Ik wandel wel dit weekend maar dan in functie van onze tocht te Hoeilaart. Zaterdag kwart voor tien zijn Wim en ik paraat voor 13 kilometer pijltjes hangen, dat denken we toch. Andere maatjes zijn al druk in de weer om de zaal klaar te zetten. Is in een school, turnzaal, dus je moet van niets beginnen. Wij op pad, de eerste honderden meters voorbeeldig van pijlen voorzien door Mieke & Roland op één punt na, wat ik zondagochtend zal ontdekken. Stevige klim om de dorpskom uit te geraken en snel een mix van natuur en bebouwing. Ik voel, we zijn goed bezig. Prachtige hobbelige dreef door een akker en dan Zoniën in. Deel parkoers dat we niet verkend hebben. Gewoon rechtdoor lopen zei Wilfried. Als ik bij een tunnel onder de ring uitkom weet ik dat we fout zijn. Zie een knikje op de parkoerstekening maar waar ? Stukje ontpijlen en we kiezen een pad. Leuk dat wel, maar lijkt ons meer iets voor ruiters. Komen inderdaad op een fout punt uit. Ik troon Wim mee de helling af tot waar we hadden moeten zijn en we klimmen terug omdat we deze strook van pijlen moeten voorzien. Lopen een eindje door over de kasseiweg naar Jezus-Eik maar voelen ons beiden slecht. We keren nog eens terug de heuvel af en gaan iets knotsgek doen … averechts pijlen hangen ! Ik heb het nog nooit gedaan maar met Wim durf ik dat, die is zo sterk in omgevingsopmerking dat ik er zeker van ben dat wij dat goed gaan doen. De Stormenweg op dus, wij naar links, morgen de wandelaars naar rechts. We komen uit waar we wilden zijn, stom detail, naamloos graspad dat we over het hoofd hebben gezien. Paardenweg terug afbreken nu en dan gezwind verder naar Jezus-Eik. Prinsendreef, in goudgeel blad, en Haagbeukdreef dat kennen we van buiten. Pauze in Den Bosuil en lacherig tevreden over hetgeen we gedaan hebben. De terugweg naar Hoeilaart is ‘gefundenes fressen’ kennen we uit het hoofd. In plaats van de geplande 13,3 km liepen we er 17,4 Wim heeft weer een verhaaltje om aan zijn Marina te vertellen.
Eerste bus vanuit Leuven zondagochtend met Jacqueline & Luc. Afstappen bij den Delhaize en meteen merken dat heel wat wandelaars een eerste 90° naar links missen. Vraag aan Danny om meteen in te grijpen en ga op zoek naar Wilfried. Assisteer in de voormiddag Lydie & Nadine als tweede inschrijftafel. Is weer even wennen want nog maar de tweede keer dat ik dit ‘op mijn ukkie’ doe, scannen, tickets en stickers geven, geld ontvangen, het vraagt concentratie. Zullen dus foutjes inzitten. Het valt mij op hoeveel wandelaars niet aangesloten zijn bij de Bond, 30 % zegt Wilfried en je merkt dat het voor hen routine is. Mmm, ben daar niet blij mee, zet onze werking op de helling wegens steeds minder helpers. Kort na de noen transiteer ik naar de toog van de koude dranken. Het is er berendruk. We zijn met drie om de klanten te bedienen en Mark zorgt voor de aanvulling van de frigo’s en het spoelen van de glazen. Wat we ook doen, we kunnen de toestroom van dorstige kelen niet aan. Er ontstaan files van wel 20 klanten, ik haat dat. We werken ons te pletter Francis, iemand wiens naam ik niet ken en ikzelf. Mark is in zijn eigen stijl een prachtige hardwerkende ruggensteun en zijn vrouwtje Chantal zorg voor het afruimen van vuile glazen met occasionele hulp van een paar maatjes. Midden de namiddag komen Roger, Viviane en Danny helpen, oef. Het volgende probleem dient zich aan, te weinig propere glazen. Elk om beurt stormen we door de propvolle zaal om leeggoed op te halen. Het gaat keihard tot zowat 16:30 en dan bekoelt de situatie. Tijd om op te ruimen. Chantal, Mark en ik beginnen glazen in te pakken en daarna frigo’s leeg te maken en flessen te sorteren. De mannen zijn te driest maar Chantal is bij de pinken en corrigeert zowat alles. Nog even alles natellen en ik stel vast dat we niet genoeg in detail gewerkt hebben, weer een les bij.
Na het vullen van de paletten van de brouwer stap ik naar de bushalte voor de rit van 19:00. Deze blijkt niet te bestaan en ik moet wachten tot 20:00. Och, het is rustig weer en ik kan een uurtje op een bankje recupereren. Ben om 21:00 thuis, hapje eten en bedtijd, morgen is het weer dag. Weer op stap met Wim dus door dat overheerlijke Zoniënwoud om het van pijltjes te ontdoen. Zalig zonnetje op de kletskop en binnen de vier uur is de klus geklaard. En vlotte wandeling, leuke babbel en geen enkel probleem. We zijn zeer tevreden over ons geleverde werk. Busreisje van een uurtje met beetje vertraging bij Gasthuisberg. Ben een fiere Ijsetrippers. We kregen niet minder dan 1970 gasten over de vloer, waarvoor onze dank, de natuur gaf ons parkoers een uitzonderlijke glans en we hebben genoten vaan een te gekke bepijling en het echte teamwork van de helpers op zondag. Vast en zeker één van mijn beste tochten ooit als helper bij de Ijsetrippers.
