Opnieuw drie dagen gewerkt deze week, een beetje tegen beter weten in maar de collega’s hebben ook recht op hun feestdagen. Mijn geplande wandeltocht bij Raymond ‘la cravatte’ moet ik overslaan, te moe. Heb mij voorgenomen de eerstkomende periode enkel op zondag te wandelen en het kost mij vandaag enorm veel moeite om de bedstee te verlaten en mij naar bus 310 te slepen. Eens op pad vlot het beter, de routine komt boven. Letterlijk tientallen wandelaars schuiven rond de klok van tienen aan bij de inschrijftafel. Deze tocht is altijd al een succes geweest en met mooie en rustige winterweer ‘ontploft’ het zaakje dus. Inscannen en wegwezen dus. De vooropgestelde 26 km zullen er 30 worden, netjes gespreid over vier bijna egale lussen in afstand. Eerst een lokale omloop die vergezeld wordt door de 8 km. Voorbij de parking wijst een pijl naar links en toch lopen de meesten rechtdoor. Een dametje van WSP heeft het ook correct gelezen en weifelt tot ze mij ziet aankomen. Zij zal een hele poos mijn gezelschap zijn en heeft zowel een vlotte babbel als terreinkennis. Het heeft duidelijk stevig gevroren vannacht, grasvlaktes liggen er wit bij.  We stappen na een bosje terug naar Holsbeek-City, beetje ongerust nog en draaien bij de dorpskerk mooi netjes van de start weg. Leuke paadjes en dan vanaf een kasteeldreef pittig klimmen de Honkelberg op. Beetje op en neer dansen en dan een akkers plateau op. Ik passeer grappend clubmaatje Mia en haar hofhouding. Genieten van het Chartreuzenbos en dan over kasseitjes bedekt met blad in staat van ontbinding terug dalen naar de start.

Stoom gelijk door de Wingeweg op, laat de drukte van de startzaal aan mij voorbijgaan.  Het WSP dametje sluit weer aan, zij doet er 4 km bij en zal mij dus snel verlaten. Elk paadje in de velden ligt er ‘vettig’ bij, we krijgen ook redelijk veel beton onder de sloffen geschoven. Een eerste mooie holle weg voert ons opwaarts naar verhakkeld maïs. De ‘zakking’ naar de rustpost in Kortrijk-Dutsel is ook zo’n leuke. Moet echt dringend iets eten. De helpers werken zich uit de naad om het hongerige gild van spijs te voorzien, alle respect dus. Geraak aan mijn broodje gehakt en babbel even bij met Ghislaine en Wim. Stoom door voor de extra lus, eten doe ik al stappend vandaag. Dwars door het dorp en dan de Rodeberg op, heuveltje zeg maar. Regelmatig een strookje kassei en dan het landelijke plateau op. Wandel vrijwel alleen hoog boven Sint-Pieters-Rode. Af en toe wat huizen en dus beton, meestal licht modderige paden langs wintergroen. Uiteraard terug een holle weg om in de vallei te geraken en dan nogal wat beton lopen tot de rustpost. Ik weet niet of het Wim is opgevallen maar de pijlophangers van Holsbeek zijn verdomd inventief, elk reetje of spleetje in boom, hek of andere wordt gebruikt om toch maar geen koord & lint te moeten gebruiken. Knap gedaan.

Ben dus weer in Kortrijk-Dutsel, broodje kopen en aan het laatste kwart beginnen. Meteen een lieflijk kasseitje, lichtjes oplopend opnieuw naar het landelijke toe. Er volgt een pittige holle weg, heel modderige afdaling waar een jonge deerne de grootste problemen mee heeft. Ik kom er vlotjes ongeschonden doorheen en begin dan aan de lange klim van Meidries. Stevig kasseitje gevolgd door een korte pauze en dan verder opwaarts over half verhard. Mijn gebrek aan wandelkilometers van de laatste maanden  beginnen zich te laten voelen. Vanaf de top van de helling rustig uitbollen door het vlakke Chartreuzenbos, lekker wandelen hoor ! Terug naar Holsbeek afdalen langs de landhuizen van de Kastanjeweg, ik zal er een uurtje moeten wachten op de bus naar Leuven. Al heb ik het dan zo moeilijk de laatste tijd, ik besef dat ik moet doorzetten en mijn zondagse wandeling eigenlijk niet mag overslaan. Deze tocht vandaag loonde echt wel de moeite van de verplaatsing, mooi werk WSV Holsbeek. 

FOTOREEKS