Het zal niet waar zijn hé!  Personen langs het spoor in Bruxelles-Chapelle. We verliezen gelukkig maar 7 minuten. Jacqueline & Luc zitten ook op de trein naar Wetteren. Onze gastheren bieden een alternatieve route aan van station tot startlocatie. Lusje door de start voor de 30 km, Luc gromt, is zijn ding niet. Is helaas in deze economisch moeilijke tijden niet te vermijden. Ik ga alleen op pad langs een stratenparkoers. Passeer een klant met speciale betekenis voor mijn werkmaatjes, wordt nog grappen de volgende week. Mag beton ruilen voor onverhard en weilanden. Een zee van oranje bloempjes zorg voor kleur, ben blijkbaar in Laarne. In de onverharde wegels geniet ik van de prachtige herfstkleuren, Ginstwegel & Helschootdreef zorgen voor afwisseling tussen de villa’s. Zowaar een kasseitje, paardenweiden, een bos in kaalslag en steeds weer enkele straten tussendoor. De laatste strook bebouwing zelfs met een open riool. Heb er acht kilometer opzitten tot de startzaal.

Vort met de bok langs bedrijvencentrum Recticel. Duik akkers in met her en der wat jonge bomen aanplant en richting Ten Ede. Dwars een drukke steenweg waar motards hun herfsttocht rijden. Strookje half kassei en dan de saaie strook open veld  van Bastenakkers. Ik loop te mopperen. Neem mijn eerste en enige rust met een Uitzet (waar Wetteren goed in is) op een geïmproviseerd terrasje in Ten Ede. Babbel met de voorzitter, Polleken en Raymond ‘sans cravatte’. Op pad voor een lokale lus, opnieuw richting Laarne. Opnieuw beton lopen naar Familiepark Harry Malter, een mix van speeltuin en dierenpark. Drukke banen zonder voetpaden, grrr word er niet vrolijker van. Blijk op grondgebied Destelbergen te lopen en toch wel door de akkers. Word verrast door een opstijgend klad houtduiven uit een maisveld, zeker wel honderd. Na heel wat tarmac plots een eenmanspaadje groen en dan de Scheldedijk op bij de Mellebrug, stap een eindje langs het water. Weg van de stroom langs een pad dat een muur volgt en dan een bosje en zowaar … modder ! De Runenborgwegel loodst mij terug naar Ten Ede en ik pik bij cafeetje Klein Ledeberg meteen de laatste etappe op. De lucht klaart uit, het zonnetje laat zich nog eens voelen, heerlijk.

Weer een heel eind tarmac tot een heerlijk kiezelpad door halfopen terrein met de herfstkleuren nadrukkelijk aanwezig. Lopen met z’n allen even fout bij een te vroege pijl naar links, was al eens meer delicaat vandaag de afpijling.  Het juiste pad dan naar de Schelde en toch wel leuk wandelen op zijn dijk. Duik een laatste keer de velden in en volg na een linea recta voorbij jonge boompjes en een muur tot de finish. Stoom meteen door naar het station, treintje komt zo. Ben teleurgesteld, de tocht die ik hier enkele jaren geleden liep was stukken leuker. Neemt niet weg dat ik na een maandje weer eens een dubbele 30 gelopen heb, het koste moeite maar ik ben tevreden.      

FOTOREEKS