Zaterdagochtend, ik zie het al van ver, rood op de televisies van de NMBS bij station Leuven, het zal toch niet waar zijn hé ! Toch wel, storing aan de bovenleiding in Landen, geen treinverkeer tussen Tienen en Waremme. Voor mij geen wandeling in Montenaken dus vandaag. Ik haal mij een bakje troost bij Panos en keer mistroostig terug naar mijn appartementje. Plan B dan maar, de wasmachine moet dringend opgestart worden, is niet meteen mijn sterkste kant. Brochure gelezen en aan de slag. Werkt perfect ! Hou er een goed gevoel aan over. Blijf het fantastisch vinden wat Annie & Chris voor mij gedaan hebben maar dat vleugje onafhankelijkheid en zelf bedruiping, het hoort zo. Ben nu op dat vlak waar ik hoor te zijn. Dat Minne haar geschreven belofte voor de echtscheiding niet nakomt zegt alles over haar ziekelijk brein, ik lig er niet meer wakker van.
Vandaag dus weer op pad. Slechts een halfuurtje trein tot de Adeps van Basse Wavre, startlocatie nauwelijks 250 meter van het station in een klooster-school. Het is er druk zo rond 09:30, a-typisch voor Adeps eigenlijk. We vertrekken met z’n allen langs la Dyle Romane, de ook wel in Leuven bekende Dijle dus. Paar straten lopen en dan een stevige en lange klim die menigeen op de adem doet trappen. Commune d’Ixelles lees ik bij de laatste gebouwen, de bosklassen voor de Brussels jeugd dus. Meteen ook splitsing en de 20 km alleen op pad. Voor mij vijf wandelaars, achter mij niemand meer. Pittig deze eerste kilometers, voortdurend op en neer, ik puf en hijg, lijk niet echt mijn dagje te hebben. Het begrip wandelpad wordt door de gastheer (of vrouw) eigenzinnig ingevuld. Villa’s dan en zachtjes zakken naar voor mij bekend terrein, het kasseitje in Grez waar A.M.I. hun clublokaal hebben. Drukke baan over bij watertje Le Pisselet en dan de akkers in, royaal van droogmest voorzien en met populieren op de achtergrond. Strookje bos dan en een lieflijk kasseitje, zowaar een relatief vlakke weg. Ik volg gedwee en in gedachten verzonken de drie mannen voor mij. Finaal spreken zij mij aan. Zij volgen een eigen ingeving tot 15 km en zijn dus van het 20km parkoers af. Bedankje van mijn kant en ‘kier nekier were’.
Ben de komende tijden teleurgesteld vanwege het vele asfalt en beton tot riviertje Le Train. Verzoen er mij weer met mijn gastheer stappend tussen bos en veld over kassei die overgaat in veldweg. Passeer vervolgens een paar gehuchten van Grez-Doiceau zijnde Morsaint en Royenne. Halfopen terrein en een afwisseling van verhard met soms leuke huizen en onverhard door de akkers. Het water is nooit ver weg met de Ry de Heze. Ook dit gehucht passeer ik om te vervolgen met twee klimmen waarvan de tweede stevig tot hoog in de akkers. Mijn zwoegen wordt telkens beloond met magistrale vergezichten, eigen aan deze streek die mij wel ligt. Dalen door een donker bos nu langs een onfris geurende open riool, les Gorges aux Loups. Passeer bij het naambordje Bonlez Frans uit Langdorp, gekend als wandelaar die van alle markten thuis is. Dorpje in, dorpje uit, le Sentier de Bahayrmont is weer zo’n kuitenbijter die mij pijn doet. Kom bij een manege uit en moet honderden meter linea recta over een betonbaantje. Hoog in het landschap maar met uitzicht nul vanwege bolle akkers aan weerskanten. Automobilisten op het smalle pad zijn super voorzichtig en vriendelijk, een leuke ervaring. Hoekje om en richting bosstrook. Was ik al uren alleen aan de wandel nu wordt het druk omdat de 10 km aansluit. Heelder families met uitgelaten kinderen die zich echt laten gaan. Pittige en technische afdaling overigens richting Dion-Valmont. Een ijsjeswinkeltje doet er gouden zaakjes, ik bunker cola, zit haast door mijn voorraad heen bij deze toch wel warme en zonnige dag.
Opnieuw klimmen geblazen over de Sentier du Champ des Cailloux, letterlijk te nemen. Nog eens een fenomenaal uitzicht en tussen bieten en chicorei naar een tunneltje onder de lokale expresweg. De kilometers beginnen te wegen, heb er ongeveer 18 non-stop op de teller staan. Nog 3 te gaan. Op en neer door een bosstrook met een prachtige holle weg tot het naambord Wavre. Uitbollen langs La Dyle. Heb 50 minuten tot de trein en die vul ik met Chimay Blue en een babbel op het terras met een Adeps verantwoordelijke die ik ook in Ciney tegenkwam. De treinbegeleider is een wandelaar die ik ken en dus hebben wij een gezellige babbel over treinen en voettochten. Kijk terug op een tocht met letterlijk en figuurlijk heel wat hoogten en laagtes, ben tevreden en plan voorlopig Ottignies voor volgende zondag. Tja, Adeps is mijn ding wel.
Ik merk het al een tijdje, door die hetze rond mijn verhuis wandel ik te weinig en gaat mijn fysieke conditie er op achteruit. Plan dan ook vastberaden een extraatje in bij de Pinguïns vandaag met startplaats Begijnendijk. Rechtstreekse trein vanuit Leuven en slechts drie stations ver, een makkie dus. De NMBS is wel trouw aan zijn principes en we vertrekken met een kleine 10 minuten vertraging wegens een weerbarstige ontkoppeling van treinstellen. 1200 meter opwarmen tussen station en startplaats, ideaal. Kom er meteen clubmaatje Peter tegen die al een rondje voorsprong heeft. Op pad dus voor 29 km en vrij snel het Recreabos Bieheide in. Heerlijk koele dreven lopen en vervolgens langs een toch wel vervuilde beek met lage waterstand. Aan de overkant van een drukke steenweg wacht halfopen landschap en nogal wat tarmac richting Booischot. De spoorbaan over bij het lokale station en vervolgens een bosje van spar en varens opzoeken bij Strooiselhoeve. Terug over ’t spoor bij de Mechelbaan en een mix van bosjes met roestkleurig watertje en weilanden tot de startlocatie. Een kleine 8 km in de kuiten.
Een korte groet aan ‘local’ Roger en weer op pad. Sorry maatje ik ben de laatste tijd niet zo praatvaardig, nog niet in mijn gewone doen. Verken een ander strookje van de Bieheide, meer kronkelende paden. Passeer vervolgens een camping en loop door een strookje wild bos. Daarna verwordt het parkoers een tijdje tot een stratenloop, linea recta tussen de villa’s. Ben blij opnieuw gras onder de pootjes te krijgen en een hotsend, botsend pad langs een bosrand. Even verderop de laagste groene delen van de Balenberg. Kruis twee keer wandelaars die al wat meer afstand gelopen hebben en stap door stille straten tot de rustpost in Baal centrum, midden de wegenwerken gelegen. Halven dans zowat en tijd voor een wandelaarsdrankje. Veel bekenden in de zaal, fotografen ook met de Dubble F en hun dames en zowaar Colette & Alain.
Haal in een lokaal winkeltje een extra fles cola op want er wacht een opdracht van 9 km. Wannes liet er zich nogal pessimistisch over uit, getemperd door Frans. De eerste stroken zijn inderdaad niet leuk. Lange rechte straten, soms zelfs zonder voetpad. De Baelebergvoetweg is dan weer een graspad met aan weerskanten volkstuintjes. Ik klim langzaam in het landschap, duik een bos in tot bij een ruïne van ijzerzandsteen toren. What comes up must go down en ik ga ook weer straten lopen. Beetje dun toch voor prestigevereniging Langdorp. De Betecombroekstraet brengt soelaas en ik verzoen mij opnieuw met de parkoersbouwer. Ga zwerven door een vallei bestaande uit bosjes, maïsaanplant, weilanden en gewoon wilde stroken grond. Leuk strookje dit en terrein dat mij absoluut onbekend is. Nog een paar lange rechte steenwegen, een laatste strook maïs en ik ben weer in Baal. Het is nu opvallend stil in de rustpost.
Heb nog een uurtje wandelen voor de boeg. Wegenwerkers gieten vers en sterk geurend asfalt uit, ik vlucht weg. Enkele straten en dan door het groen een heuvel op en af bij een watertoren. Ik nader het Sven Nys Center, bikes parkoers op de Balenberg. Wordt er vakkundig rond gestuurd waardoor ik een mooi overzicht krijg van het geheel. Opnieuw een paar straten en dan een bosstrookje met gammele brug en dito vlonders, ze kraken als je er over loopt. Verderop een blijkbaar privé pad naar de volgende bosstrook. Even open terrein, kruising met aanlooproute van daarstraks en een laatste strook spar. Voorbij een modderig beekje passeer ik camping Roygaerden en loop tenslotte een half rondje langs een vijver met erg lage waterstand.
Heb nog even de tijd om bij te babbelen met Marie-Louise & Jo, Karmijn ook. Sorry maatjes, moet er vandoor, treintje komt zo … Niet meteen de mooiste tocht van de Pinguïns vandaag, maar het was mooi weer en de kuiten deden het goed. Nu een drietal dagen werken voor Straumann & IJsetrippers. Ben opnieuw paraat tijdens het weekend met tochten in Montenaken en Basse-Wavre, poepsimpel bereikbaar vanuit Leuven, zalig toch !
