07.10.2018 Les Marcheurs du Souvenir de Leuze à Ellignies-Sainte-Anne
Geen idee wat ik vandaag kan verwachten behalve dat mijn maatjes allebei in een korset gaan lopen en mij bezweren de benen stilletjes te houden. Af en toe zal ik een rappel nodig hebben, drie tot vier tochtjes per week sturen mijn conditie crescendo. De ochtend valt tegen, grauw en grijs, winderig ook, een eerste herfstdag in het verschiet. Wel een prachtige en ruime startzaal midden het dorpje. Wij vertrekken net voor Conny en echtgenoot en hondje uiteraard. Passeren een imposante kerk, zeker voor zo’n klein dorp en trekken de weidse akkers in. Over een spoorwegbrug en we merken meteen dat er een tweede tocht plaatsheeft van een plaatselijke vereniging. Stappen naar Auberchies en een watertje dat Le Secours de La Dendre noemt. Pauzeren na een kleine vijf kilometer in een archeosite. Kunnen er uitgebreid kennis nemen hoe onze voorouders leefden in het bronzen tijdperk, ontluisterend voor de luxebeesten van vandaag. Nemen even een kijkje bij een nagebouwde Romeinse begraafplaats en beginnen aan een etappe van 10 km.
Ik had op de parkoerstekening gemerkt dat er een ‘last minute’ wijziging waas aangebracht. Beton tussen twee stroken bos wordt ons deel. Links is de jacht aan de gang, vast wel de reden van de wijziging. Lopen naar het dorpje Blicquy waar het dorpsplein bij de kerk tevens dienst doet als terrein voor de ‘balle pelote’. Eindelijk wat onverhard langs een bosrand, een netelpad tussen netjes afgesloten waterpartijen ‘chasse gardée’. Opnieuw uitgebreid beton dan, nu zonovergoten, langs grote lappen landbouwgrond en een knap heropgebouwde herenhoeve ook. Komen finaal aan op grondgebied Chapelle-à-Oie waar een mountainbike activiteit lijkt plaats te hebben. Voorbij een rotonde eindelijk een graspad dat ons naar Tourpes leidt en de Brasserie Dupont. Hoog tijd om de plaatselijke Moinette te proeven, hebben nog ruim 6 km voor de boeg.
Opnieuw beton, over golvend terrein door de akkers met de ‘éoliennes’ aan de einder. Na 3,7 km een tentje als rustpost, wij lopen door. Gaan nu zoetjesaan dalen naar de eindmeet met de Pays des Collines op de achtergrond. Een laatste wandelaarsdrankje en we keren, een beetje teleurgesteld door de tocht terug naar Giesbaarge. Bij het verlaten van de zaal leest Chris een bericht ‘modification du parcours à cause d’un fermier qui a labouré un sentier’. Tja en dan loop je veel beton natuurlijk. Doen ons thuis te goed aan stoofvlees met frietjes ‘ façon opa’. Omstreeks 18:00 verlaat ik mijn maatjes en keer terug naar Leuven. Heb een gezellig weekend achter de rug, waarvoor mijn absolute dank. Dinsdag staat Deinze op mijn programma gevolgd door Welkenraedt en Sterrebeek (gegijzeld door de staatsdictatuur). De week erna terug een Giesbaargse tweedaagse met wandelen in Ronse en Halle. U leest het vast wel …
Dit weekend verblijf ik bij mijn twee maatjes in Geraardsbergen. Zij hebben twee tochten ingepland bij clubs die ik niet ken. We houden het rustig want ze sukkelen beiden met de rug. Annieken blaast om 08:30 appel voor het ontbijt, ik moet dus om zes uur mijn Leuvens nest uit wat ik met plezier doe. Koffietje en broodje we gaan op pad. Halfuurtje rijden, met of zonder de raad van de Garmin dame, tot station Ede waar in het weekend geen treinen stoppen. Startlocatie is het Ankerhof, tevens de naam van deze nog prille wandelorganisatie. We trekken vandaag voornamelijk richting Erpe-Mere, zeer nieuwsgierig naar het gebodene. Ook clubmaatjes Viviane & Dany zijn van de partij, ik kom ze wel meer tegen in Oost-Vlaanderen.
Beetje moeizame start. De Groeneweg is een fietspad dat ons door de eerste velden loodst. Stappen een strookje bewoning van Nieuwerkerken om vervolgens over een tarmacje als een verweerd lappendeken puur natuur op te zoeken. Brug over een spoorbaan en nog meer groen langs een eenmanspaadje randje weilanden. Brug over de E40 nu en opnieuw de velden in met prachtige stroken paars witte bloempjes. Bereiken alzo de kern van Erpe. Onze gastheer zoekt fluks het volgende paadje tussen weilanden op en voert ons dan naar Meredorp voor de eerste pauze na 8 km. Super was het niet maar hier is duidelijk moeite gedaan om zo veel mogelijk groen te bieden, alle lof dus.
Langs het standbeeld van ons aller Lucien ‘Alpe Duez’ richting splitsing en een kiezelpad langs een diep ingesneden beek. Weilanden en maïs in een zonovergoten kouter tot Bambrugge en zijn Everdal. What goes down must come up en we klimmen onze een weggetje naar een drukke steenweg waar we het parkoers van daarnet dwarsen. Grintpaadje naar niveau lager en heerlijk pad langs de beek, ook al van daarstraks. We verslikken ons in het parkoers centrum Mere maar komen goed terecht voor ons wandelaarsdrankje. Hebben nog 8,7 km voor de boeg.
Beetje straten lopen om uit het dorp te geraken. We passeren daarbij de lokale brouwerij De Glazen Toren. Een steegje langs weilanden, wat straten ook, de diepliggende beek van daarstraks komt weer aan bod, zei het een andere van wilgen voorziene strook. Passeren een watermolen in verval en steken een spoorbaan over. Klimmende straten en vervolgens letterlijk door een geurend koolzaadveld en langs een eenzame kapel tot de Kruiskoutermolen. Schitterend stuk parkoers dit ! Opnieuw wat straten down & up, het Stevensveld in. Dra half beton, half kassei, pittig toch wel en het duurt een tijdje. Bereiken bij Topmolen het hoogste punt van de tocht en een magistraal vergezicht. Zijn allen een beetje moe en blij stilletjes te mogen dalen tussen weilanden van Mere naar Ede. Bij perron 1 weten we de finish nabij. Doen een gezellig terrasje onder een luifel en feliciteren de parkoersmeester. Dit was een leuke tocht waarbij de pittige en laatste 8,7 de kers op de taart was. Volgend jaar zijn wij opnieuw van de partij.
Het is een halfuurtje stappen van het station Mol tot de startzaal van de Harmoniestappers in deelgemeente Zelm. Ben er zo rond 09:45, het is er stil. Was hier vorig jaar ook en weet dat er twee lussen van elk tien kilometer op het menu staan. Wannes heeft er al een toertje opzitten, ik ga op pad. Na 50 meter vertoef ik al in de ‘mixed zone’ ranke sparren met een ondergroei van eik(els). Splitsing bij het verlaten van de eerste bosstrook en ik duik het halfopen terrein in. Aanplant van dennetjes en vervolgens over een Finse piste dwars door het golfterrein van Nuclea. Stap verder over een breed half verhard pad tot een kanaal. Duik dan de bossen van SCK in. Wordt er lafhartig en in de rug aangevallen door een hoornaar. Het ongedierte steekt mij in het achterhoofd en de rechter bovenarm alvorens ik ze kan afslaan (letterlijk). Het zal mij de godganse dag verdomd pijn doen. Zandpaden nu richting hooiland en vervolgens een betonnen fietspad, zowat halven dans. Oude Bleken lees ik op het volgende naambord, de naam van deze tocht overigens. Loop grindpaden, meestal kaarsrecht, langs de bosrand. Pik kortere afstanden op en met z’n allen duiken we dieper het bos in waar houthakkers hun ding doen. Opnieuw langs de pépinière en zachtjes golvend terrein loodst mij naar de startlocatie. Hoog tijd voor een pauze na 1:50 wandelplezier.
Tweede ronde dan, gemeenschappelijk tot de bosrand en vervolgens door de straten van … Achterbos. Het parkoers leidt mij naar de 15 Kapellekes, netjes witgekalkt en gedateerd 1815. Villaatjes in het groen kijken dan tot het echte bos weer aan bod komt. Smalle paadjes tussen sparren door met een ondergroei van loofboompjes. Kom zodoende uit in Millegem. Beetje huisjes kijken en vervolgens terug door veld & wei. Ik merk dat we al een hele tijd een vaste route volgen, blauwe ondergrond met witte pijl. Je kan niet blijvend parkoersen verzinnen. De Oude Beken komen terug aan bod, vanuit een heel andere hoek dan daarstraks. Strookje half verhard en dan opnieuw veld & wei, zand aan de voeten. Een rijtje woningen met netjes geschoren hagen en opnieuw ‘den bos in’. Krijg een heerlijk wulps pad onder de sloffen geschoven. Het parkoers wordt golvend zanderig en dan weet ik de finish nabij. Deed net 2 uur over 10,6 km, je wordt trager papa geef het maar toe.
Bij een Duvelke genieten van een babbel met Ides en Jef (Balen), moet er vandoor jongens treintje komt zo. Volgend weekend verblijf ik bij mijn maatjes in Giesbaarge, ik laat mij verrassen …
Het voorbije weekend stond volledig in het teken van de Ijsetripperstocht te Huldenberg. Donderdag (want vrijdag werken) pijltjes hangen met nieuwkomer Wim. Einde rit ben ik door het dolle heen, heb eindelijk een gelijkgestemde ziel gevonden, een echte teammaat met inzicht en initiatief. Mijn weekend kan niet meer stuk. Zaterdag ‘aan de bonnetjes’ in rustpost Neerijse. Vele bekenden komen over de vloer en gedag zeggen, sommigen met een echt hart onder de riem, zoals Louis, het doet mij deugd. Na de inspanning de ontspanning met een gezellige paella clubavond. Ik red het tot de laatste bus om 22:57 en met een ruime extra portie ‘voor in de week’. Zondag dan alleen op pad om de pijltjes weer te verwijderen en ons werk te evalueren. Geef Wim en mezelf 95%, perfect is het nooit maar hij wordt weer mijn maatje in Hoeilaart, zeker weten.
Vandaag dan, met tussenstop in het druilerige Aarschot naar René in Diepenbeek. Moet ruim 3 km stappen vanaf het station, netjes de pijlen volgend voor de automobilist. Delicaat standje toch over een pseudo fietspad langs een drukke baan. Babbel met René dus in startzaal Terlogt en op pad voor 22 km. Zonnig maar ook winderig. Terug naar de snelweg en middels een tunneltje er onderdoor. Parallel aan de drukke weg dan verscholen achter een verwilderde haag en stappend over een fietspad. Nu over de snelweg en genieten van een prachtig uitzicht over de Genkse terrils. Het blijft wel beton lopen voorbij een Sint-Rochuskapel gedateerd in 1738. Het parkoers verwordt tot een straten loop langs een aspergesveld, appelen en peren ook. Een minderheid aan wandelaars bedeelt zich, gebrek aan ‘savoir vivre’ denk ik dan. Nog eens de autobaan over en dan naar de pauze in Steenberg. Heb er een uurtje wandelen opzitten en praat wat bij met Ides Codde. Over zijn gewaardeerde reportages en Beneluxwandelen natuurlijk, wij zijn ‘soulmates’.
Uiteraard heeft Ides één lus voorsprong op mij. Loop langs een paar grote hoeves, deels in vakwerk, de velden in over een grindpad, het eerste vandaag. Opvallend veel boomkapellen in deze omgeving, netjes van uitleg voorzien. Bij de Nietelbroeken komen de splitsingen. Ik ga er op mijn eentje vandoor over een lang recht pad dat eindigt in een groene tunnel. Linksaf het bos in dan met een veelheid aan vlonders en … eikels ! Het terrein wordt halfopen met weilanden voorzien van populieren, nat gebied. Langs een diepe beek en vervolgens een rijtje wilgen. Heerlijk slingeren door een heus wulpse natuur. De koetjes blijven ver uit de buurt en ik kom opnieuw op tarmac uit. Linea recta naar een regenzwangere, loodgrijze lucht en de N20 ter hoogte van Kortessem & Wimmertingen. Volg deze laatste richting en duik ettelijke honderden meters verder opnieuw het groen in, vergezelt door een korte plensbui. Tarmacjes lopen in het groen dan, aanvankelijk langs vijvers vervolgens door weilanden. Zachte klim om Steenberg terug te bereiken, het is er erg stil.
Leuke babbel met duo, zij uit Overmere, hij uit Bree. Op pad voor de laatste 7,5 km. Er staat een frisse wind en het zwerk is weer loodgrijs. Opnieuw naar de Nietelbroeken en een kasseitje tot de Luimertingenmolen. Maaipad op en genieten langs de diep ingesneden Oudebeek, er hoeft geen einde aan te komen. Schitterend zwerven met dank aan Natuurpunt. Tarmac in het groen om te eindigen, randje Vliermaalroot en met heel wat jonge kastanjelaars aan de rand van de weg. Afsluiten doe ik natuurlijk met Duvel en een babbel met René.
Heb 45 minuten tot de trein en loop het eerste deel van het parkoers opnieuw tot de Rochuskapel, daarna is het gokken. Hou 4 minuten over, am I good ! Ben zeer tevreden over deze tocht vandaag, heb weer van twee nieuwe natuurgebieden mogen genieten.
