Via het zonovergoten Mechelen reis ik naar het natte, grijze, mistige Nivelles. De bus van de TEC is het zonnetje van mijn reis. Vrolijk gekleurde zetels en een lichtpaneel dat netjes de komende haltes aangeeft. Hier kan De Lijn een punt aan zuigen ! Kost mij € 7,00 voor twee keer een kwartier, geef ik graag voor buske plezierke. Stap af op 190 meter (volgens Google Maps) van de Ecole Communal de Ways midden een drukte van belang. Eetstandjes buiten en binnen, heb ik nu geen aandacht voor tenzij dan voor de foto. Pik mijn gratis parkoersticket op en de routetekening voor 21 km. Verwacht niet zo veel al ken ik de omgeving niet echt.
Het is guur weer, de 15 & 20 km gaan meteen hun eigen weg tussen de geparkeerde automobielen richting Genappe. Wandelaars en joggers zijn dus meteen dun gezaaid. Verlaat de steenweg voor het eerste vals plat langs een kerkhof met opvallen veel smeedijzeren grafkruisen. Hoog de bietenakkers in, gras waar het kan, modder als het moet. Linea recta tot een drukke streekbaan, onderdoor en retour langs de overkant, kassei met smurrie bedekt, soms ook diepe, brede plassen. Is meer schaatsen dan stappen. Weg van de drukte dan over een slingerend tarmacje door golvende akkers, hun diepliggende delen herschapen tot vijvers bevolkt met wilde eenden. De parkoersbouwers zijn attent, voorzien heel wat borden langs de kant van de weg de automobilisten waarschuwend ‘pour les marcheurs’.
Domaine de Ways Ruart blijkt privé te zijn en ik vervolg langs een meer bosrijk tarmacje tot de Golf de l’ Empereur. Keer de balletjes de rug toe en duik samen met riviertje La Cala een lekker lopend wit kasseitje in afgezoomd met populier-achtigen. Hé dit is leuk stappen ! Brugje over het snel vliedende water en dan stevig klimmen in een beukenbos. Het pad wordt vlak maar blijft slijkerig. In the middle of nowhere passeer ik een ‘résidence à louer’ met uitzicht op een schat van een diep ingesneden grasgroene vallei. Geen spek voor mijn portemonnee. Passeer twee dametjes waarvan één kwetterende mus. Verhoog het tempo om de decibels te verminderen. Een waterzon komt piepen over het halfopen landschap, weilanden afgezoomd met meidoorn en bosstroken. La Promenade de Bousval lees ik op de markering van vaste paden. Leuke afzink samen met GR126, smal diep ingesneden pad en uiteraard … modder. Blijf dan geruime tijd op halve hoogte van een vallei hangen over een met boomwortels bezaaid pad om er finaal naartoe te duiken. Houten bruggetje over La Cala en meteen terug klimmen. Verweerd asfalt langs verspreide villa’s en hun blaffende honden. De klim wordt vals plat als ik op akkerhoogte kom. Zal een tijdje op het plateau van akkerland blijven hangen tot de Chapelle Saint-Donat. Heb er ongeveer 11 km in de kuiten na twee uur wandelen.
De 20 km gaat er alleen vandoor, dwars door akkers en parallel een drukke baan ook tot de behuizing van de Rue de Thy. Daar pik ik de 10 km op voor een kilometertje heerlijk schaatsen tot een oude spoorbaan in Bousval. De 15 km kruist en gaat er de Ravel volgen, wij mogen weer klimmen, terug het vettige beukenbos in. Met het stijgen van de kilometers wordt mijn bewondering voor dit parkoers ook alsmaar groter. Opnieuw heerlijk ploeteren op een bosrijk plateau en langs meesterlijk aangebrachte markeringen. Mijn dag kan niet meer stuk hier wandelend langs de Sentier de Warichet. Opnieuw een duik naar het volgende riviertje, la Falise. Midden een slagveld van gekapte bomen heviger slingerend dan het wulpse beekje, modder tot boven de enkels. Worstel er mij nog maar eens door heen … naar de volgende pittige klim, half verhard met kiezels. Kom weer op een akkerplateau uit met een rondom zicht van 360°. Uiteraard hoe vettiger, hoe prettiger. Het is er ook behoorlijk druk, de 10 km van Adeps blijkt een enorm succes te zijn, al houdt menigeen er hier vandaag een bruine broek aan over.
Genoeg geploeterd, gewoon langs een steenweg met platanen aan de linkerkant terug naar het dorp. Mis poes ! Rechtsaf wacht een goddelijke weg van witte, bonkige kassei regelmatig bedekt met een laagje glibberige smurrie. Je suis ravi, dit is echt mijn ding. We worden met z’n allen afgezet in het dorp met paardenstallen naast de kerk en een idyllisch watertje. Blijkt zowaar de Dijle te zijn ! Een laatste klim door het dorp, ik bereik de finish na 04:12 of daaromtrent. Heb de keuze uit meerdere streekbiertjes en kies voor La Forge ‘au fut’. Feliciteer uitgebreid de organisatie met parkoers en markering. Tot mijn grote verrassing was deze tocht een ABSOLUTE AANRADER.
