Ziek zijn heeft zo zijn voordelen. De dokter adviseert dat ik zeker moet blijven wandelen om mijn zinnen te verzetten en tot rust te komen. Op woensdag loop ik de 10 km tussen Hemiksem en Oude God heen en weer om de plaatselijke markt te bezoeken. Ben er voor het eerst, op aanraden van Linda, en vind er tussen de 140 kraampjes een walhalla aan lekkernijen die je in de supermarkt niet kan ontdekken. Kom thuis met en rugzak vol artisanale kazen, Spaanse droge worst met wel acht verschillende smaken en heerlijke Antwerpse speculooskoek voor bij de koffie. Een echte aanrader deze wekelijkse markt en ik heb er nog veel te ontdekken en te proeven. Donderdag stap ik dwars door Hoboken en langs de Nele & Patrache route naar de Koekenstad. Toch ook al weer goed voor zo’n 20 km. Vandaag kan ik Linda overhalen nog eens deel te nemen aan de jaarlijkse midweek die Wandelend Paal in Diest organiseert. We zijn rond 09:00 al in het Webbekoms bezoekerscentrum, bij de Halve Maan, voor drie lusjes tussen de 6 en de 8 km.
De langste afstand stuurt ons naar Webbekom. We passeren de Lindenmolen en stappen over een landdijkje richting Begijnebeek en de recente wijk Beverpoort. De Oude Baan is een holle weg, tarmacje tot de Sint-Trudo kerk van Webbekom. Aan de overkant van de drukke steenweg naar Hasselt pikken we Paul ‘alias de pakkeman’ op. Hij bracht mij anno 2000 in contact met de georganiseerde wandeltochten en nu stappen we nog eens een eindje samen. Voorbij het voormalige voetbalveld van Standaard Diest een veldklim tot randje Toyota. Een prachtige holle kasseiweg brengt ons terug bij de steenweg. Aan de overkant gaan we een fietspad op met prachtig uitzicht over het Webbekoms broek. Langs enkele kale akkers en dan duiken we domein De Halve Maan in. Even zweten op die beangstigende wiebelbrug en met toch wel knikkende knietjes terug naar de startlocatie. Je wordt ouder papa, geef het maar toe …
Nemen afscheid van Polleke en vertrekken voor de lus van 7 km, de stadsetappe. Meteen een streepje Begijnhof en langs de nieuwe woonsten van de Ezeldijk (voorheen fabrieken van Shoepost) richting parkjes. AZ Ziekenhuis, Park Cerckel (je weet wel, van het Gildenbier) en De Bleek. Mooi om zien hoe de Demerarmen opnieuw werden open gemaakt en het Diesterse centrum er alsmaar mooier uit ziet. Stevig klimmen nu, door het Citadelbos. Wat keren en draaien rond de oud-para kazerne en dan trapperig terug de stad in. Vanaf de markt doorkruisen we stille Diesterse straten en steegjes tot de Warande. Een laatste potige klim en dan langs de voetbalplein (wie kent er de witte Voordeckers nog ?) terug naar het bezoekerscentrum.
We hebben nog zo’n 6 km voor de boeg, lus Lazarijberg genaamd. Eerst een lusje door de speelruimtes van het centrum en dan Polleke Euraudax (op familie uitstap) achterna langs de Demer. Over de Teerlingsbrug volgen we een oude spoorbaan die denkelijk alleen nog door Tessenderlo Chemie wordt gebruikt voor de afvoer van ammoniak. Oep ’t Schoenaer volgt een lekker golvende strook parkoers langs boomkwekerijen en de restanten van Fort Leopold. Bij het station de spoorwegbrug over, we mogen genieten van andere prachtige stroken recent opengesteld langs de Demer. Een laatste hoekje Begijnhof en de rit zit er op. We laten ons het abdijbier Averbode smaken. Heb ik toch toevallig ook Averbodekaas bij de boterham !
Een leuke dag zal helaas in mineur eindigen. Bij het overstappen van trein in Aarschot verlies ik mijn rail pass en zodoende € 60,00. De super vriendelijke loketbediende in Heist-op-den-Berg belt nog met zijn collega’s om het kleinood terug te vinden. We zijn al terug thuis als zijn telefoontje komt, niks gevonden. Eigen schuld dikke bult natuurlijk maar toch ook een pluim voor de vriendelijke NMBS beambte.
Allerheiligen is de dag dat je bij de Stroboeren in Wuustwezel gaat wandelen. Zo denken een heel klad busreizigers er onder leiding van Patje Kloek ook dit jaar weer over. In de lekker warme startzaal botsen we op Lucien. Hij zal vandaag onze gezel worden.
De grotere afstanden tot 35 km worden meteen alleen op pad gestuurd tussen de woonhuizen Annie & Lilly richting frisse ochtendlijke dreven. We babbelen honderduit terwijl we onze weg vervolgen door jong bos tot de vijver van het militair domein. Breed grindpad nu richting Loenhout. Worden voor het eerst in jaren verwend met Marumvoorde. Nat gebied met aanvankelijk halfopen terrein en pijpenstrootje dat stilaan verkleurt naar rossig, wordt later winters wit. Schitterend biotoop dat overgaat in nattig gras. Kennen we nog van Bruno eerder dit jaar. Bebouwing bij de hoeves van Heiënd, een stuk van de prachtig bijgeknipte bomen van de wereldvermaarde kweker uit Loenhout. Hoeves worden woonhuizen, de rustpost Onder De Toren wenkt. Hoog tijd voor een koffietje geserveerd door twee vriendelijke rondborstige dames. Het oog wil ook wat.
De 35 km wordt dra alleen op pad gestuurd. Aanvankelijk tarmac door het open land, verderop grindweg. We pikken de 27 km op bij de weilanden van Ginhoven en even later alle andere afstanden. Heerlijk met z’n allen genieten nu van verkleurend loof langs een bosrand. Door het parkje van het lokale stadhuis en dan naar de bomvolle zaal van Kan10 (heb je hem ?). Toch de tijd nemen voor een booke, ook Lucien heeft er honger van gekregen.
We vrezen de 8,8 km die komen gaat, is meestal een beproeving. Langs sportvelden de bebouwing uit. De varkensboer even verderop heeft Abraham gezien en dat wordt nadrukkelijk kont gemaakt. Landelijk beton nu langs Steertheuvel en een buxusplantage, het gevreesde stukje. Gaat over in onverhard en echt wel leuke lange dreven met noten- en andere bomen. Rondje gehucht Sterbos, wat chalets kijken en we zijn dra bij de rustpost Bellekenshoeve. Ook hier is het berendruk maar we bemachtigen drie stoelen ‘op het terras’.
Wat bijdrinken en we gaan op pad voor de lokale lus. Langs Blekenberg naar halfopen terrein en dan weer wat chalets. De parkoersmeester sluit een lekker wild stukje bos in voorbij een poeltje. Dan wordt het uitgebreid pseudo tijdelijke verblijfplaatsen monsteren in het bos. Westdoorn is dan weer open terrein met grote hoeves. Bij de Sint-Willibrorduskapel weten we de Bellekenshoeve dichtbij.
Korte pauze met een overtal aan Waaslanders en we vatten de laatste loodjes aan. Bij valavond een beetje nutteloos extra betonlusje en dan landelijk naar Beersgat. Aan de overkant van de drukke steenweg kaarsrecht langs geknotte wilgen tot centrum Wuustwezel … de Duvel wenkt. Nagenieten met de broertjes De Keyser en Martin (Den Arend). Impressies delen met de parkoersmeester ook. De etappes naar en van Loenhout zijn absoluut van een veel hoger niveau dan vroeger. Het omkeren van de ‘horror’ lus van 8,8 km was een succes want van zwakker naar beter. Onze gastheer heeft ons eens te meer gecharmeerd met zijn aanpassingen !
Wilfried gaf vorige week aan dat ik best een extra verkenning liep voor de stukjes van ons Hoeilaart parkoers die niet aan bod gekomen waren. Linda is er als een kippetje bij. Het programma voor zaterdag oogt schraal en dus maken we er een Zoniëntocht van. Loonde inderdaad de inspanning de 6 km volledig te verkennen, beetje ‘tricky’ toch wel. Heerlijk genoten intussen van het Zoniënwoud en de zonnige terrasjes van de Bosuil en het Nerocafé. 25 km bij op de kuitenteller geschreven.
Vandaag gaan we ook op avontuur. Wetteren en omgeving is bij ons nauwelijks bekend. Sporen over Antwerpen & Mechelen. Hilarisch tafereel onderweg als drie snotters binnen de paar stations drie keer hun eindbestemming veranderen. Kochten een ticket van Kapelle o/d Bos naar Mechelen. Reisden aanvankelijk naar Malderen en dus richting Gent. Vervolgens tot Dendermonde en toen bleek de eindbestemming Walibi & Bierges te zijn! Laconieke opmerking van de treinbegeleider … zijn jullie aan de drugs ? De toekomst van Vlaanderen in actie, gelukkig ben ik al een oud ventje.
Wetteren dus, even zoeken naar de juiste kant vanaf het station en richting Overschelde, heel letterlijk te nemen. We starten in een tuinbouwschool en begroeten meteen Willy & Mary. Een eerste lus van 8 km richting Kalken. Een eindje over de zonnige Scheldeoever en dan de meersen in, onverhard en even letterlijk over den boer zijnen akker, hier struikgewas en een veelheid aan paddo’s. Terugkeer door oudere wijken en vervolgens nog meer landelijk groen. Afsluiten door Walleken, de meer begoede burger en zijn achterafjes. Matig tot goed, deze eerste etappe.
Na de koffie het jaagpad van de Schelde op in Gentse richting. Genieten van het heldere geel van verkleurende populieren. De kasteelmuur die kennen we van een vorige tocht met vertrek in Kalken. Langs geurend koolzaad over betonbaantjes het weidse zonnige land in. Wat een schitterende herfstdag is dit toch ! Terug het jaagpad op en genietend van nog meer prachtige herfstkleuren. Merkwaardig zicht, een oud passagiersvliegtuig met Afrikaanse roots bovenop een gebouw ! De Beerwegel loodst ons weg van het water naar de landgoeden van Destelbergen. Meer volks oogt Ten Ede en zijn bomvolle rustpost. Wij stomen door naar een aangewezen cafeetje een paar honderden meter verder. De tijd lijkt er te hebben stil gestaan. De nog jonge waardin in voorschoot verrast met een verwenkoffie en veel koekjes voor slechts 2 € de tas. De poes des huizes springt mee op tafel … om zich knorrend en gebald op mijn schoot te vlijen. Groene spleetoogjes kijken mij vertederd aan, ik smelt … wat een zalige ervaring!
Poes heeft genoeg knuffels gehad en wij zetten onze tocht voort. Nogal wat straten richting Laarne & Heusden, het herfsttreffen van motards als tegenliggers. Een paar leuke dreven randje R4 en dan terug een hele lange weg tarmac langs bedrijven die voor zomers plantgoed zorgen en er nu kaal bijliggen. Zijn maar wat blij met de natte Paepewegel en de van bouwpuin voorziene Paepestraat. Halfopen terrein en dan landgoeden bij Bommelswegel. De laatste honderden meter naar Ten Ede liepen we daarstraks al.
Nu dus wel pauzeren bij onze gastheren, heerlijk terrasje doen. De laatste etappe loodst ons naar het Prullenbos. Paardenpiste, roestige hoge varens, immense koolzaadakkers. Hoog in de lucht meerdere ballons. Duiden op rustig weer maar ook de vallende avond. We wandelen door bomenkwekerijen en langs de kaarsrechte Slagstraat naar een zone van spiksplinternieuwe bedrijven. De eindmeet wenkt. Hans & Kathy raden ons De Uitzet aan, een lekker licht blond Wetterense biertje. Het wordt zowaar een speedmars tot de trein ! Kijken terug op een tocht die aan onze verwachtingen voldeed. Geen evidente omgeving voor een wandelaar maar onze gastheren bouwden een verzorgt parkoers en omkadering.
Helaas geen foto’s deze keer want iets te snel van ons ‘kaske’ gewist, shit happens !
Gemiddeld elf uur werken per dag en een kleine vijf uur reizen, hoe gek kan iemand zijn! En dan op zaterdag om 05:00 uit de veren want we verkennen de Hoeilaart tocht van de Ijsetrippers. Wilfried is ongerust en belt mij op. Geen paniek maatje, drie van de vier vervoermiddelen deze ochtend hadden vertraging maar ik ben op post met slechts vijf minuutjes vertraging ! Leuke bende vandaag, een team van negen wandelaars. Nieuwste rekruut Marie-Louise blijkt humor hoog in het vaandel te voeren. Ze zet mij na afloop dan ook nog eens af bij het Debroux viaduct. Haar reputatie kan niet meer stuk!
Moeilijke keuze vandaag overigens tussen de klassieker van de Police de Jette en relatieve nieuwkomer alleH Halle. Wij houden het klassiek. Vlotte reis overigens in de mistige morgen en de onaangename wachttijd in het donker bij het verlaten station van Vilvoorde. Zijn om negen uur al paraat, het parkoers oogt inderdaad klassiek en wij bouwen onze eigen 35 km, niet voorzien in het officiële aanbod. Master Jan is afwezig, geplaagd door een geknelde zenuw. Wij wensen hem langs deze weg een spoedig herstel.
Steken van wal door de stille straten genoemd naar filmsterren uit de vorige eeuw. Dan komen de Brussels parken aan bod : Dielegembos en zijn hondenuitlaters, le Parc Roi Baudoin en zijn vele waterpartijen. Krijgen een extraatje aangeboden langs de smalle Molenbeek. Eerste controle in het paviljoen De Rivieren na nauwelijks 4,5 km, te vroeg om te stoppen. Het is een paar jaar geleden dat we de lus over Ganshoren en Zellik nog liepen. Is normaal alleen voor de dapperen van de 42 km maar wij doen ze vandaag ook. Gemeenschappelijk door de wilde natuur rondom de spoorwegovergangen en tot het kerkhof van Ganshoren. Dan passeren we de rand van een bedrijvenzone. Wordt heden ten dage tijdens het weekend ingepalmd door Roemeense truckers rijdend voor een Belgische bevrachter en wachtend op lading de maandag ochtend. Het zal je leven maar wezen. Huisjes kijken nu tot het station van Sint-Agatha-Berchem. Vervolgens een leuk populierenparkje en onverhard langs ’t spoor tot Ganshoren. Klassiek tussen de blokken dozen door tot De Rivieren. 10,5 km op de teller en tijd voor een pauze met clubmaatjes Claire & Roland.
Gelijklopen tot voetbal Ganshoren en dan duiken we onderaf het Laarbeekbos richting Brusselse Ring. Voorbij een spruitjesveld onder koning auto door en een modderige klim naar de Pajotse akkers. Op en neer nu langs de manège van Neerzellik richting Groenvink, de klassieke stop in Relegem. Overvolle staminee want met zondagse kaarting. Wij lopen na het plasje gelijk door. Lange trage klim door de akkers. Liggen de frietpatatten zo maar te rapen op ons graspad. Thuis zal blijken 2,5 kg voor slechts 6 exemplaren ‘van de tractor gevallen’. Dwars door de velden over tarmacjes langs koolzaad, bitter- en andere peeën, krulkool en dies meer. Pauze ‘chez le petites dames de Kobbegem’ want traditie moet er zijn. Veel bekend volk overigens met Raymond Cravatte & Krol, Nicole en haar mannen, Liliane & Jean. Le beau monde van de langere afstanden dus.
Kunnen hier kiezen uit twee lussen van elk 7 km, eentje richting Asse en eentje richting Ossel. Wij kiezen voor Ossel hierin ondersteunt door Jean. De dorpspaster woont heel strategisch, aan de overkant van ’t straat waar de Mort Subite wordt gebrouwen. Klandizie verzekert lijkt het ons! Zachte klim de weidse akkers tegemoet. Ik heb een dipje maar bijt op de tanden, kan alleen maar beteren. Weidse omzwerving door open veld met de knallen van jagers op de achtergrond. We zullen ze alleen maar tegenkomen in hun jeeps dit jaar. We lopen in een ruime boog landelijk om Ossel heen. Betonbaantjes sturen ons op en neer door het rustige Pajotse landschap. Intussen zijn wij steeds meer gecharmeerd door de bepijling dit jaar. Die is echt perfect en ik leer zelfs een paar trucjes bij hoe heikele punten kunnen aangepakt worden met weinig middelen. Dit team is werkelijk schitterend! We komen terug bij onze dametjes gelijk met dezelfde wandelaars van daarstraks. Ook de lus naar Asse blijkt een pareltje te zijn.
Zal voor ons voor volgend jaar zijn. Wij volgen op zekere afstand Yvette & Norbert (Maserati) die aan hun 30 km bezig zijn. Opwaarts naar Hoogveld en dan over het kasseitje terug een verdieping lager dokkeren tot Hamme. Onverharde paadjes tussen bebouwing en akkers tot het klimmetje van Zavelberg & Keiberg. Wemmel is een werf en we moeten erdoor tot De Nachtegaal. Het is er te druk met voetbalminnend Vlaanderen, de meeste wandelaars lopen door. De parken van Wemmel en hun vijvers zijn het favoriete biotoop voor vele ganzen. Er is leven in de brouwerij! We stappen richting oude hoeve en de pittige klim van Ronkel. Het zwerk wordt dreigend, loodgrijs. We reppen ons door de werf van nieuwe trambanen tot de finish. Hoog tijd voor Duvel en Chimay Blue en wij sluiten van de zaal.
Volgend jaar de 35ste en denkelijk laatste editie. We zullen onze ‘ketjes’ missen want dit is een beregoede wandeltocht.
Onze dag begint goed, kunnen een vroegere trein halen dan gepland in Brussel-Noord. Helaas … hij is afgeschaft wegens werken aan het spoor ! Die twee van Heimisse hebben meteen een alternatief klaar. In Brussel-Centraal de metro tot Hermann-Debroux aan een meerkost van € 8,40 maar we reizen met onze gastheren van vandaag de S.T.I.B..
Om 09:00 steken we van wal. Van Sint-Anna langs de Tweekerkenweg zakken tot onzen ‘Hermann’ en meteen weer stevig klimmen tot Zoniën en de Blankendelleweg. Onze parkoersbouwer heeft er zin in en gunt ons de mooiste holle weg van ’t woud, de Dennenweg. Lopen hem volledig zachtjes klimmend. Vervolgens een paar beukendreven en de ‘bumps’ tot het kapelleke van Willeriekende. Rustpost : de blokhut en zijn geurende houtstoof. Het is zo’n lekker weertje dat we al ons eerste terrasje doen.
Lopen vervolgens een lokaal boslusje achter de kapel door. Vreemd om zien hoe in één laan alle bomen met planken beschermd zijn, geen idee waarom. We stappen langs het prachtige Eikendal richting ‘le vieux Boitsfort’, den Bessemmoakershoek, mon pays natal. Reiken niet tot de bebouwing maar gaan stevig klimmentussen de beuken. Ja, hier trappen er een aantal al op hun adem ! Een kasseitje mag niet ontbreken alvorens de kapel weer opdoemt en de nu drukbeklante rustpost van de blokhut.
Etappe nummer drie zal naar Hoeilaart voeren. Eerst de manèges van de Brusselse steenweg en verderop al onze derde mooie natte en holle weg, Ginstdelle deze keer. Zet ons af bij de vijvers van Hoeilaart en zijn gemeentehuis. De voetbalkantine van wijlen den Eendracht doet nu dienst voor het petanque spelend volkje. Rustpost in café ’t Boske, lekker dubbelzinnige naam.
Was elke etappe tot nog toe slechts 5 km lang, nu wachten 9 km waarvoor ik vrees. De routebeschrijving vermeldt te veel straatnamen naar mijn goesting. En ik zal gelijk krijgen. We beginnen eraan met de stevige klim van de Willem Matstraat, voorbij de startlocatie van de IJsetrippers in november tot de top. Dan volgen we een blijkbaar historische route naar Waver en keren weer op grondgebied Overijse om bij Ter Trappen een kasseitje te verorberen tot het dal. Even een vlak fietspad in het groen bij grazende ezels en dan een potige klim naast de snelweg. Scherp en bochtig dalen langs de Vlierbeekberg. We zijn een uur onderweg op een potige macadam etappe. Ik beslis een korte pauze in te lassen bij een bushok in de zon. Weet waarom … rechtsom volgt de stevige kasseiklim van Koedaal tot de Limousin runderen. Ook andere wandelaars pauzeren want deze etappe is echt wel zware kost. Relatief vlak nu langs velden van onder andere bloeiend koolzaad en zonnebloemen. We dokkeren over het kasseitje van Koedal (Overijse) en door een bomenrijtje midden weidse velden. Aan de bosrand onze laatste pauze … in de bus van de S.T.I.B.. Zij zitten haast door hun drankvoorraad heen en hebben van elke wandelaar moeten aanhoren dat ze stik kapot zitten van de zware etappe.
Het is nog maar drie uur en dus beslissen wij ondanks de vermoeidheid toch 6 extra kilometers te lopen. Aanvankelijk heel leuk door het beukenwoud en over het kasseitje dat onder de autobaan doorloopt. Toch weer pittig door de golvende Haagbeukdreef tot Jezus-Eik. Maar dan … helaas weer meerdere kilometer villa’s kijken tot Koedal, we zijn een beetje teleurgesteld. Linda ploft in een zetel van de bus, bobijntje af.
We hebben nog 5 km voor de boeg. Onder de Brusselse ring door en dan ellenlang zachtjes dalen over de vele keien van de Blankendelleweg tot het Rood Klooster. We hebben er zelden de drukte meegemaakt zoals vandaag. Iedereen, sporter en zondagse toerist, wil blijkbaar genieten van die laatste zomerdag. We raken het spoor van het parkoers bijster, ook al wegens vandalisme, maar kennen de route uit het hoofd. Een laatste klim, kasseiwegje wordt ‘en ralenti’ genomen. Oef hoog tijd voor vitamientjes. De keuze is beperkt wegens bevoorradingsproblemen en meer wandelaars dan verwacht. Met stramme beenspieren keren we terug naar metro en trein. Zijn allebei hondsmoe maar tevreden ondanks een parkoers met vele en niet altijd even leuke gezichten.
Ik heb een horror week achter de rug, 44 uur gewerkt op vier dagen tijd. Als gegeven vind ik dat niet eens erg ware het niet dat de reden te vinden is in het dagelijks ‘toerisme’ van een volledige afdeling wat dan nog verdedigd wordt door een nieuwbakken manager van 31 jaar. Begin dus afgepeigerd en ziedend van woede aan het weekend. Linda is niet te verwurmen, wandelen zal ik, en in feite heeft ze gelijk. Makkelijk deze zaterdag want de Stroboeren starten in ’t Fortje van Maarksem zowat drie kilometer van onze kapster. Langs de Bredabaan naar de terminus van tram draa waar we Patje Kloek opvangen. Kwestie van in de sfeer te geraken ! Parkoersje van 25 km en geen Meester Ludo te bespeuren. Heeft een ongeval gehad en wij wensen hem langs deze weg een spoedig herstel toe. Het is te rustig in de startzaal zonder hem (ahum).
Zoals het bij een wandeltocht anno 2016 past lopen we eerst een lusje rond de startlokatie. Hier makkelijk natuurlijk met de omwalling van het fort. Lang de sportterreinen van Kwik gaan de Flupkes richting Lange Bremstraat. Heel wat volkstuintjes onderweg en de Maarksemse jeugd die leert ‘foetballen’. Na een uurtje staan we terug aan de start.
Groet aan Bea & Jerome en we zijn weer weg. De binnenkant van de fortvijvers nu. Aanvankelijk langs verweerde gebouwen en vervolgens over onverharde paden langs ’t water. Terug bij Kwik langs en dan naar de overkant van de steenweg, naar Schoten. Zeer uitgebreide lus villaatjes kijken en verwondering met heelder pakken hazelnoten, net uit de bomen gevallen. Tenslotte de klassieke route richting Vordenstein maar niet zo ver want rust in een chalet van domein Horst. Lange babbel met de Hobohemmers, Jefke, Tiny & Danny. Onze pauze beloopt meer dan een halfuur.
Ook hier een lus die meteen naar het Peerdsbos voert. Langs de Melkerij, een diepe gracht, rosse varens en dan de Hertenlaan op. Nog wat villa’s tot we terug aan de juiste kant van de snelweg zijn. Heerlijk zwerven over een pas gemaaid en dus bruin ogend pad door het groen randje Vordenstein, komende van de Zeurt. Opnieuw pauze in Horst met de Hobohemmers die uitgebreid een boeiend verslag brengen van hun Alaskareis.
De laatste etappe lopen we samen. Eerst uitgebreid door het prachtige domein Vordenstein met zijn mastodonten van bomen, leuke lanen en prachtige thema’s tuinen. Dan hebben we het gehad. Merken nauwelijks dat we een stratenloop doen want hebben elkaar veel te vertellen. Een paar wandelaarsdrankjes ter aankomst, afscheid van onze maatjes en met tram twie en bus ien terug naar huis. Toch grotendeels Maarksem in ’t gruun vandoag en dat viel ons best mee.
Makkelijk reisje vandaag. Halfuurtje tot Antwerpen-Centraal. Dan onze wekelijkse Starbucks koffie en twintig minuutjes trein tot Duffel. Zijn om 08:30 al ter plaatse. Meteen teleurgesteld. Niks te zien van de beloofde 35 km maar een maximum van 26 km. Helpers blijven ons het antwoord op het waarom schuldig. Pff, we passen er wel een … been aan.
Leuke start meteen met kasteelruïne Ter Elst, het prachtige Duffelse park met zicht op de monumentale kerk en de fraaie gebouwen rond het gemeentehuis. Dan stratenloop tot de rustpost ‘bij Annie & Willie’. Zijn nog geen 4 km ver en er wacht nu een lus van 8 km. Snel weg van tarmac en bebouwing, we zoeken een verwilderd bosje op. Keer ne kier were doen we over de Netedijk richting Lier. Opvallend veel drijvend kroos en houtafval bij opkomend getij. Onderaf opnieuw lekker ruig tussen populieren door naar natuurcentrum Pime. Heerlijk wandelen door halfopen terrein met nogal wat wilgen aanplant. Keerpunt bij de Mechelse steenweg en dan gewoon linea recta langs de Bremstraat, landelijk tarmac. Oef, deze pauze bij onze maatjes doet deugd.
Meteen ook veel bekenden waaronder Mark, je weet wel diene van Leentje. Jefke ook, allebei met een rondje achterstand. Na de koffie en het boke zoeken we snel de Nete op. Aan de overkant van de gemeentelijke kerk en de heerlijk geurende zondagse kippenkraam duiken we de AWW-plas in. Voedzaam water zo te zien want met een allegaartje aan watervogels. Nog voor de imposante spoorwegbrug duiken we de bossen van de Mosterdpot in. Passeren ergens in de buurt van Sanne & Steven richting rustpost in een opvangcentrum voor psychiatrische patiënten. Neteland geeft steun aan minderbedeelden.
Ook hier een ruime lus van 7 km. We ontvluchten de drukte en zetten koers naar het Fort van Duffel. Rondje lopen en dan de Zandstraat in die Beukendreef wordt op grondgebied Katelijne. Huisjes kijken tot de bossen bij domein Roosendael. Op de terugweg opnieuw een strookje Netedijk, nu bij aftrekkend water. Kijken verwonderd naar een blauwe reiger die als uitzichtpunt de top van een immense spar kiest, indrukwekkend. De Fermerijbeemden komen uitgebreid aan bod. Diepe bruine gracht met een rand van geurend balsemien. Opnieuw de Mosterdpot en meteen weer pauze.
We beslissen een extra rondje te lopen van ruim 4km, een verkorting van de 7 km. Genieten op het nu wat rustiger zonnig terras van een eerste Duvelke. De retour naar Duffel voert aanvankelijk langs rosse varens in de Mosterdpot. Dan zoeken we de fietsautostrade op die parallel de spoorbaan loopt. Dwars door het domein van Sint-Maarten, de finishlijn is nabij. Komen we Jantje Pijp en zijn Geertrui tegen. Hij oogt nog wat pips, is redelijk ziek geweest en moet duidelijk nog aansterken. Toch tof dat jullie er weer bij zijn maatjes !
Om 17:30 reppen we ons naar de trein … die niet komt ! De NMBS hult zich in stilzwijgen. Een kwartiertje later beslissen we richting Mechelen te sporen. Daar wordt ons veel duidelijk. Mensen langs het spoor in Schaarbeek en dus geen treinverkeer mogelijk. Van arren moede nemen we bus 287 van 19:05 richting Boom. Zullen finaal, en met een gelukje thuis zijn om 20:30. We barsten in lachen uit … er zijn zo van die dagen … maar wij hebben er samen toch weer eens het beste van gemaakt.
Een uitgelezen groepje Antwerpenaren staat in Turnhout te wachten op de bus naar Tilburg. De wandeltochten in Weelde en Poppel beginnen toch echt wel populair te worden. Parkoersmeester en duivel-doet-al Leo staat vanaf de zijlijn de gebeurtenissen in de startzaal gade te slaan. Met een gat in de verdediging, zoals hij zelf zegt want een voortand kwijt. Compleet ander parkoers vandaag, richting Weelde Statie en Baarle-Nassau. Een interessant gegeven.36 km daar hebben we de tijd niet meer voor maar wel een kleine dertiger.
Meteen een fameuze opener langs kasteeltje met slotgracht, imposante kerk en prachtig gerestaureerde dorpsmolen. Hoe weelde-rig kan een Kempens dorp zijn ! Met Patje Kloek landelijke betonbaantjes opzoeken. Marathon Man zet het op een lopen, wij volgen aan ons tempo over een zandweg tot de eerste bossen. Worden aanvankelijk belaagd door vallende eikels maar ruilen al vrij snel voor veilige spar. Licht golvend zandparkoers dan, duintjes met reeds winters ogend wit gras rond een ruime open plek met uitgebloeide heide. Leo geeft het begrip wandelpad vele inhouden. Open terrein nu, uitgestrekte akkers en hooilanden met her en der een hoeve ingeplant. Fietspad goed afgeschermd van het gemotoriseerd verkeer en opnieuw onverhard langs een camping. Zanderige ondergrond tot rustpost Royal. En royaal is het er inderdaad. Wit gedrapeerde stoelen, een heuse glittertroon … en toch wandelaar vriendelijke prijzen. Het broodje gezond en de kleine kop koffie smaken heerlijk.
Avontuurlijk lusje geeft Patje mee als we ons opnieuw op gang trekken. Zijn op grondgebied Baarle-Nassau. Veldweg tussen bosrand en patat en dan het groen in. Heerlijke slingerpaden in het bos met een ondergroei van inktzwammen, helgroen mos en varens op hun retour. Op een paar plaatsen delicaat gepijld maar wandelaars helpen elkaar en we verlaten foutloos het golvend terrein. Fietspad door halfopen terrein en dan opnieuw een bosstrookje. Tiny & Danny hebben een ruime voorsprong. Kruisen ons en zijn ook opgetogen over deze puur natuur. We doen een Royaal terrasje in de zon en vervolgen. Lange rechte lanen nu door hoofdzakelijk sparrenbos. Aan de overkant van een steenweg een pad achter landgoeden en dan tot de tweede rustpost. Contrast met de eerste want een oude schuur bij varkensstallen. Hoog tijd voor een Gageleer, lekker biertje dat in de streek gebrouwen wordt.
De laatste loodjes zijn vandaag zo’n 9 km lang. Over het Bels lijntje, nu fietspad tot een tot taverne omgebouwde statie. We stomen door langs een groot veld peeën. Zwevers worden de lucht in getrokken of geschoten in de late namiddag. Duidt op mooie en stabiel zonnig weer. Graspaden loodsen ons langs uitgedunde spar en heel wat berk. Passeren een kamp van economische gelukzoekers, ook zij het mobieltje in aanslag, de ziekte van de moderne tijd. Leo laat ons genieten van voorhistorische grafheuvels in het bos, denkelijk zeker 3.000 jaar oud. Hotsen en botsen het bos uit richting dorp. Hé wat is dat nu … Geeneinde lees ik op een bord, zal toch niet waar zijn zeker ! Grapje, het betreft natuurlijk de wat bizarre naam van een straat. Nogmaals voorbij de molen, kerk en kasteel. Het was weer eens heerlijk genieten vandaag, vrijwel geen bewoning gezien onderweg. En Leo … hij bevestigt mijn vermoeden … volgend jaar startplaats in R… Wij kijken er al naar uit !
Eerste bus naar ’t Stad, een koffietje Starbucks en dan de 410 richting Turnhout, routine. We doen er geen twee uur over tot centrum Westmalle waar Club 76 verzamelen blaast. Het is stil in de startzaal. Neem de tijd voor een babbeltje met de onfortuinlijke Corrie die een rotjaar beleefd maar toch vrolijk blijft. 30 km is de opdracht vandaag met nieuwe schoenen die lichtjes knellen, ik ben er bang voor.
Een tegelpad langs een gracht loodst ons de gemeente uit. We vervolgen met statige dreven door halfopen terrein en een landelijk tarmacje. Hobbelend graspad dan naar de Wolfskapel in Oostmalle. Eén dreef verder duiken we kasteeldomein de Renesse een eerste keer binnen. Heerlijk wandelen door een bospark en vrijwel droogstaande waterpartijen. Een nieuwbouw wijk tot de eerste pauze na 7,5 km. Chantal en gezellen hebben al een ruime lus voorsprong. Ook Willy & Marij hebben al 15 km in de benen.
Na de splitsing een grindpad dat als dreef fungeert en dan aan de overkant van een drukke steenweg de ‘s Herenbossen. Genieten van wat het groen zoal te bieden heeft dezer dagen met onder meer grote rosse varens. Wandelen rond een merkwaardig klein rond eilandje en vervolgen door dreven tot de open ruimte. Heen en weer nu, uitgebreid langs felgroen hooiland en een bosrand. Steenweg over en immer gerade aus door de beklinkerde Molendreef. Nieuw aangelegde straten en nieuwbouw, tijd voor pauze twee in hetzelfde atheneum als daarstraks.
Terug naar de Renesse nu en vervolgens paden onverhard door de halfopen ruimte met een nadrukkelijke prei of ui geur. Gaat over in tarmacjes door stille villawijken, we zijn in Zoersel. Passeren onder meer de Kempenhoeve gedateerd 1841. Pauze in een gedateerd stamineetje met de baas al 35 jaar voor de toog en zijn dame er achter. Den Duvel aan €2,80, wie doet beter, ambiance !
Hielden we het tot nog toe droog, de eerstvolgende paar kilometer zullen nat zijn. Aanvankelijk landhuizen kijken langs de Langebaan maar dan een prachtige bosdreef met ondergroei van rododendrons, de Monnikendreef. Steenweg over en tarmacje langs een paardenweide tot een graspad. Onbekend terrein voor ons. Rendier stoomt voorbij, is in een norse bui vandaag, stilzwijgend. We duiken een jong bos in dat ons naar de bebouwing van Meerheide voert. Verderop de voetbal van KFC Zoersel en de Europahallen met open bedrijven dag. De Tielekens zo noemt ons laatste stukje groen. Met pijnlijke voetjes worden de laatste paar kilometer tarmac uitgelopen.
Tijd zat voor een versterkend drankje en dan hop naar snelbus 417, overvol maar binnen het halfuur in de Koekenstad. Rustig ritje met lijn 1, onze favoriet tot Hemiksem. Hebben een leuk wandelweekend achter de rug. Volgende week plannen we Weelde en Duffel, intussen onze klassiekers geworden.
Het was mij het weekje wel ! Woensdag naar de trouw van mijn leukste ex-collega geweest in Gistel. Zij 60 en hij net geen 70 maar beiden jong en kwiek van hart. Zij hebben een plaatsingsbureau voor oudere hondjes ! Pas om 0:30 in bed. Vrijdag doe ik dat nog eens over. Twaalf uur gewerkt en net geen 6 uur gereisd naar en vooral van. Personenongeval op het spoor bij Kontich ! Het is opnieuw 0:30, ik kan er niet meer tegen. Haak dus af voor de Zandstappers in Lille en kies voor dicht bij huis in Hingene, denkelijk de leukste gemeente van Klein-Brabant.
We zijn toch al om 08:00 op pad. Moeten een uurtje lopen tot de veer Schelle – Wintam. Heen & Weer II zet ons af op het Noordereiland van de Rupel. Voorbij de zeesluis en een paar kilometer verder al meteen pijltjes van Kwik op een kasseibaantje. Halverwege de lus van 6 km zeggen andere wandelaars. Had ik op de website van onze gastheren ook zo begrepen. Dokkeren gezellig tot randje Wintam. Rechtsweg een wilgenpaadje op naar de Kleine Hinck. Naar traditie lopen wij hier altijd met hemelwater en het is nu niet anders. Ik moet stoppen wegens steentje in de schoen. Oeps … de zool hangt los, die zijn aan hun laatste wandeling bezig ! Stappen nu door Hingense straatjes met nogal wat kassei en midden een stevige plensbui de startzaal binnen. Hebben naar schatting al 10 km op de teller staan.
Onze eerste opdracht wordt de lus van 8 km, Het Moer genaamd. Dwars door het dorp en dan over graspaden door een paar meter hoog maïs. Even wat tarmac en dan zwerven over heerlijke graspaden, knisperend populierenblad onder en tussen de schoenzolen. Open terrein met nagelnieuw asfalt en uitlopen door recente en oudere wijken van Hingene. Leuke lus dit. De vier kilometer nu, zijnde d’Ursel. De Hasseltse Rakkers op busuitstap en Chriske uit Ingelmunster gaan ons voor. Mogen inderdaad zwerven door het prachtige domein van kasteel d’Ursel en zijn vele waterpartijen. Even buiten het domein voor de kasseitjes van de Kleine Hinck, droog voor één keer. Mmm, loopt lekker en we hebben ruime de tijd voor het lokale drankje bij uitstek … den Duvel ! Vallen de broertjes De Keyser binnen en dan kan er altijd nog eentje bij … een Duvelke dus.
Zij vertrekken voor de lus van 6 km, Nattenhaasdonk genaamd, en wij doen hen dat na. Nog wat gedruppel als we langs een Hingense vijver lopen en dan over graspaden achter de dorpskom door. Het kasseitje van de Nattenhaasdonk op en dan onverhard langs hooiland en de Autbroekweg. Zet ons af waar we deze ochtend begonnen en wij keren terug naar de Wintamse Zeesluis en het Tolhuis in Schelle. Een laatste terrasje, een gezellige babbel met een tweede koppeltje Duvel fans. We hebben nog 5 km voor de boeg. Wordt een natte bedoening door Schelse en Hemiksemse straten. 32 km staan er op de teller als we omstreeks 18:00 aan de dis gaan. Tevreden over ons wandeldagje en toch vroeg naar bed. De boog mag niet te gespannen staan of ie knapt af.
Vrijdag pijltjes gehangen voor de IJsetrippers tussen Loonbeek en Neerijse. Zaterdag de baas een pleziertje gedaan in Vilvoorde. Vandaag met Linda wandelen bij het avontuurlijke IVAS. Zo hou ik alle kerken in het midden van hun respectievelijke parochies dit weekend.
Om acht uur stappen we al van de trein in Heist-op-den-Berg. Wandelen met een koppeltje autochtonen door …. de Bergstraat en trappekes op en af tot de startschool. Zijn opgewarmd ! Chantal Scholiers voert de dapperen aan die er al 10 van de 42 km hebben opzitten. Veel schoon volk komt hier over de vloer deze ochtend. Wij houden het bij 32 km. Genieten van het fenomenale uitzicht over de Kempen vanaf de speelplaats en vertrekken langs de Sint-Lambertuskerk. Juist ja, trappekes op en neer. Een paar straten weg van de zondagse rommelmarkt en dan door een statige beukendreef tot Hof ter Riemen, met slotgracht. IVAS zou IVAS niet zijn als er geen houten paletten over grachtjes liggen en de bosmaaiers overuren hebben gepresteerd. Een hobbelig ‘pad’ dwars door de rimboe en de geurende balsemien loodst ons richting spoorbaan. Langs patattenvelden en mais ook, geoogst of smekend om geoogst te worden. De langere afstanden worden door de weilanden met een geur van teer gestuurd. Op de manègegronden heeft een jumpingwedstrijd plaats. Wat straten, een graspad, een eerste keer een bomenkwekerij, de rustpost Zonderschot wenkt. Duim omhoog naar Sieke, we zijn schitterend gestart. Het hobbelen bevalt mijn lies niet, bij IVAS hebben ze daar een pilletje voor en ik zal er verder geen echte hinder meer van ondervinden. Bedankt mannen.
Deel twee dan. Graspaden en jonge bosjes. We moeten heel aandachtig bij de les zijn want deze parkoersbouwers duiken nogal eens verrassende doorgangen in. Een stukje steenweg, het volgende verwilderde bosje en dan dwars door gemaaid hooiland. De Groenstraat moeten we langer volgen dan gepland wegens onwillige wespen en boer, zo horen we later. Deert niet in het fraaie geheel. Dra volgt een ‘moeilijk begaanbaar’ pad (als IVAS dat al zegt) langs de rand van maïs en dan letterlijk dwars door de patatten. Een wandelaar die hier blijkbaar zelden komt steekt zijn bewondering voor het gebodene niet weg. Hij vindt het geniaal. Knisperend populierenblad onder de voetzolen nu en langs een achterpoortje over de speelplaats van een school tot rustpost Kasteelhoeve in Booischot. Fantasierijk zijn ze wel, onze gastheren.
Het moet trouwens gezegd, de pauzes worden geserveerd in prachtige, knusse zalen. Hebben nu een lus van net geen 10 km voor de boeg. Hooiland, moeilijk begaanbare maïsrand en klaverveld. Bij IVAS zijn geniesoldaten parkoersbouwers. De constructie van een brug met paletten en een heuse kasseisteen is geniaal en stevig. Het volgende bos loodst ons naar de dijk van de Grote Nete, denkelijk de mooiste rivier van Vlaanderen. Het bruine water slingert zich door een schitterend, rustig en groen landschap. Even variatie met nog meer hooiland en bos en dan terug de dijk op. Wij genieten ! Lopen op de grens van Booischot en Hulshout intussen. Voorbij een nieuwe brug over het water duiken wij een wild terrein in. Het zet ons af bij cultuur. Wandelen door lanen van opschietende boompjes. Ene Willem zou zingen – God ons Heere zovele verschillende boompjes hoe zedde gi dor aan gerakt. Bij een afwateringspijp naar een bruine beek slagen we er met z’n zevenen in fout te lopen. Keer ne kier were om vast te stellen dat we drie pijlen en twee linten gemist hebben ! Nie goe bezig ! Een kilometertje verder in een gerooid maïsveld gaan we opnieuw met een zestal de hort op. Hoog tijd om terug wakker te worden ! Wandelen over een brede zandweg langs een diepe gracht naar Booischot centrum. Om de hoek wacht de Kasteelhoeve. Hé, hé wat een heerlijke zomerse wandeltocht is dit.
De laatste loodjes nu. Dezelfde kilometer tot de geniebrug, nu samen met Wilfried & Nathalie. Dan langs bruine kastanjebomen en het zoveelste geïmproviseerde bospad terug naar de Nete. Onze gastheren zijn attent. Op en af de dijk mits zelf gegraven trappen én een houten leuning. Klasse te koop deze kerels ! En de boer, die ploegde voort, een heuse zandstorm ontketenend in het droge Kempenland. Hij is wel zo attent de wandelaars een doorgang te verleden alvorens zijn volgend lijntje te trekken. Stilaan zijn we terug in Heist. Nieuwe wijk Molenbos en zijn achterafjes en dan klimmen naar het bosje van de Watertoren. Er hangt dreiging in de lucht. We reppen ons op en neer door The Hill tot het geïmproviseerde terras op de speelplaats. Zijn net op tijd terug voor een stevige plensbui die de later vertrokken wandelaars zal verrassen.
Nemen ruim de tijd voor meerdere babbels en wandelen in de frisse avond terug naar het station. IVAS presteerde het weer. In een toch niet zo evidente omgeving een heuse topper bouwen. Bedankt voor de toch wel indrukwekkende geleverde inspanningen mannen, die 1700 deelnemers die zijn meer dan verdient. Graag tot volgend jaar in Hallaar en Groot-Lo.
In Lier stapten we tot nog toe alleen maar dankzij de Kleitrappers, vandaag gaan we met de Dauwstappers op pad. Andere startlocatie, net naast het station en denkelijk ook andere ideeën, we zijn nieuwsgierig. Nog voor 09:00 steken we van wal voor 28 km. Opteren eerst het stadslusje van 5 km te lopen. Onder de spoorbaan bij het station door en meteen de groene vesten op. Cultuur na natuur met het Begijnhof en zijn hotsende, botsende kasseitjes tot de Zimmertoren. Langs Netegrachten naar de Grote Markt, gevolgd door de Vismarkt en opnieuw de vesten. Meteen een leuke opener door de nog stille Pallieterstad.
Babbelke met Jefke, Bea en Jerome ook en weer op pad. Na wat straten een leuke passage door de Bogerse plassen met lisdodde alom tegenwoordig. Voorbij de voetbaltempel van het Lisp dan en het Netekanaal opzoekend. Zetten onze weg voort langs de lokale jachthaven en vervolgens 2 km rechtdoor op de kanaaldijk. Delen hem met fietsers van divers pluimage en met wederzijds respect. Pauzeren doen we in een schooltje onder de kerktoren van Emblem. Het is er verduiveld druk.
Opdracht van 9 km nu. Middels een brug over Netekanaal en Kleine Nete en vervolgens een mix van verwilderde bosjes en achterliggende bewoning. Dan wordt het parkoers feestelijk …de Kesselse Heide ! Worden door de parkoersmeester verwend met een mix van bosjes en ruime open, zanderige plekken. Nog steeds in bloei staande heide, hoge grassen, glimmende berk. Dit is een streling voor het wandelende oog ! De hei af, een tarmac op, zoekend naar de volgende natte bosstrook. Als afsluiter met de Kleine Nete mee kronkelen, de geur van balsemien nadrukkelijk in de neusgaten. Brug over en pauzeren op de speelplaats.
Steenbeemden, zo noemt onze volgende strook puur natuur. Uiteraard gevolgd door de jonge bossen en wat weilanden bij de Kromme Ham. Extraatje van 1500 meter langs de Kleine Nete en het Netekanaal. Klassiek nu, de metalen spoorwegbrug over tot Oud Lier en vervolgen langs de Nete en zijn uitloper tot de Lisperpoort. Tijd voor ons klassieke gerstenat en babbelen met enkele Stroboeren.
Het is nog wat vroeg om huiswaarts te keren en dus doen we er royaal nog 3 km stadslus bij. Vlotte terugreis naar Hemiksem en met dank aan de Dauwstappers die onze verwachtingen volledig inlosten. Volgend jaar met start vanuit Lint, wij zijn nu al nieuwsgierig.
Het koste mij wat zoekwerk maar we zouden in Waanrode gaan wandelen, Wongdere zei mijn vader zaliger want mijn ouders zakten uit deze streek als pasgetrouwden naar Brussel af. Over Antwerpen-Centraal en Leuven reizen we tot de kerk van Bekkevoort. Een eerste klim en afdaling langs de Coolsstraat en we pikken de eerste wandelpijlen op bij de steenweg die Diest met Tienen verbindt. Hoog in de volgende heuvel ligt de kerk van Waanrode te pronken. We volgen een veldweg door Gravenbos. Mariette van Vleugt weet ons te vertellen dat we de laatste loodjes van de tocht afstappen. Langs appelen en peren, plukrijp tot de dorpskerk. Ommetje langs een Mariagrot en we stappen de lokale voetbalkantine binnen.
Babbelke met Bèreke, ook al van de Vleugt, en we gaan op pad voor een lokale lus van 10 km. Lopen hoog in de heuvels parallel met een vallei over een betonwegje, immer gerade aus in oostelijke richting. Denderen vervolgens onverhard een heuvel af voor nog meer appelen & peren. Het parkoers golft stevig, brokkenpaden wisselen af met tarmacjes. Hoog in de Hagelandse heuvels genieten we van prachtige, zonnige vergezichten. Van niveau veranderen doen we middels holle wegen. Passeren een tweede keer de Mariagrot en pauzeren zeer tevreden, bookes bij de hand.
Terug op pad nu voor nog ruim 20 km. De Halensebaan stuurt ons Waanrode uit en de eerder genoemde steenweg over. Even wat veld voorbij de Begijnebeek maar vervolgens heel wat doelloos lijkend beton. Toch terug een veldweg op mee slingerend met een diepliggende beek en ja hoor, verderop appelen & peren als we over een nieuw aangelegd betonnen fietspad stappen tot F.C. De Zon. Een voetbalveld voor acrobaten want afhellend in lengte en breedte. Marie-Louise & Jo zijn er ‘chef post’. Tilly & Jean-Pierre uit Puurs onze voorgangers.
Vermits wij a-typisch lopen waarschuwen we even dat we laattijdig opnieuw bij De Zon zullen verschijnen, wat geen probleem blijkt te zijn. Lusje van ruim 9 km voor de boeg beginnend met de Torbeyns voetweg langs onder meer geurend koolzaad. De voetwegen volgen elkaar trouwens in snel tempo op. Dan weer in de vallei, dan weer klimmend al dan niet als holle weg. We genieten van prachtige vergezichten weerskanten de vallei bij Molenbeek-Wersbeek. Ook een kasseitje wordt ons niet onthouden, gevolgd door een graspad in de vallei. Overkant van de steenweg en klimmen voorbij de Sint-Laurentius kerk. Kasseitje naar appelen & peren (tja). Betonweg hoog en droog waarbij de blozende appeltjes ons vuurrood aanstaren. Onmetelijke vergezichten met aan de ene einder de basiliek van Scherpenheuvel en zuidwaarts vast tot ver in het Walenland. Extraatje op en neer, nog een holle weg tot de Sint-Quirinuskerk en een paar kerkwegels tot De Zon. Haast verlaten zaaltje en Marie-Louise die trakteert op een natje en een droogje, waarvoor onze dank.
De laatste loodjes beginnen met een graspad tussen bieten & … (U raadt het al). Vanaf een steenweg een schitterend uitzicht op een zonnige heuvel met de kerk van Waanrode prominent aanwezig. Bij de Halense Baan keren we de steven, terug de Coolsstraat op richting Bekkevoort. Hebben maar enkele minuten over tot bus 370 naar Leuven. Liepen vandaag twee prachtige lussen van zowat 10 km met een minder tussenstuk. Best tevreden dus en ontdekten dat bus 370 nog meer mogelijkheden biedt tot de Globetrotters tochten. Wordt dus zeker vervolgd.
Working from nine to five, zo gaat het liedje. Die twee van Heimisse zingen er een parodie op, walking from five to nine ! Ja, wij trekken vandaag de voordeur achter ons dicht om exact 05:00, het is nog donker en er vliegen enkele druppels hemelvocht. 3,5 km tot de Boomse steenweg en dan bus 500 op. De trein over Brussel Airport naar Leuven en daar een halfuurtje wachten op een tweede tot Oud-Heverlee. Pittig heuveltje en dito afdaling (totaal 1700 meter) tot zaal Roosenberg. Het is intussen al 08:30 en wij zijn paraat voor de 35 km van Jan en zijn wsp-ers.
Eerst een lusje van 7 km start to start. Over de vlonders langs een vijver van de Zoete Waters en dan klimmen naar een kapel in het Heverleebos. Lopen op de top mee met de 7 km langs vlakke akkers en dalen vervolgens door prachtige Brabantse holle wegen. Ik schat dat we richting Blanden stappen al zullen we het dorp zelf niet bereiken. Passeren wijndomein Chardonnay Meerdael en duiken opnieuw het nu vlakke bos in. Hobbelige slingerweg met nogal wat ondergroei van bramen. Een volgende holle weg, een strookje Brabantse ‘kinderkopjes’, we komen uit bij het befaamde Spaanse Dak. De eerste opdracht zit er op.
Opnieuw over de vlonders maar nu de 12 bos volgend, daarstraks de 12 natuur. Subtiel verschil voor gastheer Jan. Stevige klim in het beukenwoud en dan flaneren door ellenlange dreven tot de Nuttelaan. Beetje tarmac tot rustpost Woudrust, een scholengemeenschap die volledig herbouwd wordt en waarin we haast verloren lopen. Patje Moens kreunt. Blijkt geplaagd te zijn door hevige rugpijn maar thuis blijven staat niet in zijn woordenboek. Denise drentelt bezorgd over en weer.
Even wat villa’s kijken, we zetten koers naar kasteel Arenberg. De Langestraat stuurt ons vervolgens een breed zandpad op langs de Dijle. We zijn blij snel beschutting te vinden van een bosje want de hemelsluizen gaan echt wel en onverwachts open. We wandelen door jong, nattig bos tot de parking op de E40. Stappen dan, bij gelukkig terug gesloten sluizen, door wei- en hooiland richting evenementenbureau Shelter en randje Korbeek-Dijle. Ik weet van de streek-gr dat het nu ‘immer gerade aus’ is en dat we de Dijle nauwelijks te zien krijgen al is ze nooit ver weg. Lopen wel weer door nattig bos langs een beek helgroen van het kroos. Leuk stappen tot de monding van de IJse die zich in de Dijle stort. Stroomopwaarts richting Neerijse en vanaf een grote kapel pittig klimmen in het druivendorp. Prachtig uitzicht over stevig glooiende akkers. Zo hebben we het hier graag.
Het is in de rustpost Ten Wijngaert veel te warm, wij doen een terrasje. Vrolijke babbel met clubmaatje (Ko)Jack. We hebben een lokale lus van net geen 9 km voor de boeg. Ik verwacht vuurwerk. Jan geeft mij meteen gelijk. We klimmen stevig over onder meer kassei tot hoog in de weidse akkers. Heerlijke vergezichten tussen de maïs door en strookjes die we minder goed kennen. Duiken een tarmacje af tot een grote hoeve en mogen meteen weer klimmen, landelijk. De volgende afdaling zet ons af bij de kerk van Loonbeek. Even verpozen langs de IJse die we richting Huldenberg volgen. Verweert tarmac stuurt ons potig omhoog langs het Margrijsbos. Heerlijke vergezichten die tot Leuven reiken tussen statige landhuizen door hoog in de heuvels. Zakken doen we een laatste keer over een smal paadje in het Margrijsbos. Binnen twee weken ben ik hier terug maar dan om zelf pijltjes te hangen. Vanaf de Loonbeekse watermolen volgen we de schilderachtige IJse tot … waar de Wilskes en Jo met zijn dame evenmin voorbij geraakten … brouwerij De Kroon. Drie kanten van een oude hoeve rond een kassei binnenkoer en zelf gebrouwen drankjes met een smaak zoals Omer. Wij pauzeren uitgebreid, hebben slechts 4 km meer voor de boeg.
Pittige kerkwegel tot de rustpost en dan zakken tot de dubbeltorige kerk van Neerijse. Langs de witte hoeve met paarden op rust en het kasteel. Ja hoor, we stappen recht naar de vlonders van de Doode Bemde. Aan de overkant van de Dijle wacht voetweg 38 en pittige kasseitjes. Jan heeft nog een laatste klim door het bos in petto en tot onze verrassing staan we opnieuw bij het Spaanse Dak. Nooit geweten dat centrum Neerijse zo dicht bij de Zoete Waters lag !
Hoog tijd voor ons Duvelke en een pittig gesprek met clubmaatjes. Oh ja, in elke familie rommelt het al eens en het gerstenat maakt de tongen losser. Krijgen in twee schuifjes ook het verhaal opgedist van een krasse tachtiger uit Langdorp die per ongeluk op de pittige lus van Neerijse geraakt was. Hij werd door een dame uit één van de landhuizen terug naar de start gebracht. Er zijn nog charmante mensen mijnheer ! Wij sluiten de tent samen met Chris (Ingelmunster) en Roger (Sint-Lenaarts). Deze laatste brengt ons met de auto tot de Antwerpse Rooseveltplaats waarvoor onze oprechte dank. Om 21:00 zijn we uiteindelijk terug thuis. Jan en compagnons, wij hebben genoten van jullie schitterende tocht. Jullie mogen ons nog verwachten …
Makkietje vandaag, Bus 290 tot Boom Markt en dan 4 km wandelen langs de Rupeldijk, de idyllische jachthaven van Klein-Willebroek en domein Denayer tot Hazewinkel en zijn Surferschalet. Wij zullen er 1:30 over doen !! Lopen te ver door langs de brede steenweg en beslissen rechtsomkeer te malen door het roeiersdomein … om het chalet gesloten te vinden. Navraag bij passerende wandelaars leert ons dat de start verplaatst is naar het Bloso gebouw. Wij waren er daarstraks nauwelijks enkele honderden meter van verwijdert ! Zijn dus lekker opgewarmd voor onze 20 officiële kilometer.
Busvolk aan de start trouwens met de 12 Uren van Lauwe, wsv Kinderdijk en later ook de Toekertjes uit Bunsbeek. Leuk voor een zaterdagtocht. Het parkoers valt uiteen in een korte en een lange lus. Wij beginnen met kort. Even langs de roeibaan en dan het onvolprezen Blaasveldbroek in. De woekerende balsemien geurt overdadig. We passeren meerdere vijvers, hoge rietkragen, stappen door het hoge gras, puur natuur. Langs een maïsveld dan tot de rand van de Blaasveldse bebouwing. Meteen scherp linksom door een statige dreef met een regen van gele bladval. Toch even tarmac wandelend door de Heffense Kleine Heide. Bij de verlaten afspanning ‘t Fonteyntje pikken we opnieuw de vijvers van ’t Broek op tot de startzaal.
Babbeltje her en der, we gaan weer op pad. Door de maïsvelden tot een lommerrijke landdijk, in de schaduw van populieren nog stevig in het blad. Bij de Zennehoeve volgen we de Zenne (uiteraard) tot het Zennegat, samenvloeiing met de Dijle en het Dijlekanaal. We volgen stroomafwaarts voorbij de blauwe Rumstse bruggen. Volgen nu dus de Rupel die we verlaten bij Kleine Bergen. Een onverhard ommetje langs VK Heindonk, net zo oud als ik. Zoeken het centrum van de gemeente op en komen in een aftands maar oh zo schattig zaaltje terecht. Waren vanmorgen op nauwelijks 200 meter van hier toen we een eerste keer rechtsomkeer maakten !
De laatste loodjes nu bij een stralende Eté Indien. Tarmacje tot de Rupeldijk met uitzicht op een grote groep canadaganzen. Volgen de dijk opnieuw stroomafwaarts tot voorbij de zeilvijver. Denderen de grasberm naar beneden om te genieten van smalle paadjes door de Biezenweiden, moerassig terrein. Een laatste keer door Hazewinkel. Het grasperk van het surferschalet blijkt omgetoverd tot openlucht kerk. Alles in gereedheid voor een bruiloft. En wij … wij zijn helemaal klaar voor ons wekelijks Duvelke. Busje 287 stopt voor de deur en geeft netjes aansluiting met zijn broer 290. Zijn vroeg thuis en dik tevreden. Is een tocht die elk jaar weer op ons programma staat.
Routine deze ochtend. Eerste bus naar ’t Stad, koffietje bij Starbucks en dan de bus naar Turnhout. Vreemd wij zijn de enige wandelaars ! In Oostmalle gelijktijdig stevige bui en zonneschijn, ’t is kermis in d’helle ! Stappen zo’n 900 meter tot de startzaal om te ontdekken dat een snelbus uit Antwerpen quasi voor de deur stopt – aha nu valt onzen € ! Hanske De Krijger en de Lachende Klomp zijn op bus uitstap. Daar zullen later Gerard en de Duintrappers bij komen.
Martin blijkt al op stap, de mobiele telefonie laat ons even in de steek. Krijg een mooie foto te zien van wandelmama Jeanne die uitgeroepen is tot Slimste Mens van Bremdael. Ze poseert zo fier als ne gieter met haar diploma ! Wij op pad, dra door Kempisch zand en langs maïs richting een eerste bosstrook in Wechel. Brede half verharde paden worden ons deel. In de verte rommelt een onweer. We delen de paden en de plensbui met MTB-ers. Patje Kloek haalt ons in bij de golfterreinen van de Lilse Bergen. Lachsalvo’s volgen elkaar snel op want hij is in topvorm. Hij heeft even geschuild onder een boom maar kon de natuurlijke paraplu niet meenemen …
Eerste pauze in het chiroheem, meer binnen dan buiten want nat. Langs de Lilse camping en dan het Konijnenpad op langs prachtige houten chalets. Patje zoeft als een haasje weg. Onder de rotonde bij de snelweg door en dan door het Gielse bos. Een jonge deerne met ‘chocolade’ labrador geeft een pittig tempo aan. Plots wordt mijn naam geroepen. Martin is al op de terugweg van deze ruime lus en maakt rechtsomkeer. Stapt met ons mee terug naar rustpost De Buren in Vosselaar.
De terugkeer naar het Chiroheem is zonovergoten. Heerlijke bosstroken, een pracht van een heidelandschap bij zanderige duintjes. Goed gemeten is ook onze conclusie, die door meerdere andere wandelaars zal gedeeld worden. Meerdere keren dezelfde rustpost aandoen betekent ook veel bekenden ontmoeten. Bijpraten her en der want alle Vlaamse contreien zijn goed vertegenwoordigd.
Om aan de beoogde 35 km te geraken lopen we een extra lusje van zo’n 5 km. Beginnen met pittige duintjes en ronden dan die prachtige Warandeplas waar een waterskiër demonstratie geeft. Rustige vlakke boswegen loodsen ons terug naar het heem en de laatste pauze. Botsen op een tafel met super wandelaars. Linda(Nijlen) centraal, genietend als The Lion King. Verder Jacqueline, de Wilskes, Hans & Kathy, Patje & Denise, Chris (Ingelmunster) ik hoop dat ik niemand vergeet ! Ambiance dus zoals wij het toch zo graag hebben.
Toch stappen we onder ons drietjes de laatste vijf kwartier af. Langs Lille Stables en door halfopen terrein bij een stevig opstekend wind. Bij hoeve Megusa weet ik dat we wat landelijk tarmac onder de sloffen geschoven krijgen. Een laatste zanderige strook door het frêle maïs, de Duvel staat koud. Afscheid van Martin en nu wel met de snelbus naar Antwerpen. Volgende week plannen we Heindonk & Oud-Heverlee. Tot dan …
Na kapster Marina kiezen we meestal voor een reisje dicht bij huis. Deze keer dus één tramrit en drie treintjes ver. De Amsterdammer is zo lief tien minuten vertraging op te lopen tussen Antwerpen en Brussel zodat we gezellig kunnen bijkletsen met ‘biersteker’ Jef. Twee minuutjes slechts tot de trein naar Jette en dan acht tot de trein naar Opwijk, we redden het perfect. We pikken Johannes Van Den Akker op, beter gekend als de Polies van Brussel. Bij de startzaal het zoveelste verhaal van een misnoegde wandelaar in het eenmansverzetje Wandelgazette genaamd. Het zijn trouwens barre tijden voor fotografen en medewerkers. Picasaweb is afgesloten, Google + in zijn oude en nieuwe versie een marteling. Intussen hebben wij begrepen dat door mekaar te markeren als ‘kennissen’ en na elke creatie van een fotoalbum op ‘delen’ te klikken, wij de reportages rechtstreeks op onze Google + krijgen, zelfs diegene die gerepertorieerd staan onder Google Foto. Tot daar de technische uitleg, we gaan aan de wandel.
Broertjes De Keyser beloven ons een leuke eerste lus. Stille Opwijkse straten zetten ons af op een veldweg en we volgen vervolgens de spoorbaan richting Heizijde. Het wachtbekken van de Vondelbeek wordt ons doel. Puur natuur, met een herfstgeur van knisperend populierenblad. Houten balkjes om over een omheining te klimmen, begrazing door schapen weet je wel. Straatje lopen dan, even een veldweg door hoog maïs en afsluiten langs een nieuwbouw wijk. Meteen 8,6 km in de kuiten.
Pauze in de drukke startzaal en weer op pad. Langs achterafjes voorbij een kloostergebouw en dan door een appelgaard bij een beekje. Met onder meer Marleentje (Wilrijk) de heuvel op richting Droeshout. We verslikken ons even in een splitsing, keer ne kier were ! Aan de overkant van een drukke baan langs een hoeve met grote veestapel en dan door een bosje dat we kennen van Horizon. Leuke omzwerving nu langs patattenvelden en zowaar een strook vlondertjes. Een eenmanspaadje loodst ons tussen bosrand en weilanden door. Een stukje tarmac, hoge ranken hopbelletjes dagen op, de pauze bij De Sjoeters (Katrien !) wordt een zonovergoten terras.
Nog 6 km voor de boeg. De parkoersbouwer stuurt ons naar de enige holle weg die Opwijk nog rijk blijkt te zijn. Uitbollen doen we langs de spoorbaan en door weer een andere nieuwe wijk. Geen Duvel in de startzaal en dus kiezen we, net als vele andere stappers voor een lekker warm terrasje in het dorpscentrum. Treintje komt zo, we hebben onze kilometerkes weer gehad en vonden dit best wel een verdienstelijk parkoers.
Gisteren verkenden vier dapperen de Ijsetrippers wandeltocht vanuit Huldenberg over Loonbeek en Neerijse in het zweet hun aanschijns. De terrasjes van de Ijsevissers en de Kronkel waren meer dan welkom. Vandaag wandelen we bij de buren. Linda vertrekt voor dag en dauw met de fiets. Heeft het cijfer 50 in haar bolleke gestoken. Ik voel mij nog steeds niet sterk genoeg en beslis, samen met Martin het wat kalmer aan te doen. Afspraak bij de eerste rustpost om 09:30.
Pijltjes vind ik al bij mijn dagelijkse bushalte naar de werkplek, op tweehonderd meter van het echtelijk dak. Duik meteen naar de diepliggende visvijver van park Callebeek-Terlocht. Wordt vervolgd met een zwerftocht door een verwilderd bosje en dan het nieuwste natuurstrookje van Hemiksem, Park Den Akker. Leuk pad aan de boorden van de Schelde met uitzicht over het contrast tussen nieuwbouw ‘konijnenhokjes’ en de in afbraak zijnde ruïne van fabriek Bekaert. Langs de statige stroom naar het even majestueuze Sint-Bernard tot de monding van de Vliet. Jean-Pierre trekt echt alle registers open en loodst ons door de vettige Maaienhoek, domein van Interescaut. De Boerenkrijgkapel aan het Laarhof en dan de oude spoorweg op richting rustpost. Ik heb nog maar een uurtje gelopen en mijn dag kan al niet meer stuk. Wat een etappe was dit zeg !!
Martin tekent al present net als vele dappere krijgers van de 50 km. Ook Linda komt aangestormd, die is vandaag niet stuk te krijgen ! Met z’n drieën is het even huisjes kijken tot d’Aa Statie in Niel. Verrassend kiest JP voor een strookje ‘banaan’, de nieuwe ‘snelweg’ die de bedrijven van Niel verbindt met A12 en E19. Maar dan komt de Walenhoek breed uitgesmeerd aan bod. De visputten uiteraard maar ook en vooral slingerende bospaden tussen de berken door. Puur genot van even puur natuur. We dokkeren over een kasseitje en volgen een eindje de in het weekend verlaten spoorbaan. Rustpost Koekoekshoeve, vandaag herdoopt tot ‘bij Jef Sneuss’ is meer dan welkom.
Bij een leuk kapelletje gaat de 50 km er alleen vandoor en Klein Duimpje loopt op kop met haar ‘twee beren’ in het gelid. Ik heb bewust deze etappes geselecteerd en dra zal ook Martin snappen waarom. We trekken de woeste natuur van Waterfront in. JP en zijn maten hebben met zeis en sikkel een pad ‘uitgevonden’ dat op en neer danst door het woeste terrein met zijn vele hindernissen zoals bramen en wortelstronken. Geweldig, er bestaat geen ander woord voor. We zoeken terug ons kasseibaantje van daarstraks op en gaan pauzeren op het terras van cafeetje den D’Rupel in ’t Hellegat. Blijkbaar geen spek naar de bek van Willy & Marij want zij stomen gelijk door.
JP is nog niet uitgepraat. De zonovergoten Rupeldijk op, ‘bij Kim’ en dan naar Noeveren. Aanvankelijk door het mooi gerestaureerde ’t Geleeg, een oude steenbakkerij maar dra ook door ruïnes die op instorten staan. Je moet het maar kunnen en durven aanbieden, wij zijn alvast wild enthousiast. Even pauze nu. Onder Boom station door, langs de Rupelkaai voorbij de gelijknamige brug tot Hoek. Vervolgens hoog boven De Schorre en door Voske, een stille wijk van recente signatuur. Domein N, daar kunnen we ons nog eens uitleven over zanderige paden en stilaan verkleurende berken. Het eerste signaal van de herfst. Rita uit Strombeek wordt zo’n beetje onze vierde man (vrouw). Ook voor Martin is het terrasje van café Nieuw Park welkom.
JP neemt nu ook even pauze. Hij loodst ons over fietspaden richting Predikheren en de Reetse Kleine Landeigendom, een witte wijk. Landelijk wandelen langs stroken van een bomenkwekerij, het Reukenspad. De voetgangersbrug van de A12 over – Koekoek Jef, hier zijn we terug ! Nog een klein uurtje te gaan, we lijken achteraan de meute te lopen. Opnieuw landelijke fietspaden op langs hoeve Lemmens en even verder de Zinkval. We voelen wat er komen gaat. Wat weilanden, een bosstrookje, ja hoor … de ‘grande finale’ over de pas gemaaide oevers van diepliggende en breed meanderende Vliet. Een laatste keer puur natuur ! Duimen omhoog bij binnenkomst, wat was dit weer een heerlijke tocht. Lindake heeft haar blauwe t-shirt meer dan verdiend, wij zijn al blij met een Duvelke. Nog wat napraten met clubmaatje Roger, stappen de laatste 2500 meter bergop richting sofa. Tot in het najaar bij Niel Jaarmarkt mannekes, want van jullie willen wij geen tocht missen !
Dit weekend wandelen we ‘euver ‘t woater’. Uiteraard niet zoals onze illustere voorganger uit Nazareth ‘op’ het water maar aan de overkant van de Schelde in Oost-Vlaanderen. Busje komt zo aan het station van Sint-Niklaas en zet enkele wandelaars af op ’t Kalf, zo noemt deze wijk van Sint-Gillis-Waas. We beginnen aan de opdracht over rustige betonwegjes tussen de maïs. Spoedig een landdijk op tussen dubbel rijen populieren met weids uitzicht over het vlakke land, De Klinge op de achtergrond. Mogen vervolgens de over lommerrijke oude spoorbaan naar Hulst tot de rustpost in schooltje De Bron. Zijn vijf kwartier onderweg en kunnen een terrasje doen met de Cois uit Aartselaar.
Hebben twee lokale lusjes voor de boeg. Het eerste stuurt ons meteen de Nederlandse Clingse bossen in, terecht een waterwinningsgebied. Het is er heerlijk rustig, zomers koel. Dit is puur genot tussen De Klinge en Sint-Jansteen. Het tweede begint met een strookje Stropersbos. Waar de langste afstand alleen op pad gaat tieren de varens weelderig. Als haasjes de drukke kaarsrechte baan naar Hulst over. Krijgen aan de overkant een prachtige eikendreef cadeau pal noordwaarts tot de villa’s van Sint-Jansteen. Terugkeren naar De Bron doen we opnieuw door het waterwingebied en langs de lokale voetbalterreinen. Zijn weer eens echte Nederbelgen vandaag. Babbel met Sabine & Freddy die ook wel weten waar het leuk wandelen is. Wij beslissen het eerste lusje een tweede keer te lopen om aan onze beoogde 30 km te geraken. We genieten daarna nog meer van de zomer op een zonovergoten terrasje de Omer bij de hand. Uitzicht op een oude maar netjes opgeschilderde spoorwagon.
Nog 7,3 km te gaan. Het lijkt eindeloos genieten langs de grachten van het Stropersbos, een schitterend biotoop. Het tarmacje langs de Koestraat en de rand van de expresweg nemen we er voor lief bij. Kolshoek loodst ons vervolgens half verhard door al dan niet permanente bewoning. Voorbij een langgerekte vijver wacht opnieuw het Stropersbos. De boswachter waarschuwt schriftelijk voor een broedende buizerd die schijnaanvallen zou uitvoeren. Wij zien er blijkbaar ongevaarlijk uit want het diertje laat ons met rust. Een laatste stukje spoorbaan, een visvijver, we bereiken de finish. Hebben nog de tijd voor een drankje en keren huiswaarts, zeer tevreden over deze prachtige zomerse wandeling.
Regen voor acht uren blijft niet duren. Dat hopen wij althans als we samen met een ander Hemiksems koppel de veerboot richting Bazel nemen. Aan de overkant meteen een wandelpijl naar links, wat we hoopten. Kunnen meteen langs de Schelde door de potpolder wandelen, door de groots opgevatte werken ook richting Rupelmonde. Langs een vijver lopend krijgen we een schitterend uitzicht over de kleurrijke polder en zijn weilanden tot ver voorbij Hoboken en Burcht. Na zo’n drie kwartier de eerste pauze in Rupelmonde, waar een schare helpers de eerste wandelaars zit op te wachten. Korte babbel met Ides die ook al vroeg van de partij is.
Het regent als we langs de kerk in de steigers en de getijdenmolen de Scheldedijk opzoeken. Voorbij de scheepswerf gaat het richting Steendorp. Verlaten het water ‘trapkes op’ en keren zowat op onze stappen weer over een eenmanspaadje door de akkers hoog boven een vijver. Regen & zonneschijn, ’t is kermis in d’Helle. Bij de tweede pauze botsen we op Denise, Patrick en Mark. Even bijpraten en info uitwisselen over de nieuwste fratsen van Google. We wachten tot de ergste regen voorbij is en gaan weer op pad. Rondden de getijdenmolen en het enige flatgebouw van Rupelmonde en gaan een landdijk op. Deze zet ons of op de kasseitjes van de Kleine Gaanweg. Vervolgens door de dreef langs de gracht tot kasteel Wissekerke. Zo tot bij kassier Lucien in Bazel, er zijn zo van die zekerheden in het leven.
Wij lopen dus a-typisch vandaag. De tocht start namelijk in Kruibeke en daar gaan wij nu pas naartoe. Opnieuw door het park van het prachtige kasteel Wissekerke, langs de stemmige kerk en zijn terrasjes in Bazel centrum en vervolgens het verdoken Knuffelpad opzoekend. Gaan polderen langs de drukke steenweg en even verder de Boerenstraat. Toch valt het ons op dat de parkoersmeester meer graspaadjes in zijn omloop verweven heeft dan andere jaren. Mooi zo. Pauze en tijd nemen om in te schrijven in een toch wel goed beklante startlocatie. Lopen vervolgens het eerste lusje rond Kruibeke. Het merkwaardige Hof in de Kerckhoeck en vervolgens langs de prachtig nieuw aangelegde potpolder tot het kasteeltje van de Broeders van Liefde. Wij spotten er zowaar een witte reiger, onze tweede al vandaag. Stappen door een verwilderd bosje en zoeken dan de Scheldedijk op ter hoogte van Titan en Umicore (Hoboken) aan de overkant. Keren bij een dreigend zwerk terug over een landdijk naar de startlocatie. Tijd voor een Omerke.
Opnieuw laten we een stevige bui overwaaien en trekken ons op gang voor de laatste loodjes. Dwars door een wijk van recente signatuur en dan de landdijk in de potpolder op. Magistraal uitzicht opnieuw, zuidwaarts deze keer. De weilanden en waterpartijen kleuren geel en paars van duizenden bloemen, de eerste populieren gaan in het bruine blad. Langs sporthal Dulpop sluiten we de tocht af. Slokje drinken bij Lucien en dan stappen we de laatste paar kilometer over het kasseitje tot de veer. Was weer ‘toppie’ bij de Lachende Klomp vandaag.
