Zoals gezegd ga ik vandaag een heel andere richting uit. Start om 09:00 van thuis richting station en langs het Burgbergpad met zijn mooie graffiti richting Provinciaal Domein van Kessel-Lo. Pik onderweg al wegwijzers naar knooppunt 4 van de Hagelandse Heuvels op en dat is mijn eigenlijke startplaats. Loop door een laan met nog kale bomen en de geur van vers Stella brouwsel overheerst de ochtend. Wandel langs de niet toegankelijke speeltuin en rond één zijde van de grote plas. Moet wat straatjes lopen na een asfaltpad en kan uiteindelijk de bossen van de Kessels Berg in. Zou normaal een steile trap op moeten maar deze is afgesloten wegens in slechte staat. Dan maar langs een paar straten rond de heuvel en een doorgang zoeken. Vind een heel steile en vrij technische klim in bos. Neem hem voor een paar meter zowaar op handen en voeten. Pff, dit was even spannend. Ben nu op een plateau in het bos en volg dit zo lang mogelijk tot ik nummer 101 vind. Is de juiste richting om weer op mijn tekening te geraken bij nummer 13. Even het bos verlaten en wat villa’s bekijken. Een stevige klim van eerst kassei en dan onverhard. Ga nu lekker golvend over de brede paden van de Honkelberg lopen. Zakken dan maar weer door een holle weg tot bij de houtzagerij van Holsbeek. Het parkoers wordt nu vlak. Loop wat achterafjes en zowaar voorbij een kleine, nog jonge wijngaard. Duik dan een jong bos in met rosse beken en vijvers bedekt met een massa wit pluis. Vervolgens open velden en wat tarmac tot een hoogstam plantagetje. Het knuppelpad dat ik wil nemen is afgesloten wegens in slechte staat. Het is mijn dagje niet. Korte omleiding, goed van pijlen voorzien deze keer. Ik stap naar halfopen gebied, midden het groen en een slingerende beek volgend. Heerlijk wulps landschap dit waar ik een paar kilometer mag van genieten. Het is al zo droog nog vroeg in het voorjaar dat er op sommige plaatsen geen water meer in de diepliggende beek staat. Passeer vervolgens langs stoffige akkers waar de boer dapper blijft verder plantgoed in de grond stoppen al zijn de sprieten die her en der verschijnen al helemaal geel van de droogte. Een kasseitje zet mij terug af in de bewoonde wereld. Bij het verlaten ervan kan ik nummer 115 niet vinden. Bij het achterom kijken zie ik waarom, de paal is verborgen door een paar struiken. Hop de akkers in genietend van een prachtig vergezicht, een mooie klimmende holle weg ook. Krijg nu een afwisseling van verhard en onverhard aangeboden. De eerste patattenplanten die mooi donkergroen staan ook. Ik ruil de vergezichten in voor twee prachtige holle wegen, eentje in neergaande lijn gevolgd door een klimmetje. Moet weer eens zoeken naar nummer 57 goed verstopt in de struiken. Kom uit bij de kapel van Speelberg en blijf veelal op het plateau wandelen. Delleput zet mij langs weer een andere holle weg in een vallei af. Heb twee derden van de geplande afstand afgelegd en neem een pauze op een bankje. Een wat oudere man komt bij mij zitten en we maken een praatje. Hij blijkt tandarts met pensioen en tevens wandelaar bij de club van Werchter te zijn. We hebben elkaar dus heel wat te vertellen en hij praat honderduit. Na een kwartiertje of zo gaan we elke onze richting uit. Ik krijg een trage lange klim in het Chartreuzebos onder de sloffen geschoven. Ga dan een heel eind genieten op het plateau in het beukenbos. Zakken maar weer naar een straat met villa’s en veel wandelaars en fietsers. Loop een paar laantjes af en het is weer eens zoeken naar een goed verborgen nummer 54. Met mijn GR ervaring van het achterom kijken vind ik ze allemaal. Opnieuw het beukenbos in en opvallend hoeveel koppels er rondlopen met een papiertje in de hand of zelfs mini laptops. De knooppunten zijn voor velen nu echt wel een ontdekking. De wegwijzer naar punt 56 is onduidelijk, dan maar vragen aan zij die uit een andere richting komen en het probleem is meteen opgelost. Ik geniet van de bospaden en blijk nog steeds hoog in het landschap te wandelen niet zo gek ver weg van Linden. De vele vlonders zijn nu van geen nut. Krijg nog twee diepliggende holle wegen cadeau, steeds weer op en neer. Een laatste afdaling langs een tarmac en ik ben in de vlakte dichtbij de Abdij van Vlierbeek. Loop door frisgroene patattenvelden zowat omgekeerd van wat Eddy ons aangeboden had tijdens de lijntocht Leuven – Diest. Nog een ommetje langs achterafjes en kom weer bij het Provinciaal Domein uit en stap terug naar huis. Zit door mijn drankvoorraad heen maar een ijsje brengt tijdelijk soelaas. De eerste week dat ik opnieuw mag uitrijden vertelt de man mij. Thuis gekomen voel ik mij het eerste halfuur niet lekker. Ik blijk veel te weinig gedronken te hebben en zit door het vele zweten compleet door mijn magnesium voorraad. Heb gelukkig alles in huis om dit meteen bij te werken, heb daar al jaren last van. Morgen rustdag en dan weer aan het werk, voor hoe lang nog ?   

FOTOREEKS