Het kostte Hennie en mezelf heel wat talent maar Linda stemt finaal toe om nog eens een bezoekje te brengen aan Adje en Olat. De routeplanner doet ons gekke capriolen maken langs bedrijvenzone De Run, maar met de hulp van onze intuïtie vinden we startzaal Het Klooster al met al vrij makkelijk. Zijn net op tijd om Martin voor 40 km te zien starten, wij spreken af tot later ergens op het parkoers. Prachtige startzaal trouwens, haast luxueus en natuurlijk met Hennie prominent aanwezig. Zo rond de klok van negenen is het er overigens behoorlijk druk.
We maken een ommetje door het mooie dorpscentrum met kiosk en zetten dan koers naar sparrenbossen. De stormschade is hier toch wel groot. Heel wat boomtoppen van een arm en meer dik zijn genadeloos naar beneden gehaald. Elke open plek in het bos is meteen ook de ruimte voor heide en, soms dicht begroeide, vennen. De adrenaline stroomt door onze aderen, dit is echt Olat en daar zijn we echt wel dol op. Het begint dan ook nog stilletjes te sneeuwen, een echte wintertocht dus. Lopen een paar straten villa’s, kasten zeg maar, landhuizen eigenlijk. Maar snel terug de bossen in zoals we het graag hebben. Delen de paden met MTB-ers waarvan meerdere vrolijk goedemorgen roepen. Schitterend toch ! Met de modder valt het voorlopig nog mee, zandgrond. Passeren meerdere fantastische vennen, al dan niet met rietkraag. Ontwaren zelfs een witte reiger in de verte, roerloos vissend. Langs weilanden volgt een pittig stukje, zompig graspad ,enkeldiep. Erik (WS’78) & vrouwtje zeilen ons voorbij richting koffiepost. Op de bankjes zitten is er niet bij, kletsnat zijn ze. Een drietal jonge dames kijken vertwijfeld naar de uitgestalde boterhammen. De helpers nodigen hen uit ‘ten aanval te gaan’. Aarzelend stemmen ze in. Ons hoeft men zulks niet meer te vertellen, koffie en ‘bammetjes’ met salami gaan er gretig in.
We steken de Leenderweg over bij De Wetering, lopen een dreef langs een kaarsrechte gracht. Het riviertje in de buurt blijkt de Tongelreep te zijn. Laten het water achter ons en duiken het Leenderbos in. Her en der zijn gras en vegetatie omgeploegd, denkelijk door wilde zwijntjes. Bij een ven is ons pad haast overstroomt, we vorderen behoedzaam. Zijn verdorie blij een eindje verhard fietspad te kunnen lopen. Dat ploeteren daar wordt je toch wel moe van. Schitterend toch, die heerlijke vergezichten over rustende heide en geelkleurig pijpenstrootje. Een sparrenbos heeft een ondergroei van frêle felgroene dennetjes. Stilaan wordt het parkoers hobbelig, beetje op en neer tot we bewoning bereiken. Blijken in Strijp te zijn. Lopen door een klinkerstraatje langs prachtige langgevel hoeves en vakantieverblijven. In deze streek vind ik nu echt eens alles mooi, zeg ik tegen Linda. Ze moeten lachen met de opmerkingen van haar oude dwaas. Fietscafé Hospes daar hebben we rust halfweg onze opdracht. Men serveert er bonensoep met spek, echt wel naar onze bek. De Wilskes kiezen voor eten-en-drinken, La Trappe van ’t vat. ‘ritser’ Dirk is er dan al lang vandoor. Stapt op weduwschap vandaag en wil vroeg thuis zijn. Tja, zijn Linda weet blijkbaar hoe het moet …
Wij stappen het dorp uit net na Ger. Lopen over een brede zandweg langs kapel en molen weer de bossen tegemoet. Boswachterij Leende is weer eens een zaligheid om door te lopen. Achterop komen onder meer Chris en Zottemie, neofieten hier vandaag en vast in hun nopjes. Stappen voorbij een stuifduin richting drukke wegen … die we bij Spinsterberg vrij snel achter ons laten. Adje heeft prachtige doorgangen gevonden. Hoog opgeschoten heide langs brandgangen tussen sparrenbossen door. Wat een schitterend biotoop ! Dan de open ruimte in met zijn steeds weerkerende vennen. Stilaan lopen we terug naar Valkenhorst en de meer bosrijke omgeving. Toch wacht nog een verrassing …wij noemen het ‘de waadplaats’. Het pad is onbegaanbaar overstroomt, door gele graspollen langs beide kanten is er doorkomen aan. Ad op zijn best dus. Een paar keer ploeteren we ons door puur natuur om drogere slingerpaden door de bossen op te zoeken. Lopen parallel de drukke autobaan maar steeds in het groen verscholen. Een brede zandweg door akkerland, enkele hoeves … de soeppost is vast in de buurt ! Mmm, heerlijke tomatensoep met basilicum en natuurlijk de ‘bammetjes’. Theo kondigt Martin aan en die wachten wij dus op. Intussen passeert ook Chris de twee duimen in de lucht. Die zullen we hier vast en zeker meer zien.
Martin en Hein genieten ook van hun soepje alvorens we verder trekken. Vormen al snel twee duo’s die gezellig keuvelend de laatste graspaden tot Waalre tot zich nemen. Nog wat villa’s, een bosje met veel klimop, de finish daagt al snel op. Kunnen we Frans Staal nog eens begroeten en Peter Heesakkers. Samen met Martin en deze gabber sluiten we de zaal. Onderweg naar huis krijgen we bakken water over de auto heen. Hebben we effe geluk gehad vandaag met nauwelijks een uurtje sneeuw en verder een vrij zonnige dag. Olat, het blijft een mythische wandelvereniging…
Het feestvarken ontwaren we niet meteen in de Gildenzaal. Wel het spitse snoetje van Hennie dat meteen zonnig wordt bij het zien van Linda. Ze verstaan elkaar opperbest deze twee. Het is ook traditie dat ik hier op weg naar de inschrijftafel de zaal afdweil, vele bekenden groetend. De befaamde Schaffense smos laat ik mij nadien smaken, kan aldus gesterkt op pad.
Het asfalt is gladjes als we aan de lokale lus van net geen 9 km beginnen. Stappen voorbij de Schaffense molen het plateau op met zijn weidse, nu zonovergoten akkers. Verderop wachten de boomplantages van Kelbergen vanaf Berre3. Voorbij het gelijknamige voetbalterrein duiken we sparrenbosjes in op een heuvel aangelegd. Redelijk vettig daar bij Steenkot ! We genieten bij het uitkomen van het immense groen van een prachtig uitzicht dat tot de witte rookpluimen van Tessenderlo reikt. Pikken een volgend bosstrookje mee alvorens weer het landbouw plateau op te gaan. Een holle weg stuurt ons een verdieping lager en samen met de andere afstanden stappen we langs een gracht terug richting Schaffense kerk en een lekkere kom soep in de Gildenzaal.
Onze naamgenoten uit Halen staan er in de startblokken. Zullen wij niet de laatsten zijn vandaag ! De lange lus van ruim 20 km begint met de Vroentestraat en over de heuvel met kasteel langs de holle weg die Molenstraat noemt, klassiek. Bosrijk wordt deze etappe langs onder meer de Oude Schansstraat. Veel spar uiteraard want zandgrond, toch ook wel mooie delen wit glimmende berk. Lang achterafjes, tussen bebouwing en natuur worden we naar de Kalendries in Zelem geloodst, meer bepaald in de overvolle kleine zaal van het complex. Hebben er de tijd voor een babbelke met Jefke en Marleen, Anwerpse wandelvrienden.
Ook hier een lokale lus van ruim 8 km. We lopen ze samen met clubmaatjes Mieke & Roland. Beetje tarmac en dan een prachtige holle weg waar het ploeteren is door het nat. We vorderen behoedzaam. Lopen vervolgens rustige betonbaantjes in het groen, langs hoeves en schaarse bebouwing. De Venusberg lonkt. De parkoersmeester is clement. Loodst ons twee keer op en neer voorbij ruiterzaak Equitom en de minst steile kant van de heuvel. Afdalen doen we door een pracht van een heidelandschap met een stralend vergezicht als extraatje. Langs Langeheide bereiken we haast ongemerkt opnieuw de Kalendries, waar onze maatjes meteen doorlopen en wij even pauzeren.
Het wordt al frisser als we terug op pad gaan voor ons laatste uurtje wandelplezier. Wat stille straten om terug aan bospartijen te geraken. Het lijkt er wel een hindernissenloop van plassen en gesneuvelde boomstammen. We bereiken de Postbaan en gaan die een heel eind volgen tot net voorbij de woonst van Dre Symons, bij VOS ooit een bevlogen parkoersenbouwer. Dwars door de bomenkwekerij nu naar de drukke steenweg Diest – Paal. De laatste kilometer is dezelfde van daarstraks. Bij ons Duvelke nog even een babbel met feestende Hugo en dan is het tijd om weer het station van Diest op te zoeken, ruim 2500 meter verder. De Vossen zijn al naar huis als wij nog een pintje drinken in lekker een warm cafeetje en tenslotte kunnen we een tukkie doen in een rustige treincoupé. Mooie tocht Hugo, zo hoort het ook bij jou.
