Zomeruur of niet, wij laten ons door bus en premetro reeds om 07:00 afzetten op Linkeroever. ‘de parking’ zeggen rasechte Antwerpenaren oneerbiedig en de Stroboeren zullen ook vandaag hun ongelijk bewijzen. De temperatuur scheelt met vorig jaar zo’n 20 °C, de dikke sneeuwvacht is vervangen door prachtig in bloei staande paasbloemen. Van een contrast gesproken. Ondanks het vroege uur heerst er een gezellige drukte in de ruime startzaal. Wij gaan vandaag nog eens uitrukken voor een marathon. Ik heb er zin in na een dagje binnen zitten tijdens de open deur dagen van de baas.
De langste afstanden zonderen zich al meteen na de koffie af van de anderen. We stappen voorbij de flats van de Charles Decosterlaan en andere brede wegen richting Van Eedeplein en zijn Sint-Annatunnel. Voor het eerst mogen we tijdens deze tocht 31 meter onder ’t Scheld door wandelen tot bij de rommelmarkt van Sint-Jansvliet. Kiezen er voor de nog stille Kloosterstraat en zijn antiek- en meubilair winkeltjes tot bij de Vlaamse Kaai. Uiteraard geen foorkramer te bespeuren en de restaurantjes zijn ook nog gesloten. Linea recta lopen we naar en voorbij de Waterpoort. Dokkeren langs de kasseitjes van de oude Schelde kaaien tot de andere, kleinere voetgangerstunnel. Trappekes af en door de witte pijp met het geronk van koning auto die door de Kennedytunnel raast als achtergrond. Jef ‘sneus’ uit Wilrijk komt met de fiets, is op weg naar de start. We nemen samen de lift tot de begane grond bij ’t Galgenweel. Blijkbaar lopen heel wat wandelaars hier fout wegens een 1x en 2x. Misschien wat dun bepijld maar voor ons wel duidelijk. Gewoon de steenweg af tot de eerste huizen van Sint-Anneke en dan door stille straatjes tot de eerste rustpost. We hebben een lekkere aanloop van zo’n zeven kilometer in de kuiten.
De tweede etappe loodst ons over de Blancefloerlaan en zijn weelderige paasbloemen. Langs wat volkstuintjes gaat het naar korfbalclub Sikopi, waar de kortere afstanden rust hebben. Samen gaan we de erg ruime hondenweide op richting Middenvijver. Patje en zijn Denise stappen met de clubmaatjes een kortere afstand vandaag. Hangen een verhaal op van de zware tocht in Treignes gisteren, met afpijling en kilometers die erg relatief waren. Het zal ons later bevestigd worden door Kathy & Hans. De Middenvijver dus, één van de meest recente parkcreaties van ’t Stad. Vorig jaar in de sneeuw, nu met een reeds broedend waterkieken. ’t Kan verkeren. Bij ‘de Frut’ (Gazet van Antwerpen) pikken we de brede steenweg op die ons aan de overkant van de expresweg afzet. Bij een fitness centrum gaan we met z’n allen ’t Rot in. Voor slechts een klein stukje dit jaar want de parkoersmeester stuurt ons over het Vredespad, langs pril bloeiende fruitgaarden, richting Zwijndrecht. Een prachtig ommetje langs kerselaars in witte bloei, we bereiken De Trechter en de tweede pauze na net 15 km wandelgenot.
Heel veel bekenden hier met zelfs een ruime delegatie uit Waalwijk en dat vinden wij super leuk. Na het soepje en de boterham vervolgen wij onze weg door een witte wijk en een steenweg langs nog meer zurig geurende fruitbloesems. We stappen over een landdijkje voorbij de terminus van tram 3. Weten dat deze etappe wat minder zal zijn. De Fortstraat slingert zich tussen spoorbanen door de polder, grondgebied Melsele. Opmerkelijk veel paardenbloemen zorgen voor een helgele achtergrond. Snelstapper Rudy raast ons voorbij. Wij volgen hem langs vele achterafjes door recent gebouwde wijken van Zwijndrecht, nieuw voor ons. Bij het station kunnen we een terrasje doen in café Borrelbabbel, uitnodiging waar alle wandelaars gretig op ingaan. We zijn net over halfweg.
Moeten nu langs burgerhuizen met allen platte daken tot bij het sportcomplex van Turk Sport. Kunnen vervolgens opnieuw genieten van een strookje natuur tot de spoorweg die Antwerpen met het westen verbindt. Trappekes op en trappekes af, we lopen traditiegetrouw naar de bedrijfsgebouwen van de Baarbeek. Twee tunnels veder wacht een waterzuiveringcentrale en het Burchts Weel. De langere afstanden maken er een lange omzwerving langs schorren en slikken, de getijden van de Schelde ter wille. Pauzeren doen we zoals altijd in de hondenclub. Het aangeboden Patrache biertje vindt er gretig aftrek. Wij wachten nog een beetje voor het sterke vocht, hebben nog 13 km voor de boeg.
Stappen opnieuw het Burchts Weel binnen, kuierend over een zandpaadje met opvallende duinplanten, messcherpe doornen incluis. Achter het hoekje wacht een verweerd betonbaantje langs het prachtige Galgenweel. Het uitzicht over de witte bebouwing van St-Anneke en de torens van de Koekenstad is er fenomenaal. Telkens weer is dit mateloos genieten ! We stappen terug tot de GVA en wandelen nog een stukje Middenvijver en hondenweide. Dolen nog wat door de straten aan de overkant van de Blancefloer en pauzeren een laatste keer onder de moderne kerktoren.
Linda mag dan wel moe zijn, ze zal de volle afstand uitlopen op karakter. Ik heb verrassend veel energie vandaag, van de rugpijn is niks meer te merken. Zoeken nu meteen de Scheldedijk en zijn kasseitjes op in de buurt van de Sint-Annatunnel. Kunnen nog eens genieten van het magistrale uitzicht over Boerentoren, OLV toren, MAS en andere. Zelf lopen we gewoon rechtdoor langs de jachthaven tot de windmolen. Linksom wacht het Sint-Annastrand. De terrasjes zijn er beter bezet dan de opgespoten zandbank. We laten het gewoel achter ons en lopen door tot clubhuis Sint-Anneke met uitzicht op de petrochemie aan de overkant van ’t water. Terugkeren doen we door een strookje Sint-Annabos tot een immense speeltuin ingepalmd door de gekleurde medemens en zijn barbecue stellen. Nog even en we bereiken de finish … waar we nog net de laatste Duvelkes kunnen inpikken. 3653 wandelaars, tja die hebben dorst bij zo’n prachtig lenteweertje.
Bij wijze van afscheid weet voorzitter Ludo ons te vertellen dat hij zo blij is dat we samen huiswaarts keren. Laat ons hopen dat hij zulks binnen een maand in Maria-ter-Heide ook kan zeggen …
