Thuismatch vandaag, de wandelpijltjes hangen in onze straat. Toch volgen wij ze aanvankelijk niet, gaan linea recta naar Depot De Luxe, de luxueuze startzaal die wij ons kunnen permitteren in onze eigen gemeente. Het is er niet echt super druk zo rond 09:00 alleen Trip-Trap is omnipresent want op busuitstap.
We gaan op pad voor 27 ruime kilometer. Stappen langs ons imposante gemeentehuis, de Sint-Bernardus abdij en dan naar riviermonding de Vliet. Weg van de Schelde over de Vlietdijk tot centrum Schelle. Even een wijkje en dan opnieuw genieten van die heerlijk meanderende Vliet tot midden het open land. Even blubberen over de zompige paden van Plukboerderij Zinckval en over het gelijknamig macadammeke tot ’t Cleydael. Tarmacje volgen tot het oude kasteel Cleydael en dan opnieuw tarmac, de Groenenhoek. JP loodst ons het domein in met zijn vele kastelen. Heerlijk wandelen over mosrijke paden door het bospark. Zet ons af in het oude centrum van Hemiksem en even verder de rust in het oude schooltje van de Lindelei. Zijn zo’n 100 meter van het echtelijk dak verwijderd !
Maar we gaan nog niet naar huis, bijlange nie bijlange nie … We kiezen na begroeting van een tiental IJsetrippers voor de Heiligstraat en de bosrand van de Moerelei. De dreef naar ’t Macadammeke die loop ik tegenwoordig meerdere keren per week. Bij baseball vereniging Pioneer duiken we Fort VIII in. Heerlijke omzwerving langs zijn waterpartij en de ‘spooky’ platanen. Zoeken de Umicore voetbalvelden op en lopen vervolgens door het jonge bos langs de spoorbaan. Nog even een strookje fietspad en pauzeren in de prachtige bar van de visclub van Fort VIII. Blijken met ruim 50 wandelaars gekozen te hebben voor de langste afstand.
Chris (Ingelmunster) sluit aan. Is zeer te spreken over het gebodene. Wij gaan als trio verder door het park Sorgvliedt. Morgen ben ik hier weer want dan ga ik ‘markten’ in Hoboken. Na de rododendrons volgt even de Groenstraat en een ommetje achterom het Schoonselhof. Pikken de heerlijke dreven op die naar kasteel Klaverblad voeren. Heerlijk wandelen door het bospark en dan wat straatjes lopen tot de Lindelei, onze laatste pauze.
Ruime stop met Annieken & Chris, M & M ook. De laatste loodjes dan. Beetje verrassende eerste kilometer door de nieuwste bebouwing van onze gemeente. Dan de prachtige, diepliggende vijver van Terlocht rondden. Genieten van de wilde berkenbosjes van Callebeek en het nieuwste Heimisse wandelpad Den Akker. Tussen wijlen Bekaert en de Schelde door, de laatste meters van een prachtige wandeltocht. Nagenieten met de vele wandelvrienden en tevreden terug naar huis. wsv Schelle jullie zijn in alles een 5-sterrenclub, parkoers, afpijling, crew … wij zijn fier op jullie !!
Op de trein was het nog relatief rustig maar in de startzaal is het hek van de dam. Je kan nauwelijks een naam uit het ‘afstandengild’ noemen of ze staan voor onze neus. The Big Family is walking in Olen today ! Wij kiezen voor een 30+ parkoers. Lopen Guy en Martin achterna langs de muurschilderingen en fabriek van Umicore. De voetbalvelden van KAC Olen en dan het groen in langs de spoorlijn, onze aanvoerroute van daarstraks. Heerlijk wandelen is dit bij clemente temperaturen en een grijze hemel. Weg van ‘den ijzeren weg’ en door het halfopen Kempens terrein van de Draaivennen. Naar Achter Olen gaat de reis en verder tot het Boerke van Olen en de eerste pauze in het Boekenheem. Bekend en bemind.
Na de koffie terug op pad, het Ukkenpaadje opzoekend en het Bulepad, na even huisjes kijken. Heerlijke bosstrook dan, parallel met het Albertkanaal. Vervolgens opnieuw de Kempense bocages in langs het Sluizenpad en de Geelseweg. Bij de Minnekeshoeve weten we de tweede pauze nabij. Hebben er ongeveer 13 km opzitten in de kantine van gastheren Gedoviba. Nog steeds de zoete inval en we pikken aan bij de Jakke en de Hobohemmers. Dwars door het groene Gerheze nu richting Albertkanaal. We vormen twee koppeltjes, ruilen van Linda. Stilaan trekt het zwerk toe en begint het te druppelen. We vechten ons voorbij de spoorbaan, door een eerste prachtige strook van het Olens Broek. Gezellig keuvelen tot een tentpauze bij mensen ‘in den hof’.
De Hobohemmers haken af, beetje ziekjes en wij gaan voor de lokale lus. Op en neer langs de Herentalse kapelletjes en dan tot onze verassing terug hoog boven spoorbaan. De parkoersmeester verrast. We krijgen een heerlijke zwerftocht langs dennetjes en heide cadeau. Steenweg over en langs tennis Ter Heyde. Het Kempens sparrenbos in dat ons naar zandpaden door weiland voert. Theo blijkt slim te zijn, loopt geen twee keer hetzelfde strookje. Wij gaan wel pauzeren bij ‘de mensen thuis’. Komen de Hobohemmers daar toch wel aan zeker! Elk om beurt besloten zij toch de extra lus te lopen. Dat vieren wij sober maar gedecideerd met de gratis drankbonnetjes van onze gastheren.
Als viertal zullen wij de tocht vol maken. Terug naar de spoorbaan, uiteraard lang na Theo. We pikken de bruine Nete op en vervolgens vennen & vlonders door het Olens Broek. We mogen uitgebreid genieten van een magistrale etappe door puur natuur, natte natuur met de nodige vlonders. Schitterend biotoop is dit en de parkoersbouwer laat ons dan ook uitgebreid genieten tot hij echt niet anders meer kan. We moeten een brug over het kanaal nemen en binnenrollen in de zaal.
Nagenieten bij een Duvelke en de Hobohemmers zetten ons gemotoriseerd af op de brug van Antwerpen-Zuid. Hebben een heerlijke wandeldag achter de rug – l’amitié par la marche op het hoogste niveau.
Mijn voorlopig laatste dag ziekenverlof vul ik op met een wandeling, uiteraard. Ben verbaasd de enige treinganger te zijn die in Wezemaal afstapt komende van Antwerpen. In de startzaal is het IJsetrippers boven, wij bezetten haast het volledige folders tafeltje. Ik voel mij nog een beetje moe van het Baargse stappen zondag en kies voor 21 km.
Een rustige aanloop langs het Rodesvoetpad, de dorpskom uit en lopend langs de A2. Bergzicht noemt de tweede straat heel terecht want met uitzicht op de Wijngaardberg. Aan de overkant van de drukke autobaan een kasseitje en dan een niet te zware klim met venijnig einde, de Beniksberg. We lopen een heel eind over het vlakke duin, puur natuur met fraaie uitzichten over de weidse omgeving. Strookje blubber en dan tarmacje duiken naar ’t Holsbeekse Hellegat. Op en neer gaat het nu tot het zandstenen kerktorentje van Gelrode zich moeizaam profileert tegen het grijze zwerk. Eerste pauze na een uurtje lopen. De onfortuinlijke Claude komt ter sprake, menig wandelaar kijkt verbouwereerd.
Op weg voor een lus van acht kilometer. Langs de Dievenvoetweg naar de Eikelberg. Opnieuw genieten van relatief vlak en hoog boven berk en zand. Zakken langs een hol tarmacje en vervolgens klimmen door een berkenbos, het Kloesebos. Ben eenzaam op pad voor een lange omzwerving langs bospaadjes en open stroken van heide en pijpenstrootje. Naar het einde toe halen Annie & Willie, Leo ook mij in. Gezellig keuvelend duiken we de open ruimte boven Gelrode in. Moet hen laten gaan, geniet nog na van Kurtaanse fratsen en heb pijnlijke voeten.
Hoog tijd voor een wat langere pauze in de parochiezaal in gezelschap van Marij & Willy. De laatste loodjes dan. Achter mijn maatjes aan langs het stemmige kerkje en naar de Moedermeule, waar het kasseibaantje helaas is verdwenen. Dan de heuvel op tussen appelen en peren, althans later op het jaar. Waterloospad zet ons terug af in de vallei en het presentje van onze gastheren, een jeneverke. Spoel hem gelijk door met een eerste beklimming van de Wijngaardberg. Wat ze in Giesbaarge kunnen dat doen die van Werchter ook. Op en neer tussen de wijnranken en vervolgens de fruitbomen. Even pauze hoog tegen de bosrand en dan technisch zakken vanaf een monumentaal Heilig Hart tot de plaats waar ooit de Wesemeulen stond. Hinkel mij een weggetje naar de finish en een deug doend Duvelke. Ben verdomd hondsmoe. Rustige reis en vroeg naar bed, morgen moet ik terug naar Vilvoorde …
