Binnen het uur sta ik in de sporthal aan de Zeypestraat, trein en bus, in die volgorde, sluiten perfect aan. Plan 32 km wandelplezier vandaag want weet dat Kampenhout en omgeving veel te bieden hebben. Het is behoorlijk warm als ik omstreeks 09:45 van wal steek. Het duurt maar enkele honderden meter tot het eerste bosje en dus onverhard. Om de paar minuten strijkt een grijze vogel sierlijk neer uit het zwerk, zal zo de ganse dag zijn. Brussel Airport is nog steeds een belangrijke draaischijf in dit land, tot spijt van sommigen. Maar terug naar de orde van de dag. Een paar straten en we duiken met z’n allen het Weisetterbos in. De groene omgeving wordt door onze gastheer netjes uitgemolken. Wel wat hinderlijk zijn de bijwijlen zwermen eendagsvliegjes. Hoort bij de zomer uiteraard. Passeren een prachtige oude hoeve met gracht en duiken dan letterlijk het verdorrend maïs in. Opvallend veel Buggenhoutse Vossen aan de wandel, denkelijk de bus die voor de startzaal stond. Ik laat de meesten ter plaatse en stap langs een heerlijk slingerend beekje de volgende strook maïs tegemoet. De Biesboswegel dan, inderdaad naar de volgende bosstrook. Ik wandel al de hele rit bijna hand-in-hand met hetzelfde koppeltje al wisselen we geen woord met elkaar. Een laatste strook akkers en rustpost Pax doemt op na ruime 7 kilometer.
Het is er berendruk en ik besluit gewoon door te lopen, heb redelijk goede benen vandaag. Een strookje kassei loodst mij het centrum van Kampenhout in en zijn roze geschilderde Villa Lucie gedateerd 1883. Koop een extra liter cola bij de plaatselijke neringdoener, het is dorstiger weer dan ik vanochtend inschatte. De Lamanterveldweg dan, voorbij nieuwbouw. Oversteek clubmaatje Roger die nog zijn tempo niet lijkt te hebben van voor het ziek zijn. Geen nood, training baart kunst. Betonbaantje langs afgelegen voetbalvelden en dan het donkere Rotbos. Zodra de 14 km wegdraait ben ik alleen. Opnieuw veldwegen langs de vele ezels van de Kampenhoeve. Stilaan doemt het Hellebos op. Blijf aanvankelijk tarmac lopen langs zijn rand tot de politieschool. Mag dan gaan genieten van lommerrijke paden, kurkdroog dit jaar en dat was ooit anders. Als ik deze groene strook achter mij laat weet ik rustpost 2 dichtbij, de sporthal van Berg. Heb 14 km in de kuiten en het is dus hoog tijd voor een pauze en een drankje.
Een kwartiertje later weer op pad door het Torfbroek, bosrijk en even verderop zachtjes klimmen over een veldweg met van die vervelend rollende keien. Nog steeds continu de grijze vogels boven onze hoofden. Een veld met zonnebloemen en eentje met druiven langs de rand van ons pad. Zien er maar triest uit na de hete en droge zomermaanden. Een maïsveld haast compleet plat geslagen. De streek heeft er een paar stevige onweders opzitten. Er komt aan de einder een dorpje met leuke kerktoren piepen. Is Nederokkerzeel en de volgende rustpost die ik merkwaardig genoeg niet vind. Besef dat ik het dorp uitloop op de lus voorzien voor 32 en 42 km wandelaars. Het weze zo, heb voldoende vocht aan boord om ook deze 7 km vlot door te komen. Loop letterlijk dwars door een akker en volg dan de hobbelige voetweg 69 naar een wild bos. Terug in open terrein van de ene veldwegel naar de andere buurtwegel dwars door akkers en weilanden. Strookje kassei, enkele huizen en ik duik heerlijk groene beemden in. Halfopen terrein maar immer groen, een heus wandelplezier. Kom finaal in een bosstrook uit met talrijke vlonders. Hier was ik jaren geleden al wandelend over een streek-gr. Het feest eindigt bij een betonnen fietspad dat naar de kerk van Nederokkerzeel leidt waar ik deze keer de rustpost wel vind.
Even overleggen met een groepje uit Antwerpen die hetzelfde probleem hadden als ik. We hebben met z’n allen een pijl voor de lokale lus gevolgd en zijn niet ver genoeg doorgelopen naar de rust. Little bit tricky thing. We malen er niet om, het parkoers is echt wel leuk en hebben toch maar 10,5 km in één ruk uitgelopen. De laatste loodjes dan. Meteen weer puur natuur langs Kwikborre en dwars door de Broekbossen. Vele vlonders dit deze zomer van geen nut zijn, de ondergrond is beenhard. Na de bossen door grasland, stroomopwaarts een glasheldere beek. Deze tocht wordt steeds beter naargelang de kilometers vorderen ! Stil tarmacje dan tussen bos en weiland, nog steeds meer bruin dan groen. Enkele honderden meter gewone straat ook tot … de Wildersedreef. Vanaf een golfterrein kasseitje met betonnen randen gewoon kaarsrecht en met aan weerzijden een dubbel zoom van platanen die vrijwel allemaal in hun nakie staan. Echt iets speciaals dit en het verveeld geen moment al is de weg dan nog zo lang. De job zit er bijna op. Nog een achterafje een laatste tarmacje en ik sta bij de bushalte van deze ochtend. Reis terug naar het station van Haacht waar ik helaas 50 minuten dien te wachten in een desolate omgeving op de trein naar Leuven. Onder zacht hemels gedruppel kijk ik toch wel vermoeid terug op een dijk van een tocht. Vooral zij die rond Nederokkerzeel mochten wandelen hebben een zalige tocht beleefd vandaag. Jammer dat we door het actuele overaanbod van lange afstanden met zo weinig waren. Op de agenda zetten voor volgend jaar dan maar, moet je echt gelopen hebben deze parel van de Witloofstappers.
Mijn engelbewaarders zijn al om 09:00 en een beetje in Leuven. Hebben dan al fileleed vanaf Brussel achter de rug. Handige Harry, sorry Chris, komt mij even helpen met een paar verhuisklussen. Daarna rijden we naar Rotselaar-Heikant om even de beentjes te strekken. Blijkt dat er twee lussen van elk 10 km op het menu staan. Steken van wal voor lus A net na mijn clubmaatjes gekend als het Lydie Walking Team. Aanvankelijk wat wijkjes lopen tot voetpad ‘onder ’t spoor’ net voor station Wezemaal. Kom ik straks nog eens langs. Richting Speelbos dan met al meer onverhard en langs de voornoemde spoorbaan. Vrolijk wandelen langs veld en bos tenslotte tot de schitterende rustpost Donjon Ter Heyden. Wordt uitgebaat als ‘magasin du terroir’ en dus doen we ons te goed aan Hagelandse streekbiertjes van Wolf tot Witlov. Zo komt een mens nog eens ergens !
Terug op pad dan, gesterkt door de bruintjes en langs maïs en wilgen. Kom her en der een bekend paadje tegen maar het overgrote deel van het parkoers is nieuw voor ons allemaal. Velden en bosstroken wisselen elkaar af, een fraai laantje berkenbomen trekt mijn aandacht. We stappen langs de Plas ter Heide en zijn zomers droogliggende gracht richting startlocatie. Halven dans die we vieren met een lekkere Broeder Jakob. Het is echt wel de dag van de streekbieren.
Tweede etappe dus met een graspad dat door de lokale ‘brousse’ leidt. Stapken-op naar de oever van die onvolprezen Demer. Wat is er heerlijker voor een wandelaar dan stroomopwaarts zomers te mogen meanderen langs de diepliggende waterloop. Dit is puur genieten ! Weg van onze vriend volgen we de Zallakenlandweg, pikken een diepliggend beekje op en maïsvelden tot de spoorbaan Leuven – Aarschot. Geïmproviseerde rust in de duivenbond. We vieren er dat ons konijntje een dagje ouder is geworden dan gisteren. Haar tempo is vandaag niet wat we gewend zijn, tja …
De laatste loodjes dan. Aanvankelijk een linea recta fietspad in het groen parallel met den IJzeren Weg. Dan pittig doorheen een villawijk, op en neer tot de finish. Een laatste drankje om deze toch wel verdienstelijke tocht door te spoelen. Mijn maatjes vertrekken naar Giesbaarge ik naar station Wezemaal gelegen op 1100 meter. Helaas vergis ik mij van straat en doe er … een vol uur over. Broeder Jakob was blijkbaar echt niet wakker ! Kom gelukkig zo’n vijf minuutjes voor de trein naar Leuven op het perron. No big deal dus. Morgen trek ik naar Kampenhout.
