De voorbeschouwing van Eddy doet mij likkebaarden, de Hagelandse heuvels zijn in zijn tekst nadrukkelijk aanwezig. Ik broed meteen al op een alternatieve 30 km. Deze tocht heeft voor ons trouwens nog een bijkomende betekenis. Wij dragen ze op aan onze onfortuinlijke naamgenootjes uit het naburige Halen. Dit jaar kunnen zij er niet bij zijn maar tijdens de volgende editie drinken we vast samen een Gilden, of twee, of … (remember Zoutleeuw ettelijke jaren geleden). Maar terug tot de orde van de dag. Onder het goedkeurend oog van Eddy pluk ik 34 km uit het parkoers, een combinatie van de 6 en de 40 km. We laten Molenstede en Dassenaarde letterlijk links liggen en kiezen voluit voor de Hagelandse ruimte.

Gaan op pad … langs het stationsplein van waar we kwamen en mogen meteen genieten van het park rond de Demer en de Stadswallen van Diest. Eddy lijkt op scherp te staan – gekitteld door de Schaffense buren ? In elk geval de passage over de wallen is behoorlijk pittig. Na drie kilometer bereiken we het bezoekerscentrum van de Halve Maan. Jammer dat de meeste stappers onderweg geen aandacht schenken aan het in wording zijnde Boerenkrijgpleintje.

Pauzeren doen we nog niet, stomen gelijk door langs de Lindenmolen en door de recente wijk van de Beverpoort. Moeten de drukke baan naar Hasselt over voor nog enkele achterafjes. Het zwerk dreigt, zal dit meerder malen doen maar de regen bleef blijkbaar in Antwerpen hangen. We volgen een tijdje de GR die van Diest naar Geraardsbergen loopt en gaan dan een eerste keer echt klimmen, de Kloosterberg op. Worden beloond met prachtige vergezichten richting Webbekom en Halen. Ettelijke windmolens doen hun job. Eddy stuurt ons letterlijk door het ontluikende maïs en even verder hebben we met z’n allen beer-e-poten ! Moet kunnen. Langs prachtig in bloei staande gaspeldoorn dalen we stilaan naar de Carrefour en de vallei van de Begijnenbeek. Langs huizen en door akkers stappen we tot de pauze bij busbedrijf Demerstee. De eerste 10 km staan op de teller.

Na de boterham even de steenweg volgen en dan … Prinsenbos. Ik heb er zin in en test benen en longen op de stevige klim. Mmm, loopt lekker. Linda laat hare zot maar doen. We volgen nu de kim van het duin richting Scherpenheuvel en langs het monumentale beeld van het Heilig Hart. What goes up must come down. We duiken langs een holle weg bepakt met bruin blad terug naar de steenweg. Maar zoals gezegd, onze gastheer heeft er zin in. Een stevig kasseitje terug tot boven en dan weer parallel, hoog en droog met uitzicht op de basiliek van Scherpenheuvel. Bij een T geen pijlen meer. We moeten wel héél ver terug lopen, deels samen met een andere stapper en een fietser. Korte dubbel linkse bocht en opstapje helemaal niet gezien. Duiken de Prinsebofschenvoetweg naar beneden, tot terug bij de lokale chaussée d’amour. Aan de overkant even richting Assent en dan door het groen van de Begijnenbeekvallei. Ik vermoed wat komen gaan, maar wordt in de maling genomen. Net voor de A2 onverhard de heuvel op en meteen in een zee van fluitenkruid terug naar beneden. Onder de A2 door en … ja hoor de Hagelandse Hallembay op, de Pannenhoefstraat. Ik neem de uitdaging aan en pers er een tweede spurt uit tot helemaal boven op het onverharde. De ouwe kan het precies nog. Nu heerlijk zwerven op één van de hoogste plateau’s van de streek. Tussen de fruitbomen en de windmolens genieten van schitterende vergezichten met de terrils van het vroegere Limburgse steenkoolbekken en denkelijk de flatgebouwen van het Luikse. Dokkeren dan de Hermansheuvel naar beneden. Nog eens op en neer door holle wegen met uitgesleten ijzerzandsteen. Pauze bij Magda in de oude wijnhoeve Elsenbosch. Hebben intussen 19 prachtige kilometers op de teller staan.

Terug op pad, langs een hoeve met wel twintig zwaluwnesten en dan klimmen door een dot van een diep ingesneden holle weg. Rita (Strombeek) volgt ons voorbeeld. Dwars door een bosje en wat fruitbomen en terug het plateau op. 10 windmolens zorgen er voor de stroom van 14.000 gezinnen, lezen wij. Eddy informeert zijn gasten. Toertje door de akkers, brug over de autobaan, dit blijkt de Blakenberg te zijn. Ruilen de schitterende vergezichten in voor de zoveelste holle weg. Moeten nu wat straten lopen om vanuit Webbekom in Assent te geraken. Koetsebroek loodst ons terug de velden in en even verder de vallei van de Begijnenbeek. Bieten ontluiken, de boer besproeit ze tegen allerlei ziektes. Zijn goedje ruikt naar terpentijn en prikkels neus en ogen. Laatste pauze bij Demerstee en nog vijf kwartier voor de boeg.

Onze gastheer weet van geen ophouden, opnieuw aan het Prinsenbos omhoog. Dan zachtjes in dalende lijn langs een patattenveld, terug naar de steenweg. Vond Eddy het ook welletjes, feit is dat we rustig en vlak door stille straten kuieren maar … met een beboste puist recht voor ons. Een onooglijk paadje loodst ons de Citadel op. Echt steil is het niet. Ik pik een ‘trofee’ mee, een verdwaalde pijl van … VOS Schaffen. Heerlijk in het zonnetje wandelen langs de verweerde gebouwen en dan zachtjes dalen over een net niet glibberig, schuin liggend paadje. Ook de Allerheiligenberg (weet je nog, waar pastoor Munte van zijn oren kwam maken) doen we in dalende lijn tot de terrasjes van centrum Diest. De prachtige zandstenen kerk, dan door het parkje van Cerckel (de Gildenbrouwerij) en de terug opengegooide en in ere herstelde Demer-armen. Ook de omgeving van de Kaai steekt in een nieuw en prachtig kleedje. Was tien jaar geleden een eerder verloederde buurt.

Onze opdracht zit er op, we hebben ons Duvelke meer dan verdiend ! Sigrid zal later vragen hoeveel hellingen de 40 km nu precies geklommen had. Nog even napraten met onze gastheer en met een lach van oor tot oor terug naar het station. SUPER EDDY heeft ons weer eens heerlijk verwend !!