Ik heb een verschrikkelijke week achter de rug, drie dagen op mijn eentje het werk van drie mensen moeten doen. En de directie lacht er gewoon mee. Nog 20 maanden te gaan tot mijn pensioen, ik tel af. Kom vanochtend dan ook moeizaam uit mijn bed, heb in niks zin. Verplicht mijzelf toch om te gaan wandelen, zondag wordt bakken hemelwater voorspeld en zal een rustdag worden. Kom aan de bushalte bij Leuven station Jacqueline en Luc tegen, we reizen naar Tervuren. Rustposten in Vossem en Duisburg, dan weet ik dat de tocht mooi wordt. Vanuit het wat oubollige atheneum stap ik richting brede verkeersader en dan tot de muzikale dieren fontein bij het Afrikaans museum. Loop door prachtige dreven achter de gebouwen door. Bomen beginnen stilaan herfstkleuren aan te nemen. Passeer meerdere vijvers, langgerekte kanalen eigenlijk richting een eerste strook Zoniën. Kromsnavels vliegen met veel kabaal af en aan, die kolonie wordt steeds maar groter. Een straatje Duisburg en dan Ten Hertswegen, een prachtige golvende veldweg, deels holle weg ook. Bereik Vossem en mag nog van een strookje groen genieten langs een gracht en riviertje de Voer. Na ruim 6 kilometer kom ik aan In De Congo, het misschien wel meest typische café in de streek dat volgens Luc zijn 105 jaargang viert.
Ik stop niet, trek gewoon door langs de Kerkeweg en een streepje Voer. Even een straat en dan de kassei op, klimmend als een holle weg. Prachtig zicht op het plateau waar Roger de mosterd haalt. Slinger over de Bredeweg tot de bebouwing van Duisburg. Langs een drukke weg tot in het dorp en de rustpost. Even maatjes Ijsetrippers Lydie & Guy groeten alsook de broertjes De Keyser. Heb intussen 10 mooie kilometer op de teller staan. De lokale lus zal in het teken staan van bonkige kassei. Passeer de prachtige kerk en krijg het gezelschap van J & L. We komen Nestor tegen die piekfijn uitgedost met de fiets op pad is. Hij zal dankbaar gebruik maken van de rustpost om zijn bookes op te eten. Wij dokkeren met z’n drieën langs een kapel en het open landschap zowat richting Terlanen. Zo ver gaat de reis natuurlijk niet we maken een golvende driehoek met mooie holle wegen, veel kassei uiteraard want dit is Brabant en stilaan verdorrend maïs. Ik laat mijn maatjes gaan, ben druk in de weer met fototoestel en het maken van notities. Kom weer op de steenweg van daarstraks uit en sla opnieuw de rustpost van Duisburg over.
Loop voor de tweede keer langs Hoeve Stroykens maar zet deze keer koers naar de twee watertorens en passeer de voetbalvelden. Bieten liggen op grote stapels te wachten om naar de suikerfabriek vervoert te worden. Een zachtjes dalende straat zet mij af in Zoniën. Heerlijk genieten van prachtige dreven met beuk & spar, een ondergroei van koningsvarens ook, stilaan op hun retour. Stap door de IJsedreef naar de Wolvenweg. Heel leuk pad in dalende lijn wordt in het lagere deel een holle weg met uiteraard …kassei. Zo bereik ik de laatste rust in een schooltje centrum Tervuren naar een kort maar pittig klimmetje. Heb nog ruim 4 km voor de boeg en neem een korte pauze buiten op een bankje. Het parkoers verwordt tot een stratenloop van de werkman huizen naar de villa’s van de Beukenlaan. Het duurt mij een beetje te lang. Kom bij een kapel uit en duik opnieuw Zoniën in. Volg de Verrassingsweg aan de bosrand met hoog draadwerk dat de tuinen scheidt van het bos. Gewoon rechtdoor gaat de reis tot ik het bos verlaat bij de Jezus Eiklaan. Het feest is uit, loop gewoon rechtdoor tussen de huizen tot de afdaling naar de witte woonwijk. Een toch wel mooie tocht zit er weer op. Ik posteer mij op een muurtje tot de bus komt. Een dametje van Den Engel liep de 12 km en vond te veel straten. Tja, begin en vooral het einde van de tocht waren inderdaad stratenrijk maar de langere afstanden werden wel verwend.
