dan klimmen langs de boskapel en steeds hoger in het woud. Genieten van prachtige beukendreven in rood & groen, frisse nieuwe aanplant ook. Er is hier wel wat beweging van MTB-ers en jonge gezinnen. Duik finaal naar Sint-Joris-Weert mits een parel van een holle weg.
Hupsakee de spoorweg over en wat straten lopen tot riviertje La Nethen. Pareltje nu, de vlonders van het Grootbroek, puur natuur en omgekeerd gelopen t.o.v. vorige week. De Dijle over dan en genieten van die prachtig gerestaureerde kerk en oude kerkhof van Sint-Agatha-Rode. Voorbij een oude hoeve loop ik over een graspad met opvallend veel geel in de weilanden van duizenden boterbloempjes. Mag even stroomopwaarts een riviertje volgen, de Laan. De Grote Kei wordt een stevige betonnen klim, aanvankelijk langs ontluikend maïs. De regenjas moet uit, is veel te warm. Kom ‘begot’ op de top van het Margrijsbos uit en ben dan weer een echte IJsetripper. Lange zalige afdaling tot de watermolen van Loonbeek. Natuurlijk ga ik nu de IJse volgen tot in Neerijse. Het laantje met de Japanse kerselaars, de hoeve voor paarden met pensioen (ik ben er ook bijna) en dan het pittige heuveltje op voorbij het kasteel. Hoe dikwijls heb ik hier met Wim al pijltjes gehangen en toch wordt ik het nooit beu. Langs de verweerde muur weer zakken naar de glasheldere IJse en dan meelopen tot zijn monding in de Dijle. Het cijfer 4 lijkt niet voor elke Belg hetzelfde te zijn, de groepjes wandelaars en fietsers worden stilaan groter. Ik loop op mijn eentje het pad parallel de Dijle door het moerassige gebied. Een veelheid aan bloemige kleuren, kwakende kikkers, het is lente in het land. Stap door een fel gele wei tot The Shelter. Even pauze er zit toch niemand op de bankjes.
Volg nog even de Dijle maar het is er mij te druk. Kies voor een zijweg in het groen waar je nauwelijks iemand tegenkomt. Als ik terug op het hoofdpad kom valt het mij op hoe rustig het hier nu wel is. Denkelijk zijn velen op familiebezoek en dus kan ik rustig uitbollen onder de autobaan door, langs Egenhoven & Arenberg. Ben moe maar heb weer eens 33 kilometer in de kuiten. Mis in deze omgeving nog de twee meest zuidelijk gelegen gemeentes, daar gaan we dus de komende dagen werk van maken.
05.05.2020 Zuid-Dijleland tussen Huldenberg, Leefdaal & Leuven
Busstation Leuven met heel wat stadswachters vanochtend. Ze controleren of iedereen zijn mondmasker wel op heeft. Het lijkt mij goed te gaan behalve de rokers dan die hun masker tot in de hals laten zakken om een saffie op te steken. Op een vriendelijke manier grijpen de wachters in. Ben de enige passagier op de bus, nog steeds, en heb voor het eerst dat blauwe dingetje rond mijn smoel hangen. Heel ongemakkelijk, mijn ademhaling is verre van ideaal en de zuurstofopname navenant. Ben dan ook blij dat rotding na een halfuur te kunnen weghalen en even hijgend terug bij mijn positieven te komen. Op pad vanaf het Gemeenteplein van Huldenberg. Even langs de Ijse en zijn watermolen en vanaf het kasteel stevig klimmen langs een kampeerterrein. Doet deugd die longen te kunnen openzetten. Wat vlakke stukken nu, hoog op het plateau, eerst een groene dreef dan de akkers in met granen, patat en in de verte geel. Even duiken door een beboste holle weg en meteen weer omhoog. Kom uit bij de koolzaadvelden van Ganspoel die ik daarstraks van ver zag. Passeer een tweede camping en duik naar Loonbeek en de Ijse. Heerlijk het glasheldere riviertje stroomafwaarts volgen dan tot in Neerijse, geen wandelaar of fietser te bekennen. Twijfel even bij een smal paadje weg van het water net voorbij brouwerij De Kroon. Maak een ommetje en ja hoor, ik had het juist, de pijl is weg wegens een bouwwerf op de hoek. Opvallend trouwens dat er nog steeds op geen enkele werf gewerkt wordt. Ga terug klimmen middels een holle weg, haast trapsgewijs terug tot op het plateau. Prachtige en zonnige vergezichten over de akkers, ik slinger mee met de paadjes door dit heerlijke landschap. Na 11 kilometer neem ik een pauze op een metalen bankje, mag wel even de dag is nog lang.
Zak dan weer in het open landschap met ver weg de radar van Bertem en geen vliegtuig in de lucht. De eerste patat steekt frêle zijn kopje boven de grond uit. Cornelisberg, Zavelberg, het zijn niet meer dan heuvels maar het Brabantse landschap golft wel lekker op en neer. Kom uit bij de Sint-Veronakapel in Bertem. Hé moest hier helemaal niet zijn, beetje te ver doorgelopen en ‘kier ne kier were’. Opnieuw een prachtige holle weg op, de Poelstraat en verder steeds maar hoger door akkers. Kasseitje terug naar beneden, ook al holle weg en ben weer in Korbeek-Dijle. Tweede pauze aan het water, het is er zo zalig. Op weg naar dat leuke stationsgebouw van Oud-Heverlee dan en verder wandelen langs Den Ijzeren Weg. Duik een tegelpad in dat mij na een pittig klimmetje zal afzetten bij het stemmige Sint-Anna kerkje. Even een straten loop nu naar het statige beukenbos. Dra weer genieten van prachtige dreven in groen en rood. Kom finaal bij het Arboretum uit waar het behoorlijk druk is. De parkeerplaats staat afgeladen vol, vooral jonge gezinnen met kleine kinderen. De virologen lijken de controle op de bevolking een beetje te verliezen. Ik stoom door naar het militaire en andere oudere kerkhof. Een landbouwer rijdt voor het eerst zijn grasvlakte af, hooimaand dus en dat geurt heerlijk. Duik voorbij het militaire domein de heuvel af in het groen. Een beetje verder de vijvers van Abdij van Park. Mijn tocht zit er weer eens op. Morgen een dagje doppen en van thuis werken en dan twee dagen naar Zaventem. Ben benieuwd of de relance zich in gang zet.
03.05.2020 Knooppunten Zuid-Dijleland tussen Overijse, Duisburg & Leuven
Alweer mijn achtste wandeldag door het Zuid-Dijleland, ik plan er tien te maken alvorens een andere regio op te zoeken. Op de bus naar Overijse zijn we met z’n vieren. De chauffeur en zijn Madame in een apart compartiment, een jonge deerne en ik. Madame stapt af bij Gasthuisberg en de deerne werkt blijkbaar in Huldenberg. Op de markt in Overijse wordt ik vervangen door een jonge kerel. Op pad dan maar vanaf de IJseweg 6, meteen klimmen over kasseitjes voorbij de kerk en verder door langs een oude kerkhof naar Solheide. Pfff, stevige start en de been spieren voelen nog niet goed aan. Genieten langs serristenhuis Raussens en de in huur gegeven serres. Mijn parkoerstekening gaat over in een stratenloop nog steeds klimmend naar de top van de heuvel. Een merel is het duchtig aan het uitleggen, regen op komst ? Eindelijk stuurt een kasseitje mij het groen in, met veel wit overigens van kastanje kaarsen en paardenbloemen in pluis. Ben hier onbekend tot ik plots ontdek randje Eizer te zijn en de klim langs de bosrand die we tijdens De Omloop nemen. Nogal wat MTB-ers op mijn pad, as usual op zondag. Het beetje modderig pad verlaat ik voor een brede laan tot de metalen mast en duik dan echt wel het beukenbos in. Een heel lang eind rechtdoor, zachtjes dalend door een bos van jonge beuk. Kom op een steenweg uit en volg het parallelle fietspad richting Duisburg en het Sportcentrum van Defensie. Loop gewoon door over een kasseitje dwars door hun golfterrein en neem dan de Achterstraat. Beetje saai dit ondanks de vele witte doeken ter ere van ‘de zorg’. Mis dus ook de afslag naar links maar kan na honderd meter bij een kruispunt alweer rechtsomkeer maken. Een krakkemikkig pad loodst mij rond een weide geel van de boterbloem naar een kasseitje. Blijkt het omgekeerde te zijn van wat ik twee dagen geleden fout liep. Andere richting vandaag, gewoon de steenweg volgen vanaf de kerk op het plateau tot eindelijk de akkers. Rechts in de verte de masten van Ottenburg. Het is nu genieten van onverhard in het groen, gewoon rechtdoor. Toch wel wat beweging hier van fietsers en wandelaars. Bij een boerderij een betonweg op weer hoger in het landschap met zijn prachtige vergezichten. Onderweg vraagt een deerne mij waar ze zich bevindt. Ondanks haar app lukt het haar niet. Met een stom papieren kaartje kan ik haar de richting naar Leefdaal aanwijzen. Brains in stead of computers ! Tussen de vele fietsers door en een paar stukken puur natuur kom ik uit op de rand van Leefdaal & Neerijse, hoog op het plateau. Wordt het fietspad richting Neerijse en dat zal ik geweten hebben, Vlaanderen fietsland. Ben dan ook blij onverhard te kunnen opzoeken met uitzicht links op de skyline van Leuven en rechts de masten van Ottenburg. Ik ben zowat halfweg mijn 30 kilometer. Zak stilaan in het landschap met regelmatig een bosje en/of een holle weg, de bekroning komt op het laatst met een diepliggende, groene holle kadee. Ik ontdek weer heel wat nieuwe paden, zalig toch ? Waar het vlak wordt rommelige kassei en ik sta plots in Korbeek-Dijle, laat mij telkens weer verrassen. Tot aan The Shelter en dan min of meer de Dijle volgen in Leuvense richting. Wordt nog even weggeleid van het water over een natuurstrookje achterin maar stap dan onmiskenbaar naar de autobaan en zijn tunneltje onderdoor. Op de dijk van Egenhoven is er aardig wat beweging van jong en minder jong. Ik maak het ommetje tot Residentie Groenhoven en kom er zowaar Jeannine tegen die ook haar dagelijks tochtje aan het lopen is. Eindelijk na zoveel weken nog eens een bevriend wandelaar. Even wat babbelen en ik zet koers naar … Arenberg en de Naamsepoort. Ondanks de moeizame start toch een goede dag gehad, begin conditie in de benen te krijgen … dankzij Corona, elk nadeel heb zijn voordeel.
01.05.2020 Zuid Dijleland van Oud-Heverlee over Duisburg naar Leuven
Vandaag is het Feest van de Arbeid en dus mogen er wat meer kilometertjes gewandeld worden. Ik plan een Zuid-Dijleland tocht van 36 km, kwestie van de training wat op te voeren. Treinritje van 8 minuten tot Oud-Heverlee en zowaar beginnen bij knooppunt 1. Het is fris en winderig maar zonnig als ik richting Korbeek-Dijle wandel. Net voor de dorpskom even de Dijle opwaarts volgen en dan door de weilanden waar boterbloemen de gele rol van de paardenbloemen hebben overgenomen. Een kasseitje stuurt mij een verdieping hoger, leuke holle weg. Een fazantenhaan gaat voor mij op de vlucht, zie ik er dan zo boosaardig uit ? Laat de bewoning achter mij en stap de akkers in. Het plateau wordt nooit echt vlak, de paden golven op en neer. Patat zit in de grond, granen groeien stilletjes, de velden snakken naar hemels vocht. Ik kom haast geen mens tegen, zelfs geen MTB-ers. Na de zoveelste dalende lijn sta ik plots voor een boerderij met een reeks DIXI. Hé dit ken ik, heb er al meerdere keren samen met Wim pijltjes gehangen voor de IJsetrippers. Ben dus tussen Neerijse en Loonbeek en loop in de richting van het tweede dorp. Ga er niet naartoe, in de vallei gelegen maar blijf op het plateau. Een koppel buizerds cirkelen boven mijn hoofd, in mei legt elke vogel zijn ei maar ik zal als prooi wel wat te groot zijn zeker, ze zweven weg. Stap nu langs een camping naar de volgende holle weg, half beton en met ontluikende varens. Bloeiend koolzaad zorgt voor kleur. In de verte de kerk en watertorens van Duisburg. Ganspoel noemt het hier blijkbaar en ik laat Huldenberg, Ottenburg en Eizer links liggen. Ontluikend gewas lijkt mij mais te zijn. De eerste zwaluwen zwerven over de velden. Ga een kasseitje op dat mij afzet bij een kapel haast verborgen door een gigantische boom. Tijd voor een eerste pauze na 12 kilometer. Dokker verder tot ik toch in Duisburg uitkom en de prachtige kerk nog eens kan bewonderen. Moet even verder naar links en heb twee mogelijkheden. Vermits de oude man geen app heeft Chantal & Hennie, neem ik dus de verkeerde straat. Krijg dan ook nog een kortstondig hevig buitje over me heen. Maar geen probleem, na zowat een kilometer vind ik weer een markering die mij in de juiste richting stuurt. Langs een verweerde muur met klimop naar knooppunt 43, we zijn weer ‘right on track’. Loop langs de Vossemse kant van de Tervurenvijvers en duik dan naar de paadjes langs de idyllische en groene Voer. Glashelder water maar opvallend weinig zo vroeg in het voorjaar. Een trap stuur mij weg. Passeer een prachtige witte hoeve met donjon, blijkt The Countryard School te zijn dezer dagen. Krijg een mooi achterafje cadeau, lekker groene holle weg. Een landbouwplateau maar weer op en in de verte de torens van Leuven. Daal door een holle weg weer de vlakte in en neem een pauze op een winderig bankje, heb er 21 kilometer opzitten.
Het parkoers blijft lekker op en neer golven door de akkers. Ik heb goede benen dus vind dit echt wel leuk, vooral de vele vergezichten en prachtige wolkenformaties. Kom weer bij riviertje de Voer uit. Kilometerslang genieten nu van die idyllische omgeving, verdomme wat is dit mooi. Ik passeer het centrum van Leefdaal en zijn kasteel, blijf maar doorlopen tot er plots huizen opdoemen. Moet een glibberig wegje op, gelukkig voorzien van een dik touw tot de kapel Sint-Verona, ben in Bertem. Opnieuw een parel van een holle weg naar het akkerplateau. Uitzichten over de radar van Bertem terwijl er geen vlieger te bespeuren valt en de hoogste torens van Leuven City. Nog even beton lopen en dan naar Ormenzaal duiken langs de zoveelste mooie holle weg. Tijd voor een laatste pauze in een bushokje. De laatste zes kilometer die ken ik intussen uit het hoofd. Half verhard wandelen door de Dijlevallei, hier is al weer wat meer beweging, was de ganse dag haast alleen. Onder de autobaan door en vanaf de E40 parking over de dijk van het moerassig gebied Egenhoven. Ja, ik liep uiteraard Leuven binnen langs Arenberg & de Naamsepoort, had u iets anders verwacht ?
28.04.2020 Zuid-Dijleland tussen Overijse & Leuven
We zijn met zeven op de bus van 08:00 richting Groenendaal. Zitten netjes ver uit elkaar. Vier stappen af bij Gasthuisberg en twee in Neerijse. Ik reis alleen verder tot het Stationsplein in Overijse. Ga meteen op pad langs de IJse en zijn vijvers. Krijg al een eerste portietje kasseitjes aangeboden. De eerste boterbloempjes van het seizoen ook in de berm. Duik een bosstrookje in en dan … de stevige klim naar ’t Bisdom, een grote hoeve, ik had het kunnen weten. Maar nu wordt het rustig, Langs de Grotstraat op het landbouwplateau … weg van de grot die beneden in het dal ligt. Heb het gezelschap van gevederde vriendjes, vooral kraaien en een merel die op regen fluit, want dat is voorspeld voor vandaag. Voorlopig blijft het droog en ik geniet van vergezichten. Gewassen komen stilaan tot leven, granen, maïs en patat. Een waterzonnetje komt door de nevels priemen en veldleeuwerikjes geven van katoen. Mmm, dit zint mij wel en na een moeizame start komt er tempo in de benen. Dalen richting Terlanen doe ik door de prachtige natuurweg Varrendel, langs weilanden en bosjes. De tarmac van Vossekouter loodst mij dan naar riviertje de Laan. Opvallend ondertussen hoeveel auto’s er bij elke woonst voor de deur staat, denkelijk niet of telewerken. Ik kom intussen geen mens tegen.Loop een tijdje parallel de rivier door het Rodebos en ga dan klimmen over een krakkemikkig paadje. Herinner mij dat dit sommige jaren onder water staat maar nu is het er kurkdroog. Stap Sint-Agatha-Rode binnen en moet wat huisjes kijken tot voorbij de prachtig gerestaureerde dorpskerk. Oef, eindelijk opnieuw natuur met het Grootbroek mij totaal onbekend. Heerlijk verweerde vlondertjes lopen langs menig beekje en met een koekoek die de maat slaat. Kom zowaar bij riviertje Le Nethen uit en ben voor een paar honderden meters in Waals-Brabant. Stratenloop door Sint-Joris-Weert dan tot het station. Er zitten 10 km in de kuiten en pauzeer even in een busstation.
Voorbij een druk beklant tuincentrum klim ik de bossen in middels een deels holle weg. Hier kwam ik al eerder de laatste weken. Voorbij de fraai gevlochten kunstwerken dieper het woud in met opvallend veel groene ondergroei. Daarna heerlijk dreven lopen, gewone groene en rode beuk, af en toe vergezeld van wat hemelse spetters. Loop een heel andere route langs een militair domein. Kom toch weer uit bij de paardenweiden, de lage wijngaard en het kasteel van Vaalbeek. Stap niet naar het moeras deze keer maar meteen de heuvel op. Loop langs de bosrand en wat bebouwing naar knooppunt 603. Gevonden en ik was er eergisteren echt niet veraf ! Kan opnieuw genieten van mooie dreven en moet er een buitje bij nemen. Bekend terrein nu met het Arboretum en vervolgens het Heverleebos eens in omgekeerde en dus dalende lijn. Ik kies voor knooppunt 68 beton bij het Militaire kerkhof om eens iets anders te doen. Bij de kazerne het fietspad op naar de Milsebaan, ook al in dalende lijn maar nog steeds in het groen. Maak één foutje en kies te snel voor een straat naar rechts. Zo’n 400 meter extra gelopen. Rond de vijvers van Abdij van Park en dan nog 1400 meter tot thuis. Kom net op 30 kilometer uit en ben dus tevreden. En de regen, nu ja wat ‘muggenpis’ meer niet. Nu twee dagjes op mijn eentje in Zaventem en dan ben ik weer 5 dagen vrij.
26.04.2020 Zuid-Dijleland tussen Neerijse, Vaalbeek & Leuven
De verklaringen van de Belgische Veiligheidsraad van afgelopen vrijdag betekenen voor mij persoonlijk dat ik tot einde mei nog maar twee dagen per week werk. Op maandag 4/5 dag, dinsdag & vrijdag Corona werkloosheid betaalt door Vadertje Staat, woensdag & donderdag werken zonder ook maar één collega te zien, er mag alleen maar telefonisch contact zijn. Tja, we hebben nog tussen de 5 en de 10% van ons dagelijks order volume en houden ons dus bezig met ‘klussen’ lees opschonen van databases, oersaai maar wel nuttig. Dit mag niet langer duren dan einde mei want anders riskeren we naakte ontslagen dat is duidelijk.
Maar vandaag ga ik opnieuw aan de wandel in Zuid-Dijleland. Ik ben de enige reiziger op de bus van 8:39, stap klokslag 09:00 af bij de kerk van Neerijse waar een koekoek mij vrolijk begroet. Wandel meteen naar het laantje met de Japanse kerselaars die stilaan uitgebloeid zijn maar toch nog voor een mooi roze tapijt zorgen. Voorbij het witte kapelletje en het kasteel, wandelaars houden ook hier duidelijk afstand van elkaar. De Doode Bemde in dan over het vlonderpad en steek bij de brug de Dijle over, is eens wat anders. Over de spoorbaan tussen Leuven & Ottignies ook en zachtjes klimmen tussen de bebouwing van een uithoek Sint-Joris-Weert. Voorbij het lokale ‘voetbalstadion’ niet meer dan een ‘platen kot’ het bos in, een mij onbekende strook. Kom uit bij een tegelpad afgezoomd met rode beuk, hier kwam ik al eerder. Lange rechte lijn en genieten. Opvallend dat alle tuigen van het speelbos voorzien zijn van linten en de waarschuwing dat ze corona gevaarlijk zijn. Wandelaars en joggers zie ik nauwelijks MTB-ers daarentegen in grote getale, meestal per twee. Spechten tokkelen er lustig op lus, Suske Wiet is alom tegenwoordig en de bosduiven laten zich horen met zachte minnezang. Het prachtige bosparkoers golft zachtjes op en neer. Er komt al eens een holle weg aan te pas, brede beukenlanen en heerlijke kronkelwegjes lossen elkaar voortdurend af. Het zonnetje geeft van katoen en versterkt de vele kleuren op een milde manier, een heuse wandeldag ! Kom bij een vijvertje uit en pauzeer even, heb zo’n 10 kilometer in de benen. Waar sparren staan liggen vele appeltjes op de grond. Kom uit bij de houten brug over de ooit drukke baan en loop het kasseitje af. Maak een ommetje tot de volgende brug en ‘kier ne kier were’, heb ik al een paar keer gelopen dezer dagen. Kom dus weer uit bij de akker die nog steeds geurt naar recente bewerkingen. Linea recta nu langs het militaire domein en dan even pauze op een bankje. Paar MTB-ers moeten mij persé melden dat dit op zondag niet toegelaten is, ik heb lak aan hun betweterij.
Verlaat voor even het bos en stap langs paardenweiden en een wijngaard van 30cm hoog tot een holle weg. Dwars door akkers genieten van vele paardenbloemen dan, in geel en wit. Kom uit bij het kasteel van Vaalbeek en loop de vallei in. Aanvankelijk een beek, verderop een gitzwart moeras. Ik weet, nu moet er geklommen worden, eerst zachtjes door een prachtige holle weg. Ik heb mijn parkoers enigszins anders getekend en passeer het jeugdvoetbal van OHL. Minder steil dit ommetje maar wel tarmac. Kom dus uit op het bosplateau met zijn lange rechte lijn. Vind knooppunt 603 niet en het duurt mij te lang met te veel zijpaden zonder markering. Volg dan maar mijn mannelijke intuïtie en pik naar links een prachtige rode dreef op. De markeringen onderweg staan niet op mijn lijstje en ik negeer ze dus. Kom uit bij de snelweg en een betonnen fietspad – ha dat ken ik. Onder de snelweg door en ik volg de Waversebaan tot aan de spoorweg. Kan er knooppunt 60 volgen langs een straat met in bloei staande kastanjelaren in wit en rood. Waar kom ik uit – bij Arenberg natuurlijk ! Terwijl de Miksebaan de bedoeling was, toch wel een heel eind uit de richting maar wel parallel gelopen.
Thuis gekomen even nagekeken wat fout ging. Denkelijk een ontbrekende paal wegens beheerwerken in het bos, had gewoon langer rechtdoor moeten lopen. Weten we ook weer voor de volgende keer. Het heeft weer deugd gedaan aan lijf en leden, morgen beetje doppen en dinsdag gaan we weer op pad, van Overijse naar Leuven deze keer, een heel andere route maar de 603 komt weer aan bod. Tja, koppig hé !
Het is alweer de laatste dag van mij congé forcé, morgen mag ik weer naar Zaventem-Dorp sporen. Vandaag vraagt Den Ijzeren Weg mij voor een retourtje Leuven – Sint-Joris-Weert nauwelijks € 5,60 geen geld toch. Heb dan nog twee bedienden voor mij alleen, de machinist en de begeleider, luxueus. Het is zonnig maar fris als ik mijn eerste knooppunt oppik net naast het perron. Nog vroeg in de ochtend zowat kwart voor negen. Meteen pittig klimmen het bos in. Op het plateau is een open ruimte voorzien van houten gevlochten kunstwerken, echt wel mooi. Vervolg langs een dreefje van rode beuk, de Speelberg van het Meerdaalwoud. Merkwaardig hoe snel de natuur nu van kleur verandert. Twee dagen geleden nog kalende beuk nu volop frisgroen blad, wat een zaligheid ! Het parkoers van de dag golft lekker op en neer zonder daarom zwaar te zijn, ik passeer zelfs een vijvertje. Wandelaars en fietsers kom ik nauwelijks tegen. Wat mij wel opvalt zijn bijwijlen vele kleine denappels van hun zaad ontdaan. Zo biedt elke dag weer wat anders. Bij punt 112 ga ik na wat ik enkele dagen geleden fout deed, kom nu van 111. Mini detail dat je op de foto kan zien, tja moet kunnen. De brug over de nu stille weg en dan het kasseitje naar 113. Er komt nu een lange etappe naar 76, zo’n 4,3 km lang. Gewoon genieten langs de vele dreven van het bos in groen en rood, soms met weelderige grassen als ondergrond. De vele vrolijk zingende vriendjes zijn mijn maatjes. Strookje sparrenbos erbij en dan op weg naar de akkers van Bierbeek. Wou hier een extraatje lopen door de winderige velden maar laat mij afleiden door een jongeman met passeer angst. Kom dus toch meteen uit langs de bosrand bij de Bierbeekse Poort. Wordt er vanop afstand aangesproken door Ali die duidelijk nood heeft aan een praatje. Ja waarom niet eigenlijk, we wensen elkaar als afscheid een fijne wandeling. Loop eigenlijk omgekeerd van enkele dagen geleden. Genieten van prachtige rood/groene dreven en dan toch even een pauze nemen op een bankje in de zon. Vort met de bok dan en genieten van het felle groen van jong beukenblad. Kom af en toe wel eens iemand tegen die duidelijk afstand houdt maar wel steeds goeiedag mompelt. Randje akkers en weer over een brug zet zowaar koers naar de Zoete Waters. De boer die hier was aan het verstinken heeft het mest intussen netjes ondergegraven, ben benieuwd waar ik ga uitkomen. Draai rond het militair domein en kom uit bij het Vlaamse Houtpark, nooit van gehoord. Hier worden blijkbaar inheemse gekapte bomen stam per stam verkocht. Voor mij is het een lang tegelpad met vooral mijn liefde de rode beuk. Kom finaal weer uit waar ik vanochtend startte bij de houten kunststukjes. Zakken door de holle weg en genieten op mijn eentje in de zon op het perron. Ja ik ben weer eens de enige reiziger tot Leuven. Moe maar tevreden, mijn conditie is nog niet wat ik zou willen maar we werken er aan.
19.04.2020 Zuid-Dijleland 3 tussen Leuven en Loonbeek
Treinticketje van € 2,50 goedkoper kan je het niet bedenken. Reis dan ook maar van Leuven naar Oud-Heverlee, de zondagse markt van Heverlee ligt er onderweg verlaten bij. Het zwerk is nevelig als ik uit de trein stap, wandelpaal 1 die weet ik ondertussen staan. Koekoek ik ben er ook en hij geeft van jetje. Bogaardenstraat tot bij The Shelter in Korbeek-Dijle en dan even onbekende landelijke paden. Stukje steenweg dat ik ken van mijn busreizen naar de IJsetrippers en vervolgens door het groen, parallel met de Dijle die ik niet te zien krijg. Heerlijk genieten van prachtige paden afgezoomd met wilgen, veel bloempjes in de boorden en genieten van kleur, moerassig terrein tot de monding van de IJse. Even mee stroomopwaarts met deze rivier en dan langs een verweerde muur naar Neerijse. Ken dit hier met de ogen toe want zijn de parkoersen van de IJsetrippers. Scherpe afdaling tot de witte paardenhoeve en dan genieten van prachtig in bloei staande Japanse kerselaars. Zonder na te denken een route gemaakt en nu genieten van kristalheldere rivier de IJse tot in Loonbeek. Wandelaars zijn er vrijwel niet, MTB-ers wel en af en toe joggers. In Loonbeek mag ik klimmen de akkers tegemoet. Langs de camping ons welbekend en genietend van prachtige koolzaadvelden en de mooie zang van leeuwerikjes. MTB is nadrukkelijk aanwezig. Ik stap over kasseitjes en langs bewerkte bolle akkers door mij onbekend terrein. Zo leert een mens nog eens wat bij, geen huis te zien overigens. Af en toe een schrille kreet van een fazant, verder de absolute stilte. Randje Leefdaal – Neerijse, en weer op een plateau met schitterend geel koolzaad en het grijze mistige zwerk. De Brede Weg wordt beton, ellenlang en met een massa aan fietsers. Wie blijft er in zijn kot ? Veel MTB maar ook gezinnen met jonge kinderen, tja je moet wat met je tijd. Ik duik weg van de drukte en krijg een parel van een holle weg cadeau vanaf een patattenveld, dit is puur genieten. Kom tot mijn verbazing in Korbeek-Dijle uit en stap terug naar het spoor in Oud-Heverlee. Moet den ijzeren weg een hele poos volgen van rechts naar links. Gelukkig hoef ik hem niet want Infrabel voert er werken uit. Kom uit bij een tunneltje onder de E40 en dan weet U wat er komt … dan … dan … neen ik doe het anders deze keer. Arenberg uiteraard maar langs zijn achterkant en park deze keer, best wel mooi. De kilometers zitten er weer op, dinsdag start ik in Sint-Joris-Weert.
17.04.2020 Knooppunten Zuid-Dijleland tussen Leuven & Bertem
2020 is een heel vreemd jaar. De Belgische lockdown gaat nog zeker door tot 3 Mei. Alle respect voor Sophie Wilmes trouwens, de haantjes uit de Belgische politiek kunnen van haar veel leren ! Geen officiële wandelingen in het ganse land tot 30/06 en geen massa bijeenkomsten tot 31/08 (Geen 4daagse van de IJzer dus Linda). Waar gaan wij naartoe ? Lichtpuntje is wel dat de mensen mekaar weer goedendag wensen op straat, de enkelingen die je tegenkomt toch. Met al dat slechte nieuws begin ik depressief aan mijn dag, maar het is vandaag zondag en dus wordt er gewandeld. Vreemd dat ik nu al acht dagen slechts twee data ken. De zaterdag naar den Aldi en in mijn kot ondernemingsnummers opzoeken, de zondag gaan wandelen, een andere dag bestaat er blijkbaar niet meer. Wordt vreemd als dit veranderd.
Maar op pad, de eerste vijf kilometer zijn dezelfde als de vorige zondag tot het Arboretum. Opvallende vaststelling : vele auto’s staan er vol stof bij, zijn blijkbaar al een hele tijd niet meer van nut geweest. Op duidelijke afstand van andere wandelaars naar rechts deze keer en vrij snel mogen genieten van die prachtige dreven rode beuk, ik begin op te fleuren. Op mijn ukkie door een strook bos dat mij niet bekend is, meegenomen dus. Vanaf knooppunt 11 wat huizen lopen tot het stemmige Sint-Anne kerkje, mij welbekend. Kasseitje onderaf en even pauze op een bankje om een jong koppel met hond rustig hun ding te laten doen. Tegelpad tot de spoorbaan dan en het station van Oud-Heverlee, gebouw doet een beetje hippie aan. Over den ijzeren weg en straat aflopen tot De Dijle, The Shelter en Korbeek-Dijle. Dwars door het stille dorp en dan de Hollestraat in. Doet zijn naam alle eer aan en laat mij over deels kassei en deels half verhard klimmen de akkers tegemoet. Prachtige vergezichten vanop het plateau en koolzaad zorgt voor kleur tijdens deze haast zomerse dag. Veldleeuwerikjes zingen hun hoogste lied, in de verte de radar van Bertem maar zo ver gaat de reis vandaag niet. Een parel van een hobbelige holle weg zet mij af onder de E40 en in Bertem. Wandel door de Dorpsstraat en langs de Voer (?) in het dorp om dan weer te klimmen naar het plateau en voorbij de E40.
Leuven ligt aan de Dijle en ik moet dus opnieuw zakken. Krijg een schitterende, mij onbekende holle weg cadeau, groen van het kan niet meer maar ook een heel hobbelig karrespoor. Kom uit bij de bewoning van Ormerdaal en neem een korte pauze in een bushokje. Een straatje verder ben ik weer op bekend terrein. Hé hier kwam ik langs toen ik van Overijse naar Leuven stapte ! Genieten van de Dijlevallei tot het tunneltje onder de E40 en de parking van deze autobaan. Dan een dijkje op door moerassig gebied. Kwam ik vandaag bijna niemand tegen, hier is er wel wat beweging. Ken het nu uit het hoofd, weggaan van Egenhoven en even een verboden bankje doen bij kasteel Arenberg. Ze zijn weer binnen de 27 kilometer, den ouwe blijft het doen.
Vandaag start ik ambitieus vanuit mijn eigen kot. Kwartiertje opwarmen tot de prachtige Abdij van Park en eerste knooppunt van Zuid-Dijleland zoeken. Soixante-neuf is gauw gevonden. Even langs de vijvers en dan een beetje puzzelen door straten tot de Milseweg. Zachtjes klimmen over een holle fietspad tot de kazerne van Heverlee. Wat fietsende jonge gezinnen en joggers maar vrij rustig eigenlijk. Prachtig haast zomers weertje ook, lekker toch. Bij 68 sta ik voor een dilemma, kan naar 67 op twee manieren. Verhard en onverhard denk ik en ik kies uiteraard voor het tweede al is de ondergrond er ook ‘hard’. Langs akkers en dan door een sparrenbos, Suske geeft zijn Wiet van katoen. Kom zowaar uit bij het Militaire kerkhof van Heverlee en vervolg door een prachtige dreef van ontluikende rode beuk, ben ik dol op. Steenweg over en het Arboretum van het Heverleebos in. Hé Jan heb jij hier mee aan de tekentafel gezeten ? Lekker wandelen door prachtige dreven van een Zoniën uitloop tot in Vaalbeek. Even huisjes kijken en dan een kasseitje en verweerde asfalt op de akkers tegemoet. Tractor met droogmest komt even de buurt verstinken, ieder zijn vak. Ben hoog boven Blanden en stap via een brug over een drukke weg. Wordt genieten van dreven langs gewone en rode beuk, ik ben in mijn sas. Strookje met in bloei staande gaspeldoorn, een reetje dat schichtig wegvlucht. Ik loop haast op mijn eentje lange rechte paden tot de Bierbeeksepoort van het Meerdaalwoud. Krijg er een doorkijk over weidse akkers cadeau, geen huis te bespeuren. Ben zowat op het verste punt van mijn tocht en ‘kier ne kier were’’ aanvankelijk langs een afzoming van dennen en dan spar. Een eekhoorntje spurt vanuit het struikgewas een boom op, ik zie de guit maar een paar seconden. Een specht timmert er duchtig op los. Merk nu plots veel groen gewas op de bodem, grassen en bloempjes allerhande, lukt niet als je langs beuken loopt. Stap nu blijkbaar dus door natter gebied en dus ook wulpser. Vecht mij intussen naar knooppunt 113. Had een lange en een kortere route voorzien vandaag. Koos bij 114 den toch maar voor lang en terecht want met prachtige dreven. Maar waar blijft die verdomde 113 nu ? Een eindje na twee picknickende dametjes vind ik hem dan toch, ben ik te traag of zijn de afstanden fout gemeten ? Kasseitje nu en weer een brug over de ooit eens drukke steenweg. Moet op punt 111 uitkomen maar dat wordt 121 na een stapje voorbij een militair domein. Heb hier wat terrein kennis en besluit niet de retour van deze ochtend te lopen maar naar 122 te wandelen. Yes ! Kom zo bij 123 uit en terug op de geplande route, c’est con. Open terrein nu met iets dat op een wijngaard lijkt maar aanplant van nauwelijks 30 cm hoog. Zakken door een holle weg. Vervolgens een kasseitje tot een kasteeltje randje Vaalbeek. Mag een poos een beek volgen die langs een gitzwart moeras naar de Zoete Waters leidt. Net voor de plassen pittig klimmen, ik had niet anders verwacht. De vermoeidheid begint in de benen te kruipen, opbouwen moet pijn doen zeker bij de klimmetjes. Op het plateau nog eens genieten van de zoveelste rode dreef. Duik een pijpje onder de snelweg door. Merkwaardig hou alle Fit-o-Meter toestellen afgesloten zijn met linten net zoals alle bankjes in het bos. Even zoeken bij het uitkomen van het bos. Een jonge knul met smartphone staat net voor mijn aanwijsbordje. Maar wat zijn we in deze coronatijd toch lief en hoffelijk voor elkaar ! Recht naar de spoorbaan nu en dan … Arenberg, ja nog eens. Steenweg aflopen tot de Leuvense ring. Genieten van de geur van bloeiende jasmijn en de kastanje kaarsen, wat gaat de natuur toch snel dezer dagen. Ben blij bij Philips te kunnen zakken naar mijn thuisfront. Een verkwikkend bad en nagenieten van één van mijn beste dagen in de laatste maanden.
Geen Ijsetrippers in Ottenburg vandaag, mijn favoriete tocht is door corona geënterd, snif, snif. Dan maar alleen op pad. Heb bij Natuurpunt een tocht gevonden ‘de Hagelandse Vallei’, knooppunten in de omgeving van Wezemaal en Holsbeek. Kan niet fout lopen en ik ga op pad. Acht minuten trein van Leuven tot Wezemaal, behalve de begeleider niemand te zien. Tien minuutjes langs de Langestraat tot de Sint-Martinuskerk en meteen bordje ‘6’ oppikken. Passeer de mini replica van de Wesemeulen en mag meteen pittig klimmen de Wijngaardberg op. Onze natuurjongens maken er een sport van, op en neer en nog een keer. Pfff dit is stevige kost, ik zie de berg van alle kanten ! Op het plateau telkens de zure geur van appelbomen in bloei, ook een eerste keer het pittige geel van koolzaad of gele mosterd, de twee lossen elkaar af. Nog maar eens klimmen door een holle weg en dan ruim over het fruitige plateau. Kom nauwelijks iemand tegen, al eens een paar MTB-ers maar dat is het dan ook. De grauwe ochtend maakt stilaan plaats voor een zonnige namiddag, de wind blijft toch wel schraal. Langs een wijndruiven plantage duik ik definitief de Wijngaardberg af, kan genieten van vlakke paden in de vallei. Brem kleurt de heuvel Paasmaandag. Middels een brug over de A2 nu en vervolgen over een kasseitje. Langs het randje van de Beniksberg en dus nauwelijks een molshoop. Zakken door een holle weg tot wat huizen en even zoeken naar de Molenbaan, geholpen door een Ollandse streekbewoner. Kom uit bij een watermolen en mag dan stroomopwaarts genieten van een waterloop, zelf stappend over een maaipad. Lijkt dat ik hier nooit gewandeld heb en het is oh zo mooi en rustig. Bomen staan er frisgroen bij, bloempjes aan de kant van de paden zijn stralend wit. Ik wissel akkers en bossen, paardenbloemen staan in pluis te wachten op de wind. Alhoewel dit moerassig gebied is zijn de grondpaden beenhard, wordt wat deze zomer. Kom in Dutselhoek uit en ga na een akker pittig klimmen het Chartreuzebos in. Brede lanen door het beukenbos en dan mits een holle weg zakken tot randje Holsbeek. Aan de overkant van een steenweg prachtig koolzaad in de bloei en als de natuur overneemt een zee van witte bloempjes. Opnieuw nat bos en moerassig terrein maar perfect begaanbaar. Ik volg een beek door het stille landschap. Bij een paar hoeves even een open riool en dan nog meer waterlopen. Krijg zelfs een paar oude vlondertjes onder de sloffen en vervolg door de weilanden en bossen van Kloosterbos naar de A2. Even nog een heerlijke strook daslook in volle bloei, haast bedwelmend. Een laatste strook langs een beek en daar is de A2 weer. Gewoon terug tot Sint-Martinus dan en naar het station. Dit was een prachtige tocht waarbij de aangegeven kilometers voor interpretatie vatbaar zijn. Mais quand on aime on ne compte pas. Heb mij wel even verslikt in de treinuren en moet in plaats van 20 minuten een uur wachten om weer in Leuven te geraken. Op mijn eentje bankje in de zon op het perron, moet kunnen.
Mijn eerstvolgende werkdag is 22/04 wegens corona-werkloosheid, is een officiële term. De werkgever laat uitschijnen dat 40% werkloosheid de norm zal zijn tot einde mei. Wij hebben inderdaad op dag basis slechts 5 tot 10% van de bestellingen meer, werken dan ook voor tandartsen. Ik heb op vrijwillige basis een hele hap werk mee naar huis genomen, databases schoonmaken maar ga natuurlijk bij dit mooie weer ook wandelen. Dag om dag wandelen en in mijn kot dus.
Bij gebrek aan onze Paasmaandag tocht in Ottenburg neem ik bus 395 naar Overijse. Wandelen langs twater. Vanaf de startplaats van onze augustustocht stap ik langs het gemeentehuis naar de nieuwbouw rond de ommuurt Ijse. Geen scholen visjes te zien in het heldere water, social distance ? Stap vervolgens langs de vijvers van De Leegheid, eerst kassei dan half verhard. Voor het eerst dit voorjaar kwakende kikkers, een nest van een waterkieken ook, de natuur leeft ! Moet het fietspad op, leuk afgeboord met ‘pisbloemen’ een zee van geel en Paasgevoel. Kom in Huldenberg aan, zijn kasteel, watermolen en prachtige kerk. Ik loop niet lekker vandaag, noch mentaal, noch fysisch, je hebt zo van die dagen. Op slecht karakter dan maar want aan het parkoers zal het niet liggen, ik hou hier echt wel van. Op weg naar Loonbeek, nog steeds langs de Ijse een eend met kuiken, die was er vroeg bij ! Even geen kronkels in de route, gewoon rechtdoor langs de Ijse tot Loonbeek, met bloeiend koolzaad in de berm. Langs de hoeve en de watermolen en hupsakee richting Neerijse. Stappen maar langs het glasheldere water. Er zijn wel wat fietsers maar geen wandelaars. In Neerijse genieten van het kasseitje met Japanse kerselaars in volle bloei, het roze gemengd met inheemse witte bloesems, schitterend. In elke poel maken kikkers een hels kabaal, lijkt mij toch wel vroeg in het voorjaar. De witte hoeve, het kapelletje en het kasteel, ik stap naar de Doode Bemde. De vlonders zijn momenteel echt niet nodig want de grond ligt er kurkdroog bij, op sommige plaatsen zelfs al gebarsten. Wordt ons een zomer ! Zwerf nu mee stroomafwaarts met de Dijle … tot de monding van de Ijse. Verlaat de rivier en loop door jong bos langs een zijarm van stilstaand water tot Korbeek-Dijle en The Shelter.
Korte pauze op een bankje en ‘vort met de bok’. Open terrein, weiland met duizenden bloempjes in wit & geel, beetje fietsers op mijn route in zomerse outfit, het mannelijk oog mag ook wel eens genieten. Bij een tunnel onder de E40 weet ik Leuven nabij. De Dijle zie ik al een tijdje niet meer, loop door bosrijke dijken jawel langs moerassige waterloopjes. Plots de zang van mijn eerste koekoek dit jaar, luid en duidelijk, is echt wel een vroege vogel. Van Egenhoven wandel ik naar het kasteel van Arenberg waar ik burgerlijk ongehoorzaam een bankje in de zon doe. Schattig hoe een kindje dat net kan lopen al voor Lionel Messi leert, ze kirt van de pret onder het lachend oog van haar ouders. Even uitlopen nu langs de ommuurde steenweg tot ‘de dreef’ en dan de Leuvense ring op langs Philipps en Leuven Centraal tot ‘my home’. Een verkwikkend bad, we hebben onze dag weer nuttig ingevuld.
Mijn derde opeenvolgende wandelzondag langs twater. Ben de enige passagier aan boord van de trein tussen Leuven en Mechelen. Wandel ook vrijwel alleen voorbij de Thomas Moore campus tot Nekkerspoel. Pik er de hoog ommuurde Dijle op bij erg laag water. Tussen de gebouwen door komt soms eens de Romboutstoren piepen, badend in weldoend zonlicht. Passeer onder meer de Dossin kazerne en verlaat de bewoning als ik het kruispunt met de N1 oversteek. Kan nu echt het jaagpad op en ben vandaag heus niet alleen. 95% van diegenen die ik tegenkom zijn fietsers, hoofdzakelijk ‘terroristen’. De social distancing is dan ook kantje boordje. Dorre rietkragen, bloempjes in het gras, mijn eerste dartele citroentje van het jaar. Mij hoor je niet klagen. Brandnetels steken ook stilaan de kop op, sommige plantjes weten duidelijke van de voorbije vrieskou. Onder de E19 door en langs een kunstmatige heuvel, de uitzichten veranderen regelmatig. Bij de Grote Vijver Zuid moet ik het water verlaten vanwege het Sigmaplan. Tussen bedrijven door kamperen tientallen Oost-Europese vrachtwagen chauffeurs. Kan dan langs de fel blauwe vijver zelf lopen en zie in de verte al de blauwe bruggen van Rumst en het Zennegat. Ik keer nog niet terug naar het water, heb hier terreinkennis en kies voor eindelijk onverhard door een verwildert jong bos. Heerlijk flaneren langs toch ook weer kleine waterloopjes en opnieuw enkele citroentjes als gezelschap. Besluit één blauwe brug over te steken richting Rumst en dat had ik beter niet gedaan. Het lijkt hier wel een fiets autostrade, te gek eigenlijk. Bij de samenkomst der rivieren een tiental sierlijke zwanen op het water, mooi toch. Passeer een steenbakkerij, bemerkt veel rode korstmossen aan de kant van het pad. Passeer Terhagen en stap langs Hoek Boom binnen. Op de kaai een verassing van formaat, Linda & Charles komen uit tegengestelde richting aangewandeld. We houden onze social distancing maar wat is het aangenaam eindelijk nog eens de visu met wandelaars te kunnen praten. Uiteraard bespreken we onze ervaringen met de onzichtbare sluipmoordenaar. We zijn het er over eens, missen dat vele warme sociale contact dat zo eigen is aan de wandelwereld. We zijn zo druk aan het babbelen dat ik vergeet van hen een fotootje te nemen, waarvoor mijn excuses dus. Met een hartelijke groet vervolgen we elk onze eigen weg. De spoorwegbrug richting Puurs staat open, hm is niet normaal. In station Boom geen enkele aanduiding van een onderbreking, k heb deze lijn wel nodig straks. Aan de overkant van de A12 wacht Noeveren en zijn mooi in stand gehouden steenbakkerijen. Terug de Rupeldijk op dan en langs Kim’s place. Na Niel duik ik terug weg van het asfalt en zijn vele fietsers het prachtige Niels Broek ik. Heerlijk pad door moerassig terrein al ligt het er nu toch op zijn droogst bij. Anemoontjes sieren de boorden, een specht timmert er zich duchtig een maaltijd op los. Een laatste keer de dijk op tot afspanning Tolhuis. Normaal zit dit terras afgeladen vol maar nu doen zij het noodgedwongen met afhaal maaltijden. Stap nu richting ’t Laar, deels een kasteel en vergaderruimtes. Loop Schelle binnen bij de voetbalterreinen en stap de Fabiolalaan op tot de kerk met scheve toren. Besef dat ik in Hemiksem lang op een trein zal moeten wachten maar dat ik het net red tot station Schelle. Heb twee minuutjes over maar …. geen trein te bespeuren en ook geen aankondiging. Dan maar terug naar de Fabiolalaan en wachten op de bus. Merkwaardig dat je achteraan dient op te stappen en de stuurhut van de chauffeur met linten is afgesloten. Beetje beweging in de Abdijstraat en op naar ’t Zuid. Daar tram 10 nemen tot ’t Astridplaan. Toch wel wat volk op de tram en dus zijn de afstanden tussen de reizigers beperkt. Op het plein zelf is elke bankje bezet, telkens door één persoon. In het station is het stil en ik heb meteen een, vrijwel lege trein naar Leuven. Bereken dat ik weer 6 uur gewandeld heb. Twee dagen werken deze week en ik ben dan 10 dagen thuis wegens tijdelijke werkloosheid. Terecht want we hebben nog nauwelijks klanten (tandartsen) en zijn dan maar aan het klussen geslagen, databases opruimen, kan ik van thuis ook via Google. Heb al een eerste plannetje voor zaterdag … ja weer aan twater.
