Ik wandel wel dit weekend maar dan in functie van onze tocht te Hoeilaart. Zaterdag kwart voor tien zijn Wim en ik paraat voor 13 kilometer pijltjes hangen, dat denken we toch. Andere maatjes zijn al druk in de weer om de zaal klaar te zetten. Is in een school, turnzaal, dus je moet van niets beginnen. Wij op pad, de eerste honderden meters voorbeeldig van pijlen voorzien door Mieke & Roland op één punt na, wat ik zondagochtend zal ontdekken. Stevige klim om de dorpskom uit te geraken en snel een mix van natuur en bebouwing. Ik voel, we zijn goed bezig. Prachtige hobbelige dreef door een akker en dan Zoniën in. Deel parkoers dat we niet verkend hebben. Gewoon rechtdoor lopen zei Wilfried. Als ik bij een tunnel onder de ring uitkom weet ik dat we fout zijn. Zie een knikje op de parkoerstekening maar waar ? Stukje ontpijlen en we kiezen een pad. Leuk dat wel, maar lijkt ons meer iets voor ruiters. Komen inderdaad op een fout punt uit. Ik troon Wim mee de helling af tot waar we hadden moeten zijn en we klimmen terug omdat we deze strook van pijlen moeten voorzien. Lopen een eindje door over de kasseiweg naar Jezus-Eik maar voelen ons beiden slecht. We keren nog eens terug de heuvel af en gaan iets knotsgek doen … averechts pijlen hangen ! Ik heb het nog nooit gedaan maar met Wim durf ik dat, die is zo sterk in omgevingsopmerking dat ik er zeker van ben dat wij dat goed gaan doen. De Stormenweg op dus, wij naar links, morgen de wandelaars naar rechts. We komen uit waar we wilden zijn, stom detail, naamloos graspad dat we over het hoofd hebben gezien. Paardenweg terug afbreken nu en dan gezwind verder naar Jezus-Eik. Prinsendreef, in goudgeel blad, en Haagbeukdreef dat kennen we van buiten. Pauze in Den Bosuil en lacherig tevreden over hetgeen we gedaan hebben. De terugweg naar Hoeilaart is ‘gefundenes fressen’ kennen we uit het hoofd. In plaats van de geplande 13,3 km liepen we er 17,4 Wim heeft weer een verhaaltje om aan zijn Marina te vertellen.
Eerste bus vanuit Leuven zondagochtend met Jacqueline & Luc. Afstappen bij den Delhaize en meteen merken dat heel wat wandelaars een eerste 90° naar links missen. Vraag aan Danny om meteen in te grijpen en ga op zoek naar Wilfried. Assisteer in de voormiddag Lydie & Nadine als tweede inschrijftafel. Is weer even wennen want nog maar de tweede keer dat ik dit ‘op mijn ukkie’ doe, scannen, tickets en stickers geven, geld ontvangen, het vraagt concentratie. Zullen dus foutjes inzitten. Het valt mij op hoeveel wandelaars niet aangesloten zijn bij de Bond, 30 % zegt Wilfried en je merkt dat het voor hen routine is. Mmm, ben daar niet blij mee, zet onze werking op de helling wegens steeds minder helpers. Kort na de noen transiteer ik naar de toog van de koude dranken. Het is er berendruk. We zijn met drie om de klanten te bedienen en Mark zorgt voor de aanvulling van de frigo’s en het spoelen van de glazen. Wat we ook doen, we kunnen de toestroom van dorstige kelen niet aan. Er ontstaan files van wel 20 klanten, ik haat dat. We werken ons te pletter Francis, iemand wiens naam ik niet ken en ikzelf. Mark is in zijn eigen stijl een prachtige hardwerkende ruggensteun en zijn vrouwtje Chantal zorg voor het afruimen van vuile glazen met occasionele hulp van een paar maatjes. Midden de namiddag komen Roger, Viviane en Danny helpen, oef. Het volgende probleem dient zich aan, te weinig propere glazen. Elk om beurt stormen we door de propvolle zaal om leeggoed op te halen. Het gaat keihard tot zowat 16:30 en dan bekoelt de situatie. Tijd om op te ruimen. Chantal, Mark en ik beginnen glazen in te pakken en daarna frigo’s leeg te maken en flessen te sorteren. De mannen zijn te driest maar Chantal is bij de pinken en corrigeert zowat alles. Nog even alles natellen en ik stel vast dat we niet genoeg in detail gewerkt hebben, weer een les bij.
Na het vullen van de paletten van de brouwer stap ik naar de bushalte voor de rit van 19:00. Deze blijkt niet te bestaan en ik moet wachten tot 20:00. Och, het is rustig weer en ik kan een uurtje op een bankje recupereren. Ben om 21:00 thuis, hapje eten en bedtijd, morgen is het weer dag. Weer op stap met Wim dus door dat overheerlijke Zoniënwoud om het van pijltjes te ontdoen. Zalig zonnetje op de kletskop en binnen de vier uur is de klus geklaard. En vlotte wandeling, leuke babbel en geen enkel probleem. We zijn zeer tevreden over ons geleverde werk. Busreisje van een uurtje met beetje vertraging bij Gasthuisberg. Ben een fiere Ijsetrippers. We kregen niet minder dan 1970 gasten over de vloer, waarvoor onze dank, de natuur gaf ons parkoers een uitzonderlijke glans en we hebben genoten vaan een te gekke bepijling en het echte teamwork van de helpers op zondag. Vast en zeker één van mijn beste tochten ooit als helper bij de Ijsetrippers.
Was de planning zaterdag in Dilbeek te wandelen voor de eersteling van de Trekplosters, het vele werk voor BNLW besliste er anders over. Krijg de laatste tijd heel wat Chronolive files binnen van vooral Luikse clubs, leuk maar er kruipt tijd in de verwerking. Twijfel erg lang over mijn tocht van vandaag. Vier kilometer van mijn deur in Kessel-Lo of Adeps in Ottignies. Kies voor het onbekende een treinreisje van drie kwartier ver. Vanaf het station trappekes op en tegendraads het parkoers tot de startschool. Het is er berendruk, veel jonge mensen met kinderen, de schoolgemeenschap is dan ook organisator. Zoals dikwijls bij Adeps een prachtige catering, ik laat mij een heerlijk broodje ‘americain et crudités’ smaken. Zie ook dat de lokale biertjes om 10:00 al vlotjes de keelgaten ingaan. Op pad voor 20 kilometer. Verslik mij al meteen in een dubbele linkse bocht, verward door de meute. Stap in een grote groep van gehucht Petit-Ry naar Bison. Stratenloop dit begin en steeds weer op en neer, pittig parkoers. Ben blij mijn winterjas aangetrokken te hebben, het is fris en heeft vannacht blijkbaar gevroren. Pittige klim langs een spoorwegmuur en een eerste bosstrook. Terug naar af dan in Pinchart en lekker vlak lopen langs de gelijknamige beek. Puur natuur dus en vervolgens akkers en een eerste strookje kassei. We gaan weer klimmen tot een plateau met schitterend vergezicht. Bij een bietenveld gaan de langere afstanden hun eigen gang, ben plots alleen. Stap door de velden naar grondgebied Ceroux. Wordt een afwisseling van kasseitjes en graspaden. Af en toe steekt een jogger mij voorbij, voor de rest geniet ik op mijn eentje van het prachtige weer en landschap. In het dorp gaat de 20 km er alleen vandoor. Ik blijf op het plateau lopen, over kasseitjes en onverhard tot in Bousval. Heb er 11 km opzitten. Het parkoers wordt opnieuw golvend en kan genieten van enkele prachtige landhuizen. Neem een korte pauze op een bankje in de zon. Ben conditioneel niet zo sterk, wandel te weinig de laatste maanden. Loop door een vallei in gehucht Limauges (Court-Saint-Etienne). Pittig klimmetje en nog meer huisjes kijken. Op en neer blijft de reis gaan door een prachtige holle weg die Chemin de Wavre blijkt te noemen. Ben weer in Limauges maar dan een verdieping hoger dan daarstraks. Laat de bebouwing achter mij en stap door een plateau met gele mosterd, gerooide bieten en maïs, prachtig zonnig vergezicht ook. Voor het eerst vandaag ook modder en dan een schitterende holle weg met veel kleur dankzij het gevallen herfstblad. Dit is echt wel genieten maar … het is even geleden dat ik nog een pijl gezien heb ! Kom in Mousty-Eglise uit en inderdaad … geen markeringen meer. Heb geen zin om terug de helling op te lopen en stap even door. Ben slechts op een paar kilometer van het station van Ottignies, heb terreinkennis. Loop dan maar de steenweg af tot de trein. Bekijk er mijn parkoersplannetje. Heb inderdaad een ‘stop and go’ markering fout gelezen en eigenlijk parallel met de voorgeschreven route gelopen. Och ja, ben toch beloond geweest met het mooiste strookje van de tocht. Ronny (Stekene) zit op dezelfde trein als ik, hij blijkt GR aan het lopen te zijn. Vandaag tussen Vertrijk en Sint-Joris-Weert. Deed ik enkele jaren geleden in omgekeerde richting en is inderdaad echt wel mooi. Volgend weekend ben ik ‘van dienst’ in Hoeilaart, hoop er U te kunnen begroeten.
Ik heb de ganse week getwijfeld. Zou ik wel op maandag gaan wandelen want heb dan toch zo veel werk voor BNLW. Hak de knoop door en ga op pad. Op het perron in Leuven kom ik Sylveer tegen, alleen want Rudy is een beetje ziekjes. Krijg meteen onthutsend nieuws mee. Jules (Turnhout) is er niet meer. Ik zat een week geleden nog met hem aan tafel in Zoersel, heb het plots koud en ben stilletjes ! In station Hasselt gaat het belletje waarbij de machinist de begeleider oproept. Wij weten wat dat betekend, technische storing. Neemt een kwartiertje tijd in beslag en dat zal ik tijdens de terugreis ‘betalen’. Vanaf station Bokrijk meteen het parkoers op, de laatste kilometer van de tocht zo wat. Prachtige bosdreef tot het wat oubollige, erg grote college. Rene en Marina zijn mijn ontvangstcomité. Ze kijken wat sip, Rene heeft een bijkomend medisch probleem maar hij wordt goed opgevolgd door Marina en het medische korps van Hasselt.
Op pad voor ruim 19 kilometer. Beginnen met enkele lange straten richting Halveweg (Zonhoven dacht ik). De herfst toont zich nu in zijn mooiste kleuren maar ook windelijke frisheid. Eén van de straten blijkt een open riool te hebben, is toch niet meer van deze tijd ! Eindelijk onverhard dwars door een moeras tot … de spoorbaan. Erop en erover en heerlijk mee slingeren met een diepliggende beek. Strookje tarmac en dan terug onverhard langs dezelfde beek. Kom bij KIDS uit randje Hasselt. Keer de stad de rug toe en wip weer over ‘den ijzeren weg’. Domein Kiewit komt nu uitgebreid aan bod, verharde fietspaden en onverharde boswegels lossen elkaar af. De pauze is in een keet met twee zaaltjes. Het is er veel te druk. Bammetje kopen en doorlopen dus maar, ben zowat 1/3 ver.
Loop langs een plas met eiland het halfopen terrein van het domein op. Rondom het kasteel een heuse Vlaamse dierentuin met o.m. grappige dwerggeitjes, schapen, zwijnen en ezels. Duik opnieuw de bossen in met heel wat woelsporen van everzwijntjes. Meerdere keren lopen over heerlijke vlonders en passeer Houffalize (ja toch wel !) waar de restanten liggen van een Amerikaans vliegtuig uit WOII. Bos & beek blijft het thema van de tocht. Even wat hemels gedruppel en langs het voetbalstadion van Hades. Nog een fietspad en er resten mij vier kilometer of daaromtrent. Loop dus gewoon door, zoals bij Adeps, lang de uitgebreide speeltuin van Kiewit. Opnieuw de bossen in met het groen van spar en het geel van loof. Passeer een paar waterpartijen (denkelijk De Maten) en loop hoog boven een beek tot de spoorbaan. Linea recta in het groen naar het station nu. Zes minuten te laat voor de trein. Kan gelukkig voor de toenemende regen schuilen in het leuke rode pandje van Bokrijk (zie foto). Krijg het toch koud en ben blij een uurtje later op een warme trein plaats te kunnen nemen. Dutje doen tot Tienen en dan aandachtig om in Leuven uit te stappen. Best wel leuke tocht, alleen jammer dat de namiddag verregend werd.
Plots is het ‘fris aan de vis’, de zomer is voorbij, ’s morgens en ’s avonds in het donker tasten, brrr. Maar het belooft vandaag een zonnige dag te worden en dus ga ik op pad. Kom in station Mechelen Rik tegen, we kruisen elkaar. Ben op weg voor een dertiger in Ruisbroek-Sauvegarde die er maar 25 zal blijken te zijn. Ben met alles tevreden dezer dagen. Eerst een lokale lus van 8 km vanuit de toch wel drukke startzaal. Straten lopen tot het pompstation van de Vliet en dan moederziel alleen over landdijken naar … Eikevliet ! Wat loop ik deze strook graag ! De Eikse Amer, een strookje kassei, veldweg dan richting Wintam. Ooit iets meegemaakt met een familiaire kip. Er is maar één persoon meer dan ik die dit kan navertellen. Onvermijdelijk nu naar het Zeekanaal, vissers doen er het hun ding. Uitzicht op Hellegat en Boom, lijkt saai maar ligt mij wel als tussendoortje. Paar herfstige straten en de eerste etappe zit er op.
Zoals ik dat de laatste tijd wel meer doe loop ik gewoon door. Richting station nu en linea recta langs een verhakseld maisveld onderaf de Vliet die ik daarstraks bewandelde. Helaas veel beton lopen door de velden, de geur van volwassen groene selder in de neusgaten als de 25 er weer eens alleen vandoor gaat. Steegjes lopen voorbij het treinstation en samen met Nicole & Herman tot de pauze in het Familieheem. Halven dans, zij nemen pauze ik stoom door. Werk mij door ‘wegenwerken’ tot het Hof ter Zielbeek, strookje park tot de volgende betonweg in het groen. Krinkel, winkel lekker met de beek mee en loop dan linea recta de spoorbaan van Mechelen naar Sint-Niklaas. Oef, eindelijk wat zachter terrein onder de sloffen kuierend langs groenig water. Neem in het Familieheem mijn enige pauze. Clubmaatje Mieke stoomt voorbij, is zoals altijd druk in de weer. Heb hoge verwachtingen bij de laatste etappe en wordt ook beloond. Meteen naar de Mariagrot en de Bidweg van Ruisbroek en dan het natte bos van Zillebeek in. Het is maar 4 km maar wel puur genieten van ‘vettige’ graspaden langs menige beekjes. Een leuke vlonder die we delen met Chiro jeugd mag niet ontbreken. Ik stap tevreden terug naar de trein. Was de tocht die ik voor ogen had.
Gisteren stond Adeps Hennuyères op het programma maar ik geraakte de bedstee niet uit, oververmoeid. Uitslapen dan maar tot 09 :00 en vaststellen dat het regent, rustdag meteen. Vandaag wel op pad. Bus 417 oep het Astridplein is goed bezet met wandelaars, kranige tachtiger Rik uit Bornem en ook Tante Nonneke (Wilrijk) en het vuil van Hemiksem. Tanteke komt haar gal spuwen, ik moet lachen, hoe dom kan iemand zijn ! Maar geen probleem ik ga wandelen al valt dat in het begin een beetje tegen. Beland in een mini najaarsstorm met regen en wind. Villawijken, het groen van Kievietheide en Meerheide, leuk is het niet onder het hemelse nat. Bij De Hulsten gaat de 30 km er alleen vandoor en het wordt zowaar droog. Geen regenjack meer voor de rest van de dag. Nogal wat beton lopen helaas. Knuffel geven aan een pracht van een Brabantse grijze hengst en dan dreefjes lopen door het halfopen landschap. Domein ’t Ende, mij totaal onbekend is een fraai bosgebied. Terug naar de Sint-Antoniussteenweg en het Gagelhof, verhard en onverhard wisselen elkaar constant af. Even verwarring als we de kortere afstanden oppikken en dienen mee te lopen. Een ‘heen en terug’ bepijling was hier op zijn plaats geweest. Ik ben bij de les en loods mijn mede loper de juiste richting uit. Heerlijk dreven lopen nu met een ondergroei van rododendrons tot de pauze in Monnikenheide. De 11 km waren er twaalf zegt mijn maatje, hebben er gratis een kilometer bij gekregen.
Kom zowaar Clement & Daniel tegen, twee of drie jaar geleden ? Vertrek toch weer alleen, ligt mij de laatste tijd. Villaatjes kijken in het groen en het Zoerselhof passeren, pronk kasteel. Meerdere dreven en meerdere splitsingen, concentreer mij in het Zoerselbos. Genieten in het aanvankelijk natte groen wordt later droger. Veel spar met een ondergroei van rosse koningsvarens. Opvallend, de zon is dapper van de partij, ik stap een heerlijke boslus tot Schriekbos en zijn villa’s. Nog even en ben weer bij de rustpost. Heb goede benen vandaag en loop dus nog maar eens door na een kleine 20 kilometer. Drie splitsingen en een heel eind ver hetzelfde parkoers van een paar uurtjes geleden. Ik ben er niet helemaal gerust in maar doe wel exact wat moet tot een langgevelhoeve gedateerd 1828. Loop nog maar eens op mijn eentje, bijna de ganse dag vandaag, door het natte groen. Mis bijna een pijl naar links maar ‘Jantje zag een pijltje hangen, blozend zo rood’. Stap door het Gemeentebos en langs een kiezelige veldweg tot het centrum van Zoersel. Neem mijn eerste en enige pauze na 25 km. Nog een klein uurtje lopen met begin door het winderige dorp. Bij Drengel weg van de steenweg en het landelijke beton op. Uitweg noemt het hier en dat is letterlijk te nemen ‘uit de bewoning’. Ga wat zwerven langs pas gemaaid hooiland en prachtige hoeve Den Tisselaer. Even om een tractor heen die zich heeft vast gereden in de blubber en dan naar de bus. De terugreis verloopt niet volgens het boekje. De trein wordt opgehouden in Antwerpen-Berchem wegens aanrijding van een persoon te Duffel. Reis dus niet over Mechelen maar over Lier. Maakt voor mij niets uit maar wel voor heel wat reizigers naar Brussels-Airport. Een jonge man naast mij maakt zich zorgen. Hij woont in het centrum van Steenokkerzeel en mag pas tot een bepaald uur binnen. Hij spreekt keurig Nederlands en begint druk te telefoneren. In Leuven steekt hij zijn duim omhoog, probleem opgelost. Het leven zoals het is in de maatschappij van vandaag.
Het zal niet waar zijn hé! Personen langs het spoor in Bruxelles-Chapelle. We verliezen gelukkig maar 7 minuten. Jacqueline & Luc zitten ook op de trein naar Wetteren. Onze gastheren bieden een alternatieve route aan van station tot startlocatie. Lusje door de start voor de 30 km, Luc gromt, is zijn ding niet. Is helaas in deze economisch moeilijke tijden niet te vermijden. Ik ga alleen op pad langs een stratenparkoers. Passeer een klant met speciale betekenis voor mijn werkmaatjes, wordt nog grappen de volgende week. Mag beton ruilen voor onverhard en weilanden. Een zee van oranje bloempjes zorg voor kleur, ben blijkbaar in Laarne. In de onverharde wegels geniet ik van de prachtige herfstkleuren, Ginstwegel & Helschootdreef zorgen voor afwisseling tussen de villa’s. Zowaar een kasseitje, paardenweiden, een bos in kaalslag en steeds weer enkele straten tussendoor. De laatste strook bebouwing zelfs met een open riool. Heb er acht kilometer opzitten tot de startzaal.
Vort met de bok langs bedrijvencentrum Recticel. Duik akkers in met her en der wat jonge bomen aanplant en richting Ten Ede. Dwars een drukke steenweg waar motards hun herfsttocht rijden. Strookje half kassei en dan de saaie strook open veld van Bastenakkers. Ik loop te mopperen. Neem mijn eerste en enige rust met een Uitzet (waar Wetteren goed in is) op een geïmproviseerd terrasje in Ten Ede. Babbel met de voorzitter, Polleken en Raymond ‘sans cravatte’. Op pad voor een lokale lus, opnieuw richting Laarne. Opnieuw beton lopen naar Familiepark Harry Malter, een mix van speeltuin en dierenpark. Drukke banen zonder voetpaden, grrr word er niet vrolijker van. Blijk op grondgebied Destelbergen te lopen en toch wel door de akkers. Word verrast door een opstijgend klad houtduiven uit een maisveld, zeker wel honderd. Na heel wat tarmac plots een eenmanspaadje groen en dan de Scheldedijk op bij de Mellebrug, stap een eindje langs het water. Weg van de stroom langs een pad dat een muur volgt en dan een bosje en zowaar … modder ! De Runenborgwegel loodst mij terug naar Ten Ede en ik pik bij cafeetje Klein Ledeberg meteen de laatste etappe op. De lucht klaart uit, het zonnetje laat zich nog eens voelen, heerlijk.
Weer een heel eind tarmac tot een heerlijk kiezelpad door halfopen terrein met de herfstkleuren nadrukkelijk aanwezig. Lopen met z’n allen even fout bij een te vroege pijl naar links, was al eens meer delicaat vandaag de afpijling. Het juiste pad dan naar de Schelde en toch wel leuk wandelen op zijn dijk. Duik een laatste keer de velden in en volg na een linea recta voorbij jonge boompjes en een muur tot de finish. Stoom meteen door naar het station, treintje komt zo. Ben teleurgesteld, de tocht die ik hier enkele jaren geleden liep was stukken leuker. Neemt niet weg dat ik na een maandje weer eens een dubbele 30 gelopen heb, het koste moeite maar ik ben tevreden.
Vorig weekend alleen op vrijdag gewandeld, verkenning van onze laatste tocht van het jaar vanuit Hoeilaart. ‘manke’ Wilfried heeft weer een leuk parkoers uit de mouw geschut. Intussen bewogen week achter de rug. Appartement dat ik in Leuven huur is verkocht … met één van de voorwaarden dat ik er blijf wonen ! Klus geklaard binnen de dag. Dan via Peter vernomen dat mijn God als parkoersbouwer er niet meer is. Adje van Olat ik zal je nooit vergeten, je parels van parkoersen, soms wat gedurfd, en je zachte en minzame omgang. Maar nu weer bij de les, ondanks de vermoeidheid op pad naar Borsbeek. Pech in Antwerpen-Berchem, volgens De Lijn rijdt bus 20 niet … hij komt netjes op het geplande uur aan, opluchting bij de wandelaars ! Het is even zoeken naar de startplaats maar samen met een koppel Florastappers en het advies van een autochtone dame redden we het tot de Fortvissers, randje luchthaven.
Groet aan Jan, Police de Bruxelles, en op pad voor 27 km. Rondje visvijver en dan puur natuur. Trappekes op en af en genieten van Fort 3. Oude en nieuwe gebouwen maar vooral veel groen tot een hoeve. Ben er net op het moment dat een Nederlandse wandelaar een afgebroken pijl terug in de juiste richting hangt. Ik sla de eerste pauze over. Leg aan een beginner uit hoe hij 1x en 2x moet lezen en stoom door. Nogal wat straten lopen nu en achterafjes langs Achterrot en een watertoren. Raak even aan het groen van fort 2 en loop dan weg voorbij een stemmige kerk naar de overkant van de R11. Ben hier bekend dankzij de Stroboeren. Een mix van park en volkstuintjes in herfstkleuren. De pauze ligt bij korfbalclub Catba. Ik kom er Paul Baestaens, Charles & Linda tegen voor een korte pauze. Zij hebben allen een ruime voorsprong op mij.
Op weg naar het Rivierenhof dan, langs de hoeve, het wilgenlaantje en over Het Schijn. De sportterreinen van Ruggeveld vervolgens waar ik het plezier heb de Jef te ontmoeten, ooit bevlogen wandelaar maar nu met rugklachten van de radar verdwenen. Toch geweldig dat we nog eens een babbel kunnen doen. De tocht doet mij zeer bekende paden aan. Laantje Zwarte Arend en dan de beukendreven achter ‘den Bosuil’. Waar ik een weiland wil induiken houdt een dametje mij tegen, geen pijlen meer. De Bosgeuzen zijn de enige vereniging in Vlaanderen die een tekstblad meegeven aan de wandelaars en zo corrigeren we feilloos. Gek, wij kennen elkaar niet en het dametje wandelt nog maar één jaar en toch werken we samen de rest van de tocht af. Hebben lekker een gelijk tempo en dat scheelt hem ‘een slok op de borrel’. Leuk wandelen in het groen nu bij Ertbrugge en voorbij het shopping center van Wijnegem genieten van wulps groen en vlonders langs Het Schijn. Uitbollen tot de rust bij Catba.
We lopen samen verder, ik vertel voortdurend over mijn 20 jaar wandelervaring. Lopen vooral halfopen terrein terug richting de forten van Borsbeek. Maken toch nog een fout waar we Fort 2 dienen binnen te duiken. Ik merk dat mijn maatje niet echt geconcentreerd is en verhoog mijn waakzaamheid. De afpijling is echt niet optimaal. Lekker zonnig wandelen rond de fortplas en daarna het landelijk groen in. Er zitten toch wel accenten in deze tocht die ik niet ken. De laatste rustpost op zowat een kilometer van de finish hoeft voor ons niet meer. Langs achterafjes en rustige paadjes in het groen stappen wij tot de eindmeet. Nemen afscheid van elkaar, het was toch wel een leuke tocht en ontmoeting. Op weg naar de bus kom ik sportieve Marleentje nog tegen en rijdend de drie elegante dametjes van de Koekenstad. Al heb ik dan zware benen deze avond het was een leuke wandeldag.
Nog maar eens geen wandeling op zaterdag want te veel achterstand bij BNLW, met dank aan Straumann NV. Wel ’s avonds genoten van die heerlijke Miguel paella met de maatjes van Overijse. Pech onderweg, geraak het gebouw waar ik woon niet meer binnen ! Via de Leuvense politie een slotenmaker opgeroepen en het euvel herstelt. Dat is dan € 300 mijnheer ter verhalen op de huisbaas maar wel contant te betalen. Kom moe uit mijn bed deze morgen, wordt een dag ‘zonder’ maar stap toch op slecht karakter naar het station … Diest is de bestemming, waar mijn wandelwieg stond in het jaar2000. Reis samen met Rik (Bornem) die weet te vertellen dat de startplaats gewijzigd is. Den Amer, het zegt mij niks en er zijn ook geen aanduidingen aan het station, beetje slordig toch. Even navragen bij passerende wandelaars, och ja blijkt aan de Diestse cinema te zijn ik neem mijn treinmaatjes op sleeptouw.
31 kilometer voor de boeg, lusje van 10 en eentje van 20. Steek van wal door een paar straten en een strookje kassei richting ziekenhuis. Lattekes dan bij een enkele jaren geleden terug open gemaakte Demerarm en onder de vesten door. Het Webbekoms Broek wenkt. Lijkt mij een nieuw stuk puur natuur met bomen die de herfstige kleur aannemen van ‘ons Laura’ die vandaag ook gul op de koppetjes schijnt. Heel leuke eerste strook met nogal wat graspaden en waterpartijen tot de Saspoort. Ezeldijk dan, mij bekent als Shoe Post en naar het prachtige begijnhof. De Wilskes houden pauze, ik stoom door. De Warande komt nu aan bod, lekker op en neer in het groen. Beetje straten lopen en dan de citadel van de Diesterse para’s op, heerlijk genieten in het groen. Terug naar een Demerarm bij de Zichemse poort en we staan weer aan de start.
Ik loop gewoon door richting station en Fort Leopold. Het traject wordt pittiger randje vliegveld waar parachutisten hun ding doen als stille vogels. Smalle paden zoals de Roye Bosschen loodsen mij richting Meulstee (Molenstede), ranke spar zorgt voor afwisseling tussen de loofbomen. Loop van het ene pad in het andere, van het ene bosje naar het volgende halfopen terrein. Passeer daarbij een eerste keer de Zwarte Beek, nogal bruin voor haar doen. Het is verdorie warm, drukkend zelfs, is niet mijn leukste atmosfeer. Maar de Tessenderloosche Weg loodst mijn door het groen van Dassenaarde naar Asdonk, wat is dit een leuk parkoers ! Een strookje heide en piepjonge populier, ik ga na zowat 17 km pauzeren bij Mariette in Dassenaarde. Zijn mijn wandelmaatjes van het eerste uur hé !
Lus van 9 km voor de boeg. Voel mij niet echt lekker maar ga er voor. De Eikelenberg over, in feite meer een molshoop met heel wat spar en varens. Aan de overkant van de Turnhoutsebaan is het vlak. Genieten van halfopen langs de Molenwegel en foutlopen, afgeleid door een schattig wit paard. De volgende rechte weg is wel erg recht richting Okselaar, genieten van vele prachtige paddo’s ook. Net na Katsenberg gaat mijn voorganger gewoon rechtdoor. Hij is te ver voor mijn fluitje maar ik sla wel links het smalle paadje van Catselt in. Steeds meer genietend van het zonnige groen kom ik op de Reppelsebaan uit en ga nog meer genieten van het halfopen Diesterse landschap. Smalle paadjes en brede lanen, zelfs stroken heide, we krijgen het allemaal cadeau. Ik heb wel mijn bedenking bij de aangekondigde 9 km maar het kan aan mij liggen, het is mijn dagje niet.
Het laatste uurtje loodst mij door de vallei van de Drie Beken. Er staat een vrij stevige warme wind. Een tarmacje stuurt mij over de Zwarte Beek en de Zandvoetwegel zet mij groen af bij wat voetbalvelden. Een straat lager mag ik de Cauberg tot mij nemen, pff ben moe. Wat Meulsteedse villa’s kijken en langs de Holleweg (zijn naam waardig) terug naar de Demer. Pintje drinken en terug naar Leuven, dit was een knappe tocht met heel andere accenten t.o.v. wat ik in Diest ken, heb een goede keuze gemaakt vandaag.
Ik heb een verschrikkelijke week achter de rug, drie dagen op mijn eentje het werk van drie mensen moeten doen. En de directie lacht er gewoon mee. Nog 20 maanden te gaan tot mijn pensioen, ik tel af. Kom vanochtend dan ook moeizaam uit mijn bed, heb in niks zin. Verplicht mijzelf toch om te gaan wandelen, zondag wordt bakken hemelwater voorspeld en zal een rustdag worden. Kom aan de bushalte bij Leuven station Jacqueline en Luc tegen, we reizen naar Tervuren. Rustposten in Vossem en Duisburg, dan weet ik dat de tocht mooi wordt. Vanuit het wat oubollige atheneum stap ik richting brede verkeersader en dan tot de muzikale dieren fontein bij het Afrikaans museum. Loop door prachtige dreven achter de gebouwen door. Bomen beginnen stilaan herfstkleuren aan te nemen. Passeer meerdere vijvers, langgerekte kanalen eigenlijk richting een eerste strook Zoniën. Kromsnavels vliegen met veel kabaal af en aan, die kolonie wordt steeds maar groter. Een straatje Duisburg en dan Ten Hertswegen, een prachtige golvende veldweg, deels holle weg ook. Bereik Vossem en mag nog van een strookje groen genieten langs een gracht en riviertje de Voer. Na ruim 6 kilometer kom ik aan In De Congo, het misschien wel meest typische café in de streek dat volgens Luc zijn 105 jaargang viert.
Ik stop niet, trek gewoon door langs de Kerkeweg en een streepje Voer. Even een straat en dan de kassei op, klimmend als een holle weg. Prachtig zicht op het plateau waar Roger de mosterd haalt. Slinger over de Bredeweg tot de bebouwing van Duisburg. Langs een drukke weg tot in het dorp en de rustpost. Even maatjes Ijsetrippers Lydie & Guy groeten alsook de broertjes De Keyser. Heb intussen 10 mooie kilometer op de teller staan. De lokale lus zal in het teken staan van bonkige kassei. Passeer de prachtige kerk en krijg het gezelschap van J & L. We komen Nestor tegen die piekfijn uitgedost met de fiets op pad is. Hij zal dankbaar gebruik maken van de rustpost om zijn bookes op te eten. Wij dokkeren met z’n drieën langs een kapel en het open landschap zowat richting Terlanen. Zo ver gaat de reis natuurlijk niet we maken een golvende driehoek met mooie holle wegen, veel kassei uiteraard want dit is Brabant en stilaan verdorrend maïs. Ik laat mijn maatjes gaan, ben druk in de weer met fototoestel en het maken van notities. Kom weer op de steenweg van daarstraks uit en sla opnieuw de rustpost van Duisburg over.
Loop voor de tweede keer langs Hoeve Stroykens maar zet deze keer koers naar de twee watertorens en passeer de voetbalvelden. Bieten liggen op grote stapels te wachten om naar de suikerfabriek vervoert te worden. Een zachtjes dalende straat zet mij af in Zoniën. Heerlijk genieten van prachtige dreven met beuk & spar, een ondergroei van koningsvarens ook, stilaan op hun retour. Stap door de IJsedreef naar de Wolvenweg. Heel leuk pad in dalende lijn wordt in het lagere deel een holle weg met uiteraard …kassei. Zo bereik ik de laatste rust in een schooltje centrum Tervuren naar een kort maar pittig klimmetje. Heb nog ruim 4 km voor de boeg en neem een korte pauze buiten op een bankje. Het parkoers verwordt tot een stratenloop van de werkman huizen naar de villa’s van de Beukenlaan. Het duurt mij een beetje te lang. Kom bij een kapel uit en duik opnieuw Zoniën in. Volg de Verrassingsweg aan de bosrand met hoog draadwerk dat de tuinen scheidt van het bos. Gewoon rechtdoor gaat de reis tot ik het bos verlaat bij de Jezus Eiklaan. Het feest is uit, loop gewoon rechtdoor tussen de huizen tot de afdaling naar de witte woonwijk. Een toch wel mooie tocht zit er weer op. Ik posteer mij op een muurtje tot de bus komt. Een dametje van Den Engel liep de 12 km en vond te veel straten. Tja, begin en vooral het einde van de tocht waren inderdaad stratenrijk maar de langere afstanden werden wel verwend.
Plan A was zaterdag Bokrijk en zondag Adeps te Stokkel. Helaas moest ik alles herzien, te zware werkweek in Zaventem en annulatie in Brussel. Ga dan maar op zondagochtend vanaf mijn woonplaats naar Lovenjoel, zo’n vijf kilometer langs de Tiensesteenweg. Groen doorsteekje vanaf de start tot de dorpskerk en een straat verder opnieuw het groen in langs Gravenveld en het Koebos, leuke dreven en mij onbekend terrein. Het pas gehooide gras geurt heerlijk, maretak is weelderig aanwezig, de herfst wenkt. Kastanjes en eikels vliegen me om de oren als ik richting Pellenberg stap. L’été Indien doet z’n best terwijl ik langs Nederblok door veld en wei stap. Nog wat straten en langs de stemmige kerk met oude praalgraven van Korbeek-Lo. Een eerste pauze na 7 km, alhoewel, kort bijpraten met Rudy & Sylveer en ‘vort met de bok’
Vrij snel de spoorweg volgen in het groen richting Bierbeek. Veldwegen, holle wegen, steeds heel wat Sint-Jansstappers om mij heen, Essen op busuitstap. Ruil de veldwegen in voor heerlijke Brabantse kasseitjes, lekker dokkeren tot ik zowaar weer in Leuven ben. Stukje straat langs een beek en pauzeren in ‘den bureau’ cafeetje waar ik kan spelen ‘apporteren’ met een rosse sheepdog. Jacqueline & Luc komen er ook aan, zij hebben een lus voorsprong. Waaraan het ligt weet ik niet maar ik mis de splitsing voor de lokale lus naar de abdij van Park. Heb het snel in de smiezen, ben terug op weg naar de eerste rustpost via Hoogland en een leuke holle weg. Langs laag maïs loop ik weer eens parallel de spoorweg, deels onverhard deels kassei. Sla de laatste pauze over en vat de laatste 9 km aan bij de Eikeboomlaan, zachtjes klimmend tot Sint-Kamillus. Het parkoers wordt zowaar golvend met steeds weer die afwisseling van onverhard en kassei. Geel is de boventoon in de akkers, geurt ook heerlijk. Den Ijzeren Weg blijft ook in de buurt. Zo kom ik weer bij startlocatie Stichelke uit en … loop met een andere wandelaar naar de verkeerde bushalte. Heb het gelukkig door en we keren weerom, hij met de bus en ik te voet tot mijn woonstee, weer de Tiensesteenweg af dus. De geplande 40 km zijn er slechts 34 geworden maar daar malen we dezer dagen niet meer om. Volgend weekend onze organisatie vanuit Huldenberg, echt wel een leuke en pittige tocht die ik denkelijk zittend doorbreng, de pijltjes aan en af hangen niet te na gesproken.
Jan en zijn Wespen bieden 35 wandelkilometers aan op zo’n 3 km van mijn appartement, ideaal voor een zonnige zondagse marathon dus. Ik steek van wal om 08:15 over de Leuvense ring, langs het toch wel fraaie Centraal en de Philips. Even dollen met Hobokense vrienden in de startzaal en op pad. Beginnen met wat villa’s kijken en voorbij het Jezuïtenhuis naar kasteel en park Arenberg, altijd leuk hier voorbij te lopen. Langestaart dan, rechtdoor grindpad stroomopwaarts de Dijle. Zal ons in eerste instantie afzetten bij de parking van de E40. Door een donkere tunnel onder koning auto door en vervolgen langs wei- en hooiland tot Korbeek-Dijle, meer bepaald The Shelter. Het volgend strookje kassei wordt leuk onderbroken door puur natuur. Hopsakee de spoorbaan over en even meelopen met ‘den ijzeren weg’ lekker in het groen. Kort kasseiklimmetje en pauze in Don Bosco, ben 8 km onderweg. La Fringale overvalt mij en ik koop een broodje gehakt, mijn favoriet. Wordt al stappend door het domein verorberd. De Steenweg over richting jeugdcentrum van OHL en dan zakken naar de vijvers van het Zoet Water. Langs het klassieke Spaans Dak gaat de eerste lus richting Heverleebos. Kasseitjes mogen in Brabant niet ontbreken. Er loopt iemand voor mij met een typische stijl … ja hoor Jacqueline verslikt zich in een scherpe bocht naar rechts en we lopen een poosje samen. Begrijp dat Luc aan de dis zit bij zijn zus. Ik laat mijn maatje gaan, ben te druk bezig met nota’s en foto’s nemen. We verlaten de bossen bij Sint-Joris-Weert en duiken de Doode Bemde in. Heerlijk zonnig genieten langs de Dijle. Moeten wel de smalle paden delen met MTB-ers, maar wederzijdse hoffelijkheid maakt dit makkelijk. Passeer de samenvloeiing met de IJse en wandel verder langs een smal ‘netelpad’ en parallel en beek tot The Shelter. Bis repetitam dus tot Don Bosco. 19 km op de teller en toch stoom ik door, er heeft iemand mij vorige vrijdag op ‘scherp’ gezet.
Terug naar OHL maar nu middels een leuke holle weg naar die andere plas van het Zoete Water. Een zwanenfamilie is er vleugelslags de hiërarchie in het huishouden aan het bijstellen. Even vlonders lopen rond het water en dan een verdieping hoger middels kassei en onverhard. Bosrijk en bosrand met een lange rechte lijn voorbij een militair domein. Naar Blanden en zijn rustpost zakken we via domein Torenvalk, langs heelder families op picknick uitstap. Ik neem een eerste pauze na 25 km ! Kom hier vele vrienden tegen, Nicole & Herman, Marleentje & Marcel en vele andere. Pauze valt dus redelijk lang uit. Ook hier een lokale lus. Even open terrein met gele mosterd (Roger) en dan het Meeraalwoud in. Wat kassei, een Ecoduct en genieten van het woud. Even wordt de beuk verdreven door spar en een ondergroei van varens, op en neer een heuveltje. Lange rechte stroken dan langs een militair domein tot de drukke steenweg. Ik sla de laatste rustpost over en zet meteen koers langs achterafjes naar de finish. Loop door een strookje Vaalbeek en pauzeer er op een bankje. Babbel met clubmaatjes Claire & Roland die passeren en trek mij weer op gang. De laatste kilometers zijn nog steeds heerlijk genieten van de Brabantse beukenbossen. Duik onder de autobaan door en rep mij naar de eindmeet … om gewoon door te lopen naar de Naamsesteenweg, de Leuvense ring en … een lekker verkwikkend bad. Heel leuke Dijletocht gelopen vandaag, prima van pijltjes voorzien, goede benen en een zalige été Indien.
Geen tijd voor een zaterdagse wandeling want op kappersbezoek. Had ik voor vandaag Scherpenheuvel in gedachten, het openbaar vervoer gooit roet in het eten. Kan er pas om 11:00 geraken en dat is mij te laat, kies voor Humbeek waar mijn collega Rita Van Humbeek woont, tja er zijn zo van die toevalligheden. Steek iets na de klok van tienen van wal en verslik mij haast meteen in de eerste splitsing ware er niet een pienter dametje net voor mij. 1X dus langs Hoogbeekveld en zijn natte paden. Passeer stoeterij Gravenbos en bemerk in haast elk veld tijdelijke verlichtingspalen en geparkeerde auto’s, Voodoo Village lees ik op een aantal borden, dinsdag effe Rita om tekst en uitleg vragen. Krijg een heerlijke afwisseling van bosjes en weilanden onder de zolen geschoven. Een piepjong kalfje zet een hoge rug naar het wandelvolk. Een prachtige dubbel dreef zet ons af bij een Mariagrot, het kasteel laten we achter ons. Lans het zeekanaal nu, richting Vilvoorde & Brussel. We verlaten het water voor wat akkers en een paar straten. Ronden een paardenweide en stappen via de kerkhofmuur terug het Humbeekse centrum in. Zeven kilometer op de teller en ik loop gewoon door. De 30 km mag één straat ver alleen op pad. Nog meer paardenweiden, maïsvelden ook met heel wat kaalslag, een merkwaardig gezicht, net of er iemand met een tractor doorgereden is. Plots ruime velden worteltjes in ‘volle was’ en dan een tijdje straten lopen langs schaarse bebouwing, de Kromme Elleboog. Slingeren door het open land dus met zicht op de opstijgers van Brussels Airport Zaventem. De Rechteweg dan en opnieuw akkers van veel te laag gebleven maïs en een courgettes aanplant. Een strookje bolle kassei en ik bereik ‘de voetbal’ van Beigem. Stap tot de fraaie kerk van het dorp en zaaltje Zevensterre. Het is er mij veel te druk en ik loop opnieuw door. Dertien kilometer op de teller en de volgende mogelijke pauze na 17,9 km. Achterafjes loodsen mij naar de akkers van de Ringmusweg. We zijn met een behoorlijk grote groep wandelaars tot … de 24 & 30 km hun eigen ding doen, ben meteen alleen ! Loop langs de rand van het Lintbos en duik er dan in middels een tarmacje. Incident ! Een jonge hond rukt zich los van zijn baasjes en spurt mij aan hoge snelheid voorbij, terug naar af. Ik ben te verbaasd om hem tegen te houden, hij rent zich met leiband en al de ziel uit het lijf. Baasjes proberen hem terug te vinden wat op het eerste zicht niet lukt. Ik verlaat het bos en dokker over een kasseitje tot de rustpost in een hondenschool. Eddy & Liliane zijn zoals verwacht mijn gastheren.
Pintje drinken, babbeltje slaan en ik dokker verder. Passeer de Maelbeek en stap een lang recht pad tussen tuinen en akkers. Opvallend hoe dol de mollen al zijn. Een eind na een Veldkapel ga ik bij Diegemput een fietspad op door het wulpse groen. Verstoor ongewild een reetje dat paniekerig wegvlucht. Voorbij de Tommenmolen duik ik het open veld in met een heerlijk uitzicht over de fraai basiliek van Grimbergen. Stratenloop nu, net als vorig jaar langs de Beukendreef. Voetweg De Kerselaar biedt opnieuw onverhard langs deels geoogste patatten en maïs. Ben weer in Beigem en besluit gewoon door te lopen tot de finish, kan misschien de bus van 16:14 nog halen. Opnieuw achterafjes om het dorp uit te geraken en dan zwerven door akkers. De 30 km gaat er een laatste keer alleen vandoor. Alhoewel ik al de ganse dag ‘slechte benen’ heb ga ik nukkig mee. Passeer kasteelhoeve Lint en een eindje verder de Gasthuishoeve, netjes de laatste etappe van vorig jaar. Op mijn eentje nog even zwerven door het maïs en dan het Zeekanaal oppikken, nu richting Willebroek. Kom terug bij het Humbeekse kerkhof uit en ben … 6 minuten te laat voor de bus. Maak van de nood een deugd en geniet van een Duvelke en een klappeke met de broertjes De Keyser. Heb de tocht gekregen die ik hier verwachtte maar hoop toch volgende week beter voor de dag te komen. Was zelf maar ‘plattekes’ vandaag.
Gisteren de verkenning gewandeld van onze Huldenbergtocht. Wilfried heeft een pareltje van 26 km uit zijn hoge hoed getoverd. Prachtige vergezichten, kuieren langs de Ijse en door de Dode Beemden. Bij momenten lekker pittig waaronder het Margrijsbos. Nu nog bidden voor een heerlijke dag Eté Indien. Vandaag had ik aanvankelijk de marathon van Schelle gepland. Heb helaas wat te veel achterstand met de verwerkingen voor Beneluxwandelen en schakel dus over op plan B, Adeps in Basse-Wavre. Is nauwelijks een uurtje reizen tot de startlocatie in het Collège Notre-Dame met imposante kerk. Startkaart en parkoersplannetje ophalen, broodje kaas bunkeren en weg ben ik voor 20 km non-stop. Passeer meteen de Dyle Romane, het verlengde van gisteren dus en stap over het marktpleintje. Hé, is exact het omgekeerde van vorig jaar ! Heen-en-weertje door een stille straat en stilaan het groen opzoeken. Een eerste klim in bos, pad dat naar je toekomt hoe verder je vordert, even uithijgen ‘on top’. De temperatuur is nochtans in tegenstelling tot gisteren wandelaar vriendelijk. Een strookje kaalslag naast een drukke baan en middels een donker tunneltje onder koning auto door. Stap de velden in met nogal wat patat en oversteek groepjes wandelaars. Strookje kassei, ik ben in Dion-le-Val, mini dorpje maar wel met een kasteel. De route golft lekker op en neer. Stap langs ruime paardenweiden nu naar le Bois des Godts. Na 5,4 km gaat de 10 km weg en we zijn plots maar met z’n drieën meer om door de akkers te stappen. Kom op een plateau uit en weet de betonweg kaarsrecht en lang met wat meidoorn aan weerskanten. Zwaluwen scheren speels over de hoger liggende velden en sjirpen als ze net voor je doorvliegen. Bij een manege gaat de 20 z’n eigen weg, ik ben nu echt alleen. Alhoewel, een afdaling over een smal bospaadje moet ik delen met MTB-ers, het zijn bijna allemaal Vlamingen ! Ik verlaat hen voor de verweerde muur van Fort de Voiles die mij een eerste keer naar riviertje Le Train leidt. Ben in Bonlez en zijn landhuizen. Tarmac lopen, steeds weer op en neer, onder meer langs waterloopje Le Glabais. Via La Gorge des Loups (holle weg) richting landbouwplateau en een schapenboer. Door de akkers en dan zakken over een krakkemikkig kasseitje tot in Hèze en zijn watertje, le Ry de Hèze. Nog een klimmetje kassei en dan rustig vlak langs bolle akkers. En de boer … hij ploegde voort. Kom weer bij Le Train uit en heb nog 8,3 km voor de boeg. De kerkklok slaat het noenuur. Weilanden nu met lome runderen en vervolgens een patattenveld. Dokkeren dan weer over een kasseitje langs een verweerde muur met weelderig klimop tot … Le Train. Loop vrijwel meteen van het snel vliedende water weg, beetje klimmend door meerdere straten tot het punt waar ik vorig jaar fout liep omdat ik drie mannen volgde die een kortere route liepen. Nu dus het volgende kasseitje op tot een bos en in dalende lijn naar velden met verwelkte bloemen. Een aantal bomen staan trouwens al gelig in het blad. Bereik door de kalende akkers finaal watertje Le Pisselet in Grez. Mag klimmen langs het kasseitje dat voorbij het clubhuis van wandelclub A.M.I. leidt. De reis gaat nog steeds in stijgende lijn langs een nieuwbouw wijk, op één jaar tijd is hier heel wat veranderd ! Kom uit naast de drukke steenweg van daarstraks maar duik opnieuw het vlakke groen in. De 10 km sluit aan en ik heb nog 1800 meter te wandelen. De helft is een stevige afdaling tot de Dyle, vorig jaar dus een zware klim. Het heen-en-weer straatje en ik ben netjes op tijd voor de trein van 13:36. Ben zodoende al om 14:00 in Leuven en kan nog een tijdje genieten van de wielerwedstrijd die er plaats heeft. Volg de rondjes vanuit mijn verblijf twee hoog, vooral het drukke entourage van volgwagens en onze ‘bereden vrienden’ is indrukwekkend. Kan tussen de passages van ‘de koers’ door lekker bijwerken, ben dan ook ’s avonds tevreden van mijn dag.
We zijn maar met z’n tweeën bij het busstation van Leuven Station, mijn vaste reisgenoot uit Heverlee en ik. Vlotjes overstappen bij Kampenhout-Sas en twee haltes verder zijn we bij onze gastheren de Witloofstappers. Hebben allebei een marathon op het menu staan, maar elk aan zijn eigen tempo. Het is al verdorie warm als ik mij zo rond 08:45 op gang trek. Korte groet aan de Borgerhouters die van de patatten-parking (gerooid) af komen. Op weg door een eerste strookje bos met beek, beetje tarmac en dan een leuke omzwerving door het Weisetterbos. Kom uit bij een oude hoeve met slotgracht, helaas niet te fotograferen door het vele struikgewas. Duik nu de akkers in, maïs, chicorei (witloof) en zowaar een prachtig veld wilde bloemen. Clarenbemt is een heerlijk biotoopje met beek. Beetje raar van markeringen voorzien maar vlot recht door het maïs, de zwaluwen sjirpen verzamelen op elektriciteitsdraden. Vervolg zwervend over heerlijke maaipaden tot het volgende bosje met droge beek. Terug maïs dan met steeds weer die grijze vogels die in groten getale over onze hoofden neerdalen. Korte pauze in Kampenhout. De benen willen vooruit, het lijf heeft het lastig wegens te weinig zuurstofopname.
Lekker kasseitje om rond het centrum te draaien tot de roze villa en dan de Lamanterveldweg op, ken het hier haast uit het hoofd. Passeer de voetbalterreinen en duik met maatjes uit Hoboken het Rotbos in. Opletten voor de vele luchtwortels en vervolgen aan de bosrand langs de Hasseltbemde. Leuk stappen voorbij de ezelshoeve en dan richting Hellebos. Weet ik het hier meestal ‘vettig’, dit jaar valt het best mee. Kruis Juzeke op pad, man met lange baard en blootsvoets. Loop daardoor fout en Hoboken fluit mij letterlijk terug waarvoor mijn dank. De Depotwegel dus in het bos voorbij de politie kazerne en gewoon doorlopen tot de rustpost in Berg. Bijna 15 km op de teller en ik heb goede benen, pik meteen de extra 9 km op. Het duurt even voor ik de bebouwing uitkom. Ga een ellenlang fietspad op richting Steenokkerzeel, gewoon beton lopen immer gerade aus. Passeer een prachtig veld met zonnebloemen. Wordt verder bezig gehouden door landende vliegmachines en pogingen om ze correct in beeld te brengen. Wandel tot tegen de ‘touch down’ en mag eindelijk weer onverhard lopen, licht hellend ook. Het wordt een hele hete weg terug door open veld naar de straten van Berg. Mijn verdunde zuurstofpijpjes kunnen de toevoer nauwelijks aan. Ik zwijmel dan ook als ik de rustpost binnen stap. Te lang wandelen zonder pauze bij dit warme weer, te weinig gedronken, ik vul mijn snelle suikers aan met twee ‘zware’ cola’s en ben er weer klaar voor.
Ken de volgende korte etappe uit het hoofd. Eerst door de smalle paden van het Torfbroek en dan de weidse akkers in met onder meer een kleine aanplant van wijndruiven. De Dr. Koeckwegel (neen niet Kloek !) loodst mij naar de rust in Nederokkerzeel waar ik niet dezelfde fout maak als vorig jaar. Nog wat cola bij bunkeren en op pad voor de lokale lus. Dorp uit en letterlijk tussen de patat naar het volgende vochtige bos. Verlaat het groen voor Erps of Kwerps, wie zal het zeggen. Na de bebouwing voetwegen in het maïs en nog wat bewoning. Ik weet, bij voetweg 84 wordt het weer puur natuur. Heerlijk wandelen door halfopen landschap met vlonders die zich door het landschap slingeren. Wat smalle groene paadjes, enkele huizen en opnieuw die slingervlonders. Dankzij de zomers van tegenwoordig kan je de ‘lattekes’ negeren en er gewoon langslopen. Ik weet, het nu volgende fietspad loodst mij recht naar de rustpost van Nederokkerzeel. Merkwaardig, geen landende vliegers meer boven mijn hoofd maar opstijgende, is de wind gedraaid ? Heb vandaag vrijwel geen wind gemerkt.
Nog een kleine 8 km te lopen. Even een heen-en-weertje en dan Kwikborre. Heerlijk puur natuur met iel schreeuwende roofvogels boven het hoofd. Opnieuw veel vlonders die nu de dienst niet uitmaken. De Zwarte Madam noemt het hier, weet niet waarom maar zelfs zomers is dit jonge bos toch wel donkerder dan de omgeving. Weet wat er komen gaat. Heerlijk stroomopwaarts langs een glashelder riviertje om te vervolgen met een slingertarmac langs weilanden. Pff, die strook doet pijn zo laat in de tocht. Bij een kapel ter ere van OLV Scherpenheuvel neem ik een korte pauze. Stap dan naar het kasteel van Wilder en mag genieten van het ellenlange kasseitje langs een golfterrein, steenweg geborduurd met een dubbele rij platanen. Vecht er mij doorheen, moe maar ik loop deze strook graag. Nog één steegje en ik ben aan de bus. Heb 15 minuten de tijd en kan dus recupereren. Heb de tocht gelopen die ik van de Witloofstappers verwachtte. Ben ook tevreden over mijn eigen prestatie. Volgende zondag doen we het nog eens over in een heel andere omgeving. Medereiziger uit Heverlee zal er ook zijn.
De weergoden zijn de wandelaar ongunstig gezind vandaag en ik vertrek dan ook om 07:00 met lood in de schoenen. Binnen zitten is eigenlijk evenmin een optie. Door de druilerige ochtend naar het stille station van Leuven en over Antwerpen-Centraal en een kort metroritje tot Linkeroever. De Stroboeren zijn talrijk aanwezig en Patje Kloek wordt mijn gezel tijdens de busreis tot Kruibeke. Hij ligt al zes maanden in de lappenmand maar blijft zijn vrolijkheid zelve. Knap toch ! Inschrijven en op pad voor een echt wel natte ochtend, mijn nieuwbakken IJsetripper regenjas doet weer dienst. Straten lopen en dan over tarmacjes langs weilanden en mais. Vrolijk wordt je hier niet van, is veeleer op slecht karakter. Bij de Petrus kapel de prachtige Bazelse dreef in tot rustpost Sint-Joris, bij Lucien dus. Slechts 3,2 km op de teller en ik loop gewoon door. Lokale lus van 3,5 km speciaal voor zij die 30 km willen stappen. Door een parkje en vervolgens een wijk van recente signatuur het groen tegemoet. Op de terugweg kruis ik Conny en haar gevolg. Stap langs de tuinen van Hofke van Bazel en vernieuwde sporthal Dulpop tot Sint-Joris, tweede keer.
Heb Adeps benen vandaag en loop dus wederom gewoon door. Heerlijk genieten van het park rondom waterkasteel Wissekerke en dan langs een gitzwarte beek richting Rupelmonde. Ken het hier met mijn ogen toe. Lekker kasseitjes dokkeren over de Kleine Gaanweg, langs een beek helgroen van het kroes. Overstapje van de dijk van het Sigmaplan, zal wel meer gebeuren vandaag. Genieten van puur natuur, graspaden afgewisseld met een dun laagje modder, wilgen in de berm en waterpartijen, zalig ! Weer de landdijk op dan tot de flats van Rupelmonde. Zwerven langs zijn watermolen, werkloos want droogstand van zijn toevoer. Terugkeer langs de Schelde en we lopen met z’n allen fout bij een verlaten scheepsbouwwerf. Dwars door de ruïne was de bedoeling en dat hadden we zo niet begrepen. Met een groepje WIEGO – Breda loop ik nu over een tarmacje langs ’t Scheld met uitzicht op Schelle – Hemiksem & Hoboken (Umicore). Mogen allen samen ook genieten van een prachtige groene polder en zowaar bevolkt door een drietal reetjes. Kreken, vijvers, slibpartijen met heel wat foeragerende watervogels, dit is genieten. Weg van de stroom dan en weer kasseitjes, de Lange Gaanweg deze keer, dijk boven het groene water en vrijwel recht naar de Dulpop en chez Lucien. Ik pauzeer een eerste keer na ruim 17 km bij vrienden uit Borgerhout die altijd wel een verhaal te vertellen hebben. Ge zét van Antwaarpe of ge zét he nie hé !
Een tweede keer door het park van Wissekerke en over de noodbrug. Lekker kasseitje dokkeren dan en weer eens over de landdijk. Heerlijk genieten in het groen van de Elzenbroekbossen met vele zomerse bloemen stilaan op hun retour. Een prachtige lelievijver, een strookje halfbeton al babbelend met de voorzitster van de Sloebers, immer gerade aus over de landdijk naar Kruibeke en zijn schuur. Geniet van puur natuur van de potpolder en zijn waterpartijen met Umicore steeds op de achtergrond. Sla de laatste rustpost over wegens te druk en zet koers onderaf de dijk naar de veerpont Kruibeke – Hoboken. Mooi ommetje langs een prachtige kreek en een modderpaadje aan ’t Scheld. Terug naar het veer en dan over een brede grindweg richting Burcht en Koekenstad, stroomafwaarts. Kier ne kier were langs een leuk natuurpad met een kreek helemaal afgeboord met paarse bloemen. Rest nog het parkje van Hof Kerck Hoeck centrum Kruibeke tot de bus. Mijn Klompen Lachen, ondanks de natte voormiddag was dit een schitterende tocht, het beste wat ik hier al wandelde. Besluit nog eens vanaf Linkeroever te voet naar het station te gaan, door de Konijnenpijp en over de Meir. Nog even langs bij slagerij De Laet oep het Astridplaan, ben weer even Antwerpenaar.
Deze week nog een mooie reactie gekregen van collega bepijler Robert uit Sint-Truiden, met dank vanwege het ganse team in Overijse. Dossier afgesloten en terug naar de orde van de dag, wandelen met Halfoogst. Eigenlijk op aangeven van clubmaatje Roger naar Kapelle-op-den-Bos. Alles in het nieuw ook, IJsetrippers regenjas, fototoestel en wandelboekje. De laatste twee laat ik helaas op de kast in Leuven liggen … zal voor de volgende keer zijn. Marc steekt meteen van wal vanaf het station en zet mij op het verkeerde been, had ik ook kunnen doen. De startzaal is nog geen kilometer ver, ik loop er dus naartoe. Begin aan de opdracht samen met Roger en de ganse groep gaat op zoek naar een splitsingsbord net voor een brug over het zeekanaal. Stond een beetje uit de richting. De gebeurtenissen van vorige zondag besprekend stappen we langs het kanaal tot de Bosch Dreeft, een maaipad. Ik laat mijn maatje gaan, stop zo af en toe om nota’s te nemen. Loop langs een natte bosrand nu en vervolgens door een dreefje van populieren. Roep mijn maatje terug, hij heeft pijlen naar links niet gezien, volgt denkelijk de voorgangers die dus ook fout zijn. Ik duik de velden bij Oksdonk in vergezelt van een pittig buitje. Eerste test voor mijn nieuwe regenjas die perfect in zijn opdracht slaagt. Wat straten en vervolgens weer door weilanden en akkers tot de eerste rustpost in De Plekpot. Het is er berendruk, de broertjes De Keyser zijn op hun gemakje, ik zie Roger doortrekken, neem zelf een korte pauze.
Hupsakee terug de akkers in, een mix van granen en groenten, prachtig gele zonnebloemen ook. Kom uit op een betonbaantje in Leest. Even verder inruilen voor een eenmanspaadje en nog meer akkers. Mechelstraatweg noemt het hier. Kom weer in de bewoonde wereld uit en volgt het kanaal richting spoorweg. Er op of er onder, ik twijfel en kies voor onder. Moet vanochtend samen met Roger niet goed bij de les geweest zijn want loop opnieuw de eerste lus ! Kort in via de 16 km route en pauzeer dus weer in De Plekpot. Louis en zijn wandelmaatjes hebben zich ook al laten vangen vandaag, we kunnen er allemaal mee lachen. Weet gelukkig dat de ‘plaats des onheils’ maar enkele honderden meter hier vandaan is en pik dus het gewenste parkoers opnieuw op. Zwerf door het centrum van Kapelle en ga dan de Meuleweg op, de akkers in. De tweede rustpost blijft wel erg lang weg. Blijkt cafeetje Bocht 10 te zijn in Ramsdonk, ik stoom door. Heb hier een extra lus voor de boeg en duik meteen het groen in. Mooie dreef platanen en even pauzeren bij enkele veulens, gescheiden per geslacht. Draai rond de zwarte metalen afrastering van kasteel Houtem tot een leuke strook onverhard tussen wei & bos. Tarmac dan tussen het mais en richting A12 bij Hof Ter Molen. Kier ne kier were langs een wilgenpad. Even op Willebroeks grondgebied en dan over onverharde paden door cultuurland. Heen of terug ? Ik kies deze keer voor terug, ben al lang genoeg op pad. Langs een rechthoekige vijver en weer die zwarte hekken tot de kerk van Ramsdonk. Laatste pauze bij Bocht 10 waar ik Karin en haar mannen ontmoet. Tijd voor Duvels genoegen.
Nog een uurtje te stappen. In Ramsdonk mag de Mariagrot niet ontbreken. Meteen erna een pittig buitje maar daar weten de IJsetrippers sinds kort raad mee, zelfs de voorzitter. Onder de spoorbaan door en het mais in. Vervolg langs open terrein met een genot van een wolkenspel tot een hoeve. De volgende dreef, weiland en ‘des cailloux’ dan. Krijg zwaar met vruchten beladen kastanjebomen cadeau. Onverhard wordt verhard fietspad onderaf de spoorbaan. Ik stoom meteen door naar het station. Beetje wisselvallige tocht gelopen vandaag, maar het is hier niet evident tekenen. Morgen vrijdag is werkdag, zaterdag nemen de treinbegeleiders een dagje vrij en zondag plan ik oude liefde Kruibeke en zijn potpolders. Tot dan.
Op zaterdag gaat de eerste bus van Leuven naar Overijse om 08:36 – aankomst om 09:16. Wim is al druk in de weer met het mee klaarzetten van de zaal. Is een hele klus want er is totaal geen accommodatie in de markthal, alles moet aangesleept worden. Rond 09:30 gaan we samen op pad voor 13,5 kilometer pijltjes hangen. Ik ben fysisch en mentaal niet in orde en laat hem de leiding nemen. Meteen een trap die ik heel delicaat vind en een eerste overleg. Er zullen er nog heel wat bijkomen vandaag, van die momenten dat we krijgsraad houden van ‘hoe doen we dit’. Bij rustpost Eizer is Francis en zijn team de zaal aan het installeren, kunnen wij genieten van een natje en een droogje. Weer op pad. Een delicate splitsing van parkoersen is met één bord prachtig opgevangen. Even verder maken we een praatje met een schapenboer, mit Deutsche sprache, die vraagt wat we aan het doen zijn. Het wordt een heel aangenaam gesprek. Oeps bij een kruispunt geen enkele mogelijkheid om markeringen te hangen. Gelukkig hebben wij stokjes bij die we aan de zijkant van een woning in de harde ondergrond steken, op hoop van zegen. Tijdje relax nu door de velden zwerven tot een vijfsprong. Gelukkig hebben wij sinds een jaar stoptekens van de IJsetrippers en kunnen we een ‘corridor’ creëren om de wandelaars doorheen te loodsen. Wim speelt nog een paar keer voor Tarzan om pijlen op de juiste zichtbare plaats te krijgen en dan kunnen we rustig uitlopen over een pittig parkoers. Om 14:00 zit onze opdracht er op. Wilfried vraagt of ik morgen mee wil scannen aan de inschrijftafel en geeft mij een snelcursus … ik ben flexibel.
Zondag slaat de schrik mij om het hart, er staat om 09:16 een rij van zeker 50 meter bij de twee inschrijftafels, computerproblemen. Ik vorm tweede team met Wilfried en ook wij krijgen nog een korte panne. Na de heropstart werkt hij nog even met mij mee en laat me dan los, op mijn eentje scannen, geld ontvangen en startkaarten uitdelen. Spannend allemaal omdat ik nog steeds niet fit ben. Maar tafel 1 met Lydie & Nadine vangen heel veel op. Om 12:00 verander ik van functie. Moest normaal achter de toog staan maar zie meteen dat de zaal vol lege glazen staat. Af en aan rennen dus om de boel op te ruimen, het toogteam is wat kleintjes uitgevallen. Ik schenk al eens wat drank uit maar ben meestal zaalopruimer aangestuurd door Jef, Mark & Guy. Guy bevordert mij in de loop van de namiddag zelfs tot 'maître plongeur'. Ik treed in de voetsporen van Josephine die hetzelfde doet aan de kant van de warme dranken. Het toogteam is heel flexibel en iedereen doet zowat alles volgens de noden van het moment, zo werk ik graag. Kan af en toe eens een babbeltje slaan met de vele bekenden en Lucia proficiat wensen met haar Bornemse 200 km. Toch tof dat Superwoman bij ons komt uitlopen ! Vanaf 14:00 stilaan minder volk in de zaal, het wat rustiger aan doen, een hapje eten ook. Krijg wat opmerkingen over onze bepijling van gisteren, voel mij daar niet goed bij, we gaan morgen extra waakzaam zijn bij het afpijlen. Het opruimen kan beginnen in de late namiddag, ik werk dapper mee tot 18:00 maar gooi dan de handdoek, de volgende bus gaat pas om 20:11 en dat is mij te laat. Ben wel blij dat wij 1810 wandelaars mochten begroeten, 300 meer dan vorig jaar. Bedankt vele wandelvrienden.
Maandag 09:00 weer op pad samen met maatje Wim. Ik ongelukkig, hij boos over de opmerkingen van gisteren. Zoals het hoort zij wij vandaag super kritisch in onze evaluatie. Alle bochten blijken perfect aan onze normen te beantwoorden, in de langere rechte stroken zonder zijpaden zijn we misschien een fractie lakser geweest dan tijdens andere tochten. Maar te veel ruimte tussen twee pijlen hebben we nooit gelaten. Op een pad bij binnenkomst van Eizer hadden wij een lint rond een hoge struik gehangen. Een man was die berm aan het maaien en wij vreesden dus het ergste. Blijkt nu dat hij er netjes rond gemaaid had waarvoor onze oprechte dank. Als tegendienst knipt Wim de laatste rechtstaande plant uit de berm. Verderop, bij een nieuw strookje in het parkoers bedankt een jonge vader ons spontaan om de pijlen zo snel weer weg te halen, belangrijk zo’n momenten ! Hebben naar het einde toe wel enkele linten niet meer terug gevonden maar weten van vrienden wandelaars dat dit denkelijk na de tocht gebeurt is. Ons geweten is gesust, we mogen tevreden terugkijken op ons werk en onze service naar onze gasten, daar draait het toch om. Volgende opdracht wordt Huldenberg eind september met verkenning eind augustus, wij zijn er al klaar voor.
Was ik dan gisteren teleurgesteld over het geboden parkoers, vandaag zijn de verwachtingen hooggespannen. Heb wel de pech dat mijn derde oog er de brui aan gegeven heeft, geen foto’s dus. Ben ook benieuwd hoe de benen het gaan doen, is immens lang geleden dat ik nog twee marathons in twee dagen liep. Ben omstreeks acht uur weer op post in De Binder. Vanaf Mechelen vooral veel Brusselaars op de trein. Trek mij op gang langs de imposante kerk en na wat stratenwerk de akkers in richting expresweg. Fraai perkje zonnebloemen onderweg. Langs de opslagplaats van hout naar het Eyckerhof. Ken dit hier met de ogen toe, heb er niet voor niks 19 jaar gewerkt. De langste afstanden gaan er vandoor. Bij het restaurant links een heerlijk en lommerrijk kasseitje op. Ik voel mij in mijn sas, dit is Klein-Brabant op zijn mooiste. Bij een boerderij weg van de steentjes, puur natuur nu, heerlijk zwerven door het wulpse groen. Het is al behoorlijk warm, ik heb een lekker tempo, dit is puur genieten. Na een uurtje lopen ben ik in Eikevliet, stil dorpje aan de waterkant, en café De Balans als rustpost, mij onbekend.
Ik stoom vrijwel meteen door, heb een etappe van net geen 9 km voor de boeg. Langs het schattige kerkje en over het water, linksaf gaat de reis een heerlijk dijkje langs het water op. De Eikse Amer als ik goed heb. Twee zwanen zorgen voor een idyllisch plaatje. Er staat een lekker windje als ik het zeekanaal bereik met uitzicht op Boom. Keer mijn rug naar de steenbakkers en volg samen met heel wat fietsers de waterweg richting Wintam. Daar mag ik onderaf over een graspad lopen, weg van het beton. Wel wat minder zuurstof hier en ik heb het even lastig. Bij de zeesluis opnieuw de dijk op en het vlot weer beter. Bocht naar links en nu de Schelde volgen, stroomopwaarts met zicht op Rupelmonde & Steendorp aan de overkant. Bij brasserie Groenendijk weg van het water. Heerlijk kasseitjes lopen over Natten Haasdonk & Polderdam, ik ben gek van deze strook puur natuur. Kom zodoende in Wintam uit en mag gaan rusten bij Sint-Margeritha, gezellig café en ruim terras , een klassieker voor deze tocht.
Korte babbel met een paar Gasthofstappers en weer op pad. Hé een lokale lus, had ik niet verwacht. Op mijn dooie eentje door de akkers met weer heel veel maïs richting Hingene. De kasseitjes van de Kleine Hinck zijn ook zo’n leukerd. Langs een veldwegje het dorp in, straten met waterafvoer in het midden. Het volgende kasseitje dient zich aan, de dijk die d’Oude Poort met de Schelde verbind. Lommerrijk en halverwege duik in de ‘brousse’ in. Pure vochtige natuur, weelderig en een zalig genot voor de wandelaar. Verdorie wat is deze tocht mooi ! Kom weer bij de Natten Haasdonk uit, deze strook heraangelegd, half beton en half kassei. Passeer de kapel en trek dan door wijkjes van Wintam naar de tweede stop op het terras. Ben er nu de enige wandelaar al is het nog maar 13:00 – waar is de tijd dat het hier toen vol zat met stappers !
Terug op pad en vrij snel puur natuur tot tuinbedrijf Croes. Heerlijk flaneren door prachtige dreven tussen weilanden dan. Kom voor de tweede keer bij de Bommelsdijk uit en weet de pauze van Eikevliet dan dichtbij. Beetje babbelen en weer op pad. De Eikse Amer en heerlijk wandelen over dijkjes boven weilanden, ik geniet en voel mij super goed. In de verte de windmolens van ‘den Upjohn’. Bij een spoorbaan gaat de 42 km er alleen vandoor. Ik krijg nog een extra lusje cadeau door het schattig groene Hof van Coolhem. Kalfort dan, deelgemeente van Puurs. Wat huisjes kijken in het Fabiolapark en dan opnieuw de velden in. Ken de omgeving hier en begin mij vragen te stellen over de opmeting van deze etappe. Beetje moe ? Het blijft toch leuk wandelen onder meer langs drogend goudgeel stro. Bereik finaal ’t Onzent en mijn gratis La Chouffe, tijd om Ronny wat te jennen.
Nog een laatste uurtje voor de boeg, ik ben nog verrassend fris. Langs het goud van koren en het groen van maïs met bosduiven die zich te pletter vreten. Kom weer bij het Hof ter Bollen uit maar loop omgekeerd t.o.v. gisteren. Ook de zwaluwen zijn er weer en ik kijk vertederd naar drie merries met evenveel veulens. De Borgerhoutdreef dan, heerlijk flaneren in het groen. Deze dag kan echt niet meer stuk ! Uitbollen doe ik langs de Vliet, de vele geurende waterorchis en een groene vijver. Bij aankomst geef ik het mee aan Jean & Liliane, dit was de parel van Klein-Brabant. Ben ook fier op mezelf, ik werd sterker met de dag, heb opnieuw mezelf verbaasd, den ouwe kan het nog !
Net voor zevenen gaat de trein naar Mechelen. Op weekdagen kan je rechtstreeks naar Puurs & Sint-Niklaas, in het weekend dien je over te stappen in Mechelen. NMBS logica ! Tot mijn verbazing stadsgenoot Luk op de trein, hij gaat warempel ook voor de marathon in Puurs. Gepensioneerde logica. Ik waag mij ook nog eens aan de dubbele marathon, zie wel waar het schip strand. Op pad langs de imposante watertoren en vervolg langs de leuke Vliet. Mooie start met opnieuw de Torendreef en de wijnranken, net als gisteren maar nu gele pijlen volgend in plaats van blauwe. De klassieke gewassen komen weer aan bod, maïs, prei en natuurlijk bloemkolen, de jonge plantjes bedekt met zwarte netten, koolvlinders ? Tarmacje lopen nu door het groen van Overheide tot de feesttent waar de jeugd zich gisteren kon uitleven tijdens het Jolly Jumper festival. Pik een strookje verlaten spoorweg op, hé bestaat de stoomtrein ook al niet meer ? Een wilgenlaantje, een patattenveld en jonge venkel. Onder het grijze zwerk bereik ik de eerste rustpost in een klein zaaltje te Oppuurs. Ook het kaatsterrein hier blijkt verdwenen te zijn, weer een traditie minder.
Voorbij de dorpskerk wijk Kruisveld in. Passeer kapel OLV ter Nood. Het wordt een beetje saai, veel straten en donker weer. Zelfs de veldwegen zijn gebetonneerd. Ben op weg naar Sint-Amands. Pik onderweg iemand van Egmont op die de lus van de 42 in de benen heeft. Hij is niet te spreken over het parkoers, heel teleurgesteld over het vele verhard. Nog een strookje spoorbaan en tweede pauze in café Plaza, naar aloude gewoonte. Ik ga op pad voor de ‘42’ lus. Door steegjes van Sint-Amands, onder de kerktoren tot de Schelde. Meteen de dijk op stroomopwaarts. Het is opvallend stil en loop op mijn gemakje tot wijk Briel, deelgemeente van Buggenhout en toch wel een heel eind van de rustpost af. Steek nog eens de spoorbaan over en duik de velden in, gebetonneerd. Het groen en dor van maïs wisselt af met het goudgeel van korenstoppels. Wat mij opvalt zijn de vele spierwitte vlinders die vrolijk over de bermen dartelen. Kom weer bij de spoorweg uit en rustpost Plaza. Begrijp de Egmonter en zijn opmerkingen van een paar uur geleden.
Opnieuw langs ’t spoor tot de watertoren en vervolgens, tja … tarmac door het open veld van ’t Hoogste, eindeloos. Rode kool zorgt eens voor wat afwisseling in kleur, een mooie kolonie frêle zwaluwen zittend op elektriciteitsdraden trekt ook mijn aandacht. Oppuurs komt terug in zicht en ben er niet kwaad om. Laat mij een Duveltje smaken en trek weer verder. Veldwegen na de kerk gepasseerd te zijn en vervolgens fietspaden tot aan de wijngaarden die ik al eerder twee keer aandeed. Stap vrijwel alleen over tarmacjes tot de Hof ter Bollendreef en zijn waterkasteel. Langs de Molenbeek nu en met tientallen bosduiven die zich een bolle buikje vreten in pas geoogste graanvelden. Kom in ’t Onzent aan waar de broertjes De Keyser het zich makkelijk maken. Bij Ronny & Marina ook. Ik grommel, ben echt niet blij met deze wandeldag. De laatste loodjes dan. Door Liezele-dorp en dan de mooie Turkenhofdreef. Hij zal mij afzetten bij het fort van Liezele. Merkwaardig, vroeger liepen we dan door het maïs, dit is nu een in opbouw zijnde natuurgebied geworden. Ganzen foerageren op de grasvelden. De laatste loodjes langs de rommelmarkt en recht naar de trein, het is genoeg geweest voor vandaag.
Ben rond de middag in Puurs, uurtje sporen vanuit Leuven met een boemeltreintje. Tussen Mechelen en Willebroek een stevige plensbui maar zal het droog houden tijdens deze driedaagse, behalve het zweet mijns aanschijns natuurlijk. De oude gezellige Kollebloem is afgebroken en vervangen door een koud en ongezellig betonnen gedrocht De Binder genaamd. Gelukkig wordt ik verwelkomt door de immer lachende collega’s uit mijn Upjohn tijd, Ronny & Marina zijn altijd even vrolijk. Vandaag ga ik op pad voor 21 km. Beentjes lijken vol lood te zitten, het gaat niet vlot. Op mijn eentje de akkers in en wie Puurs zegt denkt bloemkolen, daar is deze dagtocht ook naar genoemd. Wordt dus meteen op mijn wenken bediend. Maïs ook, dit jaar op veel plaatsen ‘halfwas’ en reeds verdrogend. Strookje straat tot de Torendreef, heerlijk wandelen tot een wijnhoeve in opbouw dan. Dit is nieuw voor mij, wandelde hier dan ook al jaren niet meer. Aangenaam stappen langs Achterheide en een fraaie kapel, nader stilaan de rustpost bij voetballend Lippelo. De eerste etappe zit er op.
Een paar honderden meter, meer is er niet nodig om de ‘moment suprème’ van de dag te bereiken, het Lippelobos. Aanvankelijk prachtige varens en statige ettelijke meters hoge dennen tot Hof te Melis, het lokale kasteel. Stukje steenweg tot Malderen en dan genieten van beukendreven, parallel een vrijwel droge diep ingebedde beek ook. Ruil het bos in voor de bebouwing van Kruisheide om snel weer van prachtige dreven te genieten. Passeer het geografische middelpunt van Vlaanderen bij Opdorp. Is al de derde provincie die ik vandaag aandoe, Antwerpen , Vlaams-Brabant en nu dus Oost-Vlaanderen. Het middelpunt werd trouwens berekend door Leuvense studenten als ik het juist heb. Assewegen loodsen mij terug door de velden en ik stap stilaan terug naar Lippelo. Onrust in de kantine, ons aller Herman is zijn rugzak kwijt ! Hij zit er als een hoopje miserie bij terwijl helpers het omgekeerde traject lopen op zoek naar zijn hebben en goed. Ik heb met hem te doen.
De laatste loodjes voor vandaag dan. Langs de dorpskerk en even verder een dreef die mij richting Liezele stuurt. Pas geoogste prei geurt heerlijk. Bij de Muizendreef, midden hoog ‘brownish’ maïs gaat de 21 er vandoor. Kom uit bij de Hof ter Bollendreef en zijn waterkasteel. Graspaden nu en nog meer maïs, bereik Liezele-dorp. Na wat bloemkolen komt stilaan de merkwaardige kerktoren van Puurs piepen maar ik ben er nog niet. Langs Hof ten Broeck stap ik tot het Fort van Liezele. Takken van eikenbomen reiken horizontaal tot tegen de grond, loop als het ware onder een groen baldakijn. Waar vroeger maïs stond wordt nu een natuurgebied ontwikkeld, er lijkt mij nog veel werk aan. Een paar straten langs het Puurse woonzorgcentrum, ik ga inkopen doen in het lokale warenhuis en stap naar het station. Frietje steken en de trein op, morgen zal het vroeg dag zijn voor de tweede etappe.
