De boemeltrein loopt in Vertrijk leeg. Onder leiding van Xavier reppen ruim 30 wandelaars zich richting startzaal anderhalve kilometer verder in Boutersem. Grappig daarbij, de parking van de tocht ligt net naast het stationnetje ! Het is berendruk in het te kleine startzaaltje, het is er te warm ook en we gaan snel op pad voor 30 km.
Een paar straten en dan een zachte, vettige klim gezien de regen van eergisteren. Butselbos gaan we verkennen. Leuk afwisselend parkoers overigens met donkere bospaden, weilanden en maïs, over licht golvend terrein. Een eenmanspaadje zorgt voor file want alle afstanden lopen deze eerste etappe. Zacht klimmende steenweg dan, de 8 en 12 kilometer verlaten ons. Wij duiken de weidse akkers in, genietend van magistrale vergezichten richting Pellenbergse heuvels. Na ruim 8 km onze eerste pauze in een geleefde voetbalkantine. Rik (Bornem) wordt voor een tijdje onze gezel. We stellen ook vast dat de IJsetrippers hier ruim vertegenwoordigd zijn. Is ook bijna een burentocht.
Na Raymond ‘la cravatte’ en Jacqueline, die komen uitlopen van de Doto, denderen we een mooie holle weg af tot een spoorlijn. Bij een weide bevolkt met Limousin stieren verlaat Rik ons, hij houdt het bij een twaalftal km. Wij klimmen weer een pracht van een holle weg op naar het volgende schitterende vergezicht. Een brug loodst ons over de E40 en dan voeren straten ons naar centrum Neervelp en de tweede pauze. Verwarring alom daar volgens de parkoersbeschrijving dit Vertrijk had moeten zijn. Een onzuiverheid van de organisatie die wij ons verder niet gelegen laten.
Hebben een lokale etappe van 6 km voor de boeg. Kleine Heide is een betonbaan die tot een boerderij voert. Daar gaan we de rosse kassei op recht de akkers tegemoet. Het pad wordt een paar keer herschapen in een vijver, telkens er een ‘zoenk’ in de weg is. Gelukkig kunnen we er telkens over de stoppels van gemaaid graan lopen. Voorbij een akker prinsessenboontjes klimmen we tot het kerkje en het stille dorpscentrum van Opvelp. Volgen een gracht langs landgoed Verbranden Toren en maïs van wel erg verschillende hoogte. De aanhouden droogte eist blijkbaar zijn tol. Prachtig paadje langs een minuscuul beekje, we dokkeren vervolgens nog wat kassei tot de andere dorpskant en weer Kleine Heide. Stappen opnieuw langs de kerk van Neervelp tot de rustpost, die er nu haast verlaten bijligt.
Ik heb een dipje, bunker wat suiker met behulp van ‘kroeselen’ taart. Terug op pad dan. We dwarsen de vallei van de Velpe en laten een kasseitje ons hoog in de velden voeren. De 30 km stapt richting Willebringen waarna we de E40 + TGV lijn opzoeken en even later de oude spoorbaan Leuven-Tienen. Onze trage wegen lopen hoog boven het gemotoriseerd verkeer. We maken een ruime omzwerving door akkers, steeds met een witte kerktoren als baken. Daar gaat het ook naartoe, het dorpje Roosbeek en onze laatste pauze. Hebben er slechts 3,5 km meer voor de boeg en tijd zat. Tijd voor een Duvelke dus en een praatje met de cafébaas.
Een paar straten en we zoeken Voetweg 42 op. Deze voert naar een moerassig gebied, paadjes van houtsnippers en vlondertjes inclusief. Raken even aan de drukke steenweg Leuven – Tienen en bewandelen dan een laatste groen achterafje tot de finish. Hebben er ruim de tijd voor een uitgebreid zonnig terras. Een goed beklante bus, twee treinreisjes en een laatste busrit. Ons wandelweekend zit er weer op. Plan slechts één werkdag deze week. Heb mij in het hoofd gehaald 6 opeenvolgende dagen te wandelen voor een totaal van zo’n 200 km. Eerst komt de Vierdaagse van de IJzer aan bod. Benieuwd of de weerbarstige knie zal standhouden …
Doen we het of doen we het niet ? De weersvoorspelling voor Half Oogst is bar en boos. Bij het opstaan geen regen en dus gaan we op pad. Over Antwerpen-Zuid en Gent-Sint-Pieters tot station Beernem. Opwarmertje van 2 km en we zijn in de ruime sporthal. Minder beklant dan andere jaren vanwege de zaterdag concurrenten. We starten de wandeling door de dreven van Sint-Amandus en slingeren door een bosje terug tot bij de kortere afstanden. Stappen domein Colpaert binnen dat we snel inruilen voor de bossen van Bulscampveld. Een kortere strook van dit kasteeldomein dan vorig jaar tot kruidentuin De Karwei. Beuk en een ondergroei van varens komen dan uitgebreid aan bod tot de bewoning van Hertsberge. Onder de kerktoren pauzeren we een eerste keer na een uurtje wandelplezier. Linda wil absoluut de lus lopen die we vorig jaar lieten voor wat ze was en we passen dus ons parkoers aan. Een paar straten en dan voert een mooie Lemmersdreef ons langs een poeltje en modern kasteel tot wat weiland. De boer maant er zijn beesten aan tot opstappen, ze worden naar malser gras gebracht. Wij worden een prachtig eenmanspaadje opgestuurd tussen gracht en rietkraag. Onbekend gebied dat ons ten zeerste bekoord. Bosrand nu, te gast bij de Vlaamse Land Maatschappij. Weer vrijwel droogstaande grachten en een veelheid aan varens. Op grondgebied Wingene verlaat de 13 km ons en wij gaan villaatjes in het groen kijken meestal over tarmacjes stappend. Villa’s worden heuse landhuizen en later gewone burgerwoningen als we opnieuw het centrum van Hertsberge bereiken. Pauzeren doen we in het gezelschap van Geertrui en Jan (pijp), Nathalie en Wilfried ook.
Hebben wij een verkorting van het 28 km parkoers voor ogen, deze blijkt de etappe van de 13 km te zijn die we daarnet liepen. Vonden we zo mooi en nieuw dat we met plezier de 4 km opnieuw onder de slof nemen. Na de splitsing gaat het recht naar de plantenkwekerij Neirynck (vooral heide) waar we zowaar een terrasje kunnen doen. Van de voorspelde regenbuien valt niks te bekennen al blijft het zwerk wel grijs. Meteen na de pauze opnieuw een prachtige beukendreef en genieten wandelend over maaipaden en door dreven langs weilanden. Natuur & bos biedt ons dan zandpaden aan en dus berk en spar. Tarmacjes lopen vervolgens langs onder meer de Wingense Beukendreef die merkwaardig genoeg afgezoomd is met eik. Vagevuurbos lees ik op het naambord bij de volgende graspaden in het groen. Ze voeren ons naar een poeltje bij Sint-Pietersveld. Kasseitjes dokkeren onder de populieren, onze laatste rustpost De Zande kondigt zich aan.
De laatste etappe korten wij ook wat in zodat we rond de 32 km uitkomen. Aanvankelijk bonkige kassei onder rode beuk. Vervolgens tussen maïs en bosrand naar een zelfde strook beukenbos dan tijdens de vorige etappe. De verkorting loodst ons over een fietspad richting bospaadjes met een veelheid aan bramen & varens. De laatste loodjes zijn ingezet tot de Frietmobiel en de aankomst. Nog een gezellige babbel met onze Waaslanders bij een lekkere Omer en het is weer tijd om richting station te stappen. De wachttijd in Gent-Sint-Pieters is lang genoeg om nog een terrasje mee te pikken zei het onder een luifel vanwege hier wel regen. Zijn pas rond 21:30 thuis terugkijkend op een leuke, bosrijke en zowaar droge tocht. Morgen zijn we weer paraat.
