Ik ben weer overgeschakeld naar de zesdaagse werkweek. Mijn enige professionele collega is op vervroegd pensioen gepest. Stuurde naar mijn baas de gepresteerde werkuren door met de melding ‘de zevende dag rustte hij’. Is niks van waar natuurlijk want ben ook op zondag voor 06:00 uit de veren. We rennen van de eerste bus naar de trein tot Mol … om vast te stellen dat er zo vroeg op zondagochtend nog geen bus is naar Sluis. Opwarmertje van ruim 3 km meteen langs onder meer een wel erg moderne kerk.
Het is rustig in de startzaal, ik heb ruim de tijd om de parkoersmogelijkheden te bestuderen en een eigengereide versie aan Linda te serveren. Ze is hare zot gewend, vind het voorstel best wel leuk. Op pad dus, meteen door het frisgroen tot de kerk van Sint-Antonius Donk. Dan langs een meer met elektriciteitscentrale. Vervolgens halfopen Kempens landschap bewandeld over grintpaden tot rustpost voetbalkantine Flurky’s. De zoete inval meteen want vele maatjes keren al were van de lokale lus van de marathon. Ook wij beslissen deze lus van 9300 meter te lopen, net als een maatje wonende in Kontich maar afkomstig van het Nederlandse Heeze.
We duiken meteen het bos in, waarom zou deze tocht anders Boswandeltocht noemen ! Lange brede graslanen die we delen met zij die de hond uitlaten. Even halfopen terrein, een veld koolzaad staat prachtig geel te wezen. Over een fietspad en dan terug de sparren tegemoet. Het is hier de rust zelver, lekker na de drukte van kantoor. Afwisseling nu met een nat en begraasd biotoopje en vervolgens de dijk van het Kempisch kanaal. Dwars door een haast verlaten golfterrein tenslotte en stilaan terug naar het stille Flurky.
Tijd voor een bammetje en weer op pad de sparren tegemoet. Een enkel straatje met dreigend zwerk en dan door weilanden met dominerende paardenbloem. En de boer … hij beerde voort ! We duiken nog eens de sparren in voor heerlijk slingerende paadjes tot de straten van Achterbos en de volgende rustpost. Deze lokale lus slaan we over, kiezen voor de laatste loodjes, alhoewel met nog een laatste rustpost onderweg. Passeren vrij snel een pracht van een bidweg met zijn witgekalkte kapellen. Dan wordt het weer rollercoaster met kleine mastentoppen onder de voeten. Even door een stille wijk en opnieuw het frisgroen in vergezeld door een even frisse aprilse gril. Spar met een ondergroei van loof geurt nu heerlijk tot de laatste pauze bij Milleke Mol.
Martin laat ons weten dat hij een halfuurtje voorsprong heeft en ons opwacht ter aankomst. Wij stappen in het groen over zandpaden tot damesvoetbal Moldavo. Een tijdje huisjes kijken aan de overkant van de steenweg en dan weer door sparrenland tot een vaart. Meteen weer weg van het water en slingerend door het bronsgroen terug naar de steenweg. De laatste kilometer loodst ons langs een beek. April kent er zijn gril. Binnen de 60 seconden tovert hij ons pad winters wit van de hagelbolletjes, uniek vinden wij dit. Een wandelaar is sowieso een beetje gek ! Lachend gaan we met Martin aan het Duvelen. Hebben ruim de tijd tot busje 1 die uit een voor mij onverwachte straat komt. Gelukkig is Linda bij de pinken …
