Ik heb weer een emotioneel loodzware week achter de rug. Op het werk heeft de muis de kater er toe gedwongen haar schriftelijk vrij spel te geven over zijn poes. Het klinkt hilarisch maar de realiteit is het heel wat minder. Wanneer het privé leven van de directie verweven geraakt met het beroepsleven gebeuren er heel onprofessionele dingen. Zaterdag ging Linda alleen een toertje wandelen door het Rivierenland. Ik moest samen met de maatjes afscheid nemen van de oprichtster van ons dagelijks treinclubje. Ghislaine werd 56 jaar en dan geveld in een ongelijke strijd tegen de gevreesde ziekte van deze tijd. Intriest om zo afscheid te moeten nemen van een immer vrolijk dametje.
Maar zie, vandaag ben ik weer paraat, zei het dan snipverkouden (dat ook nog !). Een groepje van een tiental wandelaars wacht op de Antwerpse Rooseveltplaats tot bus 600 er klaar voor is. De meesten komen van ‘euver ’t woater’, Patje Kloek en wijzelf vertegenwoordigen de Antwerpse provincie. Vragen aan de buschauffeur een seintje te geven bij halte Sint-Job Kruispunt. Zo’n 1700 meter gaat het dan in groep linea recta tot het Goorhof en de kleine, knusse startzaal waar Olympic Deurne ons vandaag uitnodigt. Herman is ook al present, nam een bus vroeger en neemt ruim zijn tijd om te starten. Nog aan het verteren van het clubfeest gisteren ?
Het parkoers van de 30 km is verdeeld in twee lussen. We pikken eerst het kleintje mee van 7 km. Heel bekend terrein meteen met de bossen van De Poppelaer, achter de gebouwen van Kristus Koning. De paadjes liggen er erg nattig, modderig bij. Nochtans kunnen we vrijwel overal handig rond de plassen laveren. Halfopen terrein vervolgens met heel wat paardenweiden. Ook het zwerk trekt half open, het wordt vast een aangename wandeldag. Het parkoers loodst ons voorbij een blauw beschilderde kapel, over slingerpaadjes langs rododendrons ook. Een vennetje ligt er roerloos bij, er is geen zuchtje wind. Dwars door de vele gebouwen van scholengemeenschap Kristus Koning lopen we terug nar de start voor ons koffietje of tas soep.
De grote lus vatten we aan bij een fris windje. Gaan prachtige dreven lopen dwars door en rond het lokale golfterrein. Zelfs in de winter komt menigeen hier een balletje slaan. En vriendelijke goedemorgen kan er meestal ook af. Sportmensen onder elkaar dus. Na een volgend modderpaadje komen we bij het antitank kanaal uit. De 30 km loopt een extraatje rond het bruine stilstaande water en zijn bunkers. Van de overkant roept ‘Hollander’ Jerome een vriendelijke goedemorgen. Bij de beroemde kolonie haantjes komen alle afstanden terug samen. We flaneren door een prachtige dreef richting weelderige bebouwing van ’s Gravenwezel. Nog een ommetje door een bosje met BLOSO parkoers, de rustpost wenkt. Het is binnen veel te druk en te warm. Wij doen zowaar een terrasje.
Zijn halfweg onze 31 km en hebben nu een lus van 8,4 km voor de boeg. Een kasseitje zet ons af in het dorpscentrum. We moeten aanvankelijk wat huisjes en villa’s lopen maar daar komt dra verandering in. Een eerste dreefje met heel wat klimop loodst ons naar een steenweg. Aan zijn overkant wacht een winters bos. Prachtige beuken flankeren een moderne kasteel constructie. We dwalen verder door het immer groen van hoog opgeschoten rododendrons. Villa’s kijken dan, langs de Boterlaarbaan. Kwestie van wat variatie in het parkoers te brengen. Het Schildewandelpad ligt er prachtig bij. Rechts weilanden en woningen als achtergrond. Links een donkere gracht en opnieuw die rododendrons, zo massaal aanwezig ten noorden van Antwerpen. We worden afgezet bij een pracht van een kasteel in gele kleur en met heel wat franjes en diverse torens. Mooi toch hoe we hier vandaag weer een inktvlekje op onze wandelkaart opvullen. Stille straatjes en achterafjes voeren ons terug naar de nu wat rustiger controlepost. Zijn we dan een beetje moe, we genieten wel van het verrassende in deze wandeling.
De terugtocht brengt ons aanvankelijk langs bekend terrein. Het merkwaardige kerkhof van de nonnetjes en de hun kloostergebouwen. De Botermelkbaan over de Kleine Schijn in Schoten. Het tarmacje door het groen en de vele paardenweiden, hier liepen we vaker. Stilaan komt een regenzone opzetten terwijl wij dieper de bossen in mogen langs de Krommedreef. We sluiten het groen af met een vettig paadje tussen de rododendrons. Vanaf een voetbalterrein resten ons enkel nog wat straatjes tot de finish. Raken bij ons Duvelken aan de praat met … mensen van ‘euver ’t woater’ waaronder één van de parkoersbouwers. Het één verklaart het ander. We kunnen hen naar waarheid vertellen dat wij van deze tocht genoten hebben. Olympic Deurne is ons dan wat minder bekend, ze hebben ons binnen het halve jaar al twee keer verrast met mooi uitgebalanceerde parkoersen en een prima verzorging. Met Rudolph (rendier) en zijn maatje vatten we de terugreis aan. Linda valt zowaar in slaap op de bus. De reis naar Hemiksem verloopt vlotjes. We zijn weer blij erbij geweest te zijn. Volgende week wachten de klassiekers in Olen en Hemiksem.
