Lekker lang slapen vandaag want de wandelpijlen hangen in onze straat. Parkoersbewakers met de fiets komen net voorbij als wij vertrekken, we slaan even een babbeltje. Besluiten als opwarmer de tweede helft van de 7 km te lopen. Gewoon onze straat uit en dan de duik naar de visvijver van Terlocht. De ondergrond ligt er uiteraard drassig bij maar nog goed begaanbaar. Terug een verdiepje hoger stappen we richting veer van Callebeek en dan langs de Schelde stroomopwaarts voorbij nieuwbouw Hemixveer en de ruïnes van Bekaert. Het zwerk is nat, guur, onaangenaam. Zijn blij de warme startzaal Depot Deluxe binnen te duikelen voor broodje en koffie. Jakke en Den Tast zijn onze eerste clubmaatjes van de dag.
Na een verhelderende babbel met onze parkoersmeester gaan we op pad. Langs de prachtige Sint-Bernardusabdij tot de monding van de Vliet. Het lijkt er zeer laag tij maar wij schaatsen bedachtzaam richting steenweg. Even een ommetje door een Schels wijkje en we zoeken opnieuw de Vliet op, stroomopwaarts. Intussen is het gaan sneeuwen maar dat kan voor ons de pret niet bederven. De diepliggende rivier maakt hier heel brede kronkels door een wild groen gebied en dit is als wandelaar dus genieten ! Makkelijk begaanbaar zei de parkoersmeester en gelijk had hij. Zelf waar een pad met de sikkel werd uitgehakt tussen frêle berkjes. Dan volgt andere koek. Wandelaars aan wie ik vertelde dat er in Hemiksem geen modder zou zijn zullen mij later op de dag vervloeken. Met Patje Kloek zoeken we ons een weg door meterslange plassen en diepe stroken papperig goedje. Vergeleken hiermee liepen we in Olen een boulevard ! Ons talent als tweevoeters wordt enkele tientallen meter duchtig op de proef gesteld maar we slagen met glans. Patje kan terug snelwandelen over het tarmacje van de Zinkval, wij bekomen op een drafje van de geleverde inspanningen. In het Cleydaelbos is de gastheer clement, gewoon over het asfalt tot de prachtige gelijknamige waterburcht. Meer van het domein krijgen we dit jaar niet te zien en dus lopen we tarmacjes vanaf de Groenenhoek en zijn statige villa’s voorbij de Witte Hoeve en zo terug naar Hemiksem. Pauzeren doen we in een leuk retro zaaltje van de school net ‘achter onzen hoek’.
Even de innerlijke mens versterken, de bekenden bij de club groeten en weg zijn wij. Sneeuw is intussen vervangen door regen, het weer wordt alsmaar slechter. Door kletsnatte straten reppen we ons richting Mastenbos. Bij de ingang van domein Klaverblad een extra controle, de ambtenaar van dienst kan gelukkig in zijn autootje blijven zitten. We wandelen de prachtige dreven rondom het kasteel richting Moerelei en Wilrijk. Maken een ommetje om een glimp op te vangen van het Schoonselhof en stappen dan met Micky richting park van Hoboken. Gezellig keuvelend lopen we voorbij de mooie rode gebouwen van Zorgvliet, door het park richting rustpost bij de vissers van Fort VIII. Het is er opvallend rustig met slechts 6 wandelaars. Linda & Dirk (Nijlen), M & M en wijzelf, die als laatsten zullen vertrekken.
Stappen tussen de woontorens van de Jacques Brel laan door gevolgd door gewone burger rijhuizen. Duiken dan de bosjes in bij de spoorbaan en rechtover de Umicore fabrieken (Hoboken dus vandaag, gisteren Olen). Moeten daarbij enkele keren over beekjes springen, onze gastheer houdt van avontuurlijk. Bij Villa Marina stappen we domein Fort VIII binnen. Liepen al zo dikwijls rond deze plassen maar blijven bewonderend genieten van de platanen met takken als grillige dracula’s, de roerloze reigers en … deze keer de modderige paden. We wandelen er moederziel alleen, geen hond kom je tegen. Nochtans is de lucht uitgeklaard, blijft de regen achterwege. Het lage zonlicht speelt met gevallen, winters ros beukenblad. Het lijkt de omgeving in brand te willen zetten. Een paar straatjes en we bereiken het Macadammeke en de statige dreef voorbij het permanente zigeunerkamp. Rechtsaf langs het Mastenbos pikken we M&M op en wandelen samen door de nieuwe wijken van Heimisse tot de rustpost. Linda, Charles & Kim verbroederen er bij een frisse pint.
Kim loopt nog een extraatje, de zes anderen maken de reis samen vol. Een andere reeks Hemiksemse straten en achterliggende garages zetten ons af bij de vijver van Terlocht. De omloop blijft er beter begaanbaar dan wij verwacht hadden. Aan zijn overkant duiken we een jong, verwilderd bosje in. Heerlijke omzwerving meteen over smalle kronkelende baantjes langs vooral jonge berk. Eindigen doen we met de Scheldekaai tot Depot Deluxe. Moet het gezegd dat wij de zaal sluiten, net op tijd voor dat Kim, die ons vervoegd aan zijn nachtrust begint. Het was weer leuk beste geburen maar … krijgen we volgend jaar nog eens het fiat van de kasteelheren voor het volledige domein ?
Het ochtendlijke Olen ligt erbij als een suikertaart, wit bepoederd en toch schijnt de zon als wij vanaf het station richting grote witblauwe tent stappen. Zijn later dan de vorige jaren, ik raak niet zo makkelijk mijn bed meer uit de laatste tijd. Clubmaatjes Jakke en Roger zijn ook al paraat. Ijsetrippers kan je overal ten lande tegenkomen dezer dagen.
De langere afstanden gaan al meteen hun eigen richting uit, een landschap van weiden en akkers tegemoet. De ondergrond varieert van sneeuw en ijs tot donkere modder en plassen. We stappen langs de Sluizenweg richting Albertkanaal, zijn vrijwel alleen op dit deel van de omloop. Meeuwen zitten op rijtjes te verkleumen op draden boven het water. Wij pikken de vroege vogels onder de marathonstappers op, of beter nog zij ons. Duiken via het Sluizenpad opnieuw bosjes en weilanden in. De parkoersmeester bedenkt een eigen weggetje door een bos vol bramen. Behoedzaam slaan we er ons doorheen. Op de volgende veldweg stormt snelstapper Rudy ons voorbij. Op al respectabele afstand volgen we hem terug naar het kanaal. Er hangt een merkwaardige geur van kokende rijst of deegwaren, alhoewel er alleen maar fabrieken in de buurt zijn. Terug in bosrijke omgeving lopen we een besneeuwd en soms glad bmx strookje. Zeker Linda’s favoriete ondergrond niet. Terug in de sparrenbossen kan er opnieuw normaal gewandeld worden. We herkennen het Bulepad van eerdere omzwervingen in deze omgeving. Lopen tussen woonkernen door richting Ukkenpaadje en zo verder naar Beilen. De rustpost van OLV-Olen is dan vlakbij. We genieten er van heerlijke vers gemaakte soep geserveerd met een dubbel boterham. Bij Gedoviba is de verzorging altijd optimaal en aan heel democratische prijzen. Kunnen vele verenigingen een lesje van leren.
Na een kwartiertje naar het wereldkampioenschap veldrijden gekeken te hebben gaan we weer op pad. Lopen niet zo gek ver van de startlocatie en pikken bij een witte kapel uit 1956 de kortere afstanden op die nog maar net op pad zijn. Volgen een tijdje den ijzeren weg over een strook natuur die er soms bepaald ‘vettig’ bijligt. Na de voetbalterreinen van AC Olen volgen statige huizen van wat vroeger denkelijk de cité voor het hogere kader van Umicore was (Hoboken – Olen in die tijd). Moeten even echt ploeteren door een strookje gras dat onder water staat. Voor Dirk en ikzelf geen probleem, Linda en een andere wandelaar maken er zich behoorlijk druk om. Passeren de mooie muurschilderingen bij Umicore en gaan dan proberen rusten in zaal De Vrede. Aan consumpties geraken blijkt er een onmogelijke opgave en dus spreken we de eigen voorraad aan.
De lokale lus begint met wat huisjes kijken. Dra volgen berk en spar, een zanderige ondergrond ook, zeer goed begaanbaar. Tarmacjes voeren ons dan langs Zonnedauw richting Vaart, de natuur wenkt weer. Ben beducht voor de doorgang van die onvolprezen Mosselgoren maar dat valt best mee. Nattig ja natuurlijk maar het echte ploeterwerk blijft beperkt tot één strook. Paul Baestaens toont ons hoe het moet. Het echte moeras overwinnen we middels vlonders voorzien van ‘kiekendraad’ en dus helemaal niet slipperig. Wel moeten de grote jongens tijdig ‘kop in kas’ om geen ‘tek op hun dek’ te krijgen. Na een ruime omzwerving ruilen we de natuur in voor een jaagpad langs de vaart. Moeten de brug over terug naar De Vrede. We doen tientallen minuten over dat kleine stukje gewoon van de ene naar de andere bekende schuifelend. Gezelligheid troef ! Aan tafel zitten we met Geertrui en Jan Met De Pijp. Deze laatste heeft de glimlach van een schooljongen op het gelaat. Hij geeft mij een prachtig cadeau waar ik toch wel stil van wordt (zie mijn wandelblog).
We vatten de laatste etappe aan met een strook langs het plots erg winderige kanaal. Zijn blij zand en grillige sparren te kunnen opzoeken. Een leuke parkoersverbetering zet ons puur natuur, behalve een stortplaats, af bij Langendonk. Zottemie stoomt voorbij, wil wat snelheid trainen. Bart zal een eind verder volgen. Zwerven door de minst natte gebieden van het Olens Broek en zetten koers naar de bruggen over het kanaal en onder de spoorbaan door. Zijn in Gerheze en dan is de finish in zicht. Een landelijk tarmacje, wat bosjes en immer groene weilanden, wir haben es wieder geschaft ! Gedoviba trakteert op een gratis Duvel of Hopus naar keuze. Onder leiding van Ria bouwen een groep afstandenwandelaars uit alle windstreken een feestje. Wij reppen ons naar de trein, just in time ! Reizen met een gelukzalig gevoel terug naar Hemiksem, Het was weer eens heerlijk wandelen bij deze nog jonge maar zo talentvolle vereniging.
Perron 5 in Antwerpen-Berchem deel ik onder meer met Rudy, Xavier en een wandelmaatje van Club 76. Heb me voorgenomen dit jaar twee midweekse wandeltochten per maand te stappen. Linda geeft forfait, vreest de modder van de Wijngaardberg, maar dan ben ik net in mijn sas, hoe vettiger hoe prettiger. Het perron in Wezemaal ligt er gevaarlijk glad bij, we zijn gewaarschuwd. In de startzaal, onder de prachtige en sobere Wezemaalse kerktoren waarschuwt ook Hugo voor gladheid op het parkoers.
Zoals de meesten spreek ik de parkoersbouwer tegen en loop de kleine lus van de 27 km eerst. Ze voert mij langs de markt en het Marktsteegje naar de Langestraat, die ik al liep komend van het station. Grijze vogels zetten de westelijke landing op Brussels Airport in, de wandelaars moeten oostwaarts langs de Olivierstraat. We stappen door een vallei tussen de Rotselaarse Middelberg en de Wijngaardberg in, tot aan de grens met Gelrode. Verrassing bij het Waterloospad en zijn fruitgaarden. De organisatoren bieden ons een jeneverke aan. Diegenen die de 27 km vol maken kunnen er zelfs twee keer van genieten, klasse toch ! Ik wordt bijgehaald door Annie & Willie (Kessel). Hier loopt trouwens schoon volk rond vandaag. We ploeteren samen door de modder onderaf de Wijngaardberg in onze retour naar de startlocatie. Mijn maatjes lopen door, ik ga voor een broodje met koffie, snel Yvan Le Terrible groetend.
Het is zowaar zonnig als ik mij terug op gang trek, geen Bibbertocht dus vandaag. Achterafjes en een tarmacje loodsen mij naar de A2. We lopen parallel de snelweg en de Wijngaardberg tot de brug over de verkeersader. Even kasseitjes van het Poellekenspad en dan klimmen, de Beniksberg op. Wordt kilometers lang genieten van heide, berken, bosjes, grasvlaktes en magistrale vergezichten. Ook Viking heeft er zin in, stoomt mij vrolijk voorbij. Paar ‘vettige’ strookjes richting Hellegat, clubmaatje Jakke wordt mijn gezel. Langs de Donkerstraat, deels een holle weg gaat het verhard richting klassieke rustpost in Gelrode. Er komt nog meer bekend volk op ons af, heerlijk gezellig.
De Jakke is in Gelrode gestart en loopt samen met mij de lokale lus van 8 km, ik zal uit mijn pijp moeten komen ! We beklimmen de Liedeberg en gaan dan heerlijk zwerven door de bossen van ’s Hertogenheide. Zijn open plekken zijn dicht begroeid met hoge heide. Het parkoers is vrij technisch na Schaapsvijver, inclusief een paar natte oversteekjes. Golft bijwijlen ook lekker op en neer. Mijn maatje moet geduld hebben, ik wandel een versnelling trager dan hij. We genieten allebei van de rustende natuurlijke pracht en keuvelen er verder gezellig op los. Ruilen de bosrijke omgeving in voor veldwegen in de buurt van de A2. In het dal zien we de kerk met zandsteentoren van Gelrode al liggen. Een pittig technische holle weg voert er ons naartoe. Samen nog een borrel, de Jakke gaat naar huis.
Ik heb nog een kleine 7 km te gaan. Bij een frisse wind stap ik van de kerk richting kasseitjes en Moedermeule. Passeer Nestor hoog in de akkers, fruitgaarden eigenlijk. Het terrein ligt er nattig, slijkerig bij. Duik het Waterloospad naar beneden … recht naar de jeneverstand ! Mmm dat smaakt. Mag de brandstof meteen aanspreken voor een eerste klim van de Wijngaardberg. Tussen appelen en peren of althans zij die ze voortbrengen gaat het stevig omhoog. Over het duin is het genieten van prachtige vergezichten met in de onmiddellijke nabijheid wijngaarden. Het bosstrookje wordt terug een klim tot een beukenbos. Even zakken en dan blijven we een eind op het kruin lopen. Technische afdaling en een weidse boog om het magistrale kruisbeeld. De finish komt in zicht een paar straatjes verder.
Even tijd voor een drankje en dan wacht de trein samen met de maatjes van deze morgen. Tjonge, die gepensioneerden beseffen niet wat een mooi leven ze hebben … Bedankt lieve mensen van wk Werchter, het was een heuse top wandel dag vandaag.
