We reizen af naar Flawinne, zowat halverwege de vakantiebestemming van mijn maatjes. Zij reizen door naar la Roche, ik naar Leuven. Moet de komende week drie dagen werken.
Al is de regen pas voor de namiddag voorspeld toch druppelt het al op de autoruiten terwijl wij nog onderweg zijn. Het kleine zaaltje zit stampvol, we gaan op pad voor 21 kilometer. Meteen stevig klimmen, eerst tarmac daarna modder. Prachtig vlak laantje platanen ‘in hun nakie’ en bij Belgrade opnieuw naar beneden. Pittig eerste lusje tot weer een piepklein zaaltje nauwelijks een paar honderd meter van de startlocatie.
Slokje drinken, effe Claude groeten en weer op pad. Steil naar beneden richting station en Samber. Er staan gigantische plassen op de brug. Het is wachten tot er even geen auto langskomt en dan als haasjes voorbij het nat. We stappen naar de Bois de Bauce, zeg maar Momalle. Aanvankelijk vlak maar dan een potige klim, hoe hoger hoe steiler. Annieken piept als een muisje, de gevolgen van de combinatie bronchitis en astma. Ze heeft het erg moeilijk, recupereert toch wat op het vlakke tarmac als we boven komen. Steile afdaling terug naar de Samber en dan achter de kerk van Flawinne door omhoog tot dezelfde rustpost.
Annieken zit er compleet door, voelt zich echt niet lekker en moe. We zijn trouwens allemaal kletsnat en besluiten in te korten tot 12 km. De gezondheid gaat voor ! De laatste twee kilometer zijn trouwens opnieuw behoorlijk potig. Pittig klimmen over tarmacjes om vervolgens weer modderig te dalen. Hé, hé dit was eigenlijk wel een leuke tocht maar verprutst door de niet aflatende regen. Anny doet haar ronde door de startzaal, ze kent ook zo veel wandelaars, zeker in Wallonië.
Mijn maatjes brengen mij naar Namur en dat heeft wat voeten in de aarde. Verslikken ons aanvankelijk in de omschrijving Place de la Gare en Place de la Station. Komen zodoende in …. Vedrin uit ! Bereiken toch het station en moeten er een omleiding volgen wegens … wegenwerken. Chris zou er haast zijn goed humeur bij verliezen. Maar eind goed, al goed, ik spoor vlotjes terug naar Leuven en mijn maatjes komen ook ter bestemming. Weekje werken en volgend weekend reis ik ook af naar La Roche.
Het regent pijpenstelen als ik om zeven uur in Leuven station sta. Anderhalf uur later is het in Brugge gelukkig droog. Een hele horde wandelaars stroomt er uit de trein. We kruisen nog vroegere vogels die al op pad zijn, waaronder clubmaatje Marie-Louise. De ruime startzaal zit dan ook al behoorlijk vol en een lange rij schuift aan richting inschrijftafel. Mijn maatjes komen ook meteen toe alsook Chris Duhamel. Tijd voor een koffietje en vele bekenden groeten, we gaan op pad. Langs mooi witgekalkte oude gevels naar ’t Zand en zijn ruime zaterdagse markt vandaag ook in het teken van Kerstbloemstukjes. We gaan zwerven langs de vele waterpartijen die de Brugse binnenstad rijk is tot de eerste rustpost in Sint-Leo. Het is er zoeken naar een zitplaatsje. Claire en JP behoren vandaag tot de werkmensen, leiden mee het gebeuren in goede banen.
Chris D. sluit bij ons aan als we onze tocht verderzetten over heel wat kasseibaantjes. Passeren een haven met prachtige woonboten en zetten dan koers naar de drie windmolens. Trappekes op en prachtig uitzicht over wat Chris kent als het Groot Seminarie. In het kleine cafeetje Kavarieberg zijn we zowat halfweg. Ik laat mijn eerste Brugse Zot smaken. Zwerven verder langs kasseibaantjes, ons vergapend aan de vele kerk- en kloostergebouwen, prachtige puntgevels van vele oude huizen ook. Even wat groen als we door een plantsoentje lopen en zetten dan koers naar de Duinabdij. Het valt ons op hoe anders dit parkoers is t.o.v. de vorige jaren. Dit vinden we uiteraard leuk.
Een pauze bij Sint-Leo zit er niet in, zaal zit afgeladen vol, doorstomen dan maar. De toeristische binnenstad met zijn paardenkoetsen komt nu aan bod. De etappe naar de laatste rustpost wordt een mix van toeristen en koopjesjagers en stille straten. Met nog 3,5 kilometer voor de boeg vinden we in de laatste rustpost net vier zitjes.
Uitbollen doen we langs de immer drukke kerstmarkt en enkele winkelstraten. Rust vinden we bij een zwanenkolonie aan de ingang van het Begijnhof. Langs de oude Sint-Jansite en het Minnewater naar de Begijnenvest gaat het dan. Annieken is steeds drukker in de weer met haar fototoestel, er is dan ook veel te zien. Dwars door het station lopen we naar de finish. Nog even een wandelaarsdrankje en we vertrekken naar Geraardsbergen. Chris D. plant nog een extra toertje. Het was een leuk weerzien met deze tocht dankzij het toch wel verbeterde parkoers gelopen onder een stralend blauwe hemel.
