We starten vandaag in gespreide slagorde. Anny, Chris en ik vertrekken erg vroeg. Linda & Siske een uurtje later zodat ze nog even kunnen samenzijn met hun dochters die ook een kleinere afstand meestappen. Ik vertrek dus alleen op de 32 km, mijn maatjes vinden het veel te warm. Houffalize dat is telkens weer een joekel van een klim om uit de bebouwing te geraken. Begin vrij snel te hijgen en pas mijn tempo aan. 1,2 km pittig klimmen tot een voetbalveld. Ik luister naar mijn lichaam en kom rustig ademend boven, mooi zo. Prachtige vergezichten, daar zal ik de komende uren kunnen van genieten. Het parkoers is trouwens rustig, golvend op en neer langs een kikkerpoeltje, over een maaipad of de vele keien, prachtige brem of gaspeldoorn in de bloei. Heelder kuddes runderen, jong en oud staren ons loom aan. We lopen door een paar stille dorpjes luisterend naar namen als Fagnoux. Ik heb een lekker gezapig tempo, voel mij goed. We krijgen een prachtige gele muur cadeau, brem, schitterend. Het parkoers blijft op en neer gaan, ik geniet van elke meter. Nu weer door het hoge gras richting Vellereux en dan een pittig tarmacje terug de heuvels in. Bereik het bordje van de 15 km, ik weet het nu zeker, wordt 32 km vandaag. Moet nog ruim 2 km tot de centrale rust in Bonnerue. Gezelschap van Linda (Sporton). Neem ruim de tijd voor een natje & een droogje. Anny & Chris lopen ver voor mij uit.

Terug op pad. De ‘scannage’ verloopt moeizaam, soms lukt het soms niet. Lange afdaling naar de Ourthe toe. Aanvankelijk tarmac vervolgens een nat keienpad, niet echt mijn ding. Militairen denderen mij voorbij. Kom bij de Moulin de Reniwez uit en mag de rivier volgen. Hoofdweg tussen La Roche en Houffalize oversteken en door het bos over een vlak pad. Maar het moet er eens van komen. Weg van het idyllische water en opwaarts. De lange klim valt eigenlijk best mee. Aanvankelijk pittig en vervolgens een lange strook vals plat. Het einde is weer potig en ik hap naar adem, bereik licht verzuurd de top. Open terrein nu en je kan de wandelaars honderden meters ver zien lopen. Ik heb merkwaardig genoeg geen enkel probleem met de hitte, doe gewoon mijn ding en geniet van elk moment. Bij wat lommerte een waterpost, is altijd welkom. Plots een puist in het parkoers, pittig tarmacje in de schaduw tot de 25 km. Ik parkeer, dringend snelle suikers opnemen mits een blikje cola. Het parkoers wordt opnieuw golvend. We duiken onder een drukke baan door en komen uit bij de weg naar Houffalize. Had ik gehoopt nu naar het stadje te duiken, mis poes ! Onze gastheren sturen het gild opnieuw weg over een smal pad parallel een groen valleitje, zachtjes klimmend. Aan dat zacht komt een einde met een pittig tarmacje in open terrein. Menigeen parkeert er. Vals plat langs enkele huizen en dan steil dalen langs de Rue Sainte-Anne naar het centrum van Houffalize. Hé, hé, even zitten en bekomen, ben een beetje duizelig. In de schaduw van een kloostertoren recupereren bij mijn maatjes. Katrien en haar ventje begroeten, zij hebben de trail gestapt. Tot mijn verbazing ook Hennie & Theo (de eerste zonder kast om mij op te jagen, wat uitzonderlijk is).

Halven dans en de maatjes van het werk vragen hoe het met mij gaat, een leuke attentie. Rustige terugrit naar ons logement en recupereren na een verkwikkende douche. Ben best tevreden met mijn fysiek tot nog toe.

FOTOREEKS