Tot mijn niet geringe verbazing heb ik vandaag mijn 50ste wandeling van het jaar voltooid. Veruit de meesten uiteraard alleen en via knooppunten, maar ondanks die kniekwetsuur ben ik toch wel best tevreden. Coronaproof weer alleen op pad deze ochtend. Zeven minuutjes sporen tot in Wezemaal, had er maanden geleden al een relatief vlak parkoers getekend. Stukje steenweg van station naar dorp en dan het groen in. Doorgang versperd – neen gelukkig niet, er wordt een fietspad aangelegd naast het spoor. Ik loop vlotjes naar riviertje de Grote Losting en vervolg na wat huisjes kijken langs het water Over ’t Wad. Liep ik in een vorig wandelleven als eens een paar keer omgekeerd. Stap dan naar Rotselaar en zijn plas, Ter Heide genaamd. Heel wat activiteit hier met joggers en vissers, deze laatsten turend naar hun dobbers vanuit groene tenten. Het druppelt stilaan als ik de bewoning van Heikant inloop. Even wat villaatjes kijken nu en dan weer het groen in onderaf een beboste heuvel. Kruis wat wandelaars, ben blijkbaar tegendraads vandaag. Stukje steenweg en weer het herfstige bos in langs een beek, is de vallei van de Demer. Ik krijg de waterloop niet te zien, blijf onderaf in puur natuur lopen met een paar heel vettige stroken. Ik mis blijkbaar een afslag en raak niet meer bij de waterloop. Mijn linkerknie geeft intussen aan dat het welletjes geweest is voor dit weekend. Ik beslis de heuvels tussen Gelrode en Wezemaal voor een andere keer op te sparen. Doe iets wat ik bijna nooit doe, gewoon de steenwegen aflopen en een paar keer vragen of ik wel in de juiste richting wandel. Ben zes minuten voor de trein op het perron in Wezemaal. Stapte zo ongeveer 35 km dit weekend – den ouwe kan nog wel iets !
Het zijn bewogen weken & maanden. Nieuwe collega op het werk geeft er de brui aan na twee weken. Mooie jonge deerne die zelf haar werkuren wou bepalen ! Vrijdagavond dan de mededeling van de Overheid. We hangen meteen met drie aan de telefoon. Afspraken maken maar ook grappen en grollen, wij zijn een hecht team, er moeten alleen maar een paar vechters bijkomen. Vandaag dan om 09:00 bij de kapper nu het nog mag en om 10:00 al in Loonbeek. De gehavende linkerknie lijkt hersteld en dus gaan we er weer tegenaan, weliswaar met verband.
Langs de hoeve en de watermolen de glasheldere IJse volgen tot in … Neerijse. Het is prachtig zonnig weer, maretak siert alweer de bomen. Vanaf Afspanning De Kroon ga ik deze keer opwaarts. Voorbij het rustpunt van de IJsetripperstocht en langs mooie holle wegen de glooiende akkers in. Gele mosterd in bloei zorgt voor kleur. Af en toe kom ik een eenzame wandelaar tegen, verder niemand. De torens van Leuven priemen in de verte maar dat is voor straks. Wat kasseitjes horen natuurlijk bij een Brabantse tocht. Terwijl ik door de akkers op en neer loop kom ik uiteraard ook plassen en modder tegen. Het loopt fout ! Ik glij uit en kom een metertje onder het pad zachtjes in het groen ten val. Niks aan de hand maar ik ben wel mijn fototoestel kwijt, is niet meer terug te vinden. Pech onderweg maar geen lichamelijk leed en dat is het voornaamste. Een paar maanden dus geen foto’s meer want is geen essentiële aankoop. Vervolg mijn weg nu in dalende lijn naar Korbeek-Dijle, middels een prachtige holle weg.
Wat dan volgt ken ik uit het hoofd, naar het schattige station van Oud-Heverlee en langs de spoorbaan, onverhard & verhard tot in Egenhoven. Hupsakee onder de autobaan door en tot Arenberg & de Naamsepoort. Boodschappen doen in de erg stille Delhaize en naar huis voor een lekker stukje pladijs. De knie geeft geen krimp en ik plan dus morgen een 20 kilometer vanaf Wezemaal maar wel een vlak parkoers.
Een week later dan voorzien en ruim twee maanden na die plotse kniekwetsuur ga ik weer op pad. De kwellende linkerknie nog steeds goed verpakt maar ik leef op hoop. Hou mij intussen aan de eisen van Vadertje Staat en mijn werkgever, zo weinig mogelijk privé contacten en verplaatsingen. Ga dus deze zondag van thuis uit alleen op pad voor een eerste toertje. Heuveltje op langs Leuven-Centraal en de Philipssite, zeg maar de Leuvense Buitenring. Zakken naar Abdij van Park en even genieten van zijn vijvers. De Milseweg dan, zachtjes klimmend holle pad tot de kazerne van Heverlee. Kies hier voor onverhard, aanvankelijk langs erg laag en nog steeds niet verdord maïs. Heverleebos dan op dit uur een echte honden uitlaat zone. Vanaf het militaire kerkhof een fietspad met rode beuk die zijn kleur verliest, de herfst doet zijn intrede. Aan de overkant van een steenweg het Arboretum en een drukte van belang, geen parkeerplaatsje meer vrij. WSP nadrukkelijk aanwezig met wat hun Halloween tocht blijkt te zijn, met vuurrode pijlen. Ik loop mijn uitgezette knooppunten door het statige beukenbos. Kom zo uit bij de villa’s van de Herendreef en zak naar het kasteel van Arenberg. Nog een paar kilometer te gaan over de Geldenaakse vest. Heb 12,5 kilometer op de teller staan en de knie deed het goed. Beetje moe maar de recuperatie treedt snel in. Koers kijken dan en vloeken als die Ollanders ons brave Vlamingen weer eens te snel af zijn.
Heb nog eens een vrije maandag en waag mij aan een tweede tochtje. Negen minuutjes met de trein tot het schattige stationnetje van Oud-Heverlee. Stap langs het deels kasseitje tot The Shelter en de Dijle te Korbeek-Dijle (uiteraard). Volg even het water maar kies dan voor het groene lusje langs Dam. Terug naar de hier weidse Dijlevallei en het Ormendaalpad. Zet mij af bij de E40 en zijn ruime, nu haast lege, parking. Het dijkje op dan, linea recta tussen de moerassen en waterloopjes van Egenhoven door. Ja ik kom weer bij Arenberg uit ! Boodchappen doen in den Delhaize van de Naamsepoort. Ben plots ‘perte total’, sleep mij de heuvel op naar de Geldenaaksevest en zak tot de Tiensesteenweg, mijn thuis. Ben toch wel tevreden met die 23 km in twee dagen. De fysieke conditie is wat dunnetjes, het lichaamsgewicht wat steviger. Moet aan gewerkt worden deze winter om weer het juiste evenwicht te vinden.
Wij IJsetrippers organiseren onze eerste officiële wandeltocht van het jaar rondom het prachtige Huldenberg en maken er meteen een tweedaagse van. We bieden drie lussen aan voor een totaal van 20 kilometer. Een toch wel vreemde opstelling in de startzaal met scanning, kassa en afstempeling op een rijtje. Een team stewards ook en de ontsmettingsploeg. Uiteraard allemaal met mondmasker op en werkshiften van twee uur. Helaas geen catering en dus een korte passage van de deelnemende wandelaars, bij wie er toch dikwijls een leuke korte babbel afkan. Er zijn in het centrum van de gemeente trouwens drankgelegenheden genoeg. Ook opvallend dat de wandelroutine weg is en ongeveer 10% zijn lidkaart niet bij heeft, we zijn begrijpend en coulant. Ik ben vandaag scanner van dienst. Wat ons allemaal opvalt is hoe strikt ALLE wandelaars de Covid regels naleven, social distancing, handgel, mondmaskers en gepijlde route doorheen het gebouw, ze worden perfect nageleefd. Een hartelijk dank U aan al onze gasten. Hadden we gehoopt op 150 deelnemers vandaag, Odette heeft ons tegengewerkt en we blijven steken op 116. In Huldenberg heeft het nochtans van de ganse dag nauwelijks geregend maar vooral ten westen van Antwerpen & Brussel was het blijkbaar ‘ruig’. Morgen zou er van de woeste dame geen spraak meer zijn en hopen we 250 wandelaars te mogen begroeten. Onze generale repetitie van vandaag liep intussen perfect.
Het regent pijpenstelen rond 07:30 in Leuven, ik vrees het ergste voor onze tocht vandaag. Maar kijk, vanaf 08:00 blijft het droog en de eerste cijfers van het aantal deelnemers zijn bemoedigend als ik in Huldenberg aankom rond de klok van 10. Ik neem de laatste twee shiften als kassier voor mijn rekening en help een uurtje met de opruiming tot de bus naar Leuven van 16:18.Hadden wij over de twee dagen op 400 wandelaars gehoopt, het werden er 424. Wij zijn dus heel tevreden. Het team bestaande uit Wilfried als coördinator, een scanner, een kassier, iemand voor de afstempeling, enkele stewards & een ontsmettingsteam werkte vlekkeloos. Het was leuk om doen. Ik heb heel wat zaken vastgesteld tijdens deze twee dagen :
Vele wandelaars zijn maar wat blij na zes maanden opnieuw sociale contacten te hebben aan de inschrijftafel en de vertrouwde pijltjes terug te vinden
Er was massaal disclipline en respect voor de Covid maatregelen die wij moesten nemen
Meerdere clubbesturen kwamen een kijkje nemen en leken interesse te hebben om ook zelf iets gelijkaardigs op te starten
De neringdoeners in het dorp hadden zeker in de namiddag overvolle terrassen dankzij de wandelaars, want wij mochten geen catering geven
Zeker ook de weer eens vlotte samenwerking bij de Trippende helpers, wat was het plezierig weer eens lid te zijn van dit team.
Het was heel leuk veel vertrouwde gezichten terug te zien na zes maanden sociale eenzaamheid. Ben weer eens fier een IJsetripper te zijn, wat we dit weekend onder leiding van Wilfried presteerden was echt wel perfect. Vervolg eind november ?
Ik maak een woelige nacht mee, denkelijk wegens oververhitting van het vege lijf. Vertrek dan ook met flanellen benen richting Blanden waar Wim op mij wacht. Het halfuurtje in de gekoelde bus doet mij deugd. Een deel van de drankvoorraad verdwijnt in de frigobox en we gaan op pad vanaf museumtoren De Torenvalk. Over enkele vlonders en half verhard richting Meerdaalwoud. Al is het nog maar tien uur, de Koeren Ploert geeft al van jetje. Een lange rechte bosstrook wordt vervangen door een soortgenoot maar in open zon langs een toch wel groot veld met prinsessenboontjes die trachten te groeien. We stappen langs een paar wijngaarden en pikken een leuke holle weg op, het parkoers golft dan weer lekker op en neer. Genieten daarna van lange rechte beukendreven en duiken naar het kasteel van Vaalbeek. Een zachte bos klim, wat dito vlakke paden en een paar lieflijke kasseitjes loodsen ons terug naar de boontjes, zei het dat we van een andere kant komen. Terug naar de Torenvalk, hebben er 10 kilometer opzitten.
Behoorlijk bijtanken, gelukkig is er hier een openbaar toilet en kraan met koel leidingwater beschikbaar. Terug de vlonders op maar een hele andere richting uit deze keer. Houten brug over de Naamsesteenweg die van hier naar Hamme-Mille leidt. Vals plat dan over heerlijke beukendreven. Terug de steenweg over middels een tweede houten brug en ik weet dat ik nu moet opletten. Heb mij al danig verslikt in de knooppunten 112 & 111. We gaan er feilloos doorheen deze keer. Pittige klimmetje en afdaling door een sparrenheuvel, was niet zo bedoeld maar we behouden het wel in ons parkoers. Schitterend wandelen ook langs manshoge varens. Zwerven nu door de haast absolute stilte van het woud, kilometerslang genieten onder ons tweetjes, geen mens kom je tegen. Halverwege de lus een ruime bank bij een groenige vijver, ideale pauze voor een zondagtocht. Haast onmerkbaar zijn wij naar een laag punt in het landschap gezakt en krijgen dan ook een stevige en kronkelende klim te verwerken. Ik ben even erg zwijgzaam, heb mijn adem nodig voor de inspanning. Boven gekomen moeten wij allebei lachen, hé dit was een leuke verrassing! Stilaan afsluiten nu langs de afrastering van de voormalige DOVO kazerne. Uitbollen zoals daarstraks over een brede bos laan en de vlonders in de hitte. Bijtanken dus nog eens en ik neem afscheid van mijn maatje. Dit is een leuk parkoers met vooral de tweede lus als verrassing. Moet 40 minuten op de bus wachten en drink in die tijd zowaar een liter water. Thuis gekomen hou ik alles potdicht, heb mijn les geleerd vorige nacht. Morgen terug in de airco van Zaventem …
Covid-19 en de zomerse hitte doen ons besluiten geen Omloop noch ledentocht te organiseren vanaf Overijse vandaag. Maar Wim en ik, wij gaan op pad, verkennen voor de volgende weken. We spreken af bij het station van Sint-Joris-Weert vandaag, mijn maatje staat mij op te wachten als ik van de trein stap, kwartiertje reizen vanaf Leuven. Twee lussen van ruim 10 km staan op het programma. Voor de eerste al snel de bebouwing uit en de Dijle opzoeken. Een strook stroomafwaarts die we zelden bewandelen en dan aan de grens van de Doode Bemde tot de samenvloeiing met de Ijse. We pikken dit riviertje op en een eerste pittig klimmetje volgt, de afdaling is navenant. Langs de Witte Hoeve in Neerijse met zicht op de merkwaardige kerk met twee torens en dan langs het kasseidreefje met de Japanse kerselaars. We pikken opnieuw de Ijse op richting Loonbeek. Ons Heer is blijkbaar boos, grommelt luid boven onze hoofden. Ik heb een regenjack bij, Wim ook … maar in zijn auto! We gaan klimmen door het Margrijsbos en de hemelse spetters glijden van ons af. Nat blijven we als we onze weg vervolgen door een bietenakker, wel nat van het zweet en gordijnen van regen in Leuvense richting. Mooie koele afdaling naar Wolfshagen en dan uitbollen tot café In De Rapte. Gezellig onder de parasol lekker beschut tegen een toch wel stevige plensbui. Pats Boem de bliksem slaat in op de hoogspanning van Den Ijzeren Weg, en kraken dat zulks doet !
Wat later dan verwacht gaan we weer op pad. Heerlijke klim door een parel van een holle weg en dan zwerven door een sparrenbos. Steken de parking van Speelberg over en ik weet dat hier markeringen ontbreken. Wij maken nu een heuse boswandeling met her en der wat open plekken, weilanden of maïs. Passeren een paar wijngaarden en het kasteel van Vaalbeek, netjes opgeknapt. Weer genieten van bosstroken en jong groen. Van regen geen sprake meer en het wordt weer warm. Dwars door een andere strook van Vaalbeek (bij het kruisbeeld) en een kasseitje op. Geen markeringen meer, we zakken terug naar ons uitgangspunt. En toch lopen we juist, nog een klimmetje extra Mark ! Koppig rechtdoor lopen levert ons de juiste merktekens op. We gaan weer genieten van het bos, straks vlakke paden dan weer leuke holle wegen. Komen weer bij de parking van Speelberg uit en gaan door die schitterende holle weg zakken tot In De Rapte. Had ik aanvankelijk een derde lus gepland, mijn lijf zegt dat het in deze hitte genoeg is geweest. Morgen doen we het met ons beidjes nog eens over vanuit Blanden.
Vandaag verkennen we dus onze alternatieve Omloop te Overijse. Cecile heeft meer dan de smaak te pakken en vergezeld Wim & mij voor twee lussen. Om van de Markthal weg te komen moeten we uiteraard klimmen, een eerste keer naar … de Heuvelstraat. We lopen voor het gemeentehuis door en duiken via een poortje een kasseitje binnen. Wim, onze IT-er van dienst, twijfelt even en stuurt ons het Kardaantje op, lekker potig. We dalen weer langs Egmont & Hoorn. Blijkt toch niet juist te zijn en we schrappen de eerste helling. Effe zakken langs de Ijskelderstraat en dan de Kalvarieberg op. Opnieuw zakken naar de Ijse doen we langs de Puttestraat. Een eindje aan de waterkant en dan weer een klimmetje. Door de velden blijven we maar vlakke en andere stroken afwisselen. We keren nog eens terug naar de Ijse en gaan er nu een heel eind lekker vlak parallel mee lopen door het bos. Uitstel is geen afstel en er volgt een joekel van een beklimming naar Het Bisdom, denkelijk de zwaarste voor vandaag. Terug naar het water via de Grotstraat en lekker uitbollen langs onder meer het Gemeentehuis. De eerste zeven kilometer zitten er op en de schoofzak wordt aangesproken.
Lus 2 begint geniepig. De durvers nemen een lastige trap ik bedwing de steile Schavei over tarmac. Smalle paadjes en stille straten voeren ons dan nog maar eens terug naar de Ijse. Maar dan komt de Hagaard aan bod, stevig klimmen in het bos. Even pauzeren langs pas geoogste graanvelden, een korte nijdige klim langs de autobaan en rustig verder stappen langs voetbalvelden en blozende pompoenen. Nog wat kassei onder de voetzolen en uitpuffen tot de Markthalle met 14 kilometer op de teller. Voor Cecile is dit voldoende en ze neemt afscheid. De twee musketiers hebben nog 9 kilometer voor de boeg.
En het is meteen weer raak ! De Loensdelle op tot de lokale atletiekpiste, pittig. Maar dan wordt het een tijdje rustig door geschoren velden en langs tarmacjes, we wandelen zelfs letterlijk door een weiland. Kon natuurlijk niet blijven duren en er volgt een lange, zei het zachte, bos klim tot een steenweg. Opnieuw heerlijk golvend door de weidse akkers dan langs onder meer de Rotweg en weer dalen via de Grotweg. Het venijn van deze lus zit hem echter in de staart ! De laatste paar kilometer nog nauwelijks een meter vlak, steeds maar weer op en neer, korte nijdige stukjes die de laatste jus uit de benen halen. We komen voldaan aan bij de Markthalle. Dit is best wel een pittige tocht waar menig ‘cartouche’ zal afgeschoten worden door de deelnemers. Gaan toch even afstemmen of het raadzaam is dit parkoers te wandelen bij meer dan 30°C, we zien wel.
W & W willen strengere regels voor onze zondag wandeling, ik heb het daar vreselijk moeilijk mee omdat we nu al weken met bijna dezelfde groep op pad zijn. Groepen van 10 wandelaars en geen caférust meer, ik vrees dat de ziel uit de wandeling is. Met lood in de benen op de bus tot Tervuren, ik heb mijn clubgenoten beloofd hen vandaag op sleeptouw te nemen en belofte maakt schuld. Drie-en-een-halve kilometer meestal bergop tot de kerk van Duisburg. Wim vermijd heel slim Pachthof Stroykens, onze geplande rustpost. Hij neemt de eerste groep ik volg 100 meter verder met de tweede. Al snel komt een eerste kasseitje, dalend naar een schat van een vergezicht. We dwalen verder onverhard door de velden en zijn vele holle wegen, het parkoers golft dus ook op en neer. Op een smal pad dat wij stijgend lopen komen enkele mtb-ers naar beneden. Samenhorigheid tussen sporters is de wederzijdse norm en dat doet iedereen deugd. We stappen stilaan richting Vossem en gaan er uitgebreid genieten van riviertje de Voer. Dit zet ons stroomopwaarts af bij de vijvers van Tervuren waar groep één een picknick improviseert. Doen wij uiteraard aan mee en de interpersoonlijke afstanden ? We laten hen terug vertrekken en stappen even later heerlijk langs de vele waterpartijen en beukenbossen. Opvallend veel jonkies op het water en zelfs een nog broedend waterkieken. Finaal weg van de vijvers en klimmen langs de steenweg die ik vanochtend al liep. Kasseitje dwars door de golfterreinen van Landsverdediging. Helaas nu een lange klim door een straat maar ik weet dat het niet anders kan, liep hier enkele maanden geleden op mijn ukkie nog verloren. Nu de juiste veldweg in en een laatste klimmetje verorberen tot de imposante kerk van Duisburg. Bookes opeten op een bankje of een muurtje, gelukkig is het zonnig en niet te warm.
Vallen terug van 18 naar 13 wandelaars voor de tweede lus. Vertrekken allen samen langs … Pachthof Stroykens, een mens zou er dorst van krijgen ! De groep valt al snel uiteen en ik vorm de achterhoede met Christine, Chantal, Marc en de woef. Netjes volgens de nieuwe regeltjes dus. We stappen nu naar de befaamde lindeboom met zijn kapelletje in de schaduw. Dan kasseitjes dokkeren hoog boven Eizer. Als we door open veld wandelen wordt het zwerk wel erg donker. Cécile voorspelt regen, Wim & ik zweren dat af. Het zal bij spatters blijven. Opnieuw een kasseitje, what goes down must come up en dan zakken door een bos tot een geïmproviseerde drankpost bij enkele huizen. Langs Lindaal dan rustig tarmacje naar het centrum van Eizer. Naast de dorpskerk door vlak langs weilanden en een bosrand. Klimmen ! Lang zacht heuvelpad dat er goed bijligt, hebben wij ooit anders gekend. De achterhoede piept. Even nog vals plat door het beukenbos tot een in onbruik geraakte metalen toren. Nog wat struinen door de uitloper van het woud en dan langs de bebouwing van Terschuren naar het hoogste punt van Duisburg. Wim bouwt er nog een extraatje aan langs twee watertorens. We komen weer bij Stroykens uit en zes wandelaars hebben blijkbaar een tong als schuurpapier en stoppen er meteen. De anderen lopen door en we krijgen een gesmaakt cadeautje uit de moestuin van Ghislaine.
Ik stap terug naar mijn bushalte in Tervuren en mag er 50 minuten op een bankje van De Lijn relaxen. Was zeker een verdienstelijke tocht van Wim, Duisburg is niet de makkelijkste plaats om starten in Zuid-Dijleland. Morgen gaan we met Cécile op verkenning voor drie lussen vanaf de Markthalle in Overijse. Wat het daarna wordt weet ik niet. Moet door absurde Covid-19 maatregelen in de Provincie Antwerpen de rest van de maand Augustus ook op maandag werken. Doe dit graag voor de collega’s als is de reden waarom niet echt te verrechtvaardigen maar daar kunnen zij niets aan doen. Wilfried & Wim zijn noodgedwongen aan zet voor de IJsetrippers.
21.07.2020 Hagelandse Heuvels tussen Kessel-Lo & Sint-Pieters-Rode
Er is geen ‘Drache National’ voorspeld vandaag en dus trek ik er in mijn eentje op uit voor een wandeltocht van 35 kilometer. Vertrek van thuis richting Leuven – station en het weelderig van graffiti voorziene Burgbergpad. De aanloop gaat verder tot het Provinciale Domein, ook al in Kessel-Lo. Heb bij mijn eerste knooppunt al 2,6 kilometer op de teller staan. Draai rechtsom de plas en heb heel wat moeite om knooppunt 42 te vinden. Wordt geholpen door een parkwachtster die ook niet erg zeker van haar stuk is maar haar idee bleek het juiste te zijn. Weg uit het park en wandelen langs het Kloosterdijkpad, de abdij van Vlierbeek rechts laten liggend. Een populierenlaantje nu en een lekker fris windje, gewoon rechtdoor lopen over een tarmacje dat meer voor fietsers bedoeld is. Ik kom op grondgebied Linden uit en loop door een eerste bosje, de aanzet tot Lindenbos. Heerlijk golvend flaneren over een niet al te moeilijke route die mij finaal afzet bij een wijngaard en de kerk van Linden. Even een foutje bij een kerkweg en dan middels een kasseitje weer het bos in, het Vossenstraetje. Bij een kruising in de velden geen indicatie, ik gok voor rechtdoor en dat blijkt juist te zijn. Passeer een imposante watertoren en ga meer velden & kasseitjes lopen richting Sint-Pieters-Rode. Tarmacje van de Houwaartsebaan wisselt af met veldwegen tussen hoog rijpe granen & volwassen maïs. Weer wat tarmac, dan kassei en tenslotte half verhard, ik dokker door het landschap een verdieping of twee lager maar zonder markeringen. Gelukkig komt er een gezin met het intussen befaamde blaadje in de hand uit de andere richting. Ja, ja, mijnheer, loop maar gewoon de Schubbeekstraat af tot helemaal aan een steenweg. Ik wordt voorbij gelopen door een wandelaarster die duidelijk te snel is voor mij. What goes down must come up en ik klim stilaan door de velden weer omhoog onder meer langs rotend vlas. Tussen de velden door kleine woonkernen en al eens een hoeve. Ik geniet van het landschap en de vele wegen & paden die ik niet ken. Kom uit bij een klein spaarbekken waar ik ooit al eens passeerde en kan even verder bij een blauwe kapel even rusten op een lommerrijk bankje, heb 20 km op de teller staan.
Net als ik verder trek nemen twee dametjes, ook met knooppuntenbriefje in de hand, mijn plaatsje in. Nog even door de felle zon in open akkers en dan een parel van een holle, donkere weg. Open graspad en opnieuw hol zakken tot het Dutselhof, een imposante villa die al een tijdje leeg staat. Het Chartreuzebos doemt voor mij op. Welke kant je ook kiest, klimmen zal je en vrij pittig ook. Met dit droge weer geen probleem. Dan heerlijk flaneren over vlakke boswegen met helaas die verraderlijke kiezels onder de sloffen. Finaal dus zakken naar een vallei, rustig aan. Ik loop nu lange tijd een tarmac parallel akkers en met de Kesselse Bergen aan de overkant. Even nog een klimmetje door een bosje en definitief zakken langs prachtige holle wegen, een lang stuk kassei ook. In de akkers lijkt mij de patatoogst mislukt, nauwelijks loof aan de planten en het onkruid dat hoger staat. Loop een extraatje langs wat achterafjes en kom opnieuw in het Provinciaal Domein uit. Pauze op een bankje aan het water. Heel wat gezinnen met kleine kinderen passeren de revue, vakantie in eigen streek ? Nog een kleine drie kilometer en ik ben weer thuis, moe maar voldaan want veel mij onbekende paden ontdekt. Morgen bekend terrein … Zaventem.
Om 10:00 gaan we met drie op pad, Cecile, Wim en ik voor de verkenning van drie lusjes 7 km. De eerste lus voert ons vanaf De Kronkel meteen naar het lokale grootwarenhuis en dan de Stockemstraat in. Heerlijk klimmende holle weg tot hoog op een plateau. We raken vertederd bij drie merries en hun veulens, Brabantse boerenpaarden. Machtig uitzicht ook over Huldenberg en zijn magistrale witte kerk, als op een pedestal. Even zakken en dan weer omhoog langs het tarmacje van Kausdelle. Wandelen over het landelijke plateau met zijn vele gewassen en dan zakken langs immer groene weiland. De volgende holle weg dient zich aan, de Zavelstraat, één van mijn favorieten. Wilfried, onze parkoersbouwer voor vandaag gaat dan wat spelen met op en neertjes langs onder meer de Koxberg. Stilaan zakken we af naar de IJse en bollen uit tot een cafeetje in het Huldenbergse centrum. Het zit er overvol al is het pas middag maar we vinden een ‘social distancing’ plaatsje.
Cecile neemt afscheid en de twee musketiers trekken verder. De IJse komt weer ruim aan bod tot voorbij de Smeysberg en dan gaan we klimmen langs leuke graspaden tot we weer op het plateau zijn beland. Volgen er de Nijvelsebaan tot een doorgang naar het Margrijsbos. Lekker zakken door het koele bos tot de IJse. Aan de overkant van een drukke steenweg weer eens klimmen in het groen en tussen weilanden. Stappen voorbij de reeën boerderij en gaan voor deze lus een laatste keer opwaarts. Voorbij de prachtige kerk en zijn oude kerkhof naar pauze twee. Wij zijn best tevreden.
De derde en laatste etappe start langs de watermolen om vervolgens te klimmen tot hoog boven het lokale voetbalveld, mede dankzij een pracht van een holle weg. We duiken bij Spitsberg de weidse akkers in en genieten van heerlijke vergezichten. Onze route voert naar Korenheide en we dalen de Vranksberg af. Gaan vanaf Loonbeek, want daar zijn we dus, de IJse volgen mits een klein intermezzo in de vorm van een laatste klimmetje. Even terrassen bij Sint-Rochus en dan nemen we afscheid van elkaar. Het was een zonovergoten, lekkere warme, gezellige wandeldag. Bij nazicht thuis merk ik dat we de eerste lus blijkbaar omgekeerd gelopen hebben t.o.v. de tekening 1A. Ik vrees dat op Route*You de versie 1 stond. Och maakt niet uit, is zeker even mooi. Morgen loop ik op mijn eentje in een andere regio en zondag zijn we weer paraat als baankapiteins.
19.07.2020 IJsetrippers tussen Sint-Agatha-Rode & Terlanen
Het wordt een ontdekkingstocht voor mij vandaag. Wim heeft het parkoers getekend en ik heb het niet mee kunnen voorlopen. De maandag is op het werk mijn vrije dag maar deze week kon ik er opdraven om mee puin te ruimen. Na zes maanden hebben wij met plezier afscheid genomen van een nieuwe collega. Ik vrees dat het, mede door de vakantie periode, maanden zal duren voor we weer op peil zijn binnen de afdeling. Ik had mij het laatste werkjaar anders voorgesteld maar dit is wel het gekste in mijn carrière. Vandaag dus wandelen, ik als laatste man, voel mij niet echt lekker en dan kan ik maar beter bij maatje Christine blijven. Wim heeft het voor elkaar gekregen twee records te breken : we hadden nog nooit 19 wandelaars op onze twintig kilometer en voor het eerst met Roland & Wilfried zowaar twee bestuursleden en hun eega’s ! We zijn op de goede weg ! Hadden we goede hoop onze Omloop vanuit de Markthal in Overijse midden augustus te organiseren, de opstoot van Covid besliste er anders over. Duimen voor Huldenberg in september dan maar.
Ik speel even voor parkeerwachter, met gele hesje, in Rode en we gaan op pad. Langs de prachtig gerestaureerde dorpskerk en dan zoeken we riviertje de Laan stroomopwaarts op. Wim verrast mij een eerste keer met een strook die ik niet ken en die uitmondt op Vossekoten en wat pittiger werk. Klimmen dus door de heerlijke diepliggende holle weg van de Zandstraat en dan zwerven over een landbouwplateau en zijn vele vergezichten. Tarmac, half verhard & kassei het komt allemaal aan bod, echt typisch Druivenstreek. Zakken dan over weer een ander tarmacje langs het Schaatbroekbos naar de ferme de Bilande. Hier noemt de Laan even la Lasne. Smalle paden door een woest biotoopje tot een watermolen, is voor mij nieuw en heerlijk. Na ruim 10 kilometer pauze op het terras van het Klein Verzet in Terlanen, we waren net op tijd om andere wandelaars voor te zijn ! Timing is alles Wim ! Met z’n allen genieten van een drankje onder notenbomen, hier wordt een mens honderd jaar, als hij blijft ademen.
Maar we moeten verder, ik maak mijn wandelmaatjes weer wakker. Het dorp uit en dan wat Wim graag doet, een potige klim in het Rodebos. Den alkool uit ons lijf wandelen noemt men dat. Even pauzeren over een vlak en warm pad tot een stille camping. Beetje golvend terrein dan door een bosje en bij het uitkomen ervan genieten van schitterende vergezichten, heel bekend van onze Paastocht vanuit Ottenburg. De stevige tarmac klim naar de voetbal van Rode zit er ook in. Ik vervul mijn taak als laatste man bij Christine en haar maatjes. Dwars door vlak akkerland dan en bij de rand van het Rodebos stilletjes zakken in het landschap. Wim bedenkt nog een extraatje. We stappen naar de Dijle randje Pecrot, Waals-Brabant dus en gaan dan tussen rivier en heet maïsland terug naar Sint-Agatha-Rode. Was een leuke tocht, eens iets totaal anders en in samenspraak met Wilfried hebben we nog een aantal pijlen op onze boog. Volgende week drie lusjes van 7 km vanaf De Kronkel in Huldenberg.
Ik zou ik niet zijn als ik stopte bij 20 km, wandel terug naar hometown mits 16 extra kilometer. Begin er aan met een kilometertje terug te lopen en dan te genieten van de aftandse vlonders van het natte Grootbroek. Alhoewel, de beek staat er kurkdroog bij. Steenweg dan van Nethen naar Sint-Joris-Weert, it is hot in the township. Na den ijzeren weg klimmen naar de heerlijke relatieve koelte van het Meerdaalwoud. Pittige klim, holle weg tot Speelberg. Zoeken dan naar knooppunt 100 maar ‘bison fûté’ lost dat op. Zwerven over prachtige lanen van gewone en rode beuk. Kom bij de kapel van de Zoete Waters uit en weet dat er aan de andere kant van de plassen een klim wacht. Ik neem hem verrassend gezwind. Ga nu kilometerslang genieten van het Heverleebos tot ik finaal onder de snelweg doorduik. Kasteel Arenberg en mijn badkuip zijn dan niet ver meer. Heb 36 kilometer op mijn teller staan, den ouwe kan het nog…
Gisteren wandelden ruim 30 IJsetrippers vrolijk vanaf De Bosuil in Jezus-Eik respectievelijk 21, 14 & 7 kilometer, drie ‘bubbels’ netjes verdeelt met hetzelfde aantal deelnemers. De Patron zorgde voor twee lange tafels waar we los van elkaar onze pauzes konden nemen en onze bookes opeten, een door ons zeer gewaardeerd gebaar. Het was een heel gezellige dag met al die blije mensen, eindelijk zien we elkaar nog eens ! De volgende weken timmeren Wim & ik elke zondag dapper verder aan dezelfde weg en ook niet leden mogen, mits een kleine bijdrage, mee 20 kilometer stappen.
Vandaag ga ik alleen op pad voor ruim dertig kilometer vanaf station Wezemaal, kwestie van eens een andere regio op te zoeken. Ruime kilometer tot de eerste markering onder de imposante kerktoren en dan langs de replica van de Wesemeulen. Het wordt pittig klimmen over de heuvel van het Heilig Hart. Op en neer gaat het tot een fruitgaard op een plateau rust brengt. Houten brugje over en geleidelijk en in schuifjes zakken op de Wijngaardberg, genietend van prachtige vergezichten. Koning auto raast over de A2. Maak een foutje bij de passage 65 – 66 – 64 maar herstel vlot langs een pittig klimmend tarmacje. Weer andere prachtige vergezichten op een ander plateau van fruitgaarden en vervolgen met een stevig fris windje. Een keienpad brengt mij een verdieping lager. Holle wegen en plots manshoog maïs, wat een beetje regen al niet kan doen. Stap langs de Moedermeule richting startlokaal van de Pinguins. Heel wat bekend terrein dus uiteraard en ik duik de Eikelberg in. Ondanks het malse zomerbuitje lekker droog, want het hemelwater geraakt niet door het dichte bladerdak. Een holle weg, tarmacje loodst mij terug naar de bebouwing van Gelrode. Ga zwerven rond de dorpskom over mij veelal onbekende wegen. Bij het stemmige kerkje weet ik het weer. Loop even fout wegens het foto’s nemen maar steven dan opnieuw af naar de Pinguins. Op en neer nu door de velden tot het dierenkerkhof en het Kloesebos. Weer eens genieten van het wulpse groen en wat rustende heide, steeds weer op en neer met nogal wat ijzerzandsteen onder de sloffen. Kom finaal uit bij de Aarschotse ringweg. De laatste pittige helling laat ik voor wat ze is, daal af naar het stadje op zoek naar een broodje of zo want ik heb honger. Wordt in een snack op mijn wenken bediend maar ben even de route kwijt. Denk naar het station te moeten en dat is exact juist. Recent gebouwde brug over ‘den ijzeren weg’ en langs een ruime, halflege parking naar de Demer. Loop zeker 3 kilometer over zijn linkeroever stroomafwaarts mee tot Kasteel Van Nieuwland. Het is zonnig maar ook winderig en dus is het lichte pulletje nuttig. Weg van het water stroken manshoog maïs en wat bos tot in Betekom. Terug langs de Demer en koppig doorzetten ondanks aangekondigde wegenwerken. Kan bij knooppunt 620 een korte steile helling af, op mijn poepje, en vervolgen door bos & wei. Op een t-splitsing geen markering meer, ik kies voor rechts wat fout blijkt te zijn want doodlopend tegen de dijk aan. Plaatselijke wandelaars raden mij de andere kant aan om in Heikant te geraken. Minutenlang geen markering meer, ik maak mij zorgen hier zo diep in de bossen. En plots knooppunt 619, exact wat ik zocht ! Soms heb je mazzel ! Draaf nu vrolijk mee het bos uit, een strookje steenweg, een bosrand en wat villa’s. Ben echt wel in Heikant. Aanvankelijk achterafjes lopen en vervolgens langs een gracht en de plas van Heikant. Liep dit een paar weken geleden al eens. Nog wat bosstroken langs riviertje De Grote Lossing en langs de spoorbaan tot station Wezemaal. Heb er zowat 34 kilometer opzitten en ben toch wel moe.
Volgende zondag ben ik weer baankapitein tussen het station van Oud-Heverlee en het Pallekeshof in Leefdaal (heen en weer). Eerst vier dagen Straumann maar ook morgen bij het Stadskantoor langs mijn pensioen aanvragen …
29.06.2020 Alternatieve Bosuiltocht van de IJsetrippers
Gisteren vrolijk op pad met 15 IJsetrippers voor de eersteling van Wim. Mooi en zacht weer, een lekker golvend parkoers en de prima service van De Kronkel in Huldenberg. Ben nu eens laatste man geweest, meestal in het gezelschap van Christine, wij zijn al jaren allerbeste maatjes. Er zitten er een paar op hun tandvlees bij de laatste pittige helling, mag gerust om weer een goede fysieke conditie op te bouwen. Ilse heeft mij dan weer verrast, steeds in de kop van de groep te vinden en ‘jus’ in de benen tot de laatste meter. De eersteling van Wim was absoluut een succes. Ik wandel daarna nog eens langs de Dijle te voet naar Leuven. Kom uit op 34 kilometer en ben echt tevreden, dit was een mooie dag.
Vandaag dus weer op pad met maatje Wim drie lusjes van 7 kilometer als alternatieve Bosuiltocht verkennen. Cecile komt ook mee voor de eerste lus. Wordt een klassieker aan de overkant van de autobaan. Tamboerdreef, Caudaal en andere paden doen bij alle IJsetrippers zeker belletjes rinkelen. Wim worstelt zich door zijn app. en ik ben ouderwets en probeer met pen en papier te volgen. Had al heel wat opgepikt via Google Maps, kan toch een beetje met de 21ste eeuw mee. Op de middag een eerste drankje in Den Bosuil en met zijn tweetjes verder. Opvallend zijn de vele nieuwe palen met de benaming van de paden, echt wel mooi gedaan. OLV-weg deze keer en de kasseitjes van de Sint-Jansdreef. Ook enkele paden zonder naam maar we slaan er ons app-gewijs moeiteloos doorheen. Tot de rand van de snelweg en dan het tarmacje van de Kleine Flossedelleweg. Sluiten af met de Lijsterweg en de Jachtdreef voor drankje nummer twee.
Praatje met de jonge serveerster uitleggend wat we aan het doen zijn. Komen Wilfried & Monster langs. Ook zij gaan de derde lus verkennen en daar ben ik blij mee want raak er niet wijs uit. Ook de uitbater van Den Bosuil komt met de vraag wat wij aan het doen zijn. Hij biedt ons drie tafels ( voor elke afstand één) van elk 15 personen aan in de patio, we mogen er zelfs een booke eten ! Waaw, als dit geen goed nieuws is ! Een kleine drie kilometer vlotjes tot een pad geen pad meer blijkt te zijn. Alternatief door Wilfried ter plaatse bedacht en het zal het laatste niet zijn. Plots een knots van een helling. Sorry jongens ik geraak slechts tot halfweg en er zullen nog andere wandelaars in de problemen komen. Mijn maatjes aanvaarden mijn argument en we gaan op zoek naar makkelijker alternatieven. Vinden die ook maar het is puzzelwerk. Is voor ons alle drie een nieuw parkoers. Doen dus erg lang over deze verkenning maar dat deert ons niet, daarom is het een verkenning. Bereiken finaal de Dronkemansdreef en gaan voor een laatste drankje in Den Bosuil.
Ben pas om 19:00 thuis maar het was een dagje dat de moeite loonde. Zit wel een beetje met de vaststelling dat ik scherpe, technische hellingen niet meer aankan. Moet er mij bij neerleggen. Wij gaan er intussen van uit dat deze alternatieve organisaties zeker tot einde augustus zullen doorgaan, wij zijn er klaar voor, gaan stilaan andere plaatsen opzoeken !
23.06.2020 IJsetrippers tussen Loonbeek & Huldenberg
Gisteren maandag door HR verplicht geweest te gaan luisteren naar een compleet nutteloze vergadering. Mijn vroegere baas zei altijd : ze dronken een glas, maakten een plas en alles bleef zoals het was. Nog elf maanden tot mijn pensioen waarvan 9 maanden effectief werken a rato van 4/5, ik tel meer dan ooit af. Maar vandaag dus op stap met Wim, voor het eerst een parkoers van zijn hand. Het is al behoorlijk warm als we in Loonbeek van wal steken, hij met de route beschrijving ik met fototoestel en notablaadje in de hand. Langs de glasheldere en koele IJse tot net voor Neerijse. Een paar straten voorbij ex-camping Les Chalets en dan een potige maar goed liggende klim tot Bertelsheide. Wim kiest even verder voor open veld en dan een mooie holle weg naar de vallei van Wolfshagen. Zal voor velen een onbekende strook zijn. Korte vlakke pauze en dan een zalige lange, vrij zachte klim langs een holle weg, mij onbekend. We zijn op de top van het Margrijsbos en gaan zakken naar de IJse. Weer klimmen langs een gras pad en dan naar Voetweg 50. Moeten even zoeken want er is minstens één markering verdwenen. Redden ons tot het kerkhof en de prachtige kerk van Huldenberg naar rustpost De Kronkel. Er staan 9,5 kilometer op de teller.
Pintje pakken en voor Wim ook sandwichke eten. Terug op pad langs de watermolen en dan klimmen voorbij weer een andere camping. Even vlak en terug opwaarts tot het plateau waarbij Duisburg in de verte ligt te pronken. Langs de Aardeweg, we laten Eizer links liggen en dokkeren over kasseitjes tot een kapel onder een gigantische lindenboom. Trekken naar rechts de velden in. Het parkoers golft lekker op en neer en is heel kleurrijk met paars, rood, groen en oker. Af en toe eens een holle weg. We komen op bekend terrein van vorige tochten en plegen krijgsraad. Gek hoe wij altijd dezelfde ideeën hebben. We verlaten de knooppunten en klimmen door een bloemenpracht om U tegen te zeggen. Hebben een paar kilometer te kort en maken dus ommetjes langs onder meer een schitterende en dalende holle weg. Zijn weer in Bertelsheide en kunnen naar de IJse. De aankomst ligt een paar honderden meter verder naar rechts. Ik trek naar links voor zo’n 11 km langs IJse en Dijle tot in Leuven, mijn intussen klassiek parkoers. Wim heeft een schitterende tekening gemaakt met enorm veel variatie. Het eerste deel is pittig, het tweede eigenlijk makkelijk maar oh zo mooi. Ik kijk er naar uit hier volgende zondag opnieuw een leuke bende IJsetrippers te mogen begeleiden.
21.06.2020 Tussen Demer & Dijle van Erps-Kwerps naar Wezemaal
Vandaag wandel ik nog eens alleen. Heb een lijntocht uitgetekend van station naar station. Spoor tot het stationnetje van Erps-Kwerps en ga dan op zoek naar knooppunt 802 ergens in de velden. Het is drukkend, de zon ‘steekt’. Kom na een kilometer stappen uit bij een markering tussen 802 & 801, kan dus meteen naar mijn tweede knooppunt. Heerlijk genieten van wuivend gouden koren en rode parels van papavers. Loop een beetje anders dan even geleden langs smalle veldwegjes en een paar straten naar het Silsombos. Een wilgenpaadje, halfopen terrein en weelderige plantengroei in het vochtige bos, dit is leuk. Kom bij een beek uit die ik een tijdje mag volgen. Kabaal achter mij, een jachthond rent/zwemt zich door het ondiepe glasheldere water, hij geniet er van. Opnieuw een strookje bos en dan een tarmacje in het groen, ben nog steeds maar in Veltem. Kom uit bij de Heersemolen en stap de akkers in met zijn veelheid aan gewassen. Pech, een markeringspaal ligt tegen de grond. Ik probeer een drietal richtingen uit en kies finaal voor mijn eerste gedacht. Blijkt dat de volgende markering averechts gemonteerd is ! Was ik nog niet tegen gekomen en zoek het als eenzame wandelaar maar uit ! Maar terug op het juiste pad en over een kasseitje dokkeren met de torens van Remy in de verte. Strookje Kastanjebos, wat keien lopen en dan over een fietspad parallel een stille steenweg. Hier liep ik al eerder. Duik stille paadjes in tussen bos en veld. Vreemd, de markering van knooppunt 531 wijst een andere richting uit dan voor een paar weken. Doodlopend en dus fout, wat is dat toch vandaag ! Kier ne kier were en met opnieuw Remy op de achtergrond door de akkers. Tarmac dan ‘immer gerade aus’ tot een woonwijk en achterafjes lopen. Het is mijn beste dag niet vandaag en ik neem een pauze op een bankje na wat achterafjes, ben zowat halverwege.
Trek nu naar de vaart Leuven-Dijle en geniet van de charmes van vele ukkepukkies op het water. De Kruineikebrug in Tildonk over, even op mijn stappen terugkeren en dan de lange rechte weg voorbij ’t Kasteeltje, een oude herenhoeve uit de jaren ‘stillekes’. Steek de spoorweg over en wandel tarmacjes tot de kerk van Wakkerzeel. Neem opnieuw een korte pauze en dokker langs half kassei terug richting akkers. Graspaden dan langs de Rotselaarse Vesten. Monument voor zij die sneuvelden op 02/09/14 en voorbij de watermolen het dorp in. De lucht kleurt donker, het zal toch niet waar zijn hé ! Mag weer genieten van smalle paadjes en achterafjes helaas bevolkt met honderden hinderlijke vliegjes. Wandel naar Heikant en een droogstaande beek. Maak een omzwerving rond de lokale plas. Bij de speeltuin duidelijk te weinig zitplaatsen voor een zomerse dag. De social distancing blijft ons parten spelen. Volg nu een bruine en diepliggende beek. Vind geen pijl naar punt 607 maar wel de omgekeerde, het is echt mijn dagje niet. Duik opnieuw een bos in langs ‘over ’t wad’ en kom bij een spoorlijn uit. De rivier hier blijkt de Grote Losting te noemen. Hoop ik rechtstreeks naar het station van Wezemaal te wandelen, niks is minder waar. Een verkorting blijkt een verlenging te zijn. Ik heb vijf minuten tot de trein naar Leuven. Sta dan ook nog eens op het verkeerde perron. Behoedzaam tussen de barelen door lopen en de woede van de machinist op mijn hals halen. Ik krijg geen boete, wat een dag !
15.06.2020 Zuid-Dijleland tussen Oud-Heverlee & Leefdaal (Ijsetrippers)
Na de toch wel leuke ‘Euraudax’ tocht van 15 IJsetrippers gisteren gaan Wim en ik vandaag weer op verkenning. Ik kies als startplaats het station van Oud-Heverlee wat hem een paar kopbrekens meebrengt, is niet zo gekend deze omgeving. We stappen langs een kasseitje naar The Shelter in Korbeek-Dijle. Even de Dijle stroomafwaarts volgen en dan langs Dam door de akkers. Uiteraard gaan we weer klimmend de heuvels in. Genieten van vergezichten en opschietende gewassen. Komen op de Brede Weg uit waar het opletten is voor vele fietsers. Duiken de Poelweg in, een dot van een holle weg die ons naar de kapel van Sint-Verona leidt, zijn in Leefdaal. Hier liep het gisteren fout maar nu weten we beter. Gaan het Voerwegje opzoeken langs de gelijknamige rivier. Heerlijk flaneren tot een kasseitje dat ons afzet bij de watermolen en het kasteel van Leefdaal. Wim heeft er een speciale herinnering aan, een leuk verhaal. Kasteeldreef en kerk, we zijn aan onze pauze toe, het Pallokeshof is op maandag gesloten, dus op een bankje onder de paster zijnen toren.
Met versterkte innerlijke mens weer op pad en opnieuw de Voer opzoekend. Dan de Brabantse heuvels in en niet helemaal volgens het plan dat we voor ogen hadden. Maar Wim zou Wim niet zijn als er te plekke het appje niet wordt bijgehaald en we bespreken hoe het wel moet. Toch wel leuk hoe wij telkens weer dezelfde visie hebben en dus de parkoerstekening aanpassen. Wij gaan nu een hele poos zwerven door warme velden, ontluikend maïs en bieten, donkergroene tarwe en gelig wordend rijpend koren. Klaprozen en een zee van margrieten maken het geheel tot een feest. In de zonnige verte liggen de torens van Leuven te pronken. De vele hoge en witte stapelwolken geven diepgang aan de verre omgeving, wij genieten. Stilaan gaan we van het plateau zakken naar Korbeek-Dijle en The Shelter. Het kasseitje op en we zijn weer bij ons vertrek station. Het was weer eens een leuke tocht onder ons tweetjes. Ik neem afscheid van mijn maatje en stap verder langs de spoorbaan tot een klimmetje naar een schattig dorpskerkje. Even een woonkern en dan genieten van gewone en rode beuk in Zoniën. Vanaf Arenberg het klassieke parkoers en even shoppen. Voetjes doen moeilijk omdat dezer dagen onverhard ook hard is. Morgen is het weer werkendag. Mijn leukste collega weet te vertellen dat ze met haar twee zussen voor Vaderdag met hem 30 kilometer gestapt hebben op zondag. Zo maar zonder voorbereiding en met de nodige terrasjes en het Belgische frietje inbegrepen. Geweldig vind ik dat !
Ik heb voor een groot deel slapeloze nacht achter de rug. Er zijn de grote problemen op kantoor maar ook ga ik voor de eerste keer als baankapitein op pad met 14 vrienden IJsetrippers. De eerste kilometer is eigenlijk de lastigste. Een verraderlijke oversteekplaats in een bocht bij de kapel van Neerijse en dan een pittige, korte klim. We komen er met z’n allen feilloos doorheen. Ik ben dus eerste man en maatje Wim houdt achteraan de deur dicht. Het is voor mij zoeken naar het juiste tempo maar ik wordt hierin perfect geholpen door Lydie & Marc. De groep is vrolijk babbelend lekker onderweg langs IJse & Dijle. Ik verslik mij even in een parkoerswijziging maar Wim is wakker. Stappen dan de Leefdaalse heuvels in en tempo aanpassen is nu primordiaal, we houden onze schapen bij elkaar. Ik verslik mij een tweede keer bij een omleiding van het parkoers net voor een kapel in Leefdaal. Babbelen en breien het gaat niet samen, sorry vrienden was even niet bij de les. Heerlijk stappen langs de Voer nu met een steeds wisselend praatgezelschap al is Marc nooit ver uit de buurt. De pauze in het Pallekeshof is voor velen welkom, het is dan ook behoorlijk warm. We genieten gezellig samen van onze bookes en een paar drankjes waarvan eentje op kosten van de IJsetrippers.
Terug op pad voor de tweede helft van de tocht. Heerlijk aanvankelijk langs de Voer en dan weer de Brabantse heuvels in. Waren er een paar die vreesden de volle afstand niet aan te kunnen, niets is minder waar. Marc wordt steeds meer mijn eerste luitenant wat ik ten zeerste waardeer en we houden de achterhoede in de gaten. Bij de vijftiende kilometer houden we op aangeven van Wim een drankpauze, het is behoorlijk warm. Het volledige team dartelt vrolijk in steeds wijzigende bezetting naar Loonbeek en de IJse. Lekker uitbollen langs het water en onder leiding van Noël naar visjes spotten in de glasheldere rivier. Bij punt 214 neem ik afscheid van mijn vrienden want stap te voet terug naar Leuven. Kan aan voorzitter Wilfried rapporteren dat ik met een vrolijke bende op stap ben geweest en dat ik samen met hen klaar ben voor nog meer van dit. Morgen ga ik alweer op verkenning met Wim.
Voorzitter Wilfried heeft het plan opgevat om elke zondag een trainingstocht van 20 kilometer te organiseren voor de IJsetrippers. Ik ben er als de kippen bij en neem mijn maatje Wim op sleeptouw. Vandaag verkennen we dus de eerste knooppunten route met een rustpost in een cafeetje halverwege. Om tien uur starten we mits een kleine aanpassing want meteen naar punt 2. Passeren de kapel van Neerijse en even verder een pittige klim, de toon is gezet. Langs een verweerde muur zakken naar de IJse en meelopen tot zijn monding in de Dijle. Parallel deze laatste rivier door een moerassig gebied en weilanden tot Korbeek-Dijle. Even grappen als een dame vindt dat wij voor haar hadden moeten opzij gaan en niet omgekeerd. Stilaan de Brabantse heuvels in nu en daar horen kasseitjes en diepe holle wegen bij. Op het plateau met zijn vele gewassen, geen huis te bekennen, rijkt het deels bewolkte zwerk tot Gasthuisberg & Leuven. Finaal duiken naar onze rustpost in Leefdaal. Het strookje door de weilanden naar punt 5 is mij te gevaarlijk. We spreken af een alternatief te zoeken en Wim maakt daar meteen werk van. Café Pallokeshof blijkt pas morgen open te gaan en we pauzeren onder de Leefdaalse kerktoren.
Terug op pad langs een heerlijke dreef en dan nog steeds schitterend wandelen langs riviertje de Voer. Er zijn werkzaamheden aan de gang maar als voetganger kunnen we perfect wandelen. Terug naar de heuvels en … de eerste plensbui, we schuilen onder enkele bomen om minder nat te worden. Opvallend hoe snel er zich beken vormen langs de paden, het hemelwater vermengd met modder stort zich na enkele minuten al naar beneden en sleurt veel natuurlijk afval mee. We zijn weer een ervaring rijker, wat is wandelen toch interessant. Duiken opnieuw de akkers in, patat in de bloei, granen en bieten, overwoekert maïs en een veelheid aan bloempjes met vooral klaprozen en margrietjes. Ja dit is een mooie tocht ! We worstelen ons door een tweede plensbui, denken niet meer aan schuilen, nat is nat. Wel een beetje lastig dat onze papiertjes met de nummers stilaan doorweekt geraken. Maar we komen zo langzaamaan in Loonbeek aan en dan kennen we de route. Zakken naar de IJse en langs het glasheldere water tot in … Neerijse.
Bij het kasseipaatje en de Japanse kerselaars zit onze verkenning er op. Wim gaat terug naar zijn auto, ik wandel verder te voet naar Leuven. Merci mateke, we zijn opnieuw goe bezig. Klassieke route voor mij nu vanaf kasteel Neerijse en de vlonders door de Doode Bemde tot de Dijle. Krijg nog een derde stevige bui te verwerken. Volg de rivier stroomafwaarts en loop vanaf de monding van de IJse een tweede keer dezelfde strook tot The Shelter in Korbeek-Dijle. Gewoon doorlopen nu naar de E40 en Egenhoven. Ik verbaas mezelf dat ik geen pauzes nodig heb. Voel wel dat er heel veel zuurstof in de lucht hangt en loop dus makkelijk. Merkwaardig, hoe dichter ik Leuven nader, hoe minder regen er gevallen is. Zal maar weer eens voor onze kop geweest zijn ! Korte pauze en dan langs het kasteel van Arenberg en de Naamsepoort terug naar huis. Ik merk onderweg dat cafeetjes en restaurants druk bezocht worden. De opstellingen houden rekening met de social distance maar wij hebben duidelijk met z’n allen nood aan ons normale sociale leven. Hopelijk blijven we van Covid-19 bis gespaart. 73 kilometer op twee dagen, den ouwe kan toch nog wat hoor. Voor de IJsetrippers, afspraak nu zondag voor een zalige 20 kilometer met start om 10:00 in Neerijse, inschrijving verplicht.
Mijn startplaats is deze keer het station van Veltem, nauwelijks 10 minuutjes reizen. Moet wel 1,5 kilometer stappen parallel met het spoor voor ik het eerste knooppunten bordje bereik. Ben eigenlijk al in Erps-Kwerps. Kom onderweg heel wat groepjes wielerterroristen tegen. Vanaf knooppunt 802 eerst nog wat tarmac en dan de weidse akkers in, langs rijpend koren, biet en maïs. Klaprozen zorgen voor een dominante kleur. Af en toe een vliegmachien dat de landing naar Zaventem inzet. Hoge stapelwolken drijven op de wind, het levert prachtige vergezichten op. Ik kom in Kwerps uit bij een mooie kerk. Terug wat straten tot ik weer de weidse akkers in mag. Opvallende kleuren met nog donkergroene tarwe doorspekt met een zee van fel rode klaprozen. Veldleeuwerikjes geven van katoen. Heel in de verte de controletoren van Brussels Airport. Het is een heel eind lopen tot de volgende woningen, ben in Kampenhout. Zoek langs de Depotwegel mijn eerste bosstrook op, stappend rondom de bedrading van de politieschool. Heerlijke omgeving is dit. Terug wat beton dan, langs onder meer een Lourdesgrot. Stap het Snijsselsbos binnen en blijk op grondgebied Steenokkerzeel te zijn. Wandel langs een beek door halfopen terrein. Merk dat ik vele paden omgekeerd loop ten opzichte van de vorige tochten. Plots een zeldzame ontmoeting. Een jonge vos komt uit het struikgewas gesprongen en maakt als hij mij ziet meteen rechtsomkeer. Een kort maar uniek moment tijdens deze tocht. Even verderop komt het wat duistere Steentjesbos aan de beurt. Is toch wel leuk wandelen die afwisseling van akkers en het wulpse groen. In de velden komen de patatten in de bloei. Wandel nu over maaipaden met wat kieviten als gezellen, kom opvallend weinig wandelaars tegen vandaag. Loop opnieuw het omgekeerde van vorige tochten tot een hoeve met watergracht en stap dan het heerlijke Liesbethbos in. Even parallel met de Leuvense vaart en dan over een smal paadje het Weisetterbos in. Het geurt er heerlijk naar daslook. Nog een veldweg en ik pauzeer op een bankje onder de kerktoren van Relst. Even wat straten lopen dan en opnieuw de velden in. Kom uit bij de lange rechte kasseiweg die mij naar Buken voert. Het wordt warm en in begin moe te worden, even pauze dus. Moet van punt 117 naar punt 111 zowaar opnieuw dezelfde kasseiweg aflopen in omgekeerde richting, beetje gek toch. Vervolg over tarmacjes en de Leuvenstraat door een halfopen omgeving. Passeer een waterkasteel en mag dan vervolgen langs de Molenbeek. Hoeveel riviertjes dragen er die naam in Vlaanderen ? Is een heerlijk stukje natuur en ik stap een heel eind over vlonders. Mijn tocht zit er op, ik verslik mij in de terugweg naar het station. Even raad vragen aan een dametje die buiten bestellingen opneemt bij een frituur. Ben net op tijd voor de trein van kwart voor zeven. Heb bijna 40 kilometer op de teller staan. Morgen ga ik met maatje Wim een parkoers verkennen vanaf Neerijse. Wilfried heeft voor de IJsetrippers het initiatief genomen van zondagse 20 kilometer tochten waarbij wij de Euraudax principes zullen hanteren. Benieuwd of het aanslaat.
01.06.2020 Knooppunten tussen Boortmeerbeek, Schiplaken & Relst
Sta dus weer op exact hetzelfde uur als gisteren bij het station van Boortmeerbeek. Ga meteen een heel andere richting uit over een fietspad in het groen gevolgd door een prachtig pad langs een diepliggende en heldere beek. Kermit en zijn vriendjes geven van katoen want er staat nauwelijks wind en het is al warm. Beton dan, een fietspad parallel de spoorweg. Beetje geduld oefenen en dan een jong bos in. Genieten ondanks de aanwezigheid van vele insecten. Het terrein gaat over in halfopen met nogal wat gemaaid hooiland en heel wat wilgen aan de kant. Kom bij een s-vormige vijver uit en de koekoek begeleid mij over de kasseitjes van Hever-dorp. Steek na de dorpskom de spoorbaan over en loop linea recta een tarmacje tot de Leuvense vaart ergens ter hoogte van Schiplaken. Straten, akkers en weer straten tot de kerk van Schiplaken. Mag dan weer het bos induiken voorbij een verscholen waterkasteel. Ondergroei van prachtige varens met beuken en spar als toetje. Gewoon rechtdoor lopen in het zalige groen. Terug beton dan door de velden met opvallend veel afgewaaide bladeren en takken, kleine lokale storm geweest ? Bosrand en bos opnieuw en een beetje weinig markeringen, ik red mij wonderwel tot twee keer toe. Kom bij het Steentjesbos, een heel andere kant dan gisteren en mag er meer van genieten. Even een weiderand met een zee van margrietjes en vervolgens asfalt richting Elewijt. Passeer een zee van blauwe korenbloempjes en loop langs de volgende beek richting woonwijk. Het Rotbos dient zich aan tot bij terreinen van koning voetbal. Het parkoers dat ik tekende is telkens weer een mix van bosjes, velden en woonwijken, het bevalt mij eigenlijk best. Wuivend en geel rijpend koren nu met aan de overkant van het pad nog stug groene tarwe. Het volgende bos, de volgende beek ook tot de kerk van Relst. Ik heb 23 km op de teller staan en pauzeer op een bankje in de lommerte. Opvallend veel fietsers op pad, bijna geen wandelaars. Het wordt nu echt wel warm. Door tarwevelden zet ik koers naar Kampenhout-Sas. De laatste vijf kilometer zijn dezelfde als gisteren. Eerst een strook vaart Leuven-Dijle, dan het schattige Liesbethbos tot de waterhoeve. Nog wat steeds droger wordende graspaden door de akkers en langs de beek terug naar het station. Merkwaardig voorval ter plaatse. Een jonge deerne vergist zich van perron en spurt, zonder mondmasker en dwars door de gesloten slagbomen naar de overkant. Het duurt extra lang voor de trein vertrekt … zij blijft op het perron achter, tja de NMBS is in deze Corona tijd extra streng.
