05.05.2020 Zuid-Dijleland tussen Huldenberg, Leefdaal & Leuven
Busstation Leuven met heel wat stadswachters vanochtend. Ze controleren of iedereen zijn mondmasker wel op heeft. Het lijkt mij goed te gaan behalve de rokers dan die hun masker tot in de hals laten zakken om een saffie op te steken. Op een vriendelijke manier grijpen de wachters in. Ben de enige passagier op de bus, nog steeds, en heb voor het eerst dat blauwe dingetje rond mijn smoel hangen. Heel ongemakkelijk, mijn ademhaling is verre van ideaal en de zuurstofopname navenant. Ben dan ook blij dat rotding na een halfuur te kunnen weghalen en even hijgend terug bij mijn positieven te komen. Op pad vanaf het Gemeenteplein van Huldenberg. Even langs de Ijse en zijn watermolen en vanaf het kasteel stevig klimmen langs een kampeerterrein. Doet deugd die longen te kunnen openzetten. Wat vlakke stukken nu, hoog op het plateau, eerst een groene dreef dan de akkers in met granen, patat en in de verte geel. Even duiken door een beboste holle weg en meteen weer omhoog. Kom uit bij de koolzaadvelden van Ganspoel die ik daarstraks van ver zag. Passeer een tweede camping en duik naar Loonbeek en de Ijse. Heerlijk het glasheldere riviertje stroomafwaarts volgen dan tot in Neerijse, geen wandelaar of fietser te bekennen. Twijfel even bij een smal paadje weg van het water net voorbij brouwerij De Kroon. Maak een ommetje en ja hoor, ik had het juist, de pijl is weg wegens een bouwwerf op de hoek. Opvallend trouwens dat er nog steeds op geen enkele werf gewerkt wordt. Ga terug klimmen middels een holle weg, haast trapsgewijs terug tot op het plateau. Prachtige en zonnige vergezichten over de akkers, ik slinger mee met de paadjes door dit heerlijke landschap. Na 11 kilometer neem ik een pauze op een metalen bankje, mag wel even de dag is nog lang.
Zak dan weer in het open landschap met ver weg de radar van Bertem en geen vliegtuig in de lucht. De eerste patat steekt frêle zijn kopje boven de grond uit. Cornelisberg, Zavelberg, het zijn niet meer dan heuvels maar het Brabantse landschap golft wel lekker op en neer. Kom uit bij de Sint-Veronakapel in Bertem. Hé moest hier helemaal niet zijn, beetje te ver doorgelopen en ‘kier ne kier were’. Opnieuw een prachtige holle weg op, de Poelstraat en verder steeds maar hoger door akkers. Kasseitje terug naar beneden, ook al holle weg en ben weer in Korbeek-Dijle. Tweede pauze aan het water, het is er zo zalig. Op weg naar dat leuke stationsgebouw van Oud-Heverlee dan en verder wandelen langs Den Ijzeren Weg. Duik een tegelpad in dat mij na een pittig klimmetje zal afzetten bij het stemmige Sint-Anna kerkje. Even een straten loop nu naar het statige beukenbos. Dra weer genieten van prachtige dreven in groen en rood. Kom finaal bij het Arboretum uit waar het behoorlijk druk is. De parkeerplaats staat afgeladen vol, vooral jonge gezinnen met kleine kinderen. De virologen lijken de controle op de bevolking een beetje te verliezen. Ik stoom door naar het militaire en andere oudere kerkhof. Een landbouwer rijdt voor het eerst zijn grasvlakte af, hooimaand dus en dat geurt heerlijk. Duik voorbij het militaire domein de heuvel af in het groen. Een beetje verder de vijvers van Abdij van Park. Mijn tocht zit er weer eens op. Morgen een dagje doppen en van thuis werken en dan twee dagen naar Zaventem. Ben benieuwd of de relance zich in gang zet.
03.05.2020 Knooppunten Zuid-Dijleland tussen Overijse, Duisburg & Leuven
Alweer mijn achtste wandeldag door het Zuid-Dijleland, ik plan er tien te maken alvorens een andere regio op te zoeken. Op de bus naar Overijse zijn we met z’n vieren. De chauffeur en zijn Madame in een apart compartiment, een jonge deerne en ik. Madame stapt af bij Gasthuisberg en de deerne werkt blijkbaar in Huldenberg. Op de markt in Overijse wordt ik vervangen door een jonge kerel. Op pad dan maar vanaf de IJseweg 6, meteen klimmen over kasseitjes voorbij de kerk en verder door langs een oude kerkhof naar Solheide. Pfff, stevige start en de been spieren voelen nog niet goed aan. Genieten langs serristenhuis Raussens en de in huur gegeven serres. Mijn parkoerstekening gaat over in een stratenloop nog steeds klimmend naar de top van de heuvel. Een merel is het duchtig aan het uitleggen, regen op komst ? Eindelijk stuurt een kasseitje mij het groen in, met veel wit overigens van kastanje kaarsen en paardenbloemen in pluis. Ben hier onbekend tot ik plots ontdek randje Eizer te zijn en de klim langs de bosrand die we tijdens De Omloop nemen. Nogal wat MTB-ers op mijn pad, as usual op zondag. Het beetje modderig pad verlaat ik voor een brede laan tot de metalen mast en duik dan echt wel het beukenbos in. Een heel lang eind rechtdoor, zachtjes dalend door een bos van jonge beuk. Kom op een steenweg uit en volg het parallelle fietspad richting Duisburg en het Sportcentrum van Defensie. Loop gewoon door over een kasseitje dwars door hun golfterrein en neem dan de Achterstraat. Beetje saai dit ondanks de vele witte doeken ter ere van ‘de zorg’. Mis dus ook de afslag naar links maar kan na honderd meter bij een kruispunt alweer rechtsomkeer maken. Een krakkemikkig pad loodst mij rond een weide geel van de boterbloem naar een kasseitje. Blijkt het omgekeerde te zijn van wat ik twee dagen geleden fout liep. Andere richting vandaag, gewoon de steenweg volgen vanaf de kerk op het plateau tot eindelijk de akkers. Rechts in de verte de masten van Ottenburg. Het is nu genieten van onverhard in het groen, gewoon rechtdoor. Toch wel wat beweging hier van fietsers en wandelaars. Bij een boerderij een betonweg op weer hoger in het landschap met zijn prachtige vergezichten. Onderweg vraagt een deerne mij waar ze zich bevindt. Ondanks haar app lukt het haar niet. Met een stom papieren kaartje kan ik haar de richting naar Leefdaal aanwijzen. Brains in stead of computers ! Tussen de vele fietsers door en een paar stukken puur natuur kom ik uit op de rand van Leefdaal & Neerijse, hoog op het plateau. Wordt het fietspad richting Neerijse en dat zal ik geweten hebben, Vlaanderen fietsland. Ben dan ook blij onverhard te kunnen opzoeken met uitzicht links op de skyline van Leuven en rechts de masten van Ottenburg. Ik ben zowat halfweg mijn 30 kilometer. Zak stilaan in het landschap met regelmatig een bosje en/of een holle weg, de bekroning komt op het laatst met een diepliggende, groene holle kadee. Ik ontdek weer heel wat nieuwe paden, zalig toch ? Waar het vlak wordt rommelige kassei en ik sta plots in Korbeek-Dijle, laat mij telkens weer verrassen. Tot aan The Shelter en dan min of meer de Dijle volgen in Leuvense richting. Wordt nog even weggeleid van het water over een natuurstrookje achterin maar stap dan onmiskenbaar naar de autobaan en zijn tunneltje onderdoor. Op de dijk van Egenhoven is er aardig wat beweging van jong en minder jong. Ik maak het ommetje tot Residentie Groenhoven en kom er zowaar Jeannine tegen die ook haar dagelijks tochtje aan het lopen is. Eindelijk na zoveel weken nog eens een bevriend wandelaar. Even wat babbelen en ik zet koers naar … Arenberg en de Naamsepoort. Ondanks de moeizame start toch een goede dag gehad, begin conditie in de benen te krijgen … dankzij Corona, elk nadeel heb zijn voordeel.
01.05.2020 Zuid Dijleland van Oud-Heverlee over Duisburg naar Leuven
Vandaag is het Feest van de Arbeid en dus mogen er wat meer kilometertjes gewandeld worden. Ik plan een Zuid-Dijleland tocht van 36 km, kwestie van de training wat op te voeren. Treinritje van 8 minuten tot Oud-Heverlee en zowaar beginnen bij knooppunt 1. Het is fris en winderig maar zonnig als ik richting Korbeek-Dijle wandel. Net voor de dorpskom even de Dijle opwaarts volgen en dan door de weilanden waar boterbloemen de gele rol van de paardenbloemen hebben overgenomen. Een kasseitje stuurt mij een verdieping hoger, leuke holle weg. Een fazantenhaan gaat voor mij op de vlucht, zie ik er dan zo boosaardig uit ? Laat de bewoning achter mij en stap de akkers in. Het plateau wordt nooit echt vlak, de paden golven op en neer. Patat zit in de grond, granen groeien stilletjes, de velden snakken naar hemels vocht. Ik kom haast geen mens tegen, zelfs geen MTB-ers. Na de zoveelste dalende lijn sta ik plots voor een boerderij met een reeks DIXI. Hé dit ken ik, heb er al meerdere keren samen met Wim pijltjes gehangen voor de IJsetrippers. Ben dus tussen Neerijse en Loonbeek en loop in de richting van het tweede dorp. Ga er niet naartoe, in de vallei gelegen maar blijf op het plateau. Een koppel buizerds cirkelen boven mijn hoofd, in mei legt elke vogel zijn ei maar ik zal als prooi wel wat te groot zijn zeker, ze zweven weg. Stap nu langs een camping naar de volgende holle weg, half beton en met ontluikende varens. Bloeiend koolzaad zorgt voor kleur. In de verte de kerk en watertorens van Duisburg. Ganspoel noemt het hier blijkbaar en ik laat Huldenberg, Ottenburg en Eizer links liggen. Ontluikend gewas lijkt mij mais te zijn. De eerste zwaluwen zwerven over de velden. Ga een kasseitje op dat mij afzet bij een kapel haast verborgen door een gigantische boom. Tijd voor een eerste pauze na 12 kilometer. Dokker verder tot ik toch in Duisburg uitkom en de prachtige kerk nog eens kan bewonderen. Moet even verder naar links en heb twee mogelijkheden. Vermits de oude man geen app heeft Chantal & Hennie, neem ik dus de verkeerde straat. Krijg dan ook nog een kortstondig hevig buitje over me heen. Maar geen probleem, na zowat een kilometer vind ik weer een markering die mij in de juiste richting stuurt. Langs een verweerde muur met klimop naar knooppunt 43, we zijn weer ‘right on track’. Loop langs de Vossemse kant van de Tervurenvijvers en duik dan naar de paadjes langs de idyllische en groene Voer. Glashelder water maar opvallend weinig zo vroeg in het voorjaar. Een trap stuur mij weg. Passeer een prachtige witte hoeve met donjon, blijkt The Countryard School te zijn dezer dagen. Krijg een mooi achterafje cadeau, lekker groene holle weg. Een landbouwplateau maar weer op en in de verte de torens van Leuven. Daal door een holle weg weer de vlakte in en neem een pauze op een winderig bankje, heb er 21 kilometer opzitten.
Het parkoers blijft lekker op en neer golven door de akkers. Ik heb goede benen dus vind dit echt wel leuk, vooral de vele vergezichten en prachtige wolkenformaties. Kom weer bij riviertje de Voer uit. Kilometerslang genieten nu van die idyllische omgeving, verdomme wat is dit mooi. Ik passeer het centrum van Leefdaal en zijn kasteel, blijf maar doorlopen tot er plots huizen opdoemen. Moet een glibberig wegje op, gelukkig voorzien van een dik touw tot de kapel Sint-Verona, ben in Bertem. Opnieuw een parel van een holle weg naar het akkerplateau. Uitzichten over de radar van Bertem terwijl er geen vlieger te bespeuren valt en de hoogste torens van Leuven City. Nog even beton lopen en dan naar Ormenzaal duiken langs de zoveelste mooie holle weg. Tijd voor een laatste pauze in een bushokje. De laatste zes kilometer die ken ik intussen uit het hoofd. Half verhard wandelen door de Dijlevallei, hier is al weer wat meer beweging, was de ganse dag haast alleen. Onder de autobaan door en vanaf de E40 parking over de dijk van het moerassig gebied Egenhoven. Ja, ik liep uiteraard Leuven binnen langs Arenberg & de Naamsepoort, had u iets anders verwacht ?
28.04.2020 Zuid-Dijleland tussen Overijse & Leuven
We zijn met zeven op de bus van 08:00 richting Groenendaal. Zitten netjes ver uit elkaar. Vier stappen af bij Gasthuisberg en twee in Neerijse. Ik reis alleen verder tot het Stationsplein in Overijse. Ga meteen op pad langs de IJse en zijn vijvers. Krijg al een eerste portietje kasseitjes aangeboden. De eerste boterbloempjes van het seizoen ook in de berm. Duik een bosstrookje in en dan … de stevige klim naar ’t Bisdom, een grote hoeve, ik had het kunnen weten. Maar nu wordt het rustig, Langs de Grotstraat op het landbouwplateau … weg van de grot die beneden in het dal ligt. Heb het gezelschap van gevederde vriendjes, vooral kraaien en een merel die op regen fluit, want dat is voorspeld voor vandaag. Voorlopig blijft het droog en ik geniet van vergezichten. Gewassen komen stilaan tot leven, granen, maïs en patat. Een waterzonnetje komt door de nevels priemen en veldleeuwerikjes geven van katoen. Mmm, dit zint mij wel en na een moeizame start komt er tempo in de benen. Dalen richting Terlanen doe ik door de prachtige natuurweg Varrendel, langs weilanden en bosjes. De tarmac van Vossekouter loodst mij dan naar riviertje de Laan. Opvallend ondertussen hoeveel auto’s er bij elke woonst voor de deur staat, denkelijk niet of telewerken. Ik kom intussen geen mens tegen.Loop een tijdje parallel de rivier door het Rodebos en ga dan klimmen over een krakkemikkig paadje. Herinner mij dat dit sommige jaren onder water staat maar nu is het er kurkdroog. Stap Sint-Agatha-Rode binnen en moet wat huisjes kijken tot voorbij de prachtig gerestaureerde dorpskerk. Oef, eindelijk opnieuw natuur met het Grootbroek mij totaal onbekend. Heerlijk verweerde vlondertjes lopen langs menig beekje en met een koekoek die de maat slaat. Kom zowaar bij riviertje Le Nethen uit en ben voor een paar honderden meters in Waals-Brabant. Stratenloop door Sint-Joris-Weert dan tot het station. Er zitten 10 km in de kuiten en pauzeer even in een busstation.
Voorbij een druk beklant tuincentrum klim ik de bossen in middels een deels holle weg. Hier kwam ik al eerder de laatste weken. Voorbij de fraai gevlochten kunstwerken dieper het woud in met opvallend veel groene ondergroei. Daarna heerlijk dreven lopen, gewone groene en rode beuk, af en toe vergezeld van wat hemelse spetters. Loop een heel andere route langs een militair domein. Kom toch weer uit bij de paardenweiden, de lage wijngaard en het kasteel van Vaalbeek. Stap niet naar het moeras deze keer maar meteen de heuvel op. Loop langs de bosrand en wat bebouwing naar knooppunt 603. Gevonden en ik was er eergisteren echt niet veraf ! Kan opnieuw genieten van mooie dreven en moet er een buitje bij nemen. Bekend terrein nu met het Arboretum en vervolgens het Heverleebos eens in omgekeerde en dus dalende lijn. Ik kies voor knooppunt 68 beton bij het Militaire kerkhof om eens iets anders te doen. Bij de kazerne het fietspad op naar de Milsebaan, ook al in dalende lijn maar nog steeds in het groen. Maak één foutje en kies te snel voor een straat naar rechts. Zo’n 400 meter extra gelopen. Rond de vijvers van Abdij van Park en dan nog 1400 meter tot thuis. Kom net op 30 kilometer uit en ben dus tevreden. En de regen, nu ja wat ‘muggenpis’ meer niet. Nu twee dagjes op mijn eentje in Zaventem en dan ben ik weer 5 dagen vrij.
26.04.2020 Zuid-Dijleland tussen Neerijse, Vaalbeek & Leuven
De verklaringen van de Belgische Veiligheidsraad van afgelopen vrijdag betekenen voor mij persoonlijk dat ik tot einde mei nog maar twee dagen per week werk. Op maandag 4/5 dag, dinsdag & vrijdag Corona werkloosheid betaalt door Vadertje Staat, woensdag & donderdag werken zonder ook maar één collega te zien, er mag alleen maar telefonisch contact zijn. Tja, we hebben nog tussen de 5 en de 10% van ons dagelijks order volume en houden ons dus bezig met ‘klussen’ lees opschonen van databases, oersaai maar wel nuttig. Dit mag niet langer duren dan einde mei want anders riskeren we naakte ontslagen dat is duidelijk.
Maar vandaag ga ik opnieuw aan de wandel in Zuid-Dijleland. Ik ben de enige reiziger op de bus van 8:39, stap klokslag 09:00 af bij de kerk van Neerijse waar een koekoek mij vrolijk begroet. Wandel meteen naar het laantje met de Japanse kerselaars die stilaan uitgebloeid zijn maar toch nog voor een mooi roze tapijt zorgen. Voorbij het witte kapelletje en het kasteel, wandelaars houden ook hier duidelijk afstand van elkaar. De Doode Bemde in dan over het vlonderpad en steek bij de brug de Dijle over, is eens wat anders. Over de spoorbaan tussen Leuven & Ottignies ook en zachtjes klimmen tussen de bebouwing van een uithoek Sint-Joris-Weert. Voorbij het lokale ‘voetbalstadion’ niet meer dan een ‘platen kot’ het bos in, een mij onbekende strook. Kom uit bij een tegelpad afgezoomd met rode beuk, hier kwam ik al eerder. Lange rechte lijn en genieten. Opvallend dat alle tuigen van het speelbos voorzien zijn van linten en de waarschuwing dat ze corona gevaarlijk zijn. Wandelaars en joggers zie ik nauwelijks MTB-ers daarentegen in grote getale, meestal per twee. Spechten tokkelen er lustig op lus, Suske Wiet is alom tegenwoordig en de bosduiven laten zich horen met zachte minnezang. Het prachtige bosparkoers golft zachtjes op en neer. Er komt al eens een holle weg aan te pas, brede beukenlanen en heerlijke kronkelwegjes lossen elkaar voortdurend af. Het zonnetje geeft van katoen en versterkt de vele kleuren op een milde manier, een heuse wandeldag ! Kom bij een vijvertje uit en pauzeer even, heb zo’n 10 kilometer in de benen. Waar sparren staan liggen vele appeltjes op de grond. Kom uit bij de houten brug over de ooit drukke baan en loop het kasseitje af. Maak een ommetje tot de volgende brug en ‘kier ne kier were’, heb ik al een paar keer gelopen dezer dagen. Kom dus weer uit bij de akker die nog steeds geurt naar recente bewerkingen. Linea recta nu langs het militaire domein en dan even pauze op een bankje. Paar MTB-ers moeten mij persé melden dat dit op zondag niet toegelaten is, ik heb lak aan hun betweterij.
Verlaat voor even het bos en stap langs paardenweiden en een wijngaard van 30cm hoog tot een holle weg. Dwars door akkers genieten van vele paardenbloemen dan, in geel en wit. Kom uit bij het kasteel van Vaalbeek en loop de vallei in. Aanvankelijk een beek, verderop een gitzwart moeras. Ik weet, nu moet er geklommen worden, eerst zachtjes door een prachtige holle weg. Ik heb mijn parkoers enigszins anders getekend en passeer het jeugdvoetbal van OHL. Minder steil dit ommetje maar wel tarmac. Kom dus uit op het bosplateau met zijn lange rechte lijn. Vind knooppunt 603 niet en het duurt mij te lang met te veel zijpaden zonder markering. Volg dan maar mijn mannelijke intuïtie en pik naar links een prachtige rode dreef op. De markeringen onderweg staan niet op mijn lijstje en ik negeer ze dus. Kom uit bij de snelweg en een betonnen fietspad – ha dat ken ik. Onder de snelweg door en ik volg de Waversebaan tot aan de spoorweg. Kan er knooppunt 60 volgen langs een straat met in bloei staande kastanjelaren in wit en rood. Waar kom ik uit – bij Arenberg natuurlijk ! Terwijl de Miksebaan de bedoeling was, toch wel een heel eind uit de richting maar wel parallel gelopen.
Thuis gekomen even nagekeken wat fout ging. Denkelijk een ontbrekende paal wegens beheerwerken in het bos, had gewoon langer rechtdoor moeten lopen. Weten we ook weer voor de volgende keer. Het heeft weer deugd gedaan aan lijf en leden, morgen beetje doppen en dinsdag gaan we weer op pad, van Overijse naar Leuven deze keer, een heel andere route maar de 603 komt weer aan bod. Tja, koppig hé !
Het is alweer de laatste dag van mij congé forcé, morgen mag ik weer naar Zaventem-Dorp sporen. Vandaag vraagt Den Ijzeren Weg mij voor een retourtje Leuven – Sint-Joris-Weert nauwelijks € 5,60 geen geld toch. Heb dan nog twee bedienden voor mij alleen, de machinist en de begeleider, luxueus. Het is zonnig maar fris als ik mijn eerste knooppunt oppik net naast het perron. Nog vroeg in de ochtend zowat kwart voor negen. Meteen pittig klimmen het bos in. Op het plateau is een open ruimte voorzien van houten gevlochten kunstwerken, echt wel mooi. Vervolg langs een dreefje van rode beuk, de Speelberg van het Meerdaalwoud. Merkwaardig hoe snel de natuur nu van kleur verandert. Twee dagen geleden nog kalende beuk nu volop frisgroen blad, wat een zaligheid ! Het parkoers van de dag golft lekker op en neer zonder daarom zwaar te zijn, ik passeer zelfs een vijvertje. Wandelaars en fietsers kom ik nauwelijks tegen. Wat mij wel opvalt zijn bijwijlen vele kleine denappels van hun zaad ontdaan. Zo biedt elke dag weer wat anders. Bij punt 112 ga ik na wat ik enkele dagen geleden fout deed, kom nu van 111. Mini detail dat je op de foto kan zien, tja moet kunnen. De brug over de nu stille weg en dan het kasseitje naar 113. Er komt nu een lange etappe naar 76, zo’n 4,3 km lang. Gewoon genieten langs de vele dreven van het bos in groen en rood, soms met weelderige grassen als ondergrond. De vele vrolijk zingende vriendjes zijn mijn maatjes. Strookje sparrenbos erbij en dan op weg naar de akkers van Bierbeek. Wou hier een extraatje lopen door de winderige velden maar laat mij afleiden door een jongeman met passeer angst. Kom dus toch meteen uit langs de bosrand bij de Bierbeekse Poort. Wordt er vanop afstand aangesproken door Ali die duidelijk nood heeft aan een praatje. Ja waarom niet eigenlijk, we wensen elkaar als afscheid een fijne wandeling. Loop eigenlijk omgekeerd van enkele dagen geleden. Genieten van prachtige rood/groene dreven en dan toch even een pauze nemen op een bankje in de zon. Vort met de bok dan en genieten van het felle groen van jong beukenblad. Kom af en toe wel eens iemand tegen die duidelijk afstand houdt maar wel steeds goeiedag mompelt. Randje akkers en weer over een brug zet zowaar koers naar de Zoete Waters. De boer die hier was aan het verstinken heeft het mest intussen netjes ondergegraven, ben benieuwd waar ik ga uitkomen. Draai rond het militair domein en kom uit bij het Vlaamse Houtpark, nooit van gehoord. Hier worden blijkbaar inheemse gekapte bomen stam per stam verkocht. Voor mij is het een lang tegelpad met vooral mijn liefde de rode beuk. Kom finaal weer uit waar ik vanochtend startte bij de houten kunststukjes. Zakken door de holle weg en genieten op mijn eentje in de zon op het perron. Ja ik ben weer eens de enige reiziger tot Leuven. Moe maar tevreden, mijn conditie is nog niet wat ik zou willen maar we werken er aan.
19.04.2020 Zuid-Dijleland 3 tussen Leuven en Loonbeek
Treinticketje van € 2,50 goedkoper kan je het niet bedenken. Reis dan ook maar van Leuven naar Oud-Heverlee, de zondagse markt van Heverlee ligt er onderweg verlaten bij. Het zwerk is nevelig als ik uit de trein stap, wandelpaal 1 die weet ik ondertussen staan. Koekoek ik ben er ook en hij geeft van jetje. Bogaardenstraat tot bij The Shelter in Korbeek-Dijle en dan even onbekende landelijke paden. Stukje steenweg dat ik ken van mijn busreizen naar de IJsetrippers en vervolgens door het groen, parallel met de Dijle die ik niet te zien krijg. Heerlijk genieten van prachtige paden afgezoomd met wilgen, veel bloempjes in de boorden en genieten van kleur, moerassig terrein tot de monding van de IJse. Even mee stroomopwaarts met deze rivier en dan langs een verweerde muur naar Neerijse. Ken dit hier met de ogen toe want zijn de parkoersen van de IJsetrippers. Scherpe afdaling tot de witte paardenhoeve en dan genieten van prachtig in bloei staande Japanse kerselaars. Zonder na te denken een route gemaakt en nu genieten van kristalheldere rivier de IJse tot in Loonbeek. Wandelaars zijn er vrijwel niet, MTB-ers wel en af en toe joggers. In Loonbeek mag ik klimmen de akkers tegemoet. Langs de camping ons welbekend en genietend van prachtige koolzaadvelden en de mooie zang van leeuwerikjes. MTB is nadrukkelijk aanwezig. Ik stap over kasseitjes en langs bewerkte bolle akkers door mij onbekend terrein. Zo leert een mens nog eens wat bij, geen huis te zien overigens. Af en toe een schrille kreet van een fazant, verder de absolute stilte. Randje Leefdaal – Neerijse, en weer op een plateau met schitterend geel koolzaad en het grijze mistige zwerk. De Brede Weg wordt beton, ellenlang en met een massa aan fietsers. Wie blijft er in zijn kot ? Veel MTB maar ook gezinnen met jonge kinderen, tja je moet wat met je tijd. Ik duik weg van de drukte en krijg een parel van een holle weg cadeau vanaf een patattenveld, dit is puur genieten. Kom tot mijn verbazing in Korbeek-Dijle uit en stap terug naar het spoor in Oud-Heverlee. Moet den ijzeren weg een hele poos volgen van rechts naar links. Gelukkig hoef ik hem niet want Infrabel voert er werken uit. Kom uit bij een tunneltje onder de E40 en dan weet U wat er komt … dan … dan … neen ik doe het anders deze keer. Arenberg uiteraard maar langs zijn achterkant en park deze keer, best wel mooi. De kilometers zitten er weer op, dinsdag start ik in Sint-Joris-Weert.
17.04.2020 Knooppunten Zuid-Dijleland tussen Leuven & Bertem
2020 is een heel vreemd jaar. De Belgische lockdown gaat nog zeker door tot 3 Mei. Alle respect voor Sophie Wilmes trouwens, de haantjes uit de Belgische politiek kunnen van haar veel leren ! Geen officiële wandelingen in het ganse land tot 30/06 en geen massa bijeenkomsten tot 31/08 (Geen 4daagse van de IJzer dus Linda). Waar gaan wij naartoe ? Lichtpuntje is wel dat de mensen mekaar weer goedendag wensen op straat, de enkelingen die je tegenkomt toch. Met al dat slechte nieuws begin ik depressief aan mijn dag, maar het is vandaag zondag en dus wordt er gewandeld. Vreemd dat ik nu al acht dagen slechts twee data ken. De zaterdag naar den Aldi en in mijn kot ondernemingsnummers opzoeken, de zondag gaan wandelen, een andere dag bestaat er blijkbaar niet meer. Wordt vreemd als dit veranderd.
Maar op pad, de eerste vijf kilometer zijn dezelfde als de vorige zondag tot het Arboretum. Opvallende vaststelling : vele auto’s staan er vol stof bij, zijn blijkbaar al een hele tijd niet meer van nut geweest. Op duidelijke afstand van andere wandelaars naar rechts deze keer en vrij snel mogen genieten van die prachtige dreven rode beuk, ik begin op te fleuren. Op mijn ukkie door een strook bos dat mij niet bekend is, meegenomen dus. Vanaf knooppunt 11 wat huizen lopen tot het stemmige Sint-Anne kerkje, mij welbekend. Kasseitje onderaf en even pauze op een bankje om een jong koppel met hond rustig hun ding te laten doen. Tegelpad tot de spoorbaan dan en het station van Oud-Heverlee, gebouw doet een beetje hippie aan. Over den ijzeren weg en straat aflopen tot De Dijle, The Shelter en Korbeek-Dijle. Dwars door het stille dorp en dan de Hollestraat in. Doet zijn naam alle eer aan en laat mij over deels kassei en deels half verhard klimmen de akkers tegemoet. Prachtige vergezichten vanop het plateau en koolzaad zorgt voor kleur tijdens deze haast zomerse dag. Veldleeuwerikjes zingen hun hoogste lied, in de verte de radar van Bertem maar zo ver gaat de reis vandaag niet. Een parel van een hobbelige holle weg zet mij af onder de E40 en in Bertem. Wandel door de Dorpsstraat en langs de Voer (?) in het dorp om dan weer te klimmen naar het plateau en voorbij de E40.
Leuven ligt aan de Dijle en ik moet dus opnieuw zakken. Krijg een schitterende, mij onbekende holle weg cadeau, groen van het kan niet meer maar ook een heel hobbelig karrespoor. Kom uit bij de bewoning van Ormerdaal en neem een korte pauze in een bushokje. Een straatje verder ben ik weer op bekend terrein. Hé hier kwam ik langs toen ik van Overijse naar Leuven stapte ! Genieten van de Dijlevallei tot het tunneltje onder de E40 en de parking van deze autobaan. Dan een dijkje op door moerassig gebied. Kwam ik vandaag bijna niemand tegen, hier is er wel wat beweging. Ken het nu uit het hoofd, weggaan van Egenhoven en even een verboden bankje doen bij kasteel Arenberg. Ze zijn weer binnen de 27 kilometer, den ouwe blijft het doen.
Vandaag start ik ambitieus vanuit mijn eigen kot. Kwartiertje opwarmen tot de prachtige Abdij van Park en eerste knooppunt van Zuid-Dijleland zoeken. Soixante-neuf is gauw gevonden. Even langs de vijvers en dan een beetje puzzelen door straten tot de Milseweg. Zachtjes klimmen over een holle fietspad tot de kazerne van Heverlee. Wat fietsende jonge gezinnen en joggers maar vrij rustig eigenlijk. Prachtig haast zomers weertje ook, lekker toch. Bij 68 sta ik voor een dilemma, kan naar 67 op twee manieren. Verhard en onverhard denk ik en ik kies uiteraard voor het tweede al is de ondergrond er ook ‘hard’. Langs akkers en dan door een sparrenbos, Suske geeft zijn Wiet van katoen. Kom zowaar uit bij het Militaire kerkhof van Heverlee en vervolg door een prachtige dreef van ontluikende rode beuk, ben ik dol op. Steenweg over en het Arboretum van het Heverleebos in. Hé Jan heb jij hier mee aan de tekentafel gezeten ? Lekker wandelen door prachtige dreven van een Zoniën uitloop tot in Vaalbeek. Even huisjes kijken en dan een kasseitje en verweerde asfalt op de akkers tegemoet. Tractor met droogmest komt even de buurt verstinken, ieder zijn vak. Ben hoog boven Blanden en stap via een brug over een drukke weg. Wordt genieten van dreven langs gewone en rode beuk, ik ben in mijn sas. Strookje met in bloei staande gaspeldoorn, een reetje dat schichtig wegvlucht. Ik loop haast op mijn eentje lange rechte paden tot de Bierbeeksepoort van het Meerdaalwoud. Krijg er een doorkijk over weidse akkers cadeau, geen huis te bespeuren. Ben zowat op het verste punt van mijn tocht en ‘kier ne kier were’’ aanvankelijk langs een afzoming van dennen en dan spar. Een eekhoorntje spurt vanuit het struikgewas een boom op, ik zie de guit maar een paar seconden. Een specht timmert er duchtig op los. Merk nu plots veel groen gewas op de bodem, grassen en bloempjes allerhande, lukt niet als je langs beuken loopt. Stap nu blijkbaar dus door natter gebied en dus ook wulpser. Vecht mij intussen naar knooppunt 113. Had een lange en een kortere route voorzien vandaag. Koos bij 114 den toch maar voor lang en terecht want met prachtige dreven. Maar waar blijft die verdomde 113 nu ? Een eindje na twee picknickende dametjes vind ik hem dan toch, ben ik te traag of zijn de afstanden fout gemeten ? Kasseitje nu en weer een brug over de ooit eens drukke steenweg. Moet op punt 111 uitkomen maar dat wordt 121 na een stapje voorbij een militair domein. Heb hier wat terrein kennis en besluit niet de retour van deze ochtend te lopen maar naar 122 te wandelen. Yes ! Kom zo bij 123 uit en terug op de geplande route, c’est con. Open terrein nu met iets dat op een wijngaard lijkt maar aanplant van nauwelijks 30 cm hoog. Zakken door een holle weg. Vervolgens een kasseitje tot een kasteeltje randje Vaalbeek. Mag een poos een beek volgen die langs een gitzwart moeras naar de Zoete Waters leidt. Net voor de plassen pittig klimmen, ik had niet anders verwacht. De vermoeidheid begint in de benen te kruipen, opbouwen moet pijn doen zeker bij de klimmetjes. Op het plateau nog eens genieten van de zoveelste rode dreef. Duik een pijpje onder de snelweg door. Merkwaardig hou alle Fit-o-Meter toestellen afgesloten zijn met linten net zoals alle bankjes in het bos. Even zoeken bij het uitkomen van het bos. Een jonge knul met smartphone staat net voor mijn aanwijsbordje. Maar wat zijn we in deze coronatijd toch lief en hoffelijk voor elkaar ! Recht naar de spoorbaan nu en dan … Arenberg, ja nog eens. Steenweg aflopen tot de Leuvense ring. Genieten van de geur van bloeiende jasmijn en de kastanje kaarsen, wat gaat de natuur toch snel dezer dagen. Ben blij bij Philips te kunnen zakken naar mijn thuisfront. Een verkwikkend bad en nagenieten van één van mijn beste dagen in de laatste maanden.
Geen Ijsetrippers in Ottenburg vandaag, mijn favoriete tocht is door corona geënterd, snif, snif. Dan maar alleen op pad. Heb bij Natuurpunt een tocht gevonden ‘de Hagelandse Vallei’, knooppunten in de omgeving van Wezemaal en Holsbeek. Kan niet fout lopen en ik ga op pad. Acht minuten trein van Leuven tot Wezemaal, behalve de begeleider niemand te zien. Tien minuutjes langs de Langestraat tot de Sint-Martinuskerk en meteen bordje ‘6’ oppikken. Passeer de mini replica van de Wesemeulen en mag meteen pittig klimmen de Wijngaardberg op. Onze natuurjongens maken er een sport van, op en neer en nog een keer. Pfff dit is stevige kost, ik zie de berg van alle kanten ! Op het plateau telkens de zure geur van appelbomen in bloei, ook een eerste keer het pittige geel van koolzaad of gele mosterd, de twee lossen elkaar af. Nog maar eens klimmen door een holle weg en dan ruim over het fruitige plateau. Kom nauwelijks iemand tegen, al eens een paar MTB-ers maar dat is het dan ook. De grauwe ochtend maakt stilaan plaats voor een zonnige namiddag, de wind blijft toch wel schraal. Langs een wijndruiven plantage duik ik definitief de Wijngaardberg af, kan genieten van vlakke paden in de vallei. Brem kleurt de heuvel Paasmaandag. Middels een brug over de A2 nu en vervolgen over een kasseitje. Langs het randje van de Beniksberg en dus nauwelijks een molshoop. Zakken door een holle weg tot wat huizen en even zoeken naar de Molenbaan, geholpen door een Ollandse streekbewoner. Kom uit bij een watermolen en mag dan stroomopwaarts genieten van een waterloop, zelf stappend over een maaipad. Lijkt dat ik hier nooit gewandeld heb en het is oh zo mooi en rustig. Bomen staan er frisgroen bij, bloempjes aan de kant van de paden zijn stralend wit. Ik wissel akkers en bossen, paardenbloemen staan in pluis te wachten op de wind. Alhoewel dit moerassig gebied is zijn de grondpaden beenhard, wordt wat deze zomer. Kom in Dutselhoek uit en ga na een akker pittig klimmen het Chartreuzebos in. Brede lanen door het beukenbos en dan mits een holle weg zakken tot randje Holsbeek. Aan de overkant van een steenweg prachtig koolzaad in de bloei en als de natuur overneemt een zee van witte bloempjes. Opnieuw nat bos en moerassig terrein maar perfect begaanbaar. Ik volg een beek door het stille landschap. Bij een paar hoeves even een open riool en dan nog meer waterlopen. Krijg zelfs een paar oude vlondertjes onder de sloffen en vervolg door de weilanden en bossen van Kloosterbos naar de A2. Even nog een heerlijke strook daslook in volle bloei, haast bedwelmend. Een laatste strook langs een beek en daar is de A2 weer. Gewoon terug tot Sint-Martinus dan en naar het station. Dit was een prachtige tocht waarbij de aangegeven kilometers voor interpretatie vatbaar zijn. Mais quand on aime on ne compte pas. Heb mij wel even verslikt in de treinuren en moet in plaats van 20 minuten een uur wachten om weer in Leuven te geraken. Op mijn eentje bankje in de zon op het perron, moet kunnen.
Mijn eerstvolgende werkdag is 22/04 wegens corona-werkloosheid, is een officiële term. De werkgever laat uitschijnen dat 40% werkloosheid de norm zal zijn tot einde mei. Wij hebben inderdaad op dag basis slechts 5 tot 10% van de bestellingen meer, werken dan ook voor tandartsen. Ik heb op vrijwillige basis een hele hap werk mee naar huis genomen, databases schoonmaken maar ga natuurlijk bij dit mooie weer ook wandelen. Dag om dag wandelen en in mijn kot dus.
Bij gebrek aan onze Paasmaandag tocht in Ottenburg neem ik bus 395 naar Overijse. Wandelen langs twater. Vanaf de startplaats van onze augustustocht stap ik langs het gemeentehuis naar de nieuwbouw rond de ommuurt Ijse. Geen scholen visjes te zien in het heldere water, social distance ? Stap vervolgens langs de vijvers van De Leegheid, eerst kassei dan half verhard. Voor het eerst dit voorjaar kwakende kikkers, een nest van een waterkieken ook, de natuur leeft ! Moet het fietspad op, leuk afgeboord met ‘pisbloemen’ een zee van geel en Paasgevoel. Kom in Huldenberg aan, zijn kasteel, watermolen en prachtige kerk. Ik loop niet lekker vandaag, noch mentaal, noch fysisch, je hebt zo van die dagen. Op slecht karakter dan maar want aan het parkoers zal het niet liggen, ik hou hier echt wel van. Op weg naar Loonbeek, nog steeds langs de Ijse een eend met kuiken, die was er vroeg bij ! Even geen kronkels in de route, gewoon rechtdoor langs de Ijse tot Loonbeek, met bloeiend koolzaad in de berm. Langs de hoeve en de watermolen en hupsakee richting Neerijse. Stappen maar langs het glasheldere water. Er zijn wel wat fietsers maar geen wandelaars. In Neerijse genieten van het kasseitje met Japanse kerselaars in volle bloei, het roze gemengd met inheemse witte bloesems, schitterend. In elke poel maken kikkers een hels kabaal, lijkt mij toch wel vroeg in het voorjaar. De witte hoeve, het kapelletje en het kasteel, ik stap naar de Doode Bemde. De vlonders zijn momenteel echt niet nodig want de grond ligt er kurkdroog bij, op sommige plaatsen zelfs al gebarsten. Wordt ons een zomer ! Zwerf nu mee stroomafwaarts met de Dijle … tot de monding van de Ijse. Verlaat de rivier en loop door jong bos langs een zijarm van stilstaand water tot Korbeek-Dijle en The Shelter.
Korte pauze op een bankje en ‘vort met de bok’. Open terrein, weiland met duizenden bloempjes in wit & geel, beetje fietsers op mijn route in zomerse outfit, het mannelijk oog mag ook wel eens genieten. Bij een tunnel onder de E40 weet ik Leuven nabij. De Dijle zie ik al een tijdje niet meer, loop door bosrijke dijken jawel langs moerassige waterloopjes. Plots de zang van mijn eerste koekoek dit jaar, luid en duidelijk, is echt wel een vroege vogel. Van Egenhoven wandel ik naar het kasteel van Arenberg waar ik burgerlijk ongehoorzaam een bankje in de zon doe. Schattig hoe een kindje dat net kan lopen al voor Lionel Messi leert, ze kirt van de pret onder het lachend oog van haar ouders. Even uitlopen nu langs de ommuurde steenweg tot ‘de dreef’ en dan de Leuvense ring op langs Philipps en Leuven Centraal tot ‘my home’. Een verkwikkend bad, we hebben onze dag weer nuttig ingevuld.
Mijn derde opeenvolgende wandelzondag langs twater. Ben de enige passagier aan boord van de trein tussen Leuven en Mechelen. Wandel ook vrijwel alleen voorbij de Thomas Moore campus tot Nekkerspoel. Pik er de hoog ommuurde Dijle op bij erg laag water. Tussen de gebouwen door komt soms eens de Romboutstoren piepen, badend in weldoend zonlicht. Passeer onder meer de Dossin kazerne en verlaat de bewoning als ik het kruispunt met de N1 oversteek. Kan nu echt het jaagpad op en ben vandaag heus niet alleen. 95% van diegenen die ik tegenkom zijn fietsers, hoofdzakelijk ‘terroristen’. De social distancing is dan ook kantje boordje. Dorre rietkragen, bloempjes in het gras, mijn eerste dartele citroentje van het jaar. Mij hoor je niet klagen. Brandnetels steken ook stilaan de kop op, sommige plantjes weten duidelijke van de voorbije vrieskou. Onder de E19 door en langs een kunstmatige heuvel, de uitzichten veranderen regelmatig. Bij de Grote Vijver Zuid moet ik het water verlaten vanwege het Sigmaplan. Tussen bedrijven door kamperen tientallen Oost-Europese vrachtwagen chauffeurs. Kan dan langs de fel blauwe vijver zelf lopen en zie in de verte al de blauwe bruggen van Rumst en het Zennegat. Ik keer nog niet terug naar het water, heb hier terreinkennis en kies voor eindelijk onverhard door een verwildert jong bos. Heerlijk flaneren langs toch ook weer kleine waterloopjes en opnieuw enkele citroentjes als gezelschap. Besluit één blauwe brug over te steken richting Rumst en dat had ik beter niet gedaan. Het lijkt hier wel een fiets autostrade, te gek eigenlijk. Bij de samenkomst der rivieren een tiental sierlijke zwanen op het water, mooi toch. Passeer een steenbakkerij, bemerkt veel rode korstmossen aan de kant van het pad. Passeer Terhagen en stap langs Hoek Boom binnen. Op de kaai een verassing van formaat, Linda & Charles komen uit tegengestelde richting aangewandeld. We houden onze social distancing maar wat is het aangenaam eindelijk nog eens de visu met wandelaars te kunnen praten. Uiteraard bespreken we onze ervaringen met de onzichtbare sluipmoordenaar. We zijn het er over eens, missen dat vele warme sociale contact dat zo eigen is aan de wandelwereld. We zijn zo druk aan het babbelen dat ik vergeet van hen een fotootje te nemen, waarvoor mijn excuses dus. Met een hartelijke groet vervolgen we elk onze eigen weg. De spoorwegbrug richting Puurs staat open, hm is niet normaal. In station Boom geen enkele aanduiding van een onderbreking, k heb deze lijn wel nodig straks. Aan de overkant van de A12 wacht Noeveren en zijn mooi in stand gehouden steenbakkerijen. Terug de Rupeldijk op dan en langs Kim’s place. Na Niel duik ik terug weg van het asfalt en zijn vele fietsers het prachtige Niels Broek ik. Heerlijk pad door moerassig terrein al ligt het er nu toch op zijn droogst bij. Anemoontjes sieren de boorden, een specht timmert er zich duchtig een maaltijd op los. Een laatste keer de dijk op tot afspanning Tolhuis. Normaal zit dit terras afgeladen vol maar nu doen zij het noodgedwongen met afhaal maaltijden. Stap nu richting ’t Laar, deels een kasteel en vergaderruimtes. Loop Schelle binnen bij de voetbalterreinen en stap de Fabiolalaan op tot de kerk met scheve toren. Besef dat ik in Hemiksem lang op een trein zal moeten wachten maar dat ik het net red tot station Schelle. Heb twee minuutjes over maar …. geen trein te bespeuren en ook geen aankondiging. Dan maar terug naar de Fabiolalaan en wachten op de bus. Merkwaardig dat je achteraan dient op te stappen en de stuurhut van de chauffeur met linten is afgesloten. Beetje beweging in de Abdijstraat en op naar ’t Zuid. Daar tram 10 nemen tot ’t Astridplaan. Toch wel wat volk op de tram en dus zijn de afstanden tussen de reizigers beperkt. Op het plein zelf is elke bankje bezet, telkens door één persoon. In het station is het stil en ik heb meteen een, vrijwel lege trein naar Leuven. Bereken dat ik weer 6 uur gewandeld heb. Twee dagen werken deze week en ik ben dan 10 dagen thuis wegens tijdelijke werkloosheid. Terecht want we hebben nog nauwelijks klanten (tandartsen) en zijn dan maar aan het klussen geslagen, databases opruimen, kan ik van thuis ook via Google. Heb al een eerste plannetje voor zaterdag … ja weer aan twater.
29.03.2020 Demer & Dijle tussen Aarschot en Mechelen
Ik ben al vroeg op pad vandaag want verwacht een lange tocht. Om 08:30 vertrek ik bij station Aarschot richting Begijnhof. Kan meteen de Demer volgen naar de ’S Hertogenmolens. Even weg van het water om via een brug over ‘den ijzeren weg’ te geraken. Ben snel terug op het rechter jaagpad met in den beginne nogal wat industriële gebouwen op beide oevers. Onder een eerste brug door en de omgeving wordt puur natuur, al zijn het in het begin vooral kale, nog onbewerkte akkers. Wandelaars kom ik nog niet tegen wel wielertoeristen telkens alleen of met zijn tweeën. Hoor in de verte een eerste kievit maar krijg hem niet te zien. Het is tarmac lopen langs onder meer de kastelen van Nieuwland en Ter Rivieren. Een volgende brug loodst mij over de Gelroodse steenweg en ik verander er van oever. Links is half verhard en dus minder geschikt voor fietsers. Ik meander met de rivier mee door een steeds groener wordend landschap met verwilderde bossen en rietkragen langs het water. Het is zonnig maar er staat bijwijlen wel een gure wind, erg warm is het niet. Ik kom in Werchter aan bij een mooie strook in boei staand koolzaad.
Kan gewoon rechtdoor lopen, aanvankelijk door een straat en langs een muur die denkelijk dienst doet als waterkering in barre tijden. Ben weer snel in de natuur en slinger verder door het landschap, nu langs de Dijle, al heb ik de samenvloeiing daarnet gemist. Een fruitgaard toont ontluikende bloempjes en de bijgaande zure geur is ook al aanwezig. In het open landschap is het voortdurend vechten tegen de windstoten. Door de vele meanders valt de ‘zotte fluit’ mij langs wisselende kanten aan. Heb het meeste hinder van het zijwaartse gebeuk. Kom uit bij het begin van de Antitankgracht en ben dus in Haacht. Passeer de Oude Hansbrug en duik opnieuw de velden in. In tegenstelling tot het vorige deel zie ik nu wel regelmatig huizen. Kieviten maken ook hier dolle scheervluchten. Opvallend dat ik verder allen maar zwarte vogels zie, aalscholvers en kraaien, al eens een koppeltje wilde eenden niet te na gesproken. Het is een heel eind tot in Rijmenam want de rivier stroomt in brede bochten door het vlakke landschap. Na vier uur stappen neem ik even een pauze op een bankje. Ben tien minuutjes later in Rijmenam en ken het parkoers nu dankzij vroegere GR-tochten. De eerste uren wandelen waren voor mij nieuw.
Hier staan nog enkele bunkers al 80 jaar te overleven. De GR-paal in Hever geeft aan dat Mechelen 8 km verder ligt. Was ook mijn inschatting. Ik stap langs de Barebeekvallei maar hou mij strikt aan de linkeroever van de Dijle. Het aantal fietsers vermindert er komen meer wandelaars en joggers bij, de honden hebben ook hun beweging nodig en zijn goed vertegenwoordigd. Krijg nog wat mooie rietkragen cadeau en kom vervolgens in de bewoonde wereld terecht vanaf Muizen. Even dwarrelen er sneeuwvlokjes uit de lucht, niet meer dan ne pissewis. In de stad duik ik onder enkele bruggen door parallel met de spoorbaan die van Leuven komt. Komt uit bij de Thomas Moore Hogeschool en dan is het station maar nauwelijks enkele honderden meter verder. Hoor de aankondiging van de trein naar Leuven. Snel een ticket kopen, dat dezer dagen niet gecontroleerd wordt en één minuut voor het vertrek in een zetel ploffen. Ben iets meer dan zes uur onderweg geweest, dus ergens iets tussen de 30 & 35 km, korter dan ik verwacht had. Ben moe maar tevreden van de training, volgende week gaan we weer verder op voorwaarde dat we gezond blijven.
Het is onwezenlijk hoe onze leefwereld van de ene op de andere dag omslaat. Sinds vorige dinsdag zit ik zowat alleen op de trein naar en van het werk. In de kantoren nog twee mensen, Rita in het magazijn en ik voor customer service. Alle anderen moeten van thuis werken. Klantenbezoek, cursussen, trainingen, alles is de eerstkomende weken afgeschaft. Een enorm kostenplaatje. Daarbij gaven onze klanten, tandartsen en tandlabo’s aan de deuren te sluiten tot minimum 5 april, geen inkomsten meer dus. Ook is iedereen het er over eens, deze lockdown zal nog zeker tot einde april duren. Barre tijden dus, ik kan gelukkig stoppen met werken wanneer ik wil en met pensioen gaan maar voor jonge mensen dagen doemscenario’s op.
Nu er geen officiële wandeltochten meer zijn hebben wij ook Beneluxwandelen even in ruststatus geplaatst. Hierdoor had ik plots een vrije zondag en besloot na 7 (!) weken toch nog eens te wandelen. Mijn keuze viel op een Demertocht en ik spoorde met een alweer vrijwel lege trein naar Diest. Er is trouwens geen ticket controle meer uit vrees voor het virus. Dacht ik meteen van het station langs het water te kunnen lopen dan had ik het mis. Moet een paar kilometer langs straten tot voorbij de ontboste heuvel van Meulstee. Maar dan begin ik er aan, heerlijk mee stroomafwaarts de meanders volgen van de Oost-Brabantse bruine rivier. Ik ben er niet alleen, fietsers, joggers en andere wandelaars kruisen mijn pad. Niet echt veel maar ze zijn er wel om te genieten van een zonnige dag, zei het met een schrale oostenwind. Het is een aardig eind wandelen tot de Maagdentoren en dus Zichem opduiken. Ik heb verrassend goede benen en stap gezwind door, er is toch nergens geen staminee open. Traditiegetrouw liggen de akkers er hier overstroomd bij, is elk jaar zo. Kan netjes langs het water blijven lopen tot Testelt. Even langs de spoorbaan en dan … geen doorgang meer en ik weet niet wat te doen, links of rechts houden. Gelukkig staat er een groot aanwijzingsbord van knooppunten. Ik zie het meteen, ga de rechteroever verlaten en 700 meter langs een steenweg lopen tot knooppunt 261. Ben meteen weer op de linkeroever deze keer en ga verder met mijn zwerftocht. Het waterpeil is laag wat recent duidelijk anders is geweest aan de moddersporen op de oevers te zien. De natuur ontluikt, wilgen zijn fel groen, ‘katjes’ onder mijn zolen geuren heerlijk, gele mosterd staat zowaar weer in bloei. Ik geniet hier toch wel van. Wulps wentelt de Demer zich door het open landschap en ik speel mee. Nauwelijks een huis te zien. Het is toch wel een langere strook dan ik dacht tot Langdorp, Lang-Dorp dus. Zijn kerkje in de steigers komt finaal in het vizier, maar eerst moet ik nog even weglopen langs een laatste meander.
Ben iets meer dan vier uur onderweg en neem een eerste pauze op een bankje. Merkwaardig hoe de mensen ver uit elkaars buurt gaan zitten. De schrik voor corona zit er duidelijk in. Ik heb nog drie kilometer voor de boeg tot Aarschot, gewoon rechttoe rechtaan maar steeds langs het water tot de monumentale kerk en het begijnhof. Heb geluk, moet maar een kwartiertje wachten op de trein die mij terug naar Leuven brengt. Ben heel tevreden over mijn wandeldag al vertrok ik vanochtend met lood in de schoenen. Als de weergoden het toelaten plan ik volgende zondag een andere rivier, heb nog wel wat ideetjes.
Het is een tijdje geleden maar vandaag ga ik er weer voor, een ADEPS tocht. Kort uurtje sporen van Leuven naar Etterbeek en een kleine twee kilometer verder ben ik in de Paroisse Saint-Julien Auderghem, net voorbij de VUB/ULB campus. De startzaal oogt kleurrijk want gaat uit van een Senegalese samenwerking en klederdracht. Mij opnieuw lid maken van Adeps en op pad. Het is nattig als ik de Boulevard des Invalides afloop. Veel wandelaars zijn er dan ook niet als we door burgerstraatjes richting metrostation Beaulieu wandelen. Trap af naar Les Pecheries, omgekeerd van de vorige keer. Vreemde winter dit jaar, frêle kerselaars en zelfs treurwilgen staan al in bloei. Korte doorsteek door het Reigersbospark en dan pittig klimmen richting Archiducs. Ik ken dit hier met de ogen dicht. Strookje Floréal en dan zowaar voorbij het ouderlijk huis Karrenberg 66. Mijn moeder woont er blijkbaar nog altijd, hebben al 40 jaar geen contact meer met elkaar, diefstal vergeef ik nooit. Loop naar de vallei van de Woluwe op de Vorstlaan en mag vervolgens klimmen midden landhuizen tot de buurt van het Bosvoordse kerkhof. Heb 4 km op de teller staan en mag het woud in. Vind het jammer dat de parkoersbouwer ons ellenlang over het asfalt van de Tamboerdreef stuurt terwijl er leukere mogelijkheden zijn. Het dorre bruin van beuk staat schril in contrast met het felle groen van winterse mossen. Bij het Bunsingenpad begint voor mij het feest, Zoniën op zijn mooist. Vind het wel vreemd dat de 15 km plots verdwenen is, 10 km had ik zien weggaan, de 15 km niet. Probeer uit het plan wijs te geraken maar snap het niet meteen. Toch lijk ik juist te lopen langs Caudaal en de Blankedelleweg. Loopt het parkoers vooral over de bredere bospaden er komt toch al eens een ‘vettig’ strookje aan te pas. Bij de Fazantenweg heb ik er 9,5 km opzitten. De vijver verderop loopt over, natte voeten dus. Loop klassieke stukken die we ook met de IJsetrippers doen maar wordt dit nooit beu. Ster van de Tamboerdreef en gewoon rechtdoor door de Mezendreef. Vervolgen langs de blokhut en de kapel van Welriekende. Lange rechte bospaden wandelen met de Berenweg en de Graaf van Vlaanderendreef. Opvallend hoe stil het is in het woud, er zijn echt geen wandelaars. De Molenweg en zijn stroken met bramen sturen mij naar Den Bezemhoek, le Vieux Boitsfort. Heb 15 km op de teller staan. Enkele huizen kijken en opnieuw het bos in. Zachtjes klimmen met zicht op veel pas gekapt hout. Na een rechthoekje terug naar Den Bessemhoek. Beetje alternatief geworden deze wijk en dus kleurrijk. De parkoersmeester verrast mij met een trapperig bospad tot het kerkhof van Bosvoorde. Kasseitje dan dat ik al ken van in mijn jeugdjaren, zakken naar centrum Bosvoorde. Passeer het duivenlokaal van weleer en klim dan pittig naar rondpunt De Drie Linden, netjes in ere hersteld. Het sentiment houdt niet op. Loop langs zwembad Calypso waar ik als student zo’n 10 jaar vervangingen heb gedaan samen met mijn intussen overleden maatje Rudy. Nog langs het prachtige kerkje van Sint-Clemens in Watermaal, een laatste pittige klim de Tercoignelaan. Dit was een heerlijke tocht, voor mij natuurlijk erg emotioneel geladen.
Derde horrorweek op rij in Zaventem, ben stik kapot gewerkt. De directie ziet eindelijk in dat het zo niet verder kan. La malade imaginaire mag het volgende maandag komen uitleggen, het zal mij benieuwen. Aan de start van een wandeltocht geraken op zondagochtend blijft ook moeilijk. Geen treinen tussen Leuven en Waver, wel vervangbussen. Ik kies voor vaste Lijn 337 die echter op zondag maar om de twee uur rijdt. Zal mijn gewandelde afstand dus moeten aanpassen aan het transport. Voel mij trouwens heel slecht deze ochtend en ga het kalm aan doen. Busreisje van 20 minuten tot de Zoete Waters met vertrek om 10:15 – lijk toch steeds meer een oud menneke te worden ! Het is rustig in zaal Roosenberg, inschrijven en wegwezen voor twee lussen van ongeveer 8 en 14 km. Kom vele bekenden tegen die de eerste ronde er uiteraard al opzitten hebben, Jacqueline & Luc, Viking en zijn vriendin, Rik uit Bornem die ook loopt te kankeren over het openbaar vervoer. Ik duik het Heverleebos in, meer bepaald de Nieuwendreef, gewoon immer gerade aus en dat zal wel meer gebeuren vandaag. Statige beuk vormt de hoofdmoot, hier en daar wat ranke spar met groene kruin. Maar bruin voert de boventoon met de vele blaadjes van jonge beuk. Her en der wordt er geplagd, ook hier probeert men blijkbaar opnieuw heidezones te creëren. Ik wandel vrij snel alleen en verlaat na zo’n 4 km het bos. Een kasseitje zet mij af bij de rustpost in een schooltje, ik loop door. Passeer het prachtige kerkje van Sint-Anna en dokker een kasseitje naar beneden tot een tegelpad, fietspad eigenlijk. Kom bij de spoorbaan naar Waver uit en weet dat er dan stevig te klimmen valt. Doe dat samen met Karin Labens en haar mannen. Even een ommetje langs klooster & school Don Bosco. Nog de oefenvelden van OHL en de eerste opdracht zit er op.
Langs de Zoete Waters nu en het Spaans Dak gevolgd door een zachte klim in het bos. Terug naar de steenweg zakken over een kasseitje en even meelopen richting Sint-Joris-Weert. De Dijlevallei en de Doode Bemde komen nu uitgebreid aan bod. Heerlijk flaneren stroomopwaarts de rivier. Opvallend veel molshopen en ook wel woelsporen van zwijntjes. Al ken ik het hier van buiten telkens weer is dit genieten. Dwars door Weert dan en een toch wel technisch klimmetje opnieuw Heverleebos in. Afwisseling van onverhard, kaseitjes en half verhard tot rustpost De Kluis, een houten chalet. Kom er een bekend viertal tegen, Agnes & Tilly met hun mannen François & Jean-Pierre. Een blik op de klok, de extra lus is nauwelijks haalbaar met het oog op de bus van 15:34. Niet doen dus en terug naar start. Trek nu het Meerdaalwoud in. Opnieuw heel lange rechte paden verhard en onverhard. Het is zonnig en windstil, ons Laura laat rossige koningsvarens schitteren. Ik heb het moeilijk om in het tempo te blijven, verdorie toch wat ben ik de laatste maanden er op achteruit gegaan ! Strompel door een prachtige beukendreef tot de kapel OLV van Steenbergen. Zie mensen bij een bron flessen en bidons vullen met water … vandaar dus het Zoete Water. Uitbollen doe ik na ‘den Tast’ over vlondertjes langs de vijvers. Heb nog tijd voor een Duvelke en dan naar de bus, we zijn met een tiental wandelaars. Dit was een leuke tocht al kan het ook anders dan de vele lange rechte paden. Zo weet ik altijd wel iets.
De tweede horror werkweek van 2020 was nog erger dan de eerste, zoals gevreesd. En de NMBS doet er deze zondag nog een dosis bovenop. Lommel, Kessel en Ways (Adeps) zijn haast onbereikbaar wegens werken aan het spoor. Hever dan maar, ’s ochtends met bus 285 tot twee kilometer van de start in Schiplaken. Vermits deze in het weekend maar om de twee uur rijdt plan ik voor de terugkeer een combinatie 681/284. Op weg naar de zaal merk ik het al, bus 681 rijdt niet wegens … de organisatie van een wandeltocht in Schiplaken ! Van je vrienden moet je het hebben ! De voorgestelde 20 km blijkt uitgebreid te zijn tot 27 km. Gezien de bus uren plan ik toch maar 22 km. Laat de lokale lus dus aan mij voorbijgaan en kies meteen voor 27 2x. Steenweg langs een bosstrook staat vol met geparkeerde auto’s, weer veel wandelvolk op pad vandaag. Ga wat villaatjes kijken en schrik als ik over een glad fietspad glij, het heeft blijkbaar licht gevroren vannacht. Stap een eerste keer domein Hofstade in bij Strand. Na een groenig water loop ik inderdaad een ommetje langs het zandstrand tot een houten speeltuin. Loop verder langs het water en verlaat het domein bij een Hoogtouwen piste. Een grasvlakte loodst mij langs een steenweg en even verder kan ik genieten van heerlijke paden door een verwilderd bos. Onder een spoorbaan door en enkele straten verder de eerste pauze centrum Hofstade. De tocht is netjes verdeeld in stroken van zo’n 5,5 km.
Zoals ik de laatste tijd meer doe even de vele IJsetrippers begroeten en ‘vort met de bok’. Broodje gehakt daar ben ik altijd wel voor te vinden, je ben Brusseleir of je bent het niet. Opnieuw enkele straten en dan de Diepeweg in. Vettige strook alweer onderaf een spoorbaan. Loop samen met clubmaatje Nestor langs de rand van de E19 richting Vriezenbroek. Heerlijk wandelen is het hier door een mix van weilanden en bosjes, langs meerdere kantelpoortjes ook en waterloopjes. Een fietspad onderaf ‘den ijzeren weg’ loodst mij een tweede keer naar centrum Hofstade en zijn toch wel speciale kerk. Lus nummer twee loodst mij langs deze kerk en nogal wat straten tot weilanden en waterwegen bij de Vinkebrug. Kom bij de Leuvense vaart uit die ik een tijdje volg richting Mechelen. Daarna volgt een afwisseling van straten en velden tot randje de woontorens van Mechelen. Derde en laatste keer rustpost Hofstade. Ik blijf maar doorlopen.
Stap nu naar het station van Hofstade en duik bij ingang De Vijvers opnieuw het domein in. Heerlijk genieten opnieuw van water en groen, wit ook met heel wat glimmende berk en opnieuw onderaf een spoorbaan. Mag in het bos kiezen voor avontuur of makkelijk. Voor het eerst in mijn wandelcarrière kies ik voor het tweede, voel mij niet zo stabiel de laatste tijd. Kom terug uit bij het groene water van daarstraks en ga dan wat straten lopen in het gezelschap van Patje Kloek. Bij de vaart verlaat hij het parkoers en zet koers naar Mechelen. Ik blijf netjes meelopen met de pijltjes over tarmacjes langs weilanden en villa’s. Ben net te laat voor de bus van 15:00 en geniet dan maar van een Duvelke net als vele Padstappers op busuitstap. Bus is netjes op tijd en ik ben al voor 18:00 terug thuis. Voel mij moe maar ook tevreden want dit was toch wel een leuke tocht.
Voor wie haar gekend hebben en dat zijn er velen, vandaag verjaart Jeanneke van Herentals, van mij krijgt Wandelmama dan steevast een bloemetje. Ik heb het anders knap lastig deze morgen, heb een horror week achter de rug. Mijn vaste collega gooit de handdoek, alvast voor twee weken en ik mag dus alleen een nieuwe productlijn opstarten en een nieuwe collega opleiden. Gelukkig komt Magali van bij een concurrent en weet ze van aanpakken. Alleen kent ze SAP niet en komt dus terecht met honderden vragen. Ik ben dan ook stik kapot het weekend ingegaan en recupereer niet echt goed. Maar dwing mij tot de zondagse wandeling nauwelijks een uurtje reizen met bus 651. Bomvolle startzaal en enorm veel bekenden, er wordt wat afgekust bij de Nieuwjaarswensen ! Op pad voor 25 kilometer. Begin met wat achterafjes, een strookje Haachtse steenweg en dan de weidse akkers in. Grijze vogels dalen neer tot Zaventem. Een strookje bos met klaterend beekje, de langere afstanden krijgen een extra lus aangeboden. Her en der hopen witloofafval, is het typische gewas voor de streek hier, de chicoreiwortel. Het lusje bestaat voor een groot deel uit betonpaden, tussen huizen en in de velden. We pikken opnieuw de kortere afstanden op en mogen onverhard langs paardenweiden naar de rustpost in Hummelgem. Volle zaal er is geen doorkomen aan ik loop door.
Tunnel onder een landingsbaan door, langs centrum 127bis en dan de desolate akkers in tot de spoorbaan Leuven – Brussel. Tarmacje lopen, linea recta tot station Nossegem, waar ik elke werkdag langskom. Na een lange rechte lijn opnieuw onverhard bij bosje Noskoem. Mooie holle weg dan tot ’t Vliegbos. Heel leuk lusje in het groen en mistig uitzicht over de luchthavengebouwen. Krijg wat miezerig hemelwater over mij als ik terug koers zet naar 127bis. Lange rechte strook asfalt langs een landingsbaan die helaas vandaag niet in gebruik is, beetje saai dus. Nog een paar straten tot de rustpost waar het nog erger is dan daarstraks. Slaag er toch in aan een broodje gehakt te geraken en doorlopen maar.
Langs de prachtige dorpskerk naar de Schoolmeestersweg en de akkers in. Onderweg een babbel met een wandelaar van Wandelend Paal, Adeps is ons onderwerp. Hij gaat er vandoor is veel sneller dan ik. De landingsbaan van daarstraks wordt geopend en zorgt voor een heuse Kerstverlichting in wit & rood, echt mooi. Ik keer terug naar Humelgem voor de laatste keer. Doe niet eens de moeite de zaal te betreden, moet maar 3,6 km meer afleggen. Loop door de tuin van kasteel d’Exaerde waar clubmaat Mieke mij voorbij stormt. Een paar honderden meter verder vind ik een mobieltje, hé vreemd dat zij dat niet gezien heeft ! Beetje verder staat zij vertwijfeld naar iets te zoeken. Wat is het probleem, vraag ik. Ben mijn gsm kwijt zegt ze. Welke kleur vraag ik – zwart dus en ik wuif er lichtjes triomfantelijk mee. Haar wangen kleuren rood en weg is zij. Ik vervolg mijn weg langs de controletoren van de luchthaven. Loop door een parkje met vijver en langs een kasteel dat we van alle kanten mogen bewonderen. De Pastoorsweg zet ons onverhard af bij de bushalte van Nieuwstraat. Nog enkele honderden meter tot de finish maar dit hoeft voor mij niet meer. Plande ik volgende week Lommel, Rik van Bornem weet mij te vertellen dat zulks niet gaat wegens werken aan het spoor. Andere oplossing zoeken dus, denkelijk Hever. Maar eerst door die week spartelen … nog 16 ½ maand.
Treinreis van net geen twee uur vandaag en dan nog wel zonder overstappen ! Heb goede herinneringen aan De Pinte enkele jaren geleden en doe dit met mijn laatste Happy NMBS Ticket nog eens over. Een kleurrijk groepje wandelaars rept zich vanaf perron 3 naar de startschool zo’n 850 meter verder. Het is er behoorlijk druk en toch verlopen de administratieve plichtplegingen vlotjes. Broodje gehakt monsteren en op stap voor een kleine 30 km. De benen voelen niet echt goed aan maar waar een wil is, is een wandelweg. Aanvankelijk huisjes kijken met zoals altijd veel witte gevels. Kom weer bij het station uit, loop onder de perrons door en volg ‘den ijzeren weg’ een tijdje, troosteloos net als het grijze zwerk. Plots domein Parkbos, joepie hiervoor heb ik de reis gemaakt ! Half verharde paden door ook al half open ruimte met veel gaspeldoorn en berk, genieten dus. Vervolgens een korte passage langs winkelketens met een toren van Gent recht vooruit. Ben blijkbaar in Sint-Denijs-Westrem al noemt de rustpost dan Sint-Paulus. Gentse humor zeker ! Heb 6,5 km op de teller staan en het is mij te druk in de zaal, stoom dus gelijk door. Een paar straten (Klein-Gent) en wat achterafjes, via een prachtige dreef opnieuw Parkbos in. Le moment suprême is in aantocht. Heerlijk vlonders lopen door de moerassen van de Rosdambeek, er lijkt geen eind aan te komen en dat hoeft voor mij ook niet. Helaas … er volgen uiteraard weer wegels en straten tot de spoorbaan. In Polderbos wordt de tweede rust bereikt.
Ook hier erg druk en gewoon een boterham kopen en doorlopen. Stratenwerk opnieuw en dan toch wat weiland nog steeds beton lopend. Enkelspoor voor diesels volgen en aftakken richting Deurle. De Langedreef brengt soelaas. Draai aanvankelijk rond een bos om er vervolgens in te duiken, de Hospicebossen. Ondergroei van ros verwelkende varens en veel mooi groene spar. Lekker wandelen toch weer. Het retourtje van deze lus loopt door heerlijke dreven tot de bebouwing bereikt wordt. Wat straten, aanvankelijk met een beek aan de rand en ik ben weer in Polderbos. Even de klok raadplegen. Mmm, mits een parkoersaanpassing kan ik de trein van 16:00 halen, daar ga ik voor. Stap door woonwijken van recente signatuur en langs wat sportvelden richting autobaan. Onderaf het razende gedoe blijk ik in Hageland te wandelen ! Draai weg van koning auto en zet linea recta koers naar een laatste strook natuur. De verkorting loodst mij naar kasteel Scheldevelde en mijn eerste tocht van 2020 zit er op. Was zeker geen tegenvaller, een goede middenmaat zeg maar. Dinsdag begroet ik een nieuwe, eindelijk bijkomende collega in Zaventem, ben hoopvol gestemd.
Opnieuw drie dagen gewerkt deze week, een beetje tegen beter weten in maar de collega’s hebben ook recht op hun feestdagen. Mijn geplande wandeltocht bij Raymond ‘la cravatte’ moet ik overslaan, te moe. Heb mij voorgenomen de eerstkomende periode enkel op zondag te wandelen en het kost mij vandaag enorm veel moeite om de bedstee te verlaten en mij naar bus 310 te slepen. Eens op pad vlot het beter, de routine komt boven. Letterlijk tientallen wandelaars schuiven rond de klok van tienen aan bij de inschrijftafel. Deze tocht is altijd al een succes geweest en met mooie en rustige winterweer ‘ontploft’ het zaakje dus. Inscannen en wegwezen dus. De vooropgestelde 26 km zullen er 30 worden, netjes gespreid over vier bijna egale lussen in afstand. Eerst een lokale omloop die vergezeld wordt door de 8 km. Voorbij de parking wijst een pijl naar links en toch lopen de meesten rechtdoor. Een dametje van WSP heeft het ook correct gelezen en weifelt tot ze mij ziet aankomen. Zij zal een hele poos mijn gezelschap zijn en heeft zowel een vlotte babbel als terreinkennis. Het heeft duidelijk stevig gevroren vannacht, grasvlaktes liggen er wit bij. We stappen na een bosje terug naar Holsbeek-City, beetje ongerust nog en draaien bij de dorpskerk mooi netjes van de start weg. Leuke paadjes en dan vanaf een kasteeldreef pittig klimmen de Honkelberg op. Beetje op en neer dansen en dan een akkers plateau op. Ik passeer grappend clubmaatje Mia en haar hofhouding. Genieten van het Chartreuzenbos en dan over kasseitjes bedekt met blad in staat van ontbinding terug dalen naar de start.
Stoom gelijk door de Wingeweg op, laat de drukte van de startzaal aan mij voorbijgaan. Het WSP dametje sluit weer aan, zij doet er 4 km bij en zal mij dus snel verlaten. Elk paadje in de velden ligt er ‘vettig’ bij, we krijgen ook redelijk veel beton onder de sloffen geschoven. Een eerste mooie holle weg voert ons opwaarts naar verhakkeld maïs. De ‘zakking’ naar de rustpost in Kortrijk-Dutsel is ook zo’n leuke. Moet echt dringend iets eten. De helpers werken zich uit de naad om het hongerige gild van spijs te voorzien, alle respect dus. Geraak aan mijn broodje gehakt en babbel even bij met Ghislaine en Wim. Stoom door voor de extra lus, eten doe ik al stappend vandaag. Dwars door het dorp en dan de Rodeberg op, heuveltje zeg maar. Regelmatig een strookje kassei en dan het landelijke plateau op. Wandel vrijwel alleen hoog boven Sint-Pieters-Rode. Af en toe wat huizen en dus beton, meestal licht modderige paden langs wintergroen. Uiteraard terug een holle weg om in de vallei te geraken en dan nogal wat beton lopen tot de rustpost. Ik weet niet of het Wim is opgevallen maar de pijlophangers van Holsbeek zijn verdomd inventief, elk reetje of spleetje in boom, hek of andere wordt gebruikt om toch maar geen koord & lint te moeten gebruiken. Knap gedaan.
Ben dus weer in Kortrijk-Dutsel, broodje kopen en aan het laatste kwart beginnen. Meteen een lieflijk kasseitje, lichtjes oplopend opnieuw naar het landelijke toe. Er volgt een pittige holle weg, heel modderige afdaling waar een jonge deerne de grootste problemen mee heeft. Ik kom er vlotjes ongeschonden doorheen en begin dan aan de lange klim van Meidries. Stevig kasseitje gevolgd door een korte pauze en dan verder opwaarts over half verhard. Mijn gebrek aan wandelkilometers van de laatste maanden beginnen zich te laten voelen. Vanaf de top van de helling rustig uitbollen door het vlakke Chartreuzenbos, lekker wandelen hoor ! Terug naar Holsbeek afdalen langs de landhuizen van de Kastanjeweg, ik zal er een uurtje moeten wachten op de bus naar Leuven. Al heb ik het dan zo moeilijk de laatste tijd, ik besef dat ik moet doorzetten en mijn zondagse wandeling eigenlijk niet mag overslaan. Deze tocht vandaag loonde echt wel de moeite van de verplaatsing, mooi werk WSV Holsbeek.
