Antwerpenaar Patje Kloeck wordt onze treingezel vanaf … Gent-Sint-Pieters. Hij blijkt herstellend te zijn van meerdere kwaaltjes en zet het toch terug op een lopen. De nieuwe Beernemse startzaal blijkt een kwartiertje wandelen van het station te zijn, langs het parkoers van de 4 & 6 km. In sporthal Droogenbrood offreert Martin gelijk de koffie. Ook vandaag gaan wij weer samen op pad.
Stappen over landelijke tarmacjes in de omgeving van de drukke spoorlijn Gent – kust. Gevaarlijke overwegen zijn vervangen door bruggen en tunnels. We naderen de E40 snelweg en lopen een paar leuke dreven alvorens wat doelloos door Beernemse straten te dwalen in de buurt van de moderne kerk. Na een uurtje pauzeren we in schooltje Regenboog. Het is er stil en eigenlijk ongezellig, helemaal geen Kerstsfeer.
We trekken verder voorlangs het station en bij Tiengemeten de weidse, kale akkers in. Zijn met een redelijk groepje wandelaars. Stappen voorbij de Miseriehoeve en zijn melkvee tot de brug over de spoorbaan. Wandelen verder over de tarmacjes van Galgeveld en zijn herenhuis richting de Lattenklievers van Sint-Joris. Traditiegetrouw zit het kleine zaaltje er bomvol. Treffen er toch geen bekenden.
Na de koffie gaat het linea recta naar het kanaal Gent – Brugge bij Knesselare. Pal op de grens van West- en Oost-Vlaanderen merk een medewandelaar op. Martin veinst verbazing dat er geen douanepost staat ! We wandelen langs de rechteroever tot Knesselarebrug. Schaapjes en geiten begrazen de berm, gaspeldoorn staat warempel in bloei ! De brug over en langs de andere oever terug richting Sint-Joris. Toch wel leuker dan de rechthoekige polderlus die we hier ooit gelopen hebben. Weg van het water gaat het langs een éénzijdige dreef tot een hoeve. Dan rechtsaf langs een dubbel afgezoomde dreef die een kasteel laat vermoeden. Het ligt verscholen achter hoge bomen en struiken net als een ruim ommuurde hoeve. Mooi stukje parkoers dat ons terug naar de rustpost van Sint-Joris leidt. Botsen er tot onze verbazing op Annie & Willy (Kessel) en de Hobohem Family.
Hebben geen van de drie zin in een extra toertje en stappen dus richting finish. Vaart-Zuid en de Miseriebocht volgen we, zoals elk jaar langs het cyclocross parkoers ook. Een reeks mobilhomes staan langs de rand van de weg, het fietsende volkje zit blijkbaar ruim in de slappe was. Op het water zijn de aalscholvers talrijk aanwezig. Bij de imposante brug over het kanaal lopen wij weg van het water de sporthal ligt nauwelijks een boogscheut verder. Het is er behoorlijk druk, wij laten de Omer aanrukken. Bekenden stromen toe, Wim en zijn gezinnetje, Kathy & Hans, zowaar Nathalie & Wilfried ook. Het is al stikdonker als we naar het perron terug lopen. Doen een lekker tukkie in de trein met dank aan … Omer. De weersvoorspellingen voor het weekend zijn bedroevend, afwachten maar.
