Allerheiligen is de dag dat je bij de Stroboeren in Wuustwezel gaat wandelen. Zo denken een heel klad busreizigers er onder leiding van Patje Kloek ook dit jaar weer over. In de lekker warme startzaal botsen we op Lucien. Hij zal vandaag onze gezel worden.
De grotere afstanden tot 35 km worden meteen alleen op pad gestuurd tussen de woonhuizen Annie & Lilly richting frisse ochtendlijke dreven. We babbelen honderduit terwijl we onze weg vervolgen door jong bos tot de vijver van het militair domein. Breed grindpad nu richting Loenhout. Worden voor het eerst in jaren verwend met Marumvoorde. Nat gebied met aanvankelijk halfopen terrein en pijpenstrootje dat stilaan verkleurt naar rossig, wordt later winters wit. Schitterend biotoop dat overgaat in nattig gras. Kennen we nog van Bruno eerder dit jaar. Bebouwing bij de hoeves van Heiënd, een stuk van de prachtig bijgeknipte bomen van de wereldvermaarde kweker uit Loenhout. Hoeves worden woonhuizen, de rustpost Onder De Toren wenkt. Hoog tijd voor een koffietje geserveerd door twee vriendelijke rondborstige dames. Het oog wil ook wat.
De 35 km wordt dra alleen op pad gestuurd. Aanvankelijk tarmac door het open land, verderop grindweg. We pikken de 27 km op bij de weilanden van Ginhoven en even later alle andere afstanden. Heerlijk met z’n allen genieten nu van verkleurend loof langs een bosrand. Door het parkje van het lokale stadhuis en dan naar de bomvolle zaal van Kan10 (heb je hem ?). Toch de tijd nemen voor een booke, ook Lucien heeft er honger van gekregen.
We vrezen de 8,8 km die komen gaat, is meestal een beproeving. Langs sportvelden de bebouwing uit. De varkensboer even verderop heeft Abraham gezien en dat wordt nadrukkelijk kont gemaakt. Landelijk beton nu langs Steertheuvel en een buxusplantage, het gevreesde stukje. Gaat over in onverhard en echt wel leuke lange dreven met noten- en andere bomen. Rondje gehucht Sterbos, wat chalets kijken en we zijn dra bij de rustpost Bellekenshoeve. Ook hier is het berendruk maar we bemachtigen drie stoelen ‘op het terras’.
Wat bijdrinken en we gaan op pad voor de lokale lus. Langs Blekenberg naar halfopen terrein en dan weer wat chalets. De parkoersmeester sluit een lekker wild stukje bos in voorbij een poeltje. Dan wordt het uitgebreid pseudo tijdelijke verblijfplaatsen monsteren in het bos. Westdoorn is dan weer open terrein met grote hoeves. Bij de Sint-Willibrorduskapel weten we de Bellekenshoeve dichtbij.
Korte pauze met een overtal aan Waaslanders en we vatten de laatste loodjes aan. Bij valavond een beetje nutteloos extra betonlusje en dan landelijk naar Beersgat. Aan de overkant van de drukke steenweg kaarsrecht langs geknotte wilgen tot centrum Wuustwezel … de Duvel wenkt. Nagenieten met de broertjes De Keyser en Martin (Den Arend). Impressies delen met de parkoersmeester ook. De etappes naar en van Loenhout zijn absoluut van een veel hoger niveau dan vroeger. Het omkeren van de ‘horror’ lus van 8,8 km was een succes want van zwakker naar beter. Onze gastheer heeft ons eens te meer gecharmeerd met zijn aanpassingen !
|