Er is geen ‘Drache National’ voorspeld vandaag en dus trek ik er in mijn eentje op uit voor een wandeltocht van 35 kilometer. Vertrek van thuis richting Leuven – station en het weelderig van graffiti voorziene Burgbergpad. De aanloop gaat verder tot het Provinciale Domein, ook al in Kessel-Lo. Heb bij mijn eerste knooppunt al 2,6 kilometer op de teller staan. Draai rechtsom de plas en heb heel wat moeite om knooppunt 42 te vinden. Wordt geholpen door een parkwachtster die ook niet erg zeker van haar stuk is maar haar idee bleek het juiste te zijn. Weg uit het park en wandelen langs het Kloosterdijkpad, de abdij van Vlierbeek rechts laten liggend. Een populierenlaantje nu en een lekker fris windje, gewoon rechtdoor lopen over een tarmacje dat meer voor fietsers bedoeld is. Ik kom op grondgebied Linden uit en loop door een eerste bosje, de aanzet tot Lindenbos. Heerlijk golvend flaneren over een niet al te moeilijke route die mij finaal afzet bij een wijngaard en de kerk van Linden. Even een foutje bij een kerkweg en dan middels een kasseitje weer het bos in, het Vossenstraetje. Bij een kruising in de velden geen indicatie, ik gok voor rechtdoor en dat blijkt juist te zijn. Passeer een imposante watertoren en ga meer velden & kasseitjes lopen richting Sint-Pieters-Rode. Tarmacje van de Houwaartsebaan wisselt af met veldwegen tussen hoog rijpe granen & volwassen maïs. Weer wat tarmac, dan kassei  en tenslotte half verhard, ik dokker door het landschap een verdieping of twee lager maar zonder markeringen. Gelukkig komt er een gezin met het intussen befaamde blaadje in de hand uit de andere richting. Ja, ja, mijnheer, loop maar gewoon de Schubbeekstraat af tot helemaal aan een steenweg. Ik wordt voorbij gelopen door een wandelaarster die duidelijk te snel is voor mij. What goes down must come up en ik klim stilaan door de velden weer omhoog onder meer langs rotend vlas. Tussen de velden door kleine woonkernen en al eens een hoeve. Ik geniet van het landschap en de vele wegen & paden die ik niet ken. Kom uit bij een klein spaarbekken waar ik ooit al eens passeerde en kan even verder bij een blauwe kapel even rusten op een lommerrijk bankje, heb 20 km op de teller staan.

Net als ik verder trek nemen twee dametjes, ook met knooppuntenbriefje in de hand, mijn plaatsje in. Nog even door de felle zon in open akkers en dan een parel van een holle, donkere weg. Open graspad en opnieuw hol zakken tot het Dutselhof, een imposante villa die al een tijdje leeg staat. Het Chartreuzebos doemt voor mij op. Welke kant je ook kiest, klimmen zal je en vrij pittig ook. Met dit droge weer geen probleem. Dan heerlijk flaneren over vlakke boswegen met helaas die verraderlijke kiezels onder de sloffen. Finaal dus zakken naar een vallei, rustig aan. Ik loop nu lange tijd een tarmac parallel akkers en met de Kesselse Bergen aan de overkant. Even nog een klimmetje door een bosje en definitief zakken langs prachtige holle wegen, een lang stuk kassei ook. In de akkers lijkt mij de patatoogst mislukt, nauwelijks loof aan de planten en het onkruid dat hoger staat. Loop een extraatje langs wat achterafjes en kom opnieuw in het Provinciaal Domein uit. Pauze op een bankje aan het water. Heel wat gezinnen met kleine kinderen passeren de revue, vakantie in eigen streek ? Nog een kleine drie kilometer en ik ben weer thuis, moe maar voldaan want veel mij onbekende paden ontdekt. Morgen bekend terrein … Zaventem.      

FOTOREEKS