De tocht die wij vandaag gaan lopen ken ik niet, de omgeving waar we zullen wandelen des te beter. We reizen in het gezelschap van Patje Kloek en Josée (Wilrijk). Hoeven ons dus geen zorgen te maken over waar afstappen, kunnen hooguit één halte te ver meerijden. Is vandaag wel niet aan te raden want die is afgeschaft wegens werken ! De bushalte ligt op 50 meter van de startzaal, als dat geen luxe is !
Elkeen kiest zijn eigen afstand en wij gaan met z’n tweetjes op pad voor 32 km. Meteen een eerste dreef van rode beuk, een eerste bosstrook, de eerste bloeiende rododendrons. De toon is gezet. Lopen een grindpad langs een gracht af en vervolgens een stukje van de antitank gracht. Vervolgens de ellenlange Koeistraat af, deels tussen het groen en langs de links van golfterrein Rinkven. Rust in het nieuwste gebouw van domein Kristus Koning. Gefundenes fressen, inderdaad maar altijd leuk om wandelen.
Achterlangs het domein stap je meteen de bossen in. Vooral spar met een ondergroei van frisgroene varens. Smalle kronkelend paadjes, met vele boomwortels, en brede dreven wisselen elkaar af. Maïs komt piepen op zanderige akkers. We lijken heel lang rechtdoor te lopen in het groen. Plots duiken chalets en verderop villa’s op. We zijn op de Kotseheide in Schilde. Pauzeren doen we in een leuk cafeetje ’t Hemeltje met zijn prachtig tuinterras. Patje en Rita (Strombeek) zijn er intussen ook al. Met onze immer grappende facteur stappen we verder. Het gemengde bos van De Welvaart in, was ooit eigendom van ’t Stad Antwerpen. Molenbos is dan weer grondgebied Zoersel dacht ik zo. We wandelen door statige dreven richting Rinkveldlaan en over een zandweg met putten en bulten langs de kapel van Vraagheide. Prachtige zomers fleurige, geurende laantjes zetten ons terug af bij de rustpost Kristus Koning.
Patje zet het op een lopen, we doen het rustig aan, genietend van het stralende weer, en nagenietend van de Hagelandse heuveltjes gisteren. De langere afstanden gaan hun eigen weg. Langs villa’s en een camping op grondgebied Sint-Job gaat het naar sas2 van een vaart. Aan zijn overkant opnieuw smalle bospaadjes met een zee van fluitenkruid en klokkebeezen, toch ook wel nattige strookjes. Bij sas3 duiken we de villawijken van Sint-Job in. Plots komen wandelaars op hun stappen terug, geen pijlen meer. Gelukkig heb je bij de Bosgeuzen altijd een routebeschrijving mee, zoals in Nederland. Stappen met z’n allen door een paar bosjes en nog wat huizen tot de kerk van Sint-Job. Pikken er de kortere afstanden op en wandelen allen samen langs paardenweiden tot sportterreinen. Zonderen ons af voor een laatste pauze. Terrasje doen bij een schuttersvereniging. Een jongeman is er een kruisboog aan het afstellen, bijzonder.
We krijgen het gezelschap van Denise & Patrick. Samen maken we het grootste deel van de laatste 4 kilometer vol, hebben heel wat te vertellen. Stappen terug naar de overkant van de antitank gracht en langs de Krommebaan terug naar ’s-Gravenwezel. Nemen afscheid van onze maatjes. Korte pauze voor een drankje en hupsakee terug naar Heimisse. Was een leuke zomerse wandeldag. Dinsdag ben ik weer van de partij voor Kijk Uit !
De voorbeschouwing van Eddy doet mij likkebaarden, de Hagelandse heuvels zijn in zijn tekst nadrukkelijk aanwezig. Ik broed meteen al op een alternatieve 30 km. Deze tocht heeft voor ons trouwens nog een bijkomende betekenis. Wij dragen ze op aan onze onfortuinlijke naamgenootjes uit het naburige Halen. Dit jaar kunnen zij er niet bij zijn maar tijdens de volgende editie drinken we vast samen een Gilden, of twee, of … (remember Zoutleeuw ettelijke jaren geleden). Maar terug tot de orde van de dag. Onder het goedkeurend oog van Eddy pluk ik 34 km uit het parkoers, een combinatie van de 6 en de 40 km. We laten Molenstede en Dassenaarde letterlijk links liggen en kiezen voluit voor de Hagelandse ruimte.
Gaan op pad … langs het stationsplein van waar we kwamen en mogen meteen genieten van het park rond de Demer en de Stadswallen van Diest. Eddy lijkt op scherp te staan – gekitteld door de Schaffense buren ? In elk geval de passage over de wallen is behoorlijk pittig. Na drie kilometer bereiken we het bezoekerscentrum van de Halve Maan. Jammer dat de meeste stappers onderweg geen aandacht schenken aan het in wording zijnde Boerenkrijgpleintje.
Pauzeren doen we nog niet, stomen gelijk door langs de Lindenmolen en door de recente wijk van de Beverpoort. Moeten de drukke baan naar Hasselt over voor nog enkele achterafjes. Het zwerk dreigt, zal dit meerder malen doen maar de regen bleef blijkbaar in Antwerpen hangen. We volgen een tijdje de GR die van Diest naar Geraardsbergen loopt en gaan dan een eerste keer echt klimmen, de Kloosterberg op. Worden beloond met prachtige vergezichten richting Webbekom en Halen. Ettelijke windmolens doen hun job. Eddy stuurt ons letterlijk door het ontluikende maïs en even verder hebben we met z’n allen beer-e-poten ! Moet kunnen. Langs prachtig in bloei staande gaspeldoorn dalen we stilaan naar de Carrefour en de vallei van de Begijnenbeek. Langs huizen en door akkers stappen we tot de pauze bij busbedrijf Demerstee. De eerste 10 km staan op de teller.
Na de boterham even de steenweg volgen en dan … Prinsenbos. Ik heb er zin in en test benen en longen op de stevige klim. Mmm, loopt lekker. Linda laat hare zot maar doen. We volgen nu de kim van het duin richting Scherpenheuvel en langs het monumentale beeld van het Heilig Hart. What goes up must come down. We duiken langs een holle weg bepakt met bruin blad terug naar de steenweg. Maar zoals gezegd, onze gastheer heeft er zin in. Een stevig kasseitje terug tot boven en dan weer parallel, hoog en droog met uitzicht op de basiliek van Scherpenheuvel. Bij een T geen pijlen meer. We moeten wel héél ver terug lopen, deels samen met een andere stapper en een fietser. Korte dubbel linkse bocht en opstapje helemaal niet gezien. Duiken de Prinsebofschenvoetweg naar beneden, tot terug bij de lokale chaussée d’amour. Aan de overkant even richting Assent en dan door het groen van de Begijnenbeekvallei. Ik vermoed wat komen gaan, maar wordt in de maling genomen. Net voor de A2 onverhard de heuvel op en meteen in een zee van fluitenkruid terug naar beneden. Onder de A2 door en … ja hoor de Hagelandse Hallembay op, de Pannenhoefstraat. Ik neem de uitdaging aan en pers er een tweede spurt uit tot helemaal boven op het onverharde. De ouwe kan het precies nog. Nu heerlijk zwerven op één van de hoogste plateau’s van de streek. Tussen de fruitbomen en de windmolens genieten van schitterende vergezichten met de terrils van het vroegere Limburgse steenkoolbekken en denkelijk de flatgebouwen van het Luikse. Dokkeren dan de Hermansheuvel naar beneden. Nog eens op en neer door holle wegen met uitgesleten ijzerzandsteen. Pauze bij Magda in de oude wijnhoeve Elsenbosch. Hebben intussen 19 prachtige kilometers op de teller staan.
Terug op pad, langs een hoeve met wel twintig zwaluwnesten en dan klimmen door een dot van een diep ingesneden holle weg. Rita (Strombeek) volgt ons voorbeeld. Dwars door een bosje en wat fruitbomen en terug het plateau op. 10 windmolens zorgen er voor de stroom van 14.000 gezinnen, lezen wij. Eddy informeert zijn gasten. Toertje door de akkers, brug over de autobaan, dit blijkt de Blakenberg te zijn. Ruilen de schitterende vergezichten in voor de zoveelste holle weg. Moeten nu wat straten lopen om vanuit Webbekom in Assent te geraken. Koetsebroek loodst ons terug de velden in en even verder de vallei van de Begijnenbeek. Bieten ontluiken, de boer besproeit ze tegen allerlei ziektes. Zijn goedje ruikt naar terpentijn en prikkels neus en ogen. Laatste pauze bij Demerstee en nog vijf kwartier voor de boeg.
Onze gastheer weet van geen ophouden, opnieuw aan het Prinsenbos omhoog. Dan zachtjes in dalende lijn langs een patattenveld, terug naar de steenweg. Vond Eddy het ook welletjes, feit is dat we rustig en vlak door stille straten kuieren maar … met een beboste puist recht voor ons. Een onooglijk paadje loodst ons de Citadel op. Echt steil is het niet. Ik pik een ‘trofee’ mee, een verdwaalde pijl van … VOS Schaffen. Heerlijk in het zonnetje wandelen langs de verweerde gebouwen en dan zachtjes dalen over een net niet glibberig, schuin liggend paadje. Ook de Allerheiligenberg (weet je nog, waar pastoor Munte van zijn oren kwam maken) doen we in dalende lijn tot de terrasjes van centrum Diest. De prachtige zandstenen kerk, dan door het parkje van Cerckel (de Gildenbrouwerij) en de terug opengegooide en in ere herstelde Demer-armen. Ook de omgeving van de Kaai steekt in een nieuw en prachtig kleedje. Was tien jaar geleden een eerder verloederde buurt.
Onze opdracht zit er op, we hebben ons Duvelke meer dan verdiend ! Sigrid zal later vragen hoeveel hellingen de 40 km nu precies geklommen had. Nog even napraten met onze gastheer en met een lach van oor tot oor terug naar het station. SUPER EDDY heeft ons weer eens heerlijk verwend !!
Ik heb de smaak van het GR wandelen terug te pakken. Vandaag loop ik een stukje van nummer 12 zoals ik al deed in oktober 2010 ! Stap bij het Rivierenhof van de bus en pik meteen de eerste rood-witte markering op. Bij een miezerig weertje wandel ik door het prachtige park, langs laantjes van statige beuk, slingerpaadjes tussen bloeiende rododendrons en waterpartijen. Jonge konijntjes dartelen over een grasperk bij riviertje ’t Schijn. Ik verlaat park en stad langs de korfbalterreinen van Catba. Betonpaadjes die er nog maar een paar jaar liggen loodsen mij langs volkstuintjes en moerassige watertjes. Moet nog een drukke baan over en wandel dan naar de rust van Fort 2. Een kwartslag rond deze waters en ik volg een landelijk pad richting Wommelgem. Een groene specht vlucht schichtig weg de beschutting van de bomen in. Is mijn tweede exemplaar al binnen de twee dagen tijd. Vanaf Ternesse loop ik de woonkern van Wommelgem binnen. Bij het kerkhof zijn de markeringen niet optimaal, eentje wijst zelfs in de verkeerde richting. Maar ik ken er de weg naar de imposante kerk. Om de bewoning terug te verlaten is de markering wel perfect, al is het dan door recente wijken. Wandel opnieuw door de groene Kempen, ontluikend maïs en weilanden, een klein bosje zelfs. Hoog in de bomen een dartel eekhoorntje dat vliegensvlug tegen een berk opklimt. Er wacht mij een prachtige, deels natte bosstrook, Zevenbergen. Fluitenkruid zoomt weelderig de paden af, in een weiland een zee van boterbloempjes. Ik passeer het gelijknamige kasteel en stap langs zijn dreef naar het centrum van Ranst. Hoog tijd voor een pauze en een boterham.
Kerkwegels loodsen mij de dorpskern weer uit, de Donkere Weg stuurt mij de landerijen in. Vroegere serres zijn omgebouwd tot staanplaats voor een paar honderd caravans. Een tarmacje stuurt mij langs een grote plantage fruitbomen. De autobaan is niet ver af maar toch is zijn geluid getemperd. Maas & Moor noemt het hier. Ik stap door een kort strookje beukenbos en mag dan warempel zo maar over de links & greens van een golfterrein lopen. Is blijkbaar een openbare weg. Ben ik overdonderd door het gebodene, inclusief kasteel? Feit is dat ik niet meer op de markeringen let en mijn eigengereide weg ga langs een prachtige dreef van gewone en rode beuk. Bij een kerkwegel zit ik terug op het juiste spoor, kan pauzeren bij de kerk van Broechem.
Het is opletten om de volgende juiste kerkwegel te vinden. Deze keer ben ik echter voorbereid en ken enkele regels van de tekst uit het hoofd. Buiten het dorp meteen graspaden en ik wandel letterlijk tussen de perelaars. Er lijken mij vrij weinig vruchtjes op de bomen te hangen. Amaai onze portemonnee in de herfst ! Kom aan bij de kerk van Emblem. Ben snel het dorp weer uit en wordt over het Netekanaal en de Kleine Nete geloodst. Mag flaneren langs de oever van de bruine rivier en neem er een fruitpauze. Nog een vijftal kilometer te gaan. Loop weg van het water over groene tarmacjes in Vogelzang en dit laatste is vandaag letterlijk te nemen. Mag dan heerlijk flaneren op de Kesselse Heide. Zanderige paden, berk en spar, prachtige open plekken met rustende heide, heerlijk. Aan de overkant van een drukke spoorbaan stap ik langs het fort van Kessel en dan gaat het linea recta naar het station. Weet er twee cafeetjes waar ze wandelaarsdrankjes serveren. Zit er gans alleen op een terras, treintje komt zo …
16.05.2017 StreekGR Kempen tussen Oostmalle en Turnhout
Beducht voor de warmte ben ik al vroeg op pad. Nog voor 09:00 duik ik het stenen poortje van domein de Renesse in. Ga een voorlopig laatste stukje Streek GR van de Kempen wandelen. Passeer het beeldje ter ere van de wandelaar en kies bij de eerste splitsing voor links, oostelijke richting Turnhout. Ben nauwelijks een kilometer onderweg en het spoor van de markeringen al bijster. Keer op mijn stappen terug bij de Herentalse steenweg. De markering is duidelijk naar rechts en de tekst van de routebeschrijving naar links. Tweede keer goede keer en ik wandel door pas aangelegde straten. Is dus opletten want sommige aanduidingen zijn verdwenen. Regelmatig achterom kijken loont ! Laat de bebouwing achter mij en duik het halfopen groene terrein in met ontluikend maïs, weilanden en bosjes. Nog steeds zijn de aanduidingen schaars, gelukkig de mogelijke zijpaden ook. In het eerste bos zijn de onverharde paden afgesloten wegens wildbeheer. Tarmacje lopen dan maar begeleid door het vrolijke gezang van vele vogelsoorten. Bij de boerderijen aan de Koeischotsloop kruist een wandelaar mij. Korte groet, niet meer dan een hoofdknik eigenlijk en elkeen gaat zijn eigen weg. Het is al verduiveld warm en ik vind verkoeling op een bankje onder hoge bomen bij een versierde Mariakapel. Tijd voor een boterham, heb er al 1:20 stappen opzitten.
Het parkoers loodst mij door een paar stille straten en vervolgens over brede zandpaden in een weidse boog om het centrum van Vlimmeren heen. Landelijk beton gaat weer snel over in grind tot de Turnhoutse baan. Klampovenweg lees ik aan de overkant. Lange rechte onverharde wegen door de stilte van het Kempense landschap. Bereik een woonkern van recente signatuur. Er staat een zuchtje wind in de stille straten en die is meer dan welkom. Ben in Beerse of meer bepaald wijk Den Hout. Stap tot een vaart en kies voor het parallelle zandpad. Vind niet meteen een bankje en een schuin afgezaagde boomstronk neemt zijn taak over. Een paar honderd meter verder wel een bankje en toch nog een korte drankpauze. Wandel vervolgens voorbij de Busselenhoeve tot brug 5 over de vaart van daarstraks. Mag nu wel het jaagpad op met aan de overkant een steenbakkerij. Voorbij brug 4 wordt het terrein bekend. Bekijk aandachtig de huisjes langs de vaartdijk. Vind een brievenbus met ingegrifte naam M A X. Hier moet het dus geweest zijn dat onze onfortuinlijke wandelvriend woonde. Het huisje lijkt nu verlaten, de herinneringen maken mij ingetogen.
Verlaat de vaart en duik de bossen in bij Looy en zijn rustpunt voor wandelaar en fietser. Heb nog zo’n 5 kilometer voor de boeg waarbij het Sniederspad dient gevolgd te worden. Duik het jonge bos in met een veelheid aan frisgroene varens. Het smalle pad zet mij af bij de landgoeden die Vorselaar rijk is. Dan volgen een paar prachtige dreven rond een in het groen verborgen kasteel. Ik duik het tunneltje onder de Turnhoutse ringweg in en ben nu echt in de bewoonde wereld. Nog een achterafje voorbij een OLV kapel, enkele stille straten en ik bereik het station. Het is nog maar 14:30 en ik heb dus ruim de tijd voor een wandelaarsdrankje. Neem de snelbus naar Antwerpen en ben rond 17:30 terug thuis. Er staan 24 kilometer Kempens moois bij op de teller.
