Vrijdag pijltjes gehangen voor de IJsetrippers tussen Loonbeek en Neerijse. Zaterdag de baas een pleziertje gedaan in Vilvoorde. Vandaag met Linda wandelen bij het avontuurlijke IVAS. Zo hou ik alle kerken in het midden van hun respectievelijke parochies dit weekend.

Om acht uur stappen we al van de trein in Heist-op-den-Berg. Wandelen met een koppeltje autochtonen door …. de Bergstraat en trappekes op en af tot de startschool. Zijn opgewarmd ! Chantal Scholiers voert de dapperen aan die er al 10 van de 42 km hebben opzitten. Veel schoon volk komt hier over de vloer deze ochtend. Wij houden het bij 32 km. Genieten van het fenomenale uitzicht over de Kempen vanaf de speelplaats en vertrekken langs de Sint-Lambertuskerk. Juist ja, trappekes op en neer. Een paar straten weg van de zondagse rommelmarkt en dan door een statige beukendreef tot Hof ter Riemen, met slotgracht. IVAS zou IVAS niet zijn als er geen houten paletten over grachtjes liggen en de bosmaaiers overuren hebben gepresteerd. Een hobbelig ‘pad’ dwars door de rimboe en de geurende balsemien loodst ons richting spoorbaan. Langs patattenvelden en mais ook, geoogst of smekend om geoogst te worden. De langere afstanden worden door de weilanden met een geur van teer gestuurd. Op de manègegronden heeft een jumpingwedstrijd plaats. Wat straten, een graspad, een eerste keer een bomenkwekerij, de rustpost Zonderschot wenkt. Duim omhoog naar Sieke, we zijn schitterend gestart. Het hobbelen bevalt mijn lies niet, bij IVAS hebben ze daar een pilletje voor en ik zal er verder geen echte hinder meer van ondervinden. Bedankt mannen.

Deel twee dan. Graspaden en jonge bosjes. We moeten heel aandachtig bij de les zijn want deze parkoersbouwers duiken nogal eens verrassende doorgangen in. Een stukje steenweg, het volgende verwilderde bosje en dan dwars door gemaaid hooiland. De Groenstraat moeten we langer volgen dan gepland wegens onwillige wespen en boer, zo horen we later. Deert niet in het fraaie geheel. Dra volgt een ‘moeilijk begaanbaar’ pad (als IVAS dat al zegt) langs de rand van maïs en dan letterlijk dwars door de patatten. Een wandelaar die hier blijkbaar zelden komt steekt zijn bewondering voor het gebodene niet weg. Hij vindt het geniaal. Knisperend populierenblad onder de voetzolen nu en langs een achterpoortje over de speelplaats van een school tot rustpost Kasteelhoeve in Booischot. Fantasierijk zijn ze wel, onze gastheren.

Het moet trouwens gezegd, de pauzes worden geserveerd in prachtige, knusse zalen. Hebben nu een lus van net geen 10 km voor de boeg. Hooiland, moeilijk begaanbare maïsrand en klaverveld. Bij IVAS zijn geniesoldaten parkoersbouwers. De constructie van een brug met paletten en een heuse kasseisteen is geniaal en stevig. Het volgende bos loodst ons naar de dijk van de Grote Nete, denkelijk de mooiste rivier van Vlaanderen. Het bruine water slingert zich door een schitterend, rustig en groen landschap. Even variatie met nog meer hooiland en bos en dan terug de dijk op. Wij genieten ! Lopen op de grens van Booischot en Hulshout intussen. Voorbij een nieuwe brug over het water duiken wij een wild terrein in. Het zet ons af bij cultuur. Wandelen door lanen van opschietende boompjes. Ene Willem zou zingen – God ons Heere zovele verschillende boompjes hoe zedde gi dor aan gerakt. Bij een afwateringspijp naar een bruine beek slagen we er met z’n zevenen in fout te lopen. Keer ne kier were om vast te stellen dat we drie pijlen en twee linten gemist hebben ! Nie goe bezig ! Een kilometertje verder in een gerooid maïsveld gaan we opnieuw met een zestal de hort op. Hoog tijd om terug wakker te worden ! Wandelen over een brede zandweg langs een diepe gracht naar Booischot centrum. Om de hoek wacht de Kasteelhoeve. Hé, hé wat een heerlijke zomerse wandeltocht is dit.

De laatste loodjes nu. Dezelfde kilometer tot de geniebrug, nu samen met Wilfried & Nathalie. Dan langs bruine kastanjebomen en het zoveelste geïmproviseerde bospad terug naar de Nete. Onze gastheren zijn attent. Op en af de dijk mits zelf gegraven trappen én een houten leuning. Klasse te koop deze kerels ! En de boer, die ploegde voort, een heuse zandstorm ontketenend in het droge Kempenland. Hij is wel zo attent de wandelaars een doorgang te verleden alvorens zijn volgend lijntje te trekken. Stilaan zijn we terug in Heist. Nieuwe wijk Molenbos en zijn achterafjes en dan klimmen naar het bosje van de Watertoren. Er hangt dreiging in de lucht. We reppen ons op en neer door The Hill tot het geïmproviseerde terras op de speelplaats. Zijn net op tijd terug voor een stevige plensbui die de later vertrokken wandelaars zal verrassen.

Nemen ruim de tijd voor meerdere babbels en wandelen in de frisse avond terug naar het station. IVAS presteerde het weer. In een toch niet zo evidente omgeving een heuse topper bouwen. Bedankt voor de toch wel indrukwekkende geleverde inspanningen mannen, die 1700 deelnemers die zijn meer dan verdient. Graag tot volgend jaar in Hallaar en Groot-Lo.