Het kan twee à drie jaar geleden zijn dat wij nog in Giesbaarge wandelden, eigenlijk een schande. Maar vandaag zijn we er zoals belooft aan Annieken & Chris. Vlot reisje trouwens over Brussel-Zuid met treintje om het uur. Een hele omwenteling tegen vroegere tijden. Druk in de ruime startzaal aan de Zakkaai uiteraard en we gaan maar snel op pad. Wandelen langs de Dender tot een eerste fantasierijk klimmetje tot een brug. Welkom bij de Padstappers ! Wandelen rustig tarmac tot de Baronie van Boelare en dan dwars door de golvende akkers en langs de spoorbaan naar het dorp waar onze Ket met West-Vlaamse roots zijnen ’t onzent heeft, Schendelbeke. Dwars door het stille dorp en bij de volgende Denderbrug pikken we clubmaatje Ghislaine en haar compagnie op. Stappen samen langs de Gaverplas richting Onkerzele. Net als de term ‘te veel béton’ valt stuurt Kurt ons een kerkwegel in. De commentaren verstommen, lekker vettige klim tussen tuintjes en weilanden. We komen met bemodderde schoenen in rustpost Speeldoos aan.
Weten perfect wat komen gaat. Opnieuw een vettige klim tot de kerk van Onkerzele. Even bijpraten met Roland & Claire en dan de open ruimte in, golvend met vooruitzicht op donker bos. Maar eerst stevig en lang glijdend klimmen tussen weilanden, een eerste keer happen naar adem. Even pauze in het Raspaillebos met zijn vele bramen en dan parallel aan het kasseitje de laatste loodjes van de Bosberg tot ons nemen. Linea recta duiken we terug naar beneden, stappen als het kan, schaatsen als het moet. In de open ruimte prachtige vergezichten. Nog wat Onkerzielse straatjes, oud- en nieuwbouw. De pauze in de Speeldoos komt er niks te vroeg ! We wensen Chantal en Jack veel plezier als zij aan deze lus beginnen.
Een tweede keer de potige klim naar de dorpskerk en even verder gaan de langere afstanden hun eigen weg. Wordt een verdomd stevige omzwerving, een mix van tarmac en modder, geen meter vlak. In Atembeke verslikken we ons even in het parkoers. De pijl hing dan ook bij wandelknooppunt 13 ! Krijgen we de beruchte Muur niet echt te zien, in feite beklimmen we hem vele keren en langs alle kanten. Bij Sint-Adriaan zit deze beproeving er eindelijk op. Dwars door het park in rotvaart naar beneden, naar het Koetshuis en neerploffend op schaarse twee vrije stoelen. Dit was zware kost mannekes!
Worden verblijd bij de immer goedlachse begroeting van Sabine & Freddy. Helaas brengen zij deze keer ook slecht nieuws. De peetvader van alle wandelfotografen, ons aller Claude Tixhon blijkt met spoed in het ziekenhuis te zijn opgenomen. Hetgeen zij vertellen wijst op een ernstige aandoening. Wij worden er stil van. Moeten in feite nog 13 km stappen en het is intussen 15:00. De moed ontbreekt ons even en we beslissen de 5,3 km naar de finish te lopen.
Uitbollen denk je dan, maar dan ken je Kurt niet ! Van het Abtenhuis door steentjessteegje Boker tot de markt, dat is rustig. De Korendries is andere koek. In schuifjes beklimmen we nog maar eens een Muur. Ik foeter op mijn gastheer, deze twee ‘pannenkoeken’ zijn het zware werk niet meer gewoon. De langere afstanden gaan van ons weg. Wij rondden een grasveld … met een laatste modderige klim. Vanaf Overboelare donderen we terug naar de Dender. Genieten samen met Ghislaine van een eerste Duvelke. Hans & Chris hebben Martin mee op sleeptouw genomen. De aangrenzende tafel is bezet met IJsetrippers. Het wordt zo algauw na 18:00 als we de zaal verlaten. Ik kijk Martin vragend aan. Ja hij neemt ons mee tot Antwerpen-Zuid waardoor wij wel twee uur vroeger thuis zijn dan verwacht. Nogmaals hartelijk dank makker. Kurt en kornuiten, het was een leuk weerzien en … net als Annieken & Chris, die ons een makkelijk parkoers voorspelden, zijn jullie de vossenstreken nog niet verleerd. Tot groot jolijt van het wandelgild natuurlijk. Intussen blijven onze gedachten uitgaan naar die onfortuinlijke Claude – l’amitié par la marche cher ami, plus que jamais !
Alle Antwerpse treinmaatjes reizen naar Wevelgem, wij zijn de buitenbeentjes die voor Oostkamp kiezen. Vanaf Gent krijgen we gezelschap van onder meer Fillie uit Hoboken, een krasse tachtiger met de gps in aanslag. In het erg drukke startzaaltje duiken Katrien & Bart op, we zullen de ganse dag min of meer in elkaars buurt blijven.
De eerste 1500 meter lopen we wel samen, door een parkje tot de gratis koffie en wafel. Bart heeft een ochtendlijk opkikkertje nodig, wij hebben onze Starbucks al binnen en lopen door. Opvallend goed uitgepijlde tocht met de normale markeringen maar ook fluo grondpijlen, erg handig. De tocht verwatert in eerste instantie tot een stratenloop richting E40. Vanaf Nieuwburg wordt het leuk. Aanvankelijk door weilanden over kasseitjes die bedekt zijn met modder en ijs(water). We vorderen behoedzaam langs hoeve Roodhof en het wat verwaarloosde park van het Nieuwburgh kasteel. Een prachtige dreef loodst ons richting bewoning van Hertsberge en achterafjes door stille wijken zetten ons af bij rustpost Nieuwvliet. Veel te kleine, overvolle ruimte en wij denken een zonnig terrasje te doen bij een gesloten frituur. Worden er echter verjaagd door een feeks die denkelijk te veel naar Donald Trump geluisterd heeft. Van haar erf zullen we afblijven, de muur die volgt nog wel …
We trekken verder door een verwilderd bos en dwars door een geoogst maïsveld. Wat landelijk tarmac en dan heerlijk onverhard langs jonge bosrand, het Kampveld. Uitlopen tot de rust onder de kerktoren van Waardamme doen we langs een drukke steenweg. Toch wel leuk, deze tweede etappe. Het is erg stil in de rustpost, alleen voor de dapperen van de 30 km. We zijn met een man of zes, zeven waarvan dan nog een koppel dat fout gelopen is ! Keer ne kier were naar Hertsberge. We beginnen er aan over een graspad langs een kronkelend waterke. Gaan dan landelijk tarmac op langs verspreide, meestal wit geschilderde en gerestaureerde hoeves. Duiken opnieuw het Kampveld in langs prachtige dreven, soms met een ondergroei van bramen. Her en der aanplant van jonge eik, bos in wording. Heerlijk flaneren we door voor ons compleet onbekend gebied. Halfopen terrein langs weilanden en met begeleiding van wat hemels nat. Komen opnieuw in het wilde bos van daarstraks en stappen met volle teugen genietend terug de rustpost van Hertsberge binnen. Schoon volk hier als Chris, Chris en Annie aan ons gezelschap worden toegevoegd. Hans komt er ook nog bij, even vrijgesteld van huishoudelijke taken door Kathy. We wensen je een spoedig herstel meisje.
Luc (Brugge) heeft zijn dimmer verloren in menige bierpul en we lopen dan maar door. Prachtige bosstrook opnieuw met een ruime ondergroei van rododendrons. De 30 km krijgt een landelijk extraatje na een brug over de E40. We komen weer allen samen voor een laatste klus door jong, nat bos met heel wat snoeihout op ons pad. Een nog ruime groep wandelaars bereikt samen de finish bij valavond. We hebben ruim de tijd voor ons Omerke en het is al donker als we terug op het treinperron staan. Reizen samen met mensen uit Lokeren en missen gewoontegetrouw net de bus oep de Rooselveldplaats. Wekelijks bezoekje aan het Pool Café dan maar en pas om 22:00 uur thuis. De tocht van Vredeseilanden was de verplaatsing meer dan waard.
