Lekker lang slapen vandaag want de wandelpijlen hangen in onze straat. Parkoersbewakers met de fiets komen net voorbij als wij vertrekken, we slaan even een babbeltje. Besluiten als opwarmer de tweede helft van de 7 km te lopen. Gewoon onze straat uit en dan de duik naar de visvijver van Terlocht. De ondergrond ligt er uiteraard drassig bij maar nog goed begaanbaar. Terug een verdiepje hoger stappen we richting veer van Callebeek en dan langs de Schelde stroomopwaarts voorbij nieuwbouw Hemixveer en de ruïnes van Bekaert. Het zwerk is nat, guur, onaangenaam. Zijn blij de warme startzaal Depot Deluxe binnen te duikelen voor broodje en koffie. Jakke en Den Tast zijn onze eerste clubmaatjes van de dag.

Na een verhelderende babbel met onze parkoersmeester gaan we op pad. Langs de prachtige Sint-Bernardusabdij tot de monding van de Vliet. Het lijkt er zeer laag tij maar wij schaatsen bedachtzaam richting steenweg. Even een ommetje door een Schels wijkje en we zoeken opnieuw de Vliet op, stroomopwaarts. Intussen is het gaan sneeuwen maar dat kan voor ons de pret niet bederven. De diepliggende rivier maakt hier heel brede kronkels door een wild groen gebied en dit is als wandelaar dus genieten ! Makkelijk begaanbaar zei de parkoersmeester en gelijk had hij. Zelf waar een pad met de sikkel werd uitgehakt tussen frêle berkjes. Dan volgt andere koek. Wandelaars aan wie ik vertelde dat er in Hemiksem geen modder zou zijn zullen mij later op de dag vervloeken. Met Patje Kloek zoeken we ons een weg door meterslange plassen en diepe stroken papperig goedje. Vergeleken hiermee liepen we in Olen een boulevard ! Ons talent als tweevoeters wordt enkele tientallen meter duchtig op de proef gesteld maar we slagen met glans. Patje kan terug snelwandelen over het tarmacje van de Zinkval, wij bekomen op een drafje van de geleverde inspanningen. In het Cleydaelbos is de gastheer clement, gewoon over het asfalt tot de prachtige gelijknamige waterburcht. Meer van het domein krijgen we dit jaar niet te zien en dus lopen we tarmacjes vanaf de Groenenhoek en zijn statige villa’s voorbij de Witte Hoeve en zo terug naar Hemiksem. Pauzeren doen we in een leuk retro zaaltje van de school net ‘achter onzen hoek’.

Even de innerlijke mens versterken, de bekenden bij de club groeten en weg zijn wij. Sneeuw is intussen vervangen door regen, het weer wordt alsmaar slechter. Door kletsnatte straten reppen we ons richting Mastenbos. Bij de ingang van domein Klaverblad een extra controle, de ambtenaar van dienst kan gelukkig in zijn autootje blijven zitten. We wandelen de prachtige dreven rondom het kasteel richting Moerelei en Wilrijk. Maken een ommetje om een glimp op te vangen van het Schoonselhof en stappen dan met Micky richting park van Hoboken. Gezellig keuvelend lopen we voorbij de mooie rode gebouwen van Zorgvliet, door het park richting rustpost bij de vissers van Fort VIII. Het is er opvallend rustig met slechts 6 wandelaars. Linda & Dirk (Nijlen), M & M en wijzelf, die als laatsten zullen vertrekken.

Stappen tussen de woontorens van de Jacques Brel laan door gevolgd door gewone burger rijhuizen. Duiken dan de bosjes in bij de spoorbaan en rechtover de Umicore fabrieken (Hoboken dus vandaag, gisteren Olen). Moeten daarbij enkele keren over beekjes springen, onze gastheer houdt van avontuurlijk. Bij Villa Marina stappen we domein Fort VIII binnen. Liepen al zo dikwijls rond deze plassen maar blijven bewonderend genieten van de platanen met takken als grillige dracula’s, de roerloze reigers en … deze keer de modderige paden. We wandelen er moederziel alleen, geen hond kom je tegen. Nochtans is de lucht uitgeklaard, blijft de regen achterwege. Het lage zonlicht speelt met gevallen, winters ros beukenblad. Het lijkt de omgeving in brand te willen zetten. Een paar straatjes en we bereiken het Macadammeke en de statige dreef voorbij het permanente zigeunerkamp. Rechtsaf langs het Mastenbos pikken we M&M op en wandelen samen door de nieuwe wijken van Heimisse tot de rustpost. Linda, Charles & Kim verbroederen er bij een frisse pint.

Kim loopt nog een extraatje, de zes anderen maken de reis samen vol. Een andere reeks Hemiksemse straten en achterliggende garages zetten ons af bij de vijver van Terlocht. De omloop blijft er beter begaanbaar dan wij verwacht hadden. Aan zijn overkant duiken we een jong, verwilderd bosje in. Heerlijke omzwerving meteen over smalle kronkelende baantjes langs vooral jonge berk. Eindigen doen we met de Scheldekaai tot Depot Deluxe. Moet het gezegd dat wij de zaal sluiten, net op tijd voor dat Kim, die ons vervoegd aan zijn nachtrust begint. Het was weer leuk beste geburen maar … krijgen we volgend jaar nog eens het fiat van de kasteelheren voor het volledige domein ?