Tot mijn niet geringe verbazing heb ik vandaag mijn 50^ste wandeling van het jaar voltooid. Veruit de meesten uiteraard alleen en via knooppunten, maar ondanks die kniekwetsuur ben ik toch wel best tevreden. Coronaproof weer alleen op pad deze ochtend. Zeven minuutjes sporen tot in Wezemaal, had er maanden geleden al een relatief vlak parkoers getekend. Stukje steenweg van station naar dorp en dan het groen in. Doorgang versperd – neen gelukkig niet, er wordt een fietspad aangelegd naast het spoor. Ik loop vlotjes naar riviertje de Grote Losting en vervolg na wat huisjes kijken langs het water Over ’t Wad. Liep ik in een vorig wandelleven als eens een paar keer omgekeerd. Stap dan naar Rotselaar en zijn plas, Ter Heide genaamd. Heel wat activiteit hier met joggers en vissers, deze laatsten turend naar hun dobbers vanuit groene tenten. Het druppelt stilaan als ik de bewoning van Heikant inloop. Even wat villaatjes kijken nu en dan weer het groen in onderaf een beboste heuvel. Kruis wat wandelaars, ben blijkbaar tegendraads vandaag. Stukje steenweg en weer het herfstige bos in langs een beek, is de vallei van de Demer. Ik krijg de waterloop niet te zien, blijf onderaf in puur natuur lopen met een paar heel vettige stroken. Ik mis blijkbaar een afslag en raak niet meer bij de waterloop. Mijn linkerknie geeft intussen aan dat het welletjes geweest is voor dit weekend. Ik beslis de heuvels tussen Gelrode en Wezemaal voor een andere keer op te sparen. Doe iets wat ik bijna nooit doe, gewoon de steenwegen aflopen en een paar keer vragen of ik wel in de juiste richting wandel. Ben zes minuten voor de trein op het perron in Wezemaal. Stapte zo ongeveer 35 km dit weekend – den ouwe kan nog wel iets !