Tot mijn niet geringe verbazing heb ik vandaag mijn 50ste wandeling van het jaar voltooid. Veruit de meesten uiteraard alleen en via knooppunten, maar ondanks die kniekwetsuur ben ik toch wel best tevreden. Coronaproof weer alleen op pad deze ochtend. Zeven minuutjes sporen tot in Wezemaal, had er maanden geleden al een relatief vlak parkoers getekend. Stukje steenweg van station naar dorp en dan het groen in. Doorgang versperd – neen gelukkig niet, er wordt een fietspad aangelegd naast het spoor. Ik loop vlotjes naar riviertje de Grote Losting en vervolg na wat huisjes kijken langs het water Over ’t Wad. Liep ik in een vorig wandelleven als eens een paar keer omgekeerd. Stap dan naar Rotselaar en zijn plas, Ter Heide genaamd. Heel wat activiteit hier met joggers en vissers, deze laatsten turend naar hun dobbers vanuit groene tenten. Het druppelt stilaan als ik de bewoning van Heikant inloop. Even wat villaatjes kijken nu en dan weer het groen in onderaf een beboste heuvel. Kruis wat wandelaars, ben blijkbaar tegendraads vandaag. Stukje steenweg en weer het herfstige bos in langs een beek, is de vallei van de Demer. Ik krijg de waterloop niet te zien, blijf onderaf in puur natuur lopen met een paar heel vettige stroken. Ik mis blijkbaar een afslag en raak niet meer bij de waterloop. Mijn linkerknie geeft intussen aan dat het welletjes geweest is voor dit weekend. Ik beslis de heuvels tussen Gelrode en Wezemaal voor een andere keer op te sparen. Doe iets wat ik bijna nooit doe, gewoon de steenwegen aflopen en een paar keer vragen of ik wel in de juiste richting wandel. Ben zes minuten voor de trein op het perron in Wezemaal. Stapte zo ongeveer 35 km dit weekend – den ouwe kan nog wel iets !
Het zijn bewogen weken & maanden. Nieuwe collega op het werk geeft er de brui aan na twee weken. Mooie jonge deerne die zelf haar werkuren wou bepalen ! Vrijdagavond dan de mededeling van de Overheid. We hangen meteen met drie aan de telefoon. Afspraken maken maar ook grappen en grollen, wij zijn een hecht team, er moeten alleen maar een paar vechters bijkomen. Vandaag dan om 09:00 bij de kapper nu het nog mag en om 10:00 al in Loonbeek. De gehavende linkerknie lijkt hersteld en dus gaan we er weer tegenaan, weliswaar met verband.
Langs de hoeve en de watermolen de glasheldere IJse volgen tot in … Neerijse. Het is prachtig zonnig weer, maretak siert alweer de bomen. Vanaf Afspanning De Kroon ga ik deze keer opwaarts. Voorbij het rustpunt van de IJsetripperstocht en langs mooie holle wegen de glooiende akkers in. Gele mosterd in bloei zorgt voor kleur. Af en toe kom ik een eenzame wandelaar tegen, verder niemand. De torens van Leuven priemen in de verte maar dat is voor straks. Wat kasseitjes horen natuurlijk bij een Brabantse tocht. Terwijl ik door de akkers op en neer loop kom ik uiteraard ook plassen en modder tegen. Het loopt fout ! Ik glij uit en kom een metertje onder het pad zachtjes in het groen ten val. Niks aan de hand maar ik ben wel mijn fototoestel kwijt, is niet meer terug te vinden. Pech onderweg maar geen lichamelijk leed en dat is het voornaamste. Een paar maanden dus geen foto’s meer want is geen essentiële aankoop. Vervolg mijn weg nu in dalende lijn naar Korbeek-Dijle, middels een prachtige holle weg.
Wat dan volgt ken ik uit het hoofd, naar het schattige station van Oud-Heverlee en langs de spoorbaan, onverhard & verhard tot in Egenhoven. Hupsakee onder de autobaan door en tot Arenberg & de Naamsepoort. Boodschappen doen in de erg stille Delhaize en naar huis voor een lekker stukje pladijs. De knie geeft geen krimp en ik plan dus morgen een 20 kilometer vanaf Wezemaal maar wel een vlak parkoers.
