Na kapster Marina kiezen we meestal voor een reisje dicht bij huis. Deze keer dus één tramrit en drie treintjes ver. De Amsterdammer is zo lief tien minuten vertraging op te lopen tussen Antwerpen en Brussel zodat we gezellig kunnen bijkletsen met ‘biersteker’ Jef. Twee minuutjes slechts tot de trein naar Jette en dan acht tot de trein naar Opwijk, we redden het perfect. We pikken Johannes Van Den Akker op, beter gekend als de Polies van Brussel. Bij de startzaal het zoveelste verhaal van een misnoegde wandelaar in het eenmansverzetje Wandelgazette genaamd. Het zijn trouwens barre tijden voor fotografen en medewerkers. Picasaweb is afgesloten, Google + in zijn oude en nieuwe versie een marteling. Intussen hebben wij begrepen dat door mekaar te markeren als ‘kennissen’ en na elke creatie van een fotoalbum op ‘delen’ te klikken, wij de reportages rechtstreeks op onze Google + krijgen, zelfs diegene die gerepertorieerd staan onder Google Foto. Tot daar de technische uitleg, we gaan aan de wandel.
Broertjes De Keyser beloven ons een leuke eerste lus. Stille Opwijkse straten zetten ons af op een veldweg en we volgen vervolgens de spoorbaan richting Heizijde. Het wachtbekken van de Vondelbeek wordt ons doel. Puur natuur, met een herfstgeur van knisperend populierenblad. Houten balkjes om over een omheining te klimmen, begrazing door schapen weet je wel. Straatje lopen dan, even een veldweg door hoog maïs en afsluiten langs een nieuwbouw wijk. Meteen 8,6 km in de kuiten.
Pauze in de drukke startzaal en weer op pad. Langs achterafjes voorbij een kloostergebouw en dan door een appelgaard bij een beekje. Met onder meer Marleentje (Wilrijk) de heuvel op richting Droeshout. We verslikken ons even in een splitsing, keer ne kier were ! Aan de overkant van een drukke baan langs een hoeve met grote veestapel en dan door een bosje dat we kennen van Horizon. Leuke omzwerving nu langs patattenvelden en zowaar een strook vlondertjes. Een eenmanspaadje loodst ons tussen bosrand en weilanden door. Een stukje tarmac, hoge ranken hopbelletjes dagen op, de pauze bij De Sjoeters (Katrien !) wordt een zonovergoten terras.
Nog 6 km voor de boeg. De parkoersbouwer stuurt ons naar de enige holle weg die Opwijk nog rijk blijkt te zijn. Uitbollen doen we langs de spoorbaan en door weer een andere nieuwe wijk. Geen Duvel in de startzaal en dus kiezen we, net als vele andere stappers voor een lekker warm terrasje in het dorpscentrum. Treintje komt zo, we hebben onze kilometerkes weer gehad en vonden dit best wel een verdienstelijk parkoers.
|