Na een zesdaagse werkweek kom ik met tegenzin uit bed op zondagmorgen. Maar Linda heeft gelijk, ik zal en de beentjes strekken en een frisse neus halen. En fris is het inderdaad, de auto heeft de neiging te gaan slingeren bij de rukwinden op de E34. Met een ongewild ommetje langs Vosselaar bereiken we Merksplas. Belgische wegsignalisatie op zijn best. Beetje vreemde startplaats ook, de kouwelijke gang van een splinternieuw sportcomplex. We warmen ons dan maar figuurlijk op aan het gezelschap van wandelmaatjes uit Hoboken en Schelle.
Weer of hondenweer, we zullen onze 30 km lopen. Stille straatjes loodsen ons de dorpskern uit, de weidse velden in. Grote naaldbomen liggen er verpakt bij, klaar voor transport. Lievekenshoek klinkt zelfs niet schattig bij het gure winderige weer en de vele tarmacjes. We naderen een omgeving met vele serres. De pauze is voorzien bij Diary Farm Quirynen, net naast de stal met kalveren. Het kleine zaaltje zit bomvol. Alle wandelaars passeren hier dan ook 2 en 3 maal.
Koekhoven, zo noemt de landbouwersstraat van de rustpost. We lopen hem af voorbij nog meer breed uitgesponnen serres richting bosstrookje en eenzame kerk. Onder een paraplu duiken twee goedlachse wandelaars op. Annie & Willy hebben gisteren genoeg slijk gehad in Clermont, houden het vandaag netjes. Ze kondigen ons een mooie lus aan van net geen 9 km. We draaien inderdaad meteen een bos in. Passeren een scholengemeenschap en wandelen vervolgens een zompig graspad op afgezoomd met rododendrons. De 30 km mag een pracht van een vijver rondden, puur natuur. Daarna volgen de heerlijke groene dreven van het Graafsbos. We zijn in onze nopjes. Nog wat achterafjes met chalet bebouwing en we staan weer bij de kerk van het begin. Geheul noemt het hier en het wordt een ware gesel van regen en wind. Jacqueline komt ons tegemoet, heeft een halfuurtje voorsprong en begint aan lus 2. Na enkele honderden meter knokken tegen de vijandige elementen is een kom hete, verse soep meer dan welkom.
We zijn klaar voor de tweede etappe van 9 km. Bij Berkshoeve draaien we een lang breed pad met rode ondergrond op. Zullen het een paar kilometer linea recta volgen door halfopen terrein. De wind luwt, de regen maakt plaats voor een flauw zonnetje. Dit wandelt al beter. Bij een ven ontwaren we een zeldzame witte reiger. Wie zei daar ook weer dat afstandenstappers niks zien ? Moeten rechtsom een tarmacje op en knokken pal op de wind. Linda duikt achter me, ik probeer haar er plagend af te lopen. Bij de volgende bocht hap ik naar adem, ben even heel diep gegaan. We vervolgen onze weg over graspaden, verderop weer over brede langgerekte zandwegen, half verhard. Ik herken dit van eerder gelopen Streek-GR van de Kempen. Bij natuurgebied Zwart Water keren we stilaan op onze stappen terug. De parkoersbouwer heeft nog een verrassing in petto zijnde de Hoogmoerheide. Piet Konijn schiet schichtig weg, vrijwel voor onze voeten lopend. Wij genieten van een prachtig heideveld, vennetjes en grillige sparren. De laatste pauze bij Quirynen wenkt, maar eerst nog even de wind zijn zotte fluit overwinnen.
Hebben nog een uurtje voor de boeg. Tussen muren van glas stuurt een tarmacje ons richting Merksplas, de kopwind moeten we er voor lief bijnemen. Worden beloond met een zanderig pad dat naar een slingerende beek voert. Overstromingsgebieden liggen er dicht begroeit bij, een prachtig biotoop. Ook de jeugd denkt er zo over en houdt een heus moddergevecht in het nat. Vader mag straks de hoogdruk reiniger bovenhalen om zijn kroost terug te fatsoeneren. We wandelen nog door een prachtig park met waterloopjes en schitterende strooien figuurtjes. Onze tocht zit er op. Kan de parkoersbouwer gerust stellen. We hebben vandaag enkele ons totaal onbekende en prachtige stukjes Vlaanderen ontdekt. Onze terugrit naar Hemiksem verloopt vlotjes. Linda slaapt er zich doorheen, de niet aflatende storm heeft haar diep in het krachtenarsenaal doen duiken. En ik, ik heb mijn gedachten weer eens verzet, kan maandag terug het gevecht met de tandartsen aan.
