26.04.2020 Zuid-Dijleland tussen Neerijse, Vaalbeek & Leuven
De verklaringen van de Belgische Veiligheidsraad van afgelopen vrijdag betekenen voor mij persoonlijk dat ik tot einde mei nog maar twee dagen per week werk. Op maandag 4/5 dag, dinsdag & vrijdag Corona werkloosheid betaalt door Vadertje Staat, woensdag & donderdag werken zonder ook maar één collega te zien, er mag alleen maar telefonisch contact zijn. Tja, we hebben nog tussen de 5 en de 10% van ons dagelijks order volume en houden ons dus bezig met ‘klussen’ lees opschonen van databases, oersaai maar wel nuttig. Dit mag niet langer duren dan einde mei want anders riskeren we naakte ontslagen dat is duidelijk.
Maar vandaag ga ik opnieuw aan de wandel in Zuid-Dijleland. Ik ben de enige reiziger op de bus van 8:39, stap klokslag 09:00 af bij de kerk van Neerijse waar een koekoek mij vrolijk begroet. Wandel meteen naar het laantje met de Japanse kerselaars die stilaan uitgebloeid zijn maar toch nog voor een mooi roze tapijt zorgen. Voorbij het witte kapelletje en het kasteel, wandelaars houden ook hier duidelijk afstand van elkaar. De Doode Bemde in dan over het vlonderpad en steek bij de brug de Dijle over, is eens wat anders. Over de spoorbaan tussen Leuven & Ottignies ook en zachtjes klimmen tussen de bebouwing van een uithoek Sint-Joris-Weert. Voorbij het lokale ‘voetbalstadion’ niet meer dan een ‘platen kot’ het bos in, een mij onbekende strook. Kom uit bij een tegelpad afgezoomd met rode beuk, hier kwam ik al eerder. Lange rechte lijn en genieten. Opvallend dat alle tuigen van het speelbos voorzien zijn van linten en de waarschuwing dat ze corona gevaarlijk zijn. Wandelaars en joggers zie ik nauwelijks MTB-ers daarentegen in grote getale, meestal per twee. Spechten tokkelen er lustig op lus, Suske Wiet is alom tegenwoordig en de bosduiven laten zich horen met zachte minnezang. Het prachtige bosparkoers golft zachtjes op en neer. Er komt al eens een holle weg aan te pas, brede beukenlanen en heerlijke kronkelwegjes lossen elkaar voortdurend af. Het zonnetje geeft van katoen en versterkt de vele kleuren op een milde manier, een heuse wandeldag ! Kom bij een vijvertje uit en pauzeer even, heb zo’n 10 kilometer in de benen. Waar sparren staan liggen vele appeltjes op de grond. Kom uit bij de houten brug over de ooit drukke baan en loop het kasseitje af. Maak een ommetje tot de volgende brug en ‘kier ne kier were’, heb ik al een paar keer gelopen dezer dagen. Kom dus weer uit bij de akker die nog steeds geurt naar recente bewerkingen. Linea recta nu langs het militaire domein en dan even pauze op een bankje. Paar MTB-ers moeten mij persé melden dat dit op zondag niet toegelaten is, ik heb lak aan hun betweterij.
Verlaat voor even het bos en stap langs paardenweiden en een wijngaard van 30cm hoog tot een holle weg. Dwars door akkers genieten van vele paardenbloemen dan, in geel en wit. Kom uit bij het kasteel van Vaalbeek en loop de vallei in. Aanvankelijk een beek, verderop een gitzwart moeras. Ik weet, nu moet er geklommen worden, eerst zachtjes door een prachtige holle weg. Ik heb mijn parkoers enigszins anders getekend en passeer het jeugdvoetbal van OHL. Minder steil dit ommetje maar wel tarmac. Kom dus uit op het bosplateau met zijn lange rechte lijn. Vind knooppunt 603 niet en het duurt mij te lang met te veel zijpaden zonder markering. Volg dan maar mijn mannelijke intuïtie en pik naar links een prachtige rode dreef op. De markeringen onderweg staan niet op mijn lijstje en ik negeer ze dus. Kom uit bij de snelweg en een betonnen fietspad – ha dat ken ik. Onder de snelweg door en ik volg de Waversebaan tot aan de spoorweg. Kan er knooppunt 60 volgen langs een straat met in bloei staande kastanjelaren in wit en rood. Waar kom ik uit – bij Arenberg natuurlijk ! Terwijl de Miksebaan de bedoeling was, toch wel een heel eind uit de richting maar wel parallel gelopen.
Thuis gekomen even nagekeken wat fout ging. Denkelijk een ontbrekende paal wegens beheerwerken in het bos, had gewoon langer rechtdoor moeten lopen. Weten we ook weer voor de volgende keer. Het heeft weer deugd gedaan aan lijf en leden, morgen beetje doppen en dinsdag gaan we weer op pad, van Overijse naar Leuven deze keer, een heel andere route maar de 603 komt weer aan bod. Tja, koppig hé !
Het is alweer de laatste dag van mij congé forcé, morgen mag ik weer naar Zaventem-Dorp sporen. Vandaag vraagt Den Ijzeren Weg mij voor een retourtje Leuven – Sint-Joris-Weert nauwelijks € 5,60 geen geld toch. Heb dan nog twee bedienden voor mij alleen, de machinist en de begeleider, luxueus. Het is zonnig maar fris als ik mijn eerste knooppunt oppik net naast het perron. Nog vroeg in de ochtend zowat kwart voor negen. Meteen pittig klimmen het bos in. Op het plateau is een open ruimte voorzien van houten gevlochten kunstwerken, echt wel mooi. Vervolg langs een dreefje van rode beuk, de Speelberg van het Meerdaalwoud. Merkwaardig hoe snel de natuur nu van kleur verandert. Twee dagen geleden nog kalende beuk nu volop frisgroen blad, wat een zaligheid ! Het parkoers van de dag golft lekker op en neer zonder daarom zwaar te zijn, ik passeer zelfs een vijvertje. Wandelaars en fietsers kom ik nauwelijks tegen. Wat mij wel opvalt zijn bijwijlen vele kleine denappels van hun zaad ontdaan. Zo biedt elke dag weer wat anders. Bij punt 112 ga ik na wat ik enkele dagen geleden fout deed, kom nu van 111. Mini detail dat je op de foto kan zien, tja moet kunnen. De brug over de nu stille weg en dan het kasseitje naar 113. Er komt nu een lange etappe naar 76, zo’n 4,3 km lang. Gewoon genieten langs de vele dreven van het bos in groen en rood, soms met weelderige grassen als ondergrond. De vele vrolijk zingende vriendjes zijn mijn maatjes. Strookje sparrenbos erbij en dan op weg naar de akkers van Bierbeek. Wou hier een extraatje lopen door de winderige velden maar laat mij afleiden door een jongeman met passeer angst. Kom dus toch meteen uit langs de bosrand bij de Bierbeekse Poort. Wordt er vanop afstand aangesproken door Ali die duidelijk nood heeft aan een praatje. Ja waarom niet eigenlijk, we wensen elkaar als afscheid een fijne wandeling. Loop eigenlijk omgekeerd van enkele dagen geleden. Genieten van prachtige rood/groene dreven en dan toch even een pauze nemen op een bankje in de zon. Vort met de bok dan en genieten van het felle groen van jong beukenblad. Kom af en toe wel eens iemand tegen die duidelijk afstand houdt maar wel steeds goeiedag mompelt. Randje akkers en weer over een brug zet zowaar koers naar de Zoete Waters. De boer die hier was aan het verstinken heeft het mest intussen netjes ondergegraven, ben benieuwd waar ik ga uitkomen. Draai rond het militair domein en kom uit bij het Vlaamse Houtpark, nooit van gehoord. Hier worden blijkbaar inheemse gekapte bomen stam per stam verkocht. Voor mij is het een lang tegelpad met vooral mijn liefde de rode beuk. Kom finaal weer uit waar ik vanochtend startte bij de houten kunststukjes. Zakken door de holle weg en genieten op mijn eentje in de zon op het perron. Ja ik ben weer eens de enige reiziger tot Leuven. Moe maar tevreden, mijn conditie is nog niet wat ik zou willen maar we werken er aan.
