Jules & Willy staan met twee auto’s paraat aan het station van Tielen. Is net voldoende voor de 8 wandelaars die van de trein stappen. Tijdens het ritje naar Kasterlee informeer ik bij Jules naar diens gezondheid. Ik ben als en oude tafel, reageert hij gevat, het blad is nog goed maar de poten zijn versleten. Algemene hilariteit natuurlijk. Wij vallen de startlocatie binnen samen met busreizigers uit het verre Tielt, Watewy is op stap.
Het parkoers bestaat uit een korte lus van 7 km en het grotere werk van 18 km. Wij beginnen met de kleine etappe. Lopen dwars door het centrum richting Heesakkers. Geen Peter te bespeuren. Krijgen vervolgens een afwisseling van bosstrookjes en riante villa’s onder de schoenzolen geschoven. Doorkruisen de gehuchten Oosteneind en Houtum. Een grindpad door weilanden loodst ons naar de Nete. Heerlijk flaneren langs het water mag hier natuurlijk niet ontbreken. Voorbij een vistrap en stuw verlaten we het water en wandelen richting Keeses Molen, al jaren zonder wieken. Onderaf het Kabouterbos keren we terug naar de startzaal.
Bijbabbelen met vele bekenden waaronder Jantje en zijn Geertrui en terug op pad. Langs de Masereeldijk het zanderige Kempense bos in. Hoge Mouw zegt het naambord en dan weten we het wel, dit wordt een etappe met pit. Heerlijk genieten intussen van het veelkleurige herfstig blad met 50 tinten geel en rood. Bij FC Mastentop (heel toepasselijke naam) verlaten we het bos en gaan rusten in een tot zaal omgetoverde schuur. Komt clubmaatje Ghislaine binnenwaaien, ze wandelt hier voor het eerst !
We vervolgen als trio onze weg recht het Koningsbos in langs een mooie holle weg. De grotere afstanden gaan hun eigen weg en zoeken landelijk beton op. Hukkelbegen en dan het Sint-Lutgardispad. Gezellig keuvelend bereiken we een volgend gehucht en gaan pauzeren bij AC Lichtaart. Hebben nog 6 km voor de boeg. Er staat een stevige wind als we ons weer op gang trekken. Smalle Broeken noemt ons terrein. Halfopen wordt algauw weer bos in zijn mooiste herfstpraal. We huppelen door Rulheyde en opnieuw de Hoge Mouw. Mmm, dat Duvelke hebben we heus wel verdiend ! Ghislaine neemt afscheid en Willy brengt ons terug naar het station. Hij blijkt 30 jaar directeur geweest te zijn van het rusthuis in … Hemiksem. Wat kan de wereld toch klein zijn !
Ziek zijn heeft zo zijn voordelen. De dokter adviseert dat ik zeker moet blijven wandelen om mijn zinnen te verzetten en tot rust te komen. Op woensdag loop ik de 10 km tussen Hemiksem en Oude God heen en weer om de plaatselijke markt te bezoeken. Ben er voor het eerst, op aanraden van Linda, en vind er tussen de 140 kraampjes een walhalla aan lekkernijen die je in de supermarkt niet kan ontdekken. Kom thuis met en rugzak vol artisanale kazen, Spaanse droge worst met wel acht verschillende smaken en heerlijke Antwerpse speculooskoek voor bij de koffie. Een echte aanrader deze wekelijkse markt en ik heb er nog veel te ontdekken en te proeven. Donderdag stap ik dwars door Hoboken en langs de Nele & Patrache route naar de Koekenstad. Toch ook al weer goed voor zo’n 20 km. Vandaag kan ik Linda overhalen nog eens deel te nemen aan de jaarlijkse midweek die Wandelend Paal in Diest organiseert. We zijn rond 09:00 al in het Webbekoms bezoekerscentrum, bij de Halve Maan, voor drie lusjes tussen de 6 en de 8 km.
De langste afstand stuurt ons naar Webbekom. We passeren de Lindenmolen en stappen over een landdijkje richting Begijnebeek en de recente wijk Beverpoort. De Oude Baan is een holle weg, tarmacje tot de Sint-Trudo kerk van Webbekom. Aan de overkant van de drukke steenweg naar Hasselt pikken we Paul ‘alias de pakkeman’ op. Hij bracht mij anno 2000 in contact met de georganiseerde wandeltochten en nu stappen we nog eens een eindje samen. Voorbij het voormalige voetbalveld van Standaard Diest een veldklim tot randje Toyota. Een prachtige holle kasseiweg brengt ons terug bij de steenweg. Aan de overkant gaan we een fietspad op met prachtig uitzicht over het Webbekoms broek. Langs enkele kale akkers en dan duiken we domein De Halve Maan in. Even zweten op die beangstigende wiebelbrug en met toch wel knikkende knietjes terug naar de startlocatie. Je wordt ouder papa, geef het maar toe …
Nemen afscheid van Polleke en vertrekken voor de lus van 7 km, de stadsetappe. Meteen een streepje Begijnhof en langs de nieuwe woonsten van de Ezeldijk (voorheen fabrieken van Shoepost) richting parkjes. AZ Ziekenhuis, Park Cerckel (je weet wel, van het Gildenbier) en De Bleek. Mooi om zien hoe de Demerarmen opnieuw werden open gemaakt en het Diesterse centrum er alsmaar mooier uit ziet. Stevig klimmen nu, door het Citadelbos. Wat keren en draaien rond de oud-para kazerne en dan trapperig terug de stad in. Vanaf de markt doorkruisen we stille Diesterse straten en steegjes tot de Warande. Een laatste potige klim en dan langs de voetbalplein (wie kent er de witte Voordeckers nog ?) terug naar het bezoekerscentrum.
We hebben nog zo’n 6 km voor de boeg, lus Lazarijberg genaamd. Eerst een lusje door de speelruimtes van het centrum en dan Polleke Euraudax (op familie uitstap) achterna langs de Demer. Over de Teerlingsbrug volgen we een oude spoorbaan die denkelijk alleen nog door Tessenderlo Chemie wordt gebruikt voor de afvoer van ammoniak. Oep ’t Schoenaer volgt een lekker golvende strook parkoers langs boomkwekerijen en de restanten van Fort Leopold. Bij het station de spoorwegbrug over, we mogen genieten van andere prachtige stroken recent opengesteld langs de Demer. Een laatste hoekje Begijnhof en de rit zit er op. We laten ons het abdijbier Averbode smaken. Heb ik toch toevallig ook Averbodekaas bij de boterham !
Een leuke dag zal helaas in mineur eindigen. Bij het overstappen van trein in Aarschot verlies ik mijn rail pass en zodoende € 60,00. De super vriendelijke loketbediende in Heist-op-den-Berg belt nog met zijn collega’s om het kleinood terug te vinden. We zijn al terug thuis als zijn telefoontje komt, niks gevonden. Eigen schuld dikke bult natuurlijk maar toch ook een pluim voor de vriendelijke NMBS beambte.
Allerheiligen is de dag dat je bij de Stroboeren in Wuustwezel gaat wandelen. Zo denken een heel klad busreizigers er onder leiding van Patje Kloek ook dit jaar weer over. In de lekker warme startzaal botsen we op Lucien. Hij zal vandaag onze gezel worden.
De grotere afstanden tot 35 km worden meteen alleen op pad gestuurd tussen de woonhuizen Annie & Lilly richting frisse ochtendlijke dreven. We babbelen honderduit terwijl we onze weg vervolgen door jong bos tot de vijver van het militair domein. Breed grindpad nu richting Loenhout. Worden voor het eerst in jaren verwend met Marumvoorde. Nat gebied met aanvankelijk halfopen terrein en pijpenstrootje dat stilaan verkleurt naar rossig, wordt later winters wit. Schitterend biotoop dat overgaat in nattig gras. Kennen we nog van Bruno eerder dit jaar. Bebouwing bij de hoeves van Heiënd, een stuk van de prachtig bijgeknipte bomen van de wereldvermaarde kweker uit Loenhout. Hoeves worden woonhuizen, de rustpost Onder De Toren wenkt. Hoog tijd voor een koffietje geserveerd door twee vriendelijke rondborstige dames. Het oog wil ook wat.
De 35 km wordt dra alleen op pad gestuurd. Aanvankelijk tarmac door het open land, verderop grindweg. We pikken de 27 km op bij de weilanden van Ginhoven en even later alle andere afstanden. Heerlijk met z’n allen genieten nu van verkleurend loof langs een bosrand. Door het parkje van het lokale stadhuis en dan naar de bomvolle zaal van Kan10 (heb je hem ?). Toch de tijd nemen voor een booke, ook Lucien heeft er honger van gekregen.
We vrezen de 8,8 km die komen gaat, is meestal een beproeving. Langs sportvelden de bebouwing uit. De varkensboer even verderop heeft Abraham gezien en dat wordt nadrukkelijk kont gemaakt. Landelijk beton nu langs Steertheuvel en een buxusplantage, het gevreesde stukje. Gaat over in onverhard en echt wel leuke lange dreven met noten- en andere bomen. Rondje gehucht Sterbos, wat chalets kijken en we zijn dra bij de rustpost Bellekenshoeve. Ook hier is het berendruk maar we bemachtigen drie stoelen ‘op het terras’.
Wat bijdrinken en we gaan op pad voor de lokale lus. Langs Blekenberg naar halfopen terrein en dan weer wat chalets. De parkoersmeester sluit een lekker wild stukje bos in voorbij een poeltje. Dan wordt het uitgebreid pseudo tijdelijke verblijfplaatsen monsteren in het bos. Westdoorn is dan weer open terrein met grote hoeves. Bij de Sint-Willibrorduskapel weten we de Bellekenshoeve dichtbij.
Korte pauze met een overtal aan Waaslanders en we vatten de laatste loodjes aan. Bij valavond een beetje nutteloos extra betonlusje en dan landelijk naar Beersgat. Aan de overkant van de drukke steenweg kaarsrecht langs geknotte wilgen tot centrum Wuustwezel … de Duvel wenkt. Nagenieten met de broertjes De Keyser en Martin (Den Arend). Impressies delen met de parkoersmeester ook. De etappes naar en van Loenhout zijn absoluut van een veel hoger niveau dan vroeger. Het omkeren van de ‘horror’ lus van 8,8 km was een succes want van zwakker naar beter. Onze gastheer heeft ons eens te meer gecharmeerd met zijn aanpassingen !
