Vrijdagochtend wagen drie dapperen zich aan de verkenning van de IJsetripperstocht vanuit Huldenberg. Wilfried, Roland K. en uw dienaar zullen twee van de drie uur wandelen copieus met hemelvocht worden begoten. In ’t Gouvernement spoelen we de ellende weg, waren van binnen opgedroogd en kiezen elk onze preferentiële bevochtiger. Verkleumd tot op het bot reis ik terug naar Hemiksem. De buienradar geeft zaterdagochtend dezelfde miserie aan tot zeker 15:00. Ik blijf lekker binnen. Vertrek dan toch voor een toertje tot Hoboken. Helaas, pindakaas, wordt opnieuw twee keer begoten. De kermisattracties op de Kioskplaats laten een desolate, trieste indruk. Morgen zondag zou het droog blijven en kan ik dus echt op pad.
Neem het openbaar vervoer, zo luid de slogan. Het toch toeristische Scherpenheuvel blijkt op zondag slechts bereikbaar met de bus tussen 11:00 en 18:00 ! Ik heb wel een rechtstreekse treinverbinding vanuit Antwerpen over de Brusselse luchthaven tot Zichem. Bison futé als ik ben ken ik er de binnenwegen. Langs de voetbal ‘bij Marie José’ kan ik het Zichemse Veld in. Nagenoeg vlak zegt Google Maps. Waarom noemt het aan de basiliek dan Scherpen-Heuvel ? Zachtjes klimmen dus door de maïsvelden en met de GR markeringen als leidraad. Toch al gauw 40 minuutjes wandelen tot de prachtige zaal Den Egger.
Beslis slechts 25 km te lopen op het parkoers, kwestie van de paar laatste bussen niet te missen. De eerste kilometer passeert uiteraard langs het Mariaoord en zijn bidweg, noblesse oblige. Dan gaan de 25 en 35 km hun eigen weg. Ja hoor, het Vismansveld in, netjes parallel met hetgeen ik een uurtje geleden wandelde. Ben moederziel alleen, zwierige zwaluwen zijn mijn gezellen. Vind het heerlijk wandelen door de stille akkers, genietend van prachtige groene vergezichten en het ijzerzandstenen kerkje in de steigers van Zichem als merkteken. Laat het nog even rechts liggen en zoek via achterafjes de Demer op. Langs het snel vliedende water tot ‘oep de mét’ en dan richting Maagdentoren, die in gereedheid wordt gebracht voor festiviteiten. Ik verlaat de waterkant en ga flirten met de Steenweg op Diest. Een holle weg voert mij terug hoog de velden in met uitzicht op de Basiliek. Tarmacje terug naar het dal en graspad terug omhoog. Mag genieten van een fraai uitzicht tot ver voorbij de paterkeswoning van Averbode. Vinkenberg noemt het volgende tarmacje. Leidt stilletjes bergop langs een beboste puist in het landschap. Koolzaad geurt heerlijk, in de verte de moderne windmolens langs de A2. Het stemmige kerkje van Kaggevinne komt piepen. Eerste pauze in De Ketel na 10 heel leuke kilometers.
Booke eten en terug op pad voor een kleine 7 km tot Assent. Weet zo ongeveer uit het hoofd wat komen gaat. Stukje steenweg richting Diest, holle weg een verdieping lager en meteen weer klimmen over een graspad. Vanop het duin een prachtig zicht over Diest en zijn Citadel. In de verte ook Toyota (Halen) – Patje en zijn Thomaske verschuilen zich daar ergens tussen de groene plooien van het Hageland. Dender een hobbelig kasseitje naar de volgende drukke baan. Passeer de Diesterse vestiging van Carrefour e.d. en moet dan een tijdje Webbekomse villaatjes kijken. Vervolgens een betonbaantje door de akkers, de bebouwing wordt schaarser. Zie weer geen enkele andere wandelaar, wat ik totaal niet snap. Moet zeggen dat ik het gevoel van de eenzame wandelaar wel weten te smaken de laatste tijd. Veldweg nu, linea recta langs de bushangar die Wandelend Paal als rustpost gebruikt tijdens de Mariëndaaltocht. Eindigen met een stratenloop tot zaaltje Trefpunt onder de kerktoren van Assent.
Diane & Rudy vertrekken net voor de laatste loodjes. Zijn zeer te spreken over de lokale lus van 10 km. Helaas mannekes, zal voor een andere keer zijn. Even wat suikers bunkeren en op pad voor de laatste 10km. Het dorp uit, onder de A2 door en door het halfopen landschap van de Begijnenbeek. Een hobbelig graspad zet mij af in de bebouwing van Bekkevoort. Even beton om terug over de A2 te geraken en dan de stoffige Vierbunderweg op. Lange rechte, vlakke en onverharde paden sturen mij door het open landbouwland. De Basiliek staat fier op zijn heuvel te pronken, protserig boven het groen uit en met goud belegen. Een groepje jonge deernes sleept er zich naartoe, een bedevaart van 18 km. Op hun t-shirten staat het woord ‘trut’ geborduurd ! Geen idee wat daar de bedoeling van is. Bij de Weverstraat pik ik de kortere afstanden op, zo zie ik nog eens wandelaars vandaag ! Tussen maïs, bieten en patatten nader ik langzaam een bekende figuur. Inderdaad, ons aller Hugo speelt hier een thuismatch en heeft er dus maar een marathon van gemaakt. Noblesse oblige, inderdaad ! Samen stappen we door Scherpenheuvelse straten, de redelijk vlakke Groenstraat en de pittige Eggersberg. Hugo neemt afscheid, is aan een ijsje toe.
In de redelijk stille zaal babbel ik even na met Diane & Rudy. Nog even tijd voor een Duvelke en dan … busje komt zo. Voert mij naar Aarschot waar ik zes minuten later een trein heb naar de Koekenstad. Tien minuutjes later gaat de bus naar Heimisse. Kijk terug op een tocht die heel sterk begon maar gaandeweg een beetje verwaterde. Organisatie en bepijling waren zeker top, met leuke zelfbedachte splitsingsborden als toemaatje. Ben weer een tevreden wandelaar.
10,8 km geeft Google Maps aan tot de startlocatie van de Klein-Brabantse wandeltocht van de dag. Vermits er ter plaatse slechts 18 km aangeboden wordt en de 50 km van Schelle goed verteerd lijkt waag ik het er op. Iets na negenen op pad, ja opnieuw langs de scheve kerktoren van Schelle en de Tolhuisstraat. Na een klein uurtje wandelen een eerste pauze op het veerbootje. De schipper doet er een sappig verhaal over een mislukt huwelijk met een Dominicaanse schone. Oep z’n Aantwaarps klinkt dat nog saignanter. Aan de overkant stap ik langs de zeesluis van Wintam waar druk versast wordt, van grote coaster tot minuscule zeilboot. Dan langs het zeekanaal richting Boom. Ik vind er niet minder dan drie vergeten pijlen van Kadee, ze gaan in de rugzak. Bij het pompstation van de Vliet, tussen Eikevliet en Ruisbroek de eerste stappers. Ik sluit aan en wordt bijna onmiddellijk ingelopen door clubmaatje Chantal. Blijkt er ook behoefte aan te hebben de beentjes te strekken na een wandelloos weekend. We lopen samen langs die prachtige diepliggende Vliet richting Ruisbroek dorp en de startlocatie. Blijkt zowat de helft van de 6 km lus te zijn.
Chantal is aan een hapje eten toe en we vertrekken daarna samen voor de volgende 8 km. Een vluchtige blik op de parkoerstekening doet mij een bloemkolenlus vrezen maar niks zal minder waar blijken te zijn. Geeft mijn maatje de kans mij er naar het einde ervan lekker ‘door te sleuren’, moet kunnen. Niks te groenten dus maar voorbij de spoorweg puur natuur door het natte domein Zielebeek, een pareltje. Even langs een in onbruik geraakt zijn strookje spoor en dan tegendraads kantoorslaafjes op de wandel tijdens hun middagpauze. Nauwelijks straten maar wel nog een stukje groen door het Hof van Coolhem. Heel leuke wandeltocht en dat beamen vele bekenden waaronder Peter, Jacqueline en Sigrid. Drankje nuttigen met Chantal, zij keert Druifwaarts en ik begin aan de 4 km. Opnieuw naar de spoorbaan en even pauze want ben met al dat babbelen vergeten eten. Volg een uitgelaten meute lagereschoolkinderen tot de Grot en bidweg van Zielebeek. Ben daarna moederziel alleen, stappend door stille straten en steegjes tot het station. Ondanks het donkere zwerk met af en toe wat muggenpis is het behoorlijk warm, zo’n 23°C. Laatste pauze in de kantine van de American Football. Patje Kloek zet het op een lopen, kan nog net de trein van 16:00 halen.
Ik doe het rustig aan door de wijk Kaardijk en zijn graspaadjes achteraf. Stap richting zeekanaal ter hoogte van Hellegat maar ook weer net niet. Wordt een private weg ingestuurd, een graspad door nat gebied en dus met weelderig bloeiende orchis. Kom zo terug bij het pompstation van de Vliet. Bootjes kijken vanop de dijk, een rustig bankje opzoekend heerlijk in het zonnetje. Ik doe er verdorie bijna twee uur over tot de veerpont. Ben moe, vorder aan een slakkengangetje. Tijdens de klim naar Heimisse vragen twee negers mij de weg naar de Antwerpse Steenweg. Ze staan verdorie in de juiste straat ! Duwen een smartphone in mijn pollen want zij praten geen Nederlands en de man aan de lijn geen Engels. Ik leg uit waar we exact staan, bij een postkantoor. In die straat is er geen postkantoor zegt de man verbaasd ! Blijkt dat hij dezelfde straatnaam bedoelt maar in … Sint-Niklaas !! Grappig einde van een best wel aangename wandeldag.
Zaterdag neem ik een snipperdagje. Wandel alleen maar naar de Antwerpse Vogelmarkt waar ik graag halfdroge Franse saucisson koop met allerlei smaakjes gaande van kazen over vijgen tot zelfs eend. Vanochtend dan om 05:00 het bed uit. Een kwartiertje later ben ik op pad door donkere, frisse en stille straten. Sterren pinken mij vriendelijke een fijne ochtend toe, het wordt vast een stralende dag. In het schooltje van Schelle zijn helpers al druk in de weer. De eerste koene wandelaars stromen binnen met onder hen zowaar ons aller Hennie & Theo. Van een verrassing gesproken !
Omdat ik geen idee heb hoe ver mijn conditie draagt vertrek ik klokslag zes uur en ben nog geklopt door Willy & Marij. Lijd ik aan nachtblindheid, feit is dat ik geen enkele pijltje kan vinden. Gelukkig is Linda (Strombeek) er om mij feilloos door de straten te leiden en vervolgens met haar sterk stralend zaklampje als leidraad over het wilde dijkje van de diepliggende Vliet te stappen. Jammer natuurlijk dat wij deze prachtige strook natuur in het donker dienen te lopen, maar we willen dan ook perse die 50 km hebben hé ! We bereiken zonder incidenten het tarmacje van de Zinkval en de dag komt in de lucht, het extra licht kan in de rugzak. De lucht kleurt eventjes rood, nevelslierten versieren de weilanden. De dappersten onder de wandelaars krijgen van Jean-Pierre een eerste fraai extra lusje cadeau. Lekker zwerven door de vochtige bossen van Cleydael. Diane (Schelle) zal later bekennen hier nog nooit geweest te zijn. Is dan ook nog niet zo gek veel jaren opengesteld. Terug bij de splitsing aangekomen zie ik Linda Minne verrassend voor de 28 km kiezen. Is dit niet fout vraag ik, krijg alleen maar een middle finger salut als antwoord. Ze zal later wel haar 50 km kaart laten afstempelen. Dit bedrog maakt mij boos, ik distantieer er mij openlijk volledig van. Na het Cleydaelbos stappen we via de Hulstlei en de werf van de Steenwinckelstraat richting landelijk Schelle. Langs akkers en weilanden, een bosje en een zandwinning gaat het naar de Hillekensweg. Balanceren voortdurend op de grens tussen Aartselaar en Schelle. Beetje ongelukkige bepijling bij de kapel OLV Middelares. Jef (witte sneus) brengt een bijkomend bord aan en we vinden met z’n allen de eerste pauze in de Koekoekshoeve.
Stempeltje inruilen tegen een broodje, korte pauze en weer op pad. Loop netjes binnen de geplande tijd. Bij het oversteken van de Pierstraat gaan we met z’n vieren feestelijk in de fout. Corrigeren en stappen bij het Reetse ziekenhuis de A12 over. Strookje door het park van Boom en dan fietspaden op, afgezoomd met wilgen. Zeer klassieke route langs de wijk met witte huisjes. Wordt vervolgd door een paar laantjes in het wilde bos en rustige (kassei) baantjes langs bomenkwekerijen en uiteraard maïs, het Reukenspad. Langs de voetgangersbrug terug de A12 over, de Koekoekshoeve is niet veraf meer. Tien uur intussen en 19 km ver, ik loop lekker. De pullover kan uit, de gekregen suikerwafel zorgt voor wat extra energie, daar gaan we weer. Een tweede keer door de wijk Kleine Paependaelen en dan een strookje fietspad in de volksmond De Banaan genoemd. Ik weet wat komen gaat, ben op mijn hoede. Duiken, gelukkig niet letterlijk, de woeste natuur in van Waterfront. Een hotsend, botsend pad slingerend tussen een veelheid aan berk en rond een oude kleiput. Loopt niet zo evident en ook Willy & Marij zijn heel voorzichtig. Is uiteraard genieten en we kruipen vrolijk uit het dal terug naar de spoorbaan. Groen achterafje, een fietspad op weg naar de volgende parel, de Walenhoek. Is met zijn veelheid aan plassen en bosstroken een paradijs voor watervogels en wandelaars. Het gild stopt als er tussen twee vijvers pijlen in twee richtingen hangen. Voor de zekerheid bel ik het noodnummer. We moeten dicht tegen en onderaf de spoorbaan blijven. Ik begrijp dat een snoodaard een pijl van richting heeft veranderd, vandaar ons probleem. Patje Kloek wordt mijn gezel. Strookje door het hoge gras langs de spoorbaan, kasseitje weg van het Nielse voetbalveld en terug naar de vijvers en bossen. Rustpost drie in de Paardenstal, een fraai gerestaureerd gebouwtje. De gekregen appels gaan in de rugzak.
De aard van het parkoers heeft mij een kwartiertje tijd doen verliezen. Op de middag heb ik nog zo’n 24 km voor de boeg. Het groepje van Rudy De Roovere en de dames die aan hun eerste vijftiger bezig zijn blijft in mijn buurt, een hele geruststelling. Kom wat moeilijk op gang nu. Langs de Nielse voetbal en vervolgens een paar leuke smalle straatjes in Noeveren, werkman huisjes van de vroegere steenbakkers. Dan dwars door het steenbakkersmuseum ’t Geleeg en de Rupeldijk op. Terug wat straatjes langs de gitzwarte kerk van ’t Hellegat en voorbij Kim’s Place tot de Walenhoek. Opnieuw heerlijk zwerven door wulpse bosstroken en enkele mooie vijvers. Strookje fietspad langs de Banaan, we gaan met z’n allen de spoorbaan volgen langs en voorbij de Nielse Aa Statie. Er is geen ontkomen aan, stukje stratenloop tot de geïmproviseerde tentenrust bij de kerk van de Heidestraat. Zonnig en lekker warm, genieten eigenlijk. Mijn gekregen banaan geef ik aan Hennie, die weet daar vast wel weg mee, zelf ben ik er niet tuk op.
13:30 en nog ruim 15 km te gaan, mag geen probleem zijn. Boterhammetje weggewerkt en richting dorp van Niel waar een rommelmarkt plaats heeft. Loop hierdoor bijna fout en wordt de weg gewezen door een ‘local yellow, denkelijk geen submarine’. Ken deze strook parkoers nochtans haast uit het hoofd. Langs de weilanden met grote kudde runderen voorbij het vijvertje met de twee steeds boze zwanen. Dan een ommetje door de bostuin van het rusthuis en vervolgens de Rupeldijk op. Loop tot mijn verbazing moederziel alleen. Uitzicht tot Wintam-dorp en de zeesluis en dan onderaf door het prachtige Nielse Broek. Ligt er dit jaar natuurlijk opvallend droog bij en is een plezier om door wandelen, pure wilde natuur. Landdijkje op dan langs nog meer weilanden van Broeklei, een vaste pleisterplaats voor Canadaganzen. Vrolijk gesnater achterop, het groepje De Roovere is op komst. Waar ik daarstraks fout dreigde te lopen doet een viertal dat nog eens over. Wij wijzen hen het rechte pad. Ik huppel achter het zestal aan door Schelse straten. Moet toegeven dat ik hen nauwelijks kan volgen. Plof dan ook op een stoel in de tent, hoog tijd voor extra energie.
Babbel met Marleentje (Borgerhout) en haar dochter, begin om 15:00 aan de laatste 7 km. De vijftigers worden nog eens weggestuurd helemaal door de Tolhuisstraat tot aan de Rupel en zijn veerpont. Uitzicht op Wintam-sluis & Rupelmonde, ik volg het drukke fietspad richting elektriciteitscentrale Interescaut. Langs een wat oudere wijk met statige huizen richting Laardijk en bij de Boerenkrijgkapel pikken we de andere afstanden terug op. Tot mijn ontgoocheling moeten de langere afstanden er het fietspad op. Gelukkig voor slechts een paar honderden meter. Mogen allen samen genieten van een laatste fraaie strook wilde natuur zijnde de Maaienhoek. Opvallend veel berk en een schitterende doorkijk op de Schelde tot voorbij Hoboken. Ommetje langs de monding van de Vliet en de statige Sint-Bernardusabdij. Bart (Ingelmunster) die al de ganse dag een kwartiertje achter mij loopt te harken heeft mij eindelijk te pakken. Samen ronden we de tocht af. Hij wuift zo’n 100 dorps- en streekgenoten uit, de Brigandtrotters op busuitstap.
We genieten na bij een lekker koel Duveltje. Iedereen is het er over eens, dit was een hele leuke tocht en prima organisatie. Alleen voor het afpijlen krijgen de Schellenaren geen schoonheidsprijs. Ik moet nog de heuvel op naar Hemiksem, zo’n 2600 meter verder. Lukt mijn vlotjes, de ouwe kan het toch nog. Proficiat ook aan Diane en haar maatje voor het makkelijk uitlopen van hun eerste 50 km.
