De eerste week dat de tandartsen weer werkten en dat zullen we geweten hebben. Meteen 50% en meer van de normale omzet terwijl wij nog steeds in 40% corona werkloosheid zitten. Werken noemt men dat, zeker weten ! Gisteren dan ook een rustdag genomen maar vandaag er weer tegenaan ondanks sombere weersvoorspellingen. Kwart na negen bij een druilerig weertje in regenjas (van de IJsetrippers uiteraard) vertrokken vanuit mijn kot naar de Abdij van Park. Heb een soort round-up lus gemaakt van 33 kilometer. Op de vijver van de abdij een fuut met jonkie en kikkers die de maand mei bezingen. Dan langs de Milse baan klimmen tot het militair domein van Heverlee. De boer heeft er zijn hooi al binnen gehaald. Loop de boslus naar punt 68 met veel spar en berk. Vanaf het militaire kerkhof naar het Arboretum. Je ziet de varens met de dag groeien. Vervolgens heerlijk genieten van bosdreven. Drie mannen snappen niet hoe ik dit zo alleen kan doen dat wandelen, zij hebben hun babbel nodig. Tja ik dus niet. Als ik bij het kruisbeeld van Vaalbeek aankom verlaten ze mij. Ik zak langs nieuwe aanplant tot het kasteel van Vaalbeek en vervolg langs het moeras, ook al met steeds meer groen, tot de Zoete Waters. Ben even niet bij de les waar vissers zitten en moet op mijn stappen terugkeren. Tussen de twee vijvers door en dan klimmen langs de boskapel en steeds hoger in het woud. Genieten van prachtige beukendreven in rood & groen, frisse nieuwe aanplant ook. Er is hier wel wat beweging van MTB-ers en jonge gezinnen. Duik finaal naar Sint-Joris-Weert mits een parel van een holle weg.

Hupsakee de spoorweg over en wat straten lopen tot riviertje La Nethen. Pareltje nu, de vlonders van het Grootbroek, puur natuur en omgekeerd gelopen t.o.v. vorige week. De Dijle over dan en genieten van die prachtig gerestaureerde kerk en oude kerkhof van Sint-Agatha-Rode. Voorbij een oude hoeve loop ik over een graspad met opvallend veel geel in de weilanden van duizenden boterbloempjes. Mag even stroomopwaarts een riviertje volgen, de Laan. De Grote Kei wordt een stevige betonnen klim, aanvankelijk langs ontluikend maïs. De regenjas moet uit, is veel te warm. Kom ‘begot’ op de top van het Margrijsbos uit en ben dan weer een echte IJsetripper. Lange zalige afdaling tot de watermolen van Loonbeek. Natuurlijk ga ik nu de IJse volgen tot in Neerijse. Het laantje met de Japanse kerselaars, de hoeve voor paarden met pensioen (ik ben er ook bijna) en dan het pittige heuveltje op voorbij het kasteel. Hoe dikwijls heb ik hier met Wim al pijltjes gehangen en toch wordt ik het nooit beu. Langs de verweerde muur weer zakken naar de glasheldere IJse en dan meelopen tot zijn monding in de Dijle. Het cijfer 4 lijkt niet voor elke Belg hetzelfde te zijn, de groepjes wandelaars en fietsers worden stilaan groter. Ik loop op mijn eentje het pad parallel de Dijle door het moerassige gebied. Een veelheid aan bloemige kleuren, kwakende kikkers, het is lente in het land. Stap door een fel gele wei tot The Shelter. Even pauze er zit toch niemand op de bankjes.

Volg nog even de Dijle maar het is er mij te druk. Kies voor een zijweg in het groen waar je nauwelijks iemand tegenkomt. Als ik terug op het hoofdpad kom valt het mij op hoe rustig het hier nu wel is. Denkelijk zijn velen op familiebezoek en dus kan ik rustig uitbollen onder de autobaan door, langs Egenhoven & Arenberg. Ben moe maar heb weer eens 33 kilometer in de kuiten. Mis in deze omgeving nog de twee meest zuidelijk gelegen gemeentes, daar gaan we dus de komende dagen werk van maken.    

FOTOREEKS