Op zaterdag gaat de eerste bus van Leuven naar Overijse om 08:36 – aankomst om 09:16. Wim is al druk in de weer met het mee klaarzetten van de zaal. Is een hele klus want er is totaal geen accommodatie in de markthal, alles moet aangesleept worden. Rond 09:30 gaan we samen op pad voor 13,5 kilometer pijltjes hangen. Ik ben fysisch en mentaal niet in orde en laat hem de leiding nemen. Meteen een trap die ik heel delicaat vind en een eerste overleg. Er zullen er nog heel wat bijkomen vandaag, van die momenten dat we krijgsraad houden van ‘hoe doen we dit’. Bij rustpost Eizer is Francis en zijn team de zaal aan het installeren, kunnen wij genieten van een natje en een droogje. Weer op pad. Een delicate splitsing van parkoersen is met één bord prachtig opgevangen. Even verder maken we een praatje met een schapenboer, mit Deutsche sprache, die vraagt wat we aan het doen zijn. Het wordt een heel aangenaam gesprek. Oeps bij een kruispunt geen enkele mogelijkheid om markeringen te hangen. Gelukkig hebben wij stokjes bij die we aan de zijkant van een woning in de harde ondergrond steken, op hoop van zegen. Tijdje relax nu door de velden zwerven tot een vijfsprong. Gelukkig hebben wij sinds een jaar stoptekens van de IJsetrippers en kunnen we een ‘corridor’ creëren om de wandelaars doorheen te loodsen. Wim speelt nog een paar keer voor Tarzan om pijlen op de juiste zichtbare plaats te krijgen en dan kunnen we rustig uitlopen over een pittig parkoers. Om 14:00 zit onze opdracht er op. Wilfried vraagt of ik morgen mee wil scannen aan de inschrijftafel en geeft mij een snelcursus … ik ben flexibel.
Zondag slaat de schrik mij om het hart, er staat om 09:16 een rij van zeker 50 meter bij de twee inschrijftafels, computerproblemen. Ik vorm tweede team met Wilfried en ook wij krijgen nog een korte panne. Na de heropstart werkt hij nog even met mij mee en laat me dan los, op mijn eentje scannen, geld ontvangen en startkaarten uitdelen. Spannend allemaal omdat ik nog steeds niet fit ben. Maar tafel 1 met Lydie & Nadine vangen heel veel op. Om 12:00 verander ik van functie. Moest normaal achter de toog staan maar zie meteen dat de zaal vol lege glazen staat. Af en aan rennen dus om de boel op te ruimen, het toogteam is wat kleintjes uitgevallen. Ik schenk al eens wat drank uit maar ben meestal zaalopruimer aangestuurd door Jef, Mark & Guy. Guy bevordert mij in de loop van de namiddag zelfs tot 'maître plongeur'. Ik treed in de voetsporen van Josephine die hetzelfde doet aan de kant van de warme dranken. Het toogteam is heel flexibel en iedereen doet zowat alles volgens de noden van het moment, zo werk ik graag. Kan af en toe eens een babbeltje slaan met de vele bekenden en Lucia proficiat wensen met haar Bornemse 200 km. Toch tof dat Superwoman bij ons komt uitlopen ! Vanaf 14:00 stilaan minder volk in de zaal, het wat rustiger aan doen, een hapje eten ook. Krijg wat opmerkingen over onze bepijling van gisteren, voel mij daar niet goed bij, we gaan morgen extra waakzaam zijn bij het afpijlen. Het opruimen kan beginnen in de late namiddag, ik werk dapper mee tot 18:00 maar gooi dan de handdoek, de volgende bus gaat pas om 20:11 en dat is mij te laat. Ben wel blij dat wij 1810 wandelaars mochten begroeten, 300 meer dan vorig jaar. Bedankt vele wandelvrienden.
Maandag 09:00 weer op pad samen met maatje Wim. Ik ongelukkig, hij boos over de opmerkingen van gisteren. Zoals het hoort zij wij vandaag super kritisch in onze evaluatie. Alle bochten blijken perfect aan onze normen te beantwoorden, in de langere rechte stroken zonder zijpaden zijn we misschien een fractie lakser geweest dan tijdens andere tochten. Maar te veel ruimte tussen twee pijlen hebben we nooit gelaten. Op een pad bij binnenkomst van Eizer hadden wij een lint rond een hoge struik gehangen. Een man was die berm aan het maaien en wij vreesden dus het ergste. Blijkt nu dat hij er netjes rond gemaaid had waarvoor onze oprechte dank. Als tegendienst knipt Wim de laatste rechtstaande plant uit de berm. Verderop, bij een nieuw strookje in het parkoers bedankt een jonge vader ons spontaan om de pijlen zo snel weer weg te halen, belangrijk zo’n momenten ! Hebben naar het einde toe wel enkele linten niet meer terug gevonden maar weten van vrienden wandelaars dat dit denkelijk na de tocht gebeurt is. Ons geweten is gesust, we mogen tevreden terugkijken op ons werk en onze service naar onze gasten, daar draait het toch om. Volgende opdracht wordt Huldenberg eind september met verkenning eind augustus, wij zijn er al klaar voor.
