Was het aanvankelijk mijn bedoeling in Ollomont te blijven tot zondagochtend ik heb gisteren eens alles op een rijtje gezet. Vraag aan Siske of ik met hen vandaag terug naar Halle kan reizen. Heb toch wel veel te doen wegens verslagen van de MESA en BNLW. Hij is meteen akkoord en dat vind ik prachtig, heb hem en Linda leren waarderen als aangename mensen dezer dagen. Vertrek dus met de late shift vandaag maar kan in La Roche toch al om 07:15 op pad voor de laatste 32 km. Heel rustige start over een lommerrijk tarmacje langs de Ourthe en camping Benelux, het is zowaar frisjes ! Zachte klim dan om over technische paadjes terug naar het water te dalen. Een paar kilometer heerlijk flaneren stroomopwaarts een klaterend bergbeekje. Passeren daarbij een steengroeve in werking. Hé wat is dit makkelijk voor La Roche maar ook wonderlijk mooi. Twee keer moeten we letterlijk door de beek, springend van steen naar steen en dan volgt het echte werk. Klimmen, klimmen en nog eens klimmen de Col de Hausire op tot het monument ter ere van Claudy Criquelion, 498 meter boven de zeespiegel. Ik heb het overleeft ! Wordt beloont met een ‘half maantje’ op het plateau. Jonge den, een zee van roze vingerhoedjes en een fantastisch uitzicht, dit is genieten. Stilaan zakken over een pad tussen jonge populieren en dan weer een klimmetje langs statige sparren. Maar de daling naar de Grote Halte wordt ingezet. Bij een waterpost pikken we de kortere afstanden op en stomen met z’n allen door het bos naar de rustpost in Maboge. Het is er berendruk. De militaire worst en een paar drankjes, ik sluit aan bij Siske die vandaag slechts 16 km loopt, hij moet straks nog een paar uur rijden. Kom er ook vroegere werkmaatjes Marina & Ronny tegen, altijd een leuk weerzien.

De laatste loodjes dan. De helling die ik vreesde valt best mee. Aan een klein percentage de heuvel op en de 32km krijgt een leuk smal paadje cadeau. Oppassen voor de vele boomwortels ! Weg nu van het roze, de varens en de bramen in bloei we zoeken het weidse warme landschap op. Heb vanmorgen een gratis petje kunnen bemachtigen en dat zet ik geen seconde af, voelt goed en koel aan. Het parkoers blijft golvend en loopt over tarmacjes langs stille dorpjes zoals Thimont en Roupage. We duiken nog eens een sparrenbos in en het wordt zowaar vlak. Ben ik al een paar keer over de ‘kajoes’ gestruikeld, deze keer ga ik op een neutraal lijkende plek echt plat. Medestanders zijn meteen bij mij, niks aan de hand beste vrienden, het was een ‘dérapage controlé’. Ben wel steeds voorzichtiger met de vele hindernissen onder onze voeten. Er zijn geen markeringen meer elke vijf kilometer en ik heb dus geen gevoel hoe ver ik nu eigenlijk wel ben. Stap de open ruimte in, daal een eindje door het hoge gras en het zoveelste sparrenbos. Mag nog steeds genieten van weidse vergezichten en spaarzame bebouwing. Door een dorpje en nog een pittige, zei het korte klim. Op naar  Hives en zijn laatste waterpost. Nog 3 km zegt een meestappende militair. Aanvankelijk nog eens vlak bos en dan stilaan naar La Roche zakken.  De echte afdaling is geen spek voor mijn bek. Hoog % en ‘des kajoes partoes’, ik vorder dan ook heel behoedzaam in het zweet mijns aanschijns en laat de vele militairen maar huzarenstukjes uitvoeren om recht te blijven. Oef, ben beneden, uitbollen nu door het stadje en zijn winkelstraat. Siske en zijn vrouwtjes doen een terrasje, wensen mij meteen proficiat. Samen met Hennie loop ik naar de finish, zij steekt mij een hartelijk hart onder de riem, merci meisje. Ik keer terug naar het terrasje, we pikken de militaire parade nog mee en gaan rijden. Linda & Siske zijn zo vriendelijk mij voor mijn deur in Leuven af te zetten. Ben echt blij met mijn prestatie, 128 km Ardennen in erg warme omstandigheden, ben toch gelukkig dat ik dit nog kan. Heb ook weer een paar echt toffe mensen leren kennen. L’Amitié par la marche is ook bij de Heidetochten geen ijdele uitspraak. Merci Linda & Siske, dit was echt wel een aangename kennismaking.       

FOTOREEKS