Zaterdag neem ik een snipperdagje. Wandel alleen maar naar de Antwerpse Vogelmarkt waar ik graag halfdroge Franse saucisson koop met allerlei smaakjes gaande van kazen over vijgen tot zelfs eend. Vanochtend dan om 05:00 het bed uit. Een kwartiertje later ben ik op pad door donkere, frisse en stille straten. Sterren pinken mij vriendelijke een fijne ochtend toe, het wordt vast een stralende dag. In het schooltje van Schelle zijn helpers al druk in de weer. De eerste koene wandelaars stromen binnen met onder hen zowaar ons aller Hennie & Theo. Van een verrassing gesproken !

Omdat ik geen idee heb hoe ver mijn conditie draagt vertrek ik klokslag zes uur en ben nog geklopt door Willy & Marij. Lijd ik aan nachtblindheid, feit is dat ik geen enkele pijltje kan vinden. Gelukkig is Linda (Strombeek) er om mij feilloos door de straten te leiden en vervolgens met haar sterk stralend zaklampje als leidraad over het wilde dijkje van de diepliggende Vliet te stappen. Jammer natuurlijk dat wij deze prachtige strook natuur in het donker dienen te lopen, maar we willen dan ook perse die 50 km hebben hé ! We bereiken zonder incidenten het tarmacje van de Zinkval en de dag komt in de lucht, het extra licht kan in de rugzak. De lucht kleurt eventjes rood, nevelslierten versieren de weilanden. De dappersten onder de wandelaars krijgen van Jean-Pierre een eerste fraai extra lusje cadeau. Lekker zwerven door de vochtige bossen van Cleydael. Diane (Schelle) zal later bekennen hier nog nooit geweest te zijn. Is dan ook nog niet zo gek veel jaren opengesteld. Terug bij de splitsing aangekomen zie ik Linda Minne verrassend voor de 28 km kiezen. Is dit niet fout vraag ik, krijg alleen maar een middle finger salut als antwoord. Ze zal later wel haar 50 km kaart laten afstempelen. Dit bedrog maakt mij boos, ik distantieer er mij openlijk volledig van. Na het Cleydaelbos stappen we via de Hulstlei en de werf van de Steenwinckelstraat richting landelijk Schelle. Langs akkers en weilanden, een bosje en een zandwinning gaat het naar de Hillekensweg. Balanceren voortdurend op de grens tussen Aartselaar en Schelle. Beetje ongelukkige bepijling bij de kapel OLV Middelares. Jef (witte sneus) brengt een bijkomend bord aan en we vinden met z’n allen de eerste pauze in de Koekoekshoeve.

Stempeltje inruilen tegen een broodje, korte pauze en weer op pad. Loop netjes binnen de geplande tijd. Bij het oversteken van de Pierstraat gaan we met z’n vieren feestelijk in de fout. Corrigeren en stappen bij het Reetse ziekenhuis de A12 over. Strookje door het park van Boom en dan fietspaden op, afgezoomd met wilgen. Zeer klassieke route langs de wijk met witte huisjes. Wordt vervolgd door een paar laantjes in het wilde bos en rustige (kassei) baantjes langs bomenkwekerijen en uiteraard maïs, het Reukenspad. Langs de voetgangersbrug terug de A12 over, de Koekoekshoeve is niet veraf meer. Tien uur intussen en 19 km ver, ik loop lekker. De pullover kan uit, de gekregen suikerwafel zorgt voor wat extra energie, daar gaan we weer. Een tweede keer door de wijk Kleine Paependaelen en dan een strookje fietspad in de volksmond De Banaan genoemd. Ik weet wat komen gaat, ben op mijn hoede. Duiken, gelukkig niet letterlijk, de woeste natuur in van Waterfront. Een hotsend, botsend pad slingerend tussen een veelheid aan berk en rond een oude kleiput. Loopt niet zo evident en ook Willy & Marij zijn heel voorzichtig. Is uiteraard genieten en we kruipen vrolijk uit het dal terug naar de spoorbaan. Groen achterafje, een fietspad op weg naar de volgende parel, de Walenhoek.  Is met zijn veelheid aan plassen en bosstroken een paradijs voor watervogels en wandelaars. Het gild stopt als er tussen twee vijvers pijlen in twee richtingen hangen. Voor de zekerheid bel ik het noodnummer. We moeten dicht tegen en onderaf de spoorbaan blijven. Ik begrijp dat een snoodaard een pijl van richting heeft veranderd, vandaar ons probleem. Patje Kloek wordt mijn gezel. Strookje door het hoge gras langs de spoorbaan, kasseitje weg van het Nielse voetbalveld en terug naar de vijvers en bossen. Rustpost drie in de Paardenstal, een fraai gerestaureerd gebouwtje. De gekregen appels gaan in de rugzak.

De aard van het parkoers heeft mij een kwartiertje tijd doen verliezen. Op de middag heb ik nog zo’n 24 km voor de boeg. Het groepje van Rudy De Roovere en de dames die aan hun eerste vijftiger bezig zijn blijft in mijn buurt, een hele geruststelling. Kom wat moeilijk op gang nu. Langs de Nielse voetbal en vervolgens een paar leuke smalle straatjes in Noeveren, werkman huisjes van de vroegere steenbakkers. Dan dwars door het steenbakkersmuseum ’t Geleeg en de Rupeldijk op. Terug wat straatjes langs de gitzwarte kerk van ’t Hellegat en voorbij Kim’s Place tot de Walenhoek. Opnieuw heerlijk zwerven door wulpse bosstroken en enkele mooie vijvers. Strookje fietspad langs de Banaan, we gaan met z’n allen de spoorbaan volgen langs en voorbij de Nielse Aa Statie. Er is geen ontkomen aan, stukje stratenloop tot de geïmproviseerde tentenrust bij de kerk van de Heidestraat. Zonnig en lekker warm, genieten eigenlijk. Mijn gekregen banaan geef ik aan Hennie, die weet daar vast wel weg mee, zelf ben ik er niet tuk op.

13:30 en nog ruim 15 km te gaan, mag geen probleem zijn. Boterhammetje weggewerkt en richting dorp van Niel waar een rommelmarkt plaats heeft. Loop hierdoor bijna fout en wordt de weg gewezen door een ‘local yellow, denkelijk geen submarine’. Ken deze strook parkoers nochtans haast uit het hoofd. Langs de weilanden met grote kudde runderen voorbij het vijvertje met de twee steeds boze zwanen. Dan een ommetje door de bostuin van het rusthuis en vervolgens de Rupeldijk op. Loop tot mijn verbazing moederziel alleen. Uitzicht tot Wintam-dorp en de zeesluis en dan onderaf door het prachtige Nielse Broek. Ligt er dit jaar natuurlijk opvallend droog bij en is een plezier om door wandelen, pure wilde natuur. Landdijkje op dan langs nog meer weilanden van Broeklei, een vaste pleisterplaats voor Canadaganzen. Vrolijk gesnater achterop, het groepje De Roovere is op komst. Waar ik daarstraks fout dreigde te lopen doet een viertal dat nog eens over. Wij wijzen hen het rechte pad. Ik huppel achter het zestal aan door Schelse straten. Moet toegeven dat ik hen nauwelijks kan volgen. Plof dan ook op een stoel in de tent, hoog tijd voor extra energie.

Babbel met Marleentje (Borgerhout) en haar dochter, begin om 15:00 aan de laatste 7 km. De vijftigers worden nog eens weggestuurd helemaal door de Tolhuisstraat tot aan de Rupel en zijn veerpont. Uitzicht op Wintam-sluis & Rupelmonde, ik volg het drukke fietspad richting elektriciteitscentrale Interescaut. Langs een wat oudere wijk met statige huizen richting Laardijk en bij de Boerenkrijgkapel pikken we de andere afstanden terug op. Tot mijn ontgoocheling moeten de langere afstanden er het fietspad op. Gelukkig voor slechts een paar honderden meter. Mogen allen samen genieten van een laatste fraaie strook wilde natuur zijnde de Maaienhoek. Opvallend veel berk en een schitterende doorkijk op de Schelde tot voorbij Hoboken. Ommetje langs de monding van de Vliet en de statige Sint-Bernardusabdij. Bart (Ingelmunster) die al de ganse dag een kwartiertje achter mij loopt te harken heeft mij eindelijk te pakken. Samen ronden we de tocht af. Hij wuift zo’n 100 dorps- en streekgenoten uit, de Brigandtrotters op busuitstap.

We genieten na bij een lekker koel Duveltje. Iedereen is het er over eens, dit was een hele leuke tocht en prima organisatie. Alleen voor het afpijlen krijgen de Schellenaren geen schoonheidsprijs. Ik moet nog de heuvel op naar Hemiksem, zo’n 2600 meter verder. Lukt mijn vlotjes, de ouwe kan het toch nog. Proficiat ook aan Diane en haar maatje voor het makkelijk uitlopen van hun eerste 50 km.