NIEUWE TOCHT : Op zondag 28/06/2015 biedt Olympic Deurne voor het eerst de 50 km van de AA- en Netevallei aan vanuit Vorselaar !!
Maar terug tot de orde van de dag. Zaterdag brengen wij wandel loos door, althans ik toch. Om 05:00 uur gaan boven Hemiksem de hemelsluizen wagenwijd open. Een paar uur later ligt de Rupelstreek er maagdelijk wit bij. Wij slapen lekker uit. Linda gaat nog te voet tot het fitness centrum … om snel terug te keren want insijpelend sneeuwwater zorgt er voor steeds weerkerende stroompannes !
Zondag zijn we weer paraat. De beoogde vroege bus missen we van zo’n 30 seconden, de auto moet dus van stal. Binnen het halfuur staan we in Sint-Job-In-‘t-Goor bij Guido en kompanen van Olympic Deurne. Zitten aan tafel onder Stroboeren met onder meer Patje Kloeck en ons aller Herman. Elkeen kiest zijn eigen afstand, wij gaan zoals altijd voor de 30 km.
Beginnen er aan met een lokale lus van 7,5 km. Langs de dorpskerk en een paar druk beklante bakkerszaken tot bij restaurant Dikke Mee en scholengemeenschap Kristus Koning. We duiken de sparrenbossen in. Het pad langs een gracht is een mix van ijs, sneeuw en zanderige modder. Het is kwestie er het koppetje bij te houden. Ook hier opvallend veel gesneuvelde sparrenkruinen. Ruilen de zanderige ondergrond voor brede lanen van aangestampte aarde. Een specht tokkelt er vrolijk op los, op zoek naar zijn ontbijt. Bij het uitkomen van het immer groen stappen we langs villa’s en een stille camping. Er hangt wat nevel en toch zingen de vinken er duchtig op los. Een roodborstje laat zich van zijn mooiste kant bewonderen, inderdaad rondborstig. Zoeken een kanaal op met een paar woonboten. De oever is ijzig en glad, we blijven zo ver mogelijk weg van het water. Het ongeval van Max zit nog te vers in het geheugen. Na sluis 3 lopen we opnieuw villaatjes. Achterafjes met weelderige klimop brengen ons terug in het dorpscentrum en bij soep en koffie.
We gaan er weer vandoor, langs voetbal en hockey terreinen. Moeten een eindje het fietspad langs de Sint-Jobsesteenweg volgen tot aan het antitankkanaal en zijn verzameling haantjes. Zijn intussen op grondgebied ’s-Gravenwezel. Weg van het bruine water volgen we de Krommedreef door sparrenbossen. Open plekken liggen er wit en ijzig bij. Stappen een breed pad rondom een goed verborgen kasteel, onze voetweg afgeboord met rododendrons in de dikke knop. Het onverharde Kwikaardstraatje stuurt ons door paardenweiden, asfalt zet ons af bij de Botermelkbaan. Dwars door het dorpscentrum stappen we naar scholengemeenschappen. Het kerkhofje van de nonnen met zerken in cirkels rond een kruisbeeld, ligt verscholen achter bruine beukenhagen. Hoog tijd voor een tweede pauze, gezeten in een overvolle en nochtans ruime zaal.
We praten bij met Liliane & Eddy (de fotograaf) en vatten de langste etappe aan van zo’n 9 km. Lopen prachtige dreven rondom een waterkasteel met hoeve. Dan wachten statige landhuizen in het groen. Het is er opvallend stil. Aan het huisjes kijken komt een einde bij uitspanning Hertebos. Een mooie dreef voert ons stilaan naar riviertje de Kleine Schijn. Prachtig meandert het watertje langs de rand van het bos, wij ploeteren ons een weg door de gitzwarte modder. Terug villa’s dan in de Schotense Della Faillelaan. Een ommetje bij de Botermelklaan en we bereiken opnieuw onze rustpost. Hebben nog een uurtje wandelen voor de boeg.
Een strookje bos, wat witte villa’s, we stappen terug het groen in langs een ons onbekende gracht. Bereiken het antitakkanaal opnieuw en volgen het eventjes. Herman zijn we intussen alweer voorbij gelopen. Volgen nu een lange, vrij nat liggende dreef dwars door een golfterrein. Ondanks de ‘greens’ vandaag ‘whites’ zijn wordt er toch tegen de balletjes geklopt. Een laatste zanderig pad langs weilanden, onze kilometertjes staan weer op de teller.
Zagen we niet echt veel bekenden vandaag daar komt tijdens de après-wandeling snel verandering in. Keuvelen gezellig bij met Guido als Chris (Ingelmunster) plots komt aanzetten. Even later volgen clubmaatjes Christine & Noël. Tja, we hebben net niet de zaal gesloten …
